Hoi, Dit is zoals jullie waarschijnlijk wel door hebben het vervolg op mijn eerste blog. Terwijl we in de vorige nog geen antwoord wisten op talloze vragen kan ik nu al een hele pagina vullen met gebeurtenissen en details Ik zal voor het gemak de meeste details maar voor mezelf houden en beginnen met de dingen die de gemiddelde bezoeker wel weet te appreciëren. 1ste kotdag, 6 personen op kot, 5 nieuwe gezichten dus, plus in het huisje naast ons nogmaals 6 personen. De eerste contacten waren al gelegd en zo kwamen mijn kot-buurmeisje en ikzelf aan op onze bestemming waar we meteen een 1ste kotgenote ontmoetten. Alé nog 4 te gaan, en natuurlijk benieuwd (zoals alle jongens zouden zijn ), of er nog meer meisjes afkwamen. Wat ik nog niet wist, is dat ik het nog heel moeilijk zal krijgen. Na zon 24 uur geduld te hebben waren ze allemaal aanwezig, alle 5 de meisjes tekenden present. Wetende dat in het andere huisje hetzelfde scenario gebruikt wordt. Jawel op kot met 5 meisjes en op het domein in totaal met 10 dus. Voor sommigen het paradijs op aarde, maar is het wel altijd rozengeur en maneschijn? We zullen zien.
Oké, dan was er natuurlijk nog de 1ste schooldag, Na vele nieuwe gezichten en vele harde stoeltjes later was de kop eraf. De eerste dagen komt er van les niet veel in huis natuurlijk, maar kennismaken met de school en de klasgenoten is natuurlijk ook belangrijk. De eerste contacten werden gelegd en de eerste gesprekken werden zorgvuldig geanalyseerd.
Wat een verschil is met mijn schoolverleden is dat ik me nu echt oud voel, ik ben naar schatting de derde oudste in een bende van 35 man, de oudste is er dan ook 31 maar heeft al een serieuze werk-reis-carrière achter de rug. Ach soit in een paar dagen kan je elkaar natuurlijk niet leren kennen en zelfs nu na enkele weken kan ik de juiste namen nog altijd niet op de juiste hoofdjes plakken, maar dat laatste licht volledig aan mezelf.
Het belangrijkste van zon opleiding is natuurlijk de lessen, en daar keken we dus ook met grote verwachtingen naar uit. De meeste lessen losten deze verwachtingen ook positief in maar je hebt natuurlijk altijd wat tegenvallers. De verbale trainingen zijn op zijn minst hilarisch te noemen. Hilarisch is het juiste woord, want als je 35 man tegelijkertijd luidop Hiiiiiii Hooooeeeeee Haaaaaa, en mmmmmmmvvvvvvvzzzzzzzz of pppppttttttkkkkeeeee hoort zegge(n)/roepe(n) dan kan je maar heel moeilijk je lach inhouden. Na een paar lessen lukt dat wel. Wat er daarop volgt is waar de meeste wel naar verlangden. De radiostudio betreden en er je tekstje afratelen, niet moeilijk zal je denken, maar niets is minder waar. Er moet op veel gelet worden en de drang om het goed te doen draait meestal uit op stress en zweethandjes. De meeste komen zonder kleerscheuren uit het hokje maar voor jezelf kan je wel uitmaken of er nog veel werk aan de winkel is of niet.
Voor de rest valt er over de lessen niet veel te zeggen. Frans en gebrekkig Nederlands is niet zo interessant voor de gemiddelde lezer denk ik.
Het socializen gaat ondertussen gezellig door. GSM-nummers worden doorgegeven, e-mailadressen toegevoegd en er werd afgesproken voor de Student Welcome Party. De meeste waren op post niettegenstaande we de vrijdag om 08.30u. les hadden. De eersten bleven logeren en de drank vloeide (voor sommigen toch ) rijkelijk. Er waren er een flink aantal die het been stijf hielden en naar school gingen. Voor 1 keer waren de slaapkoppen de grote overwinnaars want wat bleek? De docent was er zelf niet. Wat volgde was een welgemeende slaapwel & tot maandag en zo zat deze week er ook weeral op.
Nu zijn we ondertussen al een paar weken verder en de meeste verlangen stiekem naar de vakantie. Het zal iedereen wel deugd doen waarschijnlijk. Na de vakantie lonken wel de eerste examentjes, hopelijk komt dit goed.
