UPDATE 13 OKTOBER : Het seizoen zit erop. Jef heeft het seizoen koersend kunnen afsluiten, maar de laatste 2 opgaves had hij toch graag vermeden. Wegens ziekte ben ik helemaal niet meer aan de bak geweest, er zit niet anders op dan even terug te kijken op ons debuutseizoen bij de Elites zonder Contract.
BEN : 31 WEDSTRIJDEN GEREDEN 15de Hoboken 24ste Kontich 25ste Ekeren 26ste Boom 29ste Kemzeke, Bornem en Merchtem ...
Met bovenstaande resultaten kunnen we zeker niet mistevreden zijn. Mits een goede winter en progressie moeten we volgend seizoen geregeld prijs (eerste 30) kunnen rijden en misschien zelfs ergens een top 10 plaats versieren. Dit laatste zal echter niet evident zijn maar stel ik (ik spreek niet voor Jef) toch als doel. Ik heb van't jaar 2 keer in een kopgroep gezeten en 2 keer in een 2de groep en ik kan je verzekeren dat dat een onbeschrijflijk gevoel is. Daar zitten, met die mannen, samen knokken om uit de greep van een peloton te blijven, vechten voor elke seconde...dat gevoel alleen al is een motivatie om er deze winter verstandig in te vliegen. Ik hoop dan ook dat we allebei onze doelstellingen kunnen bereiken na een welverdiende rustperiode. Begin november beginnen we er terug aan...
Tot volgend seizoen
Jef en Ben
UPDATE 1 OKTOBER : Augustus en September zijn gewoonweg desastreus geweest, zowel voor mezelf als voor Jef. Onze gezondheid was dermate slecht dat koersen gewoon geen optie was. Op doktersadvies heb ik een kruis moeten zetten over het seizoen, een bittere pil omdat ik na een prachtige wedstrijd in Merchtem heel wat had verwacht van de zomermaanden. Ik heb ondertussen en nog maar net groen licht gekregen om stilaan terug te beginnen trainen...ik hoop dat ik de motivatie vindt om mijn ver-onder-nul conditie terug op te bouwen? Jef heeft ook de nodige ziektes achter de rug na zijn verlof maar hij kan wel koersend het seizoen afgsluiten wat natuurlijk leuk is. In Hoogstraten reed hij met veel moeite (hij was nog nooit zo diep geweest) de wedstrijd uit, een prestatie op zich. Hopelijk kan hij de thuiswedstrijden in Rumst en Boom nog een mooie prestatie leveren...Go For It bro !!
UPDATE 3 AUGUSTUS : Jef koerst ondertussen onvermindert voort. Na zijn verlof moet hij even in het ritme komen dus weldra loopt dat allemaal wel vlot. Met mezelf is het stukken minder. Alles is begonnen met een stevige val in Grobbendonk op 5 augustus. Dat heeft me een week van de fiets gehouden. Net toen ik terug stilaan de trainingen wilde hervatten kreeg ik een 'witte' angine wat me opnieuw een week kostte. Daarna kon ik stilaan terug beginnen trainen en na de 5de training voelde ik me terug fietser. Dan moest ik met mijn werk 3 dagen naar Grenoble, aldaar heb ik 1 keer de mountainbike bovengehaald en was er geen vuiltje aan de lucht. Na mijn terugkomst werd ik overvallen door een enorm vermoeid en slap gevoel, een lostraptraining was een lijdensweg. Ik ben op weg naar de koers gewoon teruggedraaid, zo slecht voelde ik me. Een bezoek aan de dokter wees al meteen op een maagontsteking, het bloedonderzoek moet nog meer duidelijkheid scheppen. Ik hoop dit jaar nog te koersen maar sowieso moet ik me neerleggen bij een figurantenrol.
