Frodo Balings

27-11-2020

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

De dag waarop het allemaal begon...
Het begon allemaal op Hobbitdag, ook wel de verjaardag van mijn oom Bilbo en van mijzelf. Die ochtend was ik een boek aan het lezen in het bos achter mijn huis toen ik iemand in de verte zag aankomen. Het was mijn goede vriend Gandalf! Ik dacht bij mezelf dat hij er was voor onze verjaardagen, maar het bleek dat hij er ook was voor iets heel anders. In de avond wanneer ik naar huis was aan het wandelen zag ik dat mijn deur openstond en toen ik binnenging was Gandalf er. Hij vroeg me waar ik mijn oom zijn ring had gelegd. Ik dacht toen "dit is toch maar een doodgewone ring", maar dat bleek het helemaal niet te zijn. Hij vertelde me toen dat het een heel gevaarlijke, krachtige ring was en dat het niet veilig was. Dus ik zei: "laten we het gewoon opbergen en we spreken er nooit meer over! Maar toen vertelde hij me dat er gevaarlijke ruiters onderweg waren om de ring te halen en de drager van de ring te vermoorden! Dus het was mijn taak om het weg te brengen samen met mijn tuinier Sam. We vertrokken toen met de ring en gingen op pad naar het Oosten. Gandalf ging even met ons mee, maar verliet ons toen en zo gingen we met ons tweeën verder.
Na een aantal gevaarlijke gebeurtenissen ongeveer een week later was er een vergadering enkele dwergen, elven en mensen. Er werd daar beslist dat ik, Sam en mijn twee neven samen met Legolas, Aragorn, een dwerg en een mens op pad gingen om de ring te vernietigen. Wij waren de Reisgenootschap van de ring.

De mijnen van Moria
Nadat we even onderweg waren belandde we in de bergen en het was hard aan sneeuwen en stormen. Dus we beslisten om naar de mijnen de gaan en kwamen veilig van de berg af. Toen we voor de mijnen stonden moesten we even nadenken over het wachtwoord, maar na een tijdje kwamen ik en Gandalf erop. Ik was vanachter in de rij en toen we naar binnen gingen werd ik door iets langs achter bij mijn been gegrepen. Het was een soort grote octopus! Gelukkig kwamen mijn vrienden mij snel redden voor er iets ergs gebeurde. Toen we vluchtten naar de mijnen stortte er veel rotsen neer en konden we niet meer terugdraaien. Toen we verder gingen kwamen er honderden orken en een trol op ons af. Na lang vechten kwam de trol op mij af en ik werd door een speer geraakt. Iedereen dacht dat ik zou sterven, maar gelukkig had ik eerder dit jaar van Bilbo een soort elven harnas gekregen waardoor ik niet erg gewond was. Na een paar uur stappen hoorden we in de verte luid gegil, het waren kobolden! We stonden klaar om te vechten voor ons leven, maar toen gingen ze allemaal op hetzelfde moment ineens weg. Er was iets veel ergers in aantocht, een beest uit de hel. We moesten meteen omdraaien en rennen. Uiteindelijk kwamen we op een heel smalle brug terecht en Gandalf draaide zich om en ging een gevecht aan met het gigantische wezen. Hij brak de brug met zijn staf waardoor het beest viel, maar hij kon nog net Gandalf bij zijn enkel pakken waardoor Gandalf mee in de duisternis viel. Wij waren eindelijk uit de mijnen en in veiligheid, maar we waren kapot van verdriet.

De opsplitsing van de reisgenootschap
De reisgenootschap bestond nu uit 7 leden. Ze kwamen via een rivier aan een groot bos, waar ze zouden uitrusten, maar Legolas voelde dat er vijanden in de buurt waren. En hij had gelijk! Frodo besefte dat hij alleen de ring verder zou moeten brengen en dat hij dus zijn vrienden moest achterlaten. Hij was alleen aan het wandelen toen er orken aankwamen. Dan kwam Aragorn naar hem toen en zei tegen Frodo dat hij moest lopen en dat hij wel voor de orken zou zorgen. Hij begreep dus dat Frodo alleen verder moest en accepteerde dit. Sam daarentegen accepteerde dit niet en hij wou meegaan met Frodo. Hij volgde hem dus. Ondertussen waren Frodo's neven aan het weglopen van een hele groep orken, en net op het moment dat ze zich vast liepen kwam Boromir eraan. Hij verdedigde met volle kracht Merijn en Pepijn en deed dit succesvol, maar toen schoot de leider van ver een pijl in het hart van Boromir. Boromir vocht alsnog verder en kreeg nog een pijl op hem geschoten, opnieuw in zijn hart. Hij probeerde nog steeds verder te vechten, maar stierf wel een paar minuten later aan zijn wonden. Merijn en Pepijn werden toen meegenomen door de orken. Frodo was inmiddels in een bootje gestapt om op zijn eentje weg te varen. Maar Sam kwam eraan gelopen en sprong in het water, maar hij kon niet zwemmen! Dus Frodo trok hem snel uit het water en in het bootje. Ze vaarden er toen met z'n tweeën op uit, en moesten met twee de wereld gaan redden door de ring te vernietigen in de Doemberg.

Geef hier uw reactie door