Ik weet het, boeiend om te lezen is het niet, maar om het te schrijven des te meer. Ik schrijf zeker nog eens terug, intussen deel 3, wanneer dat hangt ervan af. Tussen 1 of ander gewijzigd lesroostertje door waarschijnlijk.
Dag Allemaal, dit is mijn eerste echte blog. Wat is er allemaal gebeurt, en wat komt er nog te gebeuren? Ik zal terugkeren naar 30 juni 2007. Eindelijk afgestudeerd. Na zeven turbulente jaren in de bakkerijschool Ter Groene Poorte in Brugge heb ik eindelijk mijn diploma op zak. Zeven jaar is er in principe één teveel daar ik geen specialisatiejaar gedaan heb. Na ziekte was ik genoodzaakt de keuze te maken te zakken naar het beroepsonderwijs of om mijn vijfde jaar in de technische afdeling van de school over te doen. Ik heb tegen alle verwachtingen in voor dit laatste gekozen. Dit heb ik me tot op de dag van vandaag nog zeker niet beklaagd. In tegendeel zelfs want door deze keuze heb ik enkele nieuwe vrienden leren kennen waaronder enkel zeer bijzondere (bleek later). Zo was er een jongen die ook wel van uitdagingen en grenzen verleggen hield. Zo hadden we onze kandidatuur gesteld voor het Belgisch kampioenschap brood & banketbakkerij. Om het in het kort uit te leggen : De ene persoon staat in voor het broodgedeelte (brood, pistolets, enzovoort) en de ander staat dan logischer wijze in voor het banketgedeelte (Kleine gebakjes, taarten en een suikersierstuk). Daar er veel kandidaten waren moesten we ons uiterste best doen om geselecteerd te worden, wat uiteindelijk ook lukte en na veel stress of beter gezegd bloed, zweet en tranen konden we ons op 5 december 2006, Belgisch kampioenen, brood & banket bij de junioren noemen. Dit was een zeer leuke ervaring maar betekent uiteindelijk niet zo veel. De stage die we op dat moment deden was al bij al veel interessanter en toekomstgerichter dan heel dat showgedoe. Die stage kon mijn vaste job geworden zijn. Het enige wat in de weg stond, en nog altijd staat, is de afstand. Het ligt in Oisterwijk, wees gerust het is geen schrijffout. Deze stad ligt in Brabant, in Nederland. Het is een prachtige patisserie maar zoals ik al eerder schreef, net iets te ver. Zo zijn we nu dus aangekomen bij de laatste schooldag. 30 juni 2007, ik ben geslaagd. En nu is het tijd om keuzes te maken en knopen door te hakken. Wat hebben we altijd willen doen? Wat kunnen we doen? En misschien het belangrijkste, wat zullen we doen? Wel, ik heb al altijd respect gehad voor de politie, laat ons dat een proberen, of toch maar bij de passie van het eerste uur blijven? De journalistiek. Of is dit laatste te hoog gegrepen, ik ben nu niet echt het blokbeest van de 21ste eeuw. Of dan toch maar gaan werken? Dat zou het uiteindelijk gaan worden. Maar zonder rijbewijs op zak is het blijkbaar allemaal zo simpel niet. Ondertussen heb ik me dan toch maar ingeschreven voor de politieschool. Drie ingangsexamens later bleek deze keuze ook al overbodig te zijn geweest. Het is inmiddels al veel te laat om nu nog in te pikken op de hogeschool dus nog maar een beetje verder zoeken achter een job. Tot de dag van vandaag heb ik deze dus nog niet gevonden, al heb ik nu wel een maand of 2-3 gewerkt op 1 van mijn vorige stageplaatsen. Maar dat doet er eigenlijk allemaal niet toe, het feit is er, ik ben ingeschreven aan de hogeschool te Kortrijk en zal daar vanaf eind september een studentenkamer onveilig maken. De Keuze is gevallen op Journalistiek wat we eigenlijk al veel eerder hadden moeten doen. We zullen wel zien wat deze aartsmoeilijke opleiding teweeg brengt bij deze modelstudent (uhum). We zullen in ieder geval ons uiterste best doen. Al zal dit voor sommigen zeer apocrief overkomen.
Gelukkig heb ik nog een kot gevonden, ik was nogal laat beginnen zoeken, die toch enigszins deftig en betaalbaar tegelijk is. Hopelijk heb ik plaats genoeg om mijn verzameling Het laatste Nieuwzen en Humos en dergelijke op te bergen.
Alé, we schrijven binnen een jaar of 3 nog wel eens een blogje om te vertellen hoe het allemaal afgelopen is.