GROBBENDONK is het strijdtoneel op 5 AUGUSTUS. Het verslag is echter sumier. Ik ga me inschrijven, krijg nummer 13 en in ronde 3 ga ik keihard tegen de grond. Weer op een recht stuk, op hoge snelheid haken er een paar in mekaar en smakken tegen de grond. Ik zit er natuurlijk net achter, krijg een opstuiterende fiets tegen de borst en vlieg vervolgens over het eigen stuur wanneer het voorwiel abrupt tot stilstand komt tegen die prutsers die al op het asfalt liggen te kreunen. Ik sta vliegensvlug terug recht, niet om terug op de velo te springen hoor...gewoon een reflex. De linker voet voelt meteen slecht aan, de schaafwonden interesseren met minder...ik vrees voor een enkelbreuk. Ik wordt ietwat onhandig (door de beperkte middelen) opgelapt in de stand van het Rode Kruis en ga meteen naar het ziekenhuis in Herentals. Plaatje pakken van de pols en de voet, niets gebroken...de rest van het seizoen komt niet in het gedrang hoewel ik hier toch even van moet bekomen. De geplande koers voor zondag schrap ik al zeker en we bekijken alles van dag tot dag. De velo mankeer opnieuw niks wat ik gerust als een waar mirakel beschouw. Jammer want de benen voelden goed vandaag, volgende week zullen ze ook nog wel goed zijn. De les van vandaag : nummer 13 ten allen tijde vermijden, hoewel die andere 4 slachtoffers van hun nummer hetzelfde zullen zeggen.
BRASSCHAAT, 1 AUGUSTUS, voor het eerst zakken Jef en ik af naar de gemeente van de Pfaffs om te koersen aan de Bethanie. Een mooi rondje treffen we daar aan, mooie snelle stukken door de Brasschaatse bossen en een kasseistrook van enkele honderden meters die wel eens zwaar kan gaan doorwegen. Ik heb geen al te beste nachtrust achter de rug (door de kinderen pas om 3u in bed gekropen) en de flanellen benen waarmee ik opstond beloven niet veel goeds, maar kom. Jef voelde zich van de week op training ook wat plat maar hoopt nog een goede wedstrijd te kunnen rijden voor zijn welverdiende vakantie. De eerste ronde is het wat aftasten, het hele peloton raakt goed over de smallere kasseistrook. Eens die gepasseerd is gaat de 'kilometric' elke ronde stevig de hoogte in en daar is het tandenbijten. In ronde 2 probeer ik naar het groepje koplopers (met Jeroen) toe te rijden met enkele anderen maar voel meteen dat de benen dit vandaag niet aankunnen, ik wordt terug bijgebeend. Toch probeer ik in ronde 3 nog tot 2 keer toe weg te raken, dit keer iets beter omsingeld door anderen maar ik wordt geconfronteerd met slappe en futloze benen. De hartslag gaat ook meteen naar 194 dus beslis ik maar om me zoveel mogelijk koest te houden. Het tempo is ondertussend moordend en Jef heeft het lastig, hij verliest in de eerste ronde meteen 2 bidons en komt pas in ronde 3 in de buurt van Ben om wat van hem te drinken. Het is warm en zwoel en Jef is al wat uitgedroogd, bij de volgende passage op de kasseistrook moet hij eraf. Met een viertal anderen probeert hij terug aan te sluiten maar beseft that it's not gonna happen. Bij de passage aan de streep liggen ze een dikken 500 meter achter tegen een razend peloton, de ronde daarna wordt hij en de anderen uit koers genomen. De koers gaat voort en ik kamp met lichte krampen in de bovenbenen, ik drink zoveel mogelijk (op gegeven moment zuip ik 1 bidon leeg op 1 ronde) en het aanpakken van bidons op hoge snelheid lukt zowaar goed. Ik blijf in het wiel zitten, dat kost me al genoeg kracht. Hoewel we in ronde 9 na de kasseistrook even met 5 voorop rijden, we draaien goed rond maar worden terug ingelopen door een fel uitgedund peloton. Er zijn 2 groepen weg van in totaal 36 renners, we rijden dus niet meer voor de prijzen en na ronde 11 (80 km wedstrijd) worden ook wij uit koers genomen. Sprinten heb ik niet meer gedaan (omdat dat gewoon niet meer ging) en eindig ergens tussen de 45ste en 50ste plaats. Leuke wedstrijd, kom ik zeker terug maar niet morgen...tot volgend jaar Brasschaat.
De inspanning van afgelopen dinsdag zindert nog na maar toch trekken we met een mooie delegatie zaterdag naar WAASMUNSTER. Daar vinden we waarschijnlijk 1 van de meest gevarieerde en zwaarste parcours van het jaar. Alles zit erin : een korte steile helling, een lange helling van 800 meter, een paar honder meter kasseien met een scherpe bocht, mooi bochtenwerk en snelle stukken. Iets meer dan 100 renners staan aan de start en in de eerste ronde gaan er al een heel deel overboord. Een eerste kopgroep van ongeveer 15 renners ontstaat vrij vroeg in de koers en alle grote kanonnen zijn present. Jef en ik zitten goed in het peloton dat op dat moment nog lijvig is. Maar als er een grote groep van ongeveer 20 renners wegrijdt en er niet bijzitten is het peloton flink uitgedund. We liggen dan al 2 minuten achter op de leiders en we dreigen weer uit koers genomen te worden. Als er weer een 7 tal renners vandoor gaan en we weer de vlucht missen is het goed geweest. Ik demarreer op 2 kilometer voor de kasseistrook, er ziyt niemand in mijn wiel maar ik merk dat het peloton terug uitrekt. Op de kasseien temporiseer ik en daardoor komen er al enkelen terug. De eerste die aansluit is Jef die wanneer de kasseien ophouden de kop overneemt en het tempo opnieuw de hoogte injaagt. Full speed nemen we de volgende snelle bocht en we nemen meteen terug afstand. De bocht aan de lichten neem ik terug over om het 800 meter vals plat aan te vatten. Als we achterom kijken is het 1 ravage, het peloton is gescheurd in 2 stukken en er vallen overal gaten. Ik kan de kar niet trekken tot boven dus neemt Jef nog eens over. Eens boven moeten we beiden even op adem komen en laten ons een beetje uitzakken. De groep is aanzienlijk kleiner geworden, het kaf van het schoren gescheiden. De volgende strook brengt ons tegenwind en licht golvend naar de korte steile helling die haast vanuit stilstand genomen moet worden. 3 renners hebben zich afgescheiden en aan de voet demarreer ik met alles wat ik heb en rijdt in 1 keer tot bij de 3. We hebben een kloof geslagen en met 4 boksen we tegen de wind en houden stand. Er komen er nog 3 aansluiten en plots komt de groep die eerder was ontsnapt terug in het vizier. We draaien goed rond en komen snel dichter, aan het volgende ronde punt hebben we ze bij de lurven. Bij de volgende passage aan de meet wordt het uigedunde peloton uit koers genomen, wij mogen nog 1 rondje verder koersen. Op de kasseistrook valt de beslissing, iedereen zit op het tandvlees en de verschillen die daar gemaakt worden zullen niet meer goedgemaakt worden. Matthias Nys heeft enkele meters, gevolgd door nog een renners en dan ikzelf. Ik hoop nog in het wiel te raken maar we zijn allen stervende zwanen op de 800 meter vals plat. De volgorde blijft behouden en de koers is over...jammer. Desalniettemin een prachtige wedstrijd waar we volgend jaar zeker terug aan deelnemen... Dat we alweer de volledige wedstrijd niet hebben gekoerst is wel jammer maar maken we goed door met de fiets terug naar huis te rijden (nadat we ook heen zijn gereden met de fiets).
Hoewel het parcours in de Oostvlaamse Gemeente Borsbeke afgelopen zondag uitermate selectief was, zitten Jef en ik met de nodige twijfels. We zien bang uit naar de koers op onze nationale feestdag in MERCHTEM. 25 mooie rondjes moeten afgelegd worden om tot een kleine 120 kilometer te komen en bij de verkenning hebben we reeds door dat het ten eerste loodzwaar gaat worden en dat er ten tweede zeker een ontsnapping tot stand gaat komen. Mocht je in dat geval in de slechte helft van het peloton zitten dreigt een vroegtijdig uitkoersname. Jef en ik staan netjes op de derde rij aan de start, belangrijk want de wind staat na enkele bochten in stijgende lijn meteen in het nadeel. We zijn nog maar net gestart of er zijn er al 2 die meteen aanvallen, onze ploegmaat Kim Herremans doet snedig hetzelfde. De eerste ontsnapping is een feit en ongeveer halweg het 1ste rondje zijn er uit het peloton nog een paar die de sprong willen wagen en geloven in een vroege ontsnapping. Tot mijn eigen verbazing hoor ik hier ook bij en voor ik het goed en wel besef zit ik met een mooi groepje (een kleine 16 man) voorin de koers. 25 seconden, 35 secoden, 45 seconden, ... de voorsprong loopt op tot meer dan 2 minuten. Ik werk boven maximaal vermogen mee en weet dan al dat ik me hier niet gans de koers ga kunnen handhaven. Ik zal wel zien waar ik uitkom en elke ronde die ik erbij blijf is er eentje gewonnen. Na 2u koers moet ik definitief passen bij 1 van de vele demmarages voorin. Er moeten er nog af maar ik zit alleen, wat eten, drinken en een goed tempo proberen te vinden waarbij ik mogelijks wat kan recupereren. Aan een paar supporters vraag ik of het peloton nog samen is en iemand zei me : Bwa neet joeng !! Al snel zie ik een achtervolgend groepje naderen en pik mijn wagonnetje daar aan. Het peloton waar Jef pertinent voorin heeft gekoerst is op dat moment al uit koers genomen. In mijn groepje zit het spel op de wagen, demmarages volgen elkaar op en niet iedereen wil de gaatjes dichtrijden. Als op gegeven moment de hemelsluizen even open worden gezet zorgt dat voor een welgekomen afkoeling. Voor de spieren bleek dit echter nefast, bij een reactie op een versnelling bergop voel ik de krampen in mijn hamstrings en quadriceps tot achter mijn oren. Fietsen is niet meer mogelijk, ik moet stoppen maar kan zelfs niet afstappen van de fiets. De mevrouw van de bezemwagen geeft me 2 rondes voor het einde een welgekomen lift naar de streep EN ik wordt nog netjes binnen de prijzen als 29ste geklasseerd, er waren namelijk niet meer deelnemers dan dat in koers. Jef is tevreden van de koers (56ste plaats) en de prestatie staat in schril contract met Borsbeke, een mentale opsteker voor de komende koersen. Uiteraard ben ik meer dan tevreden, voor het eerst van in het begin van de koers weg en sterven (of toch zo goed als) in het zicht van de meet. Niet teveel ineens willen is de boodschap, wat niet is zal nog wel komen...
Sinds vrijdag terug van vakantie aan het Gardameer. Van trainen is niet veel in huis gekomen (slechts 4 korte trainingen) dus weet je op voorhand dat de eerste koersen terug pijn gaan doen. Samen met Jef ga ik naar BORSBEKE (19 JULI), vlakbij de woonplaats van ploegmaat Pieter. Het parcours is er loodzwaar en waarschijnlijk niet aangewezen om als eerste koers te rijden maar goed. We staan ervoor en we zien wel. Na 1 rondje koers liggen er al een tiental renners af, het gaat dan ook waanzinnig snel. Zelf trap ik ook meteen op de adem, het is goed om terug te zijn !! Na een viertal rondes bekijken Jef en ik mekaar met een veelzeggende blik : Wat is dat hier deju ?? We hangen beiden wat aan de rekker tegen halfkoers, na de klim is het meteen terug vol gas en dat stukje is moordend. Op de klim moeten we ons een beetje inhouden om boven terug vol aan te gaan. We moeten het peloton laten rijden, dit is een koers waar je 100% moet zijn om mee te kunnen. We zitten samen met een 6 tot 7 anderen en we proberen aanvankelijk nog aansluiting te vinden. Jef probeert op een glofplaat een jump te wagen maar redt het niet, ook mijn iets langere kobeurten halen niet veel uit. Jef geeft er de brui aan, de gedachte zat ook in mijn hoofd maar ik wilde toch nog even verder trainen. 2 rondjes later word ik uit koers genomen. Jef is eerder teleurgesteld vooral vanwege zijn verrevan ideale voorbereiding op deze koers de laatste dagen. Ik had eerlijk gezegd niet veel verwacht na 2 weken verlof, de snelheid en weerstand is even uit de benen maar ik hoop dat dat snel terugkomt.
Omdat ik gisteren in Londerzeel samen met 50 andere renners na 65km al uit koers werd genomen, zak ik 1 dag later af naar MEISE. Er staan 127 renners aan de start en het gaat er snel aan toe. De basissnelheid ligt op dit parcours zo hoog dat wegraken bijna niet te doen is. Ik voel me echt goed en zal uiteindelijk in een 4-tal ontsnappingen zitten, waarvan twee samen met Sven Wielandt. Ik schuif steeds beter mee in ontsnappingen en dat is alleszins weer een positieve evolutie. Alle, maar dan ook alle vluchtpogingen worden in de kiem gesmoord op eentje in de laatste ronde na. 12 renners (allen grote namen) rijden een kleine kloof bij mekaar, net genoeg om het peloton voor te blijven. De pelotonspurt is hectisch. Veel volk, hoge snelheid...je kan de rest er zelf wel bij denken. In de laatste ronde heeft het me veel energie gekost om langs de lange sliert renners op te schuiven maar het is me redelijk gelukt. Niet dat ik een superuitgangspositie heb en niet dat ik nog een splijtende spurt in de benen heb maar ik wordt toch mooi (naar schatting want ik sta nergens vermeld in de uitslag) 35ste op 127 renners na een pijlsnelle wedstrijd waarin ik meerdere keren initiatief heb genomen. Nu is het tijd voor vakantie, de 2 weken Italie zullen me goed doen. Vooral rusten, een beetje fietsen en daarna terug vol aan de bak.
Jef kan (als de revalidatie zo verder blijft evolueren) deze week reeds de fietstraining hervatten en misschien nog voor zijn verlof enkele wedstrijden meepikken. Ik zit nog steeds met stijve nekspieren als gevolg van de frontale botsing afgelopen woensdag. Omdat de kniepijn over is beslis ik op zaterdag 27 JUNI naar LONDERZEEL te trekken, bij wijze van test. In de 2de ronde is er al een omvamgrijke kopgroep ontstaan en het peloton heeft blijkbaar niet veel zin om een inspanning te leveren. De vluchters zijn nog in het vizier en samen met Cedric Van Lommel tracht ik de kloof te dichten, we komen dicht maar het stukje valsplat naar boven nekt ons allebei. Mochten er nu nog enkelen geweest zijn hadden we de sprong zeker kunnen maken... Terug in het peloton gekomen is het voor mij recupereren waar mogelijk, ik hang vanachter en daar zal ik een tijdje vertoeven. Terwijl ik daar zit laat men simpelweg weer in de 20 renners wegrijden, niet dat ik enige ambitie had op een goed klassement maar het is wel duidelijk dat je niet op andere renners moet rekenen. De helft van het peloton heeft vandaag gewoon geen zin !! De voorsprong van de kopgroep is al 2 min 30 en we ziitten pas in ronde 7. Tijd om nog eens iets te ondernemen, het valt weer helemaal stil op het vals plat en tegenwind, op kousenvoeten rijd ik weg en krijg 4 jongens mee. Ik neem een lange beurt voor mijn rekening en daarna wordt er redelijk doorgedraaid. Als we de finish passeren krijgen we te horen dat het de laatste ronde is, de samenwerking blijft goed en het peloton is aan het 'surplassen' denk ik. Ik wordt 3de in de spurt voor een plaats ergens midden 50. Jammer dat de koers zo snel gedaan is maar om te testen kwam het me misschien niet slech uit. Ik heb pijnloos kunnen rijden en misschien ga ik morgen wel weer rijden in Meise-Wolvertem.
JEF EN BEN IN DE LAPPENMAND Zoals jullie konden lezen in het verslag van de wedstrijd in Bornem heeft Jef een stevige enkelblessure opgelopen. De gewrichtsbanden van de rechterenkel zijn gescheurd en dit vergt toch enige revalidatie. Het gaat echter snel de goede kant op, de zwelling is haast volledig verdwenen en na het weekend mag hij oefeningen doen zonder steumverband. Hopelijk kan Jef daarna stilaan terug op de fiets om terug op te bouwen.
Voor mezelf zullen de komende dagen, na mijn val op training, cruciaal zijn. Ik botste eerder vandaag (woensdag) aan hoge snelheid frontaal op een onoplettende vrouw die plots uitweek op de Scheldekaai. De vrouw werd met een gapende hoofdwonde afgevoerd naar het ziekenhuis en bij mij viel op het eerste zicht de schade mee. We zijn nu echter midden in de nacht, de pijn aan de rechterknie houdt me wakker. De kneuzing aldaar baart me zorgen en ook de rechterschouder en rug zullen morgen en overmorgen waanzinnig stijf worden.
Het zit ons even niet mee en dat is zacht uitgedrukt. Daar zitten we dan met een uitstekend vormpeil...des te groter is de honger als we terug op de fiets mogen. Dat vormpeil komt terug en we houden jullie op de hoogte.
Op zondag 21 JUNI trek ik naar BORNEM. Jef is jammergenoeg even buiten strijd door een enkelblessure, ik hoop dat hij zo snel mogelijk de draad terug kan oppikken en nog een mooi seizoenseinde rijden na zijn verlof in augustus. Voor mij gaat de show gewoon verder hoewel ik de afgelopen week slechts 1 keer heb kunnen trainen. Enerzijds door extreme drukte op het werk (waardoor ik de koers van woensdag in Zwijndrecht miste) en anderzijds omdat ik me toch enigszins vermoeid voelde sinds Aartselaar. Zonder al te veel ambitie start ik in Bornem, ik heb me voorgenomen om me in het eerste wedstrijduur echt koest te houden en misschien later in de koers iets te proberen indien mogelijk. Er komt vrij snel een kopgroep van 8 tot stand met 2 ILLI Bikers erbij, ik geef geen trap teveel op het zware rondje. In ronde 7 test ik een eerste keer de benen door met een select groepje even voorop te rijden. De onderneming mislukt, laat me terug uitzakken en tracht zo snel mogelijk te herstellen. Er wodt steeds op dezelfde plaats aangevallen, zo ook in ronde 11 waar er toch een 17-tal man vandoor gaan. Ik zie het gevaar en probeer de kloof te dichten. Ik zit in het wiel van 2 anderen en bijt me vast. 100 meter, 50 meter, 30 meter, 10 meter ... we zijn erbij. De kopgroep heeft op dat moment 1 minuut 45 voorsprong maar deze smelt als sneeuw voor de zon als onze groep vol gas geeft. Op 4 rondes tijd rijden we de kloof dicht. Er zijn nog 3 rondes te koersen, ik kan nu alleen maar hopen dat er niet om de haverklap gedemarreerd wordt want ik voel stilaan krampen opkomen. Het gevoel in de kopgroep te zitten is waanzinnig, nog even volhouden en we hebben ook deze level met succes afgewerkt. Het feit dat er weer een paar ontsnappen (weer 2 van onze ploeg !!) komt me goed uit, het beste is er nu echt af. Ik zie echt af maar plooien is voor een andere keer. We halen de ontsnapten niet in dus is het sprinten voor plaats 12, ik zit nogal ver achteraan en van sprinten is geen sprake meer. Dit kan de pret echte niet bederven, ik ben 24ste en heb een mooie wedstrijd gereden. Nu nog losrijden naar huis en nagenieten geblazen...
AARTSELAAR, 14 JUNI. De weersomstandigheden zijn navenant. Zwoel maar regenachtig. Jef en ik staan samen met verschillende ploegmaats aan de start. Misschien kunnen we vandaag nog eens winnen... Zelf hoop ik op een evenaring van de prestatie in Kontich en start furieus (dit woord is wat overdreven maar toch) in de eerste 3 rondes. Het heeft echter geen enkel effect, behalve dan verzuurde spieren. Ik laat me uitzakken terwijl Jef juist naar voor schuift. Er is een kopgroep ontstaan en onze 2 kopmannen Jeroen en Kim zijn mee. Jef stopt perfect mee af en zal later in de koers zelfs berewerk verrichten voor Ken Ilegems dooe hem te lanceren naar een ontsnapte tweede groep. Ik kan mijn steentje vandaag niet bijdragen en zit achterin te hijgen en te puffen. In tegenstelling tot Jef die heel sterk rijdt en oogt. Op gegeven rijden er nog een heel deel jongens weg, ik voel dat we mee moeten gaan maar ik heb de kracht niet meer. Ook Jef mist de aansluiting en we zitten in een laatste groepje. Een groepje slepers die me frustreren. Op kop rijden kunnen ze niet maar als je demmareert zitten ze wel in je wiel. Er is er eentje bij die gewoon gaten laat vallen wanneer hij daar zin in heeft, zo van die gasten weet je wel. Ach ja, er zijn nog 4 prijzen te verdelen maar het kan me niet meer interesseren. In de laatste ronde laten ze gewoon een man of 5 wegrijden en als ik de achtervolging inzet zie ik die ik-laat-een gaatje-vallen kerel in mijn wiel. Ik zet me meteen recht, dat hij het zelf maar uitzoekt en geen prijs rijdt !! Voor mij een koers om zo rap mogelijk te vergeten en ook voor Jef had er veel meer in gezeten. Hij had makkelijk met die tweede groep meegekunnen, misschien volgende keer.
nog goed gereden in Kontich, 2 dagen rust en nu naar Kemzeke. Er zijn 60 renners komen opdagen, een mooi aantal om te koersen. PWC Jan Snel van Guy Smet heel heel veel renners afgevaardigd en drukken hun stempel op de koers. 2 jongens mee met de ontsnapping van 11 waarin ook Kim Herremans zit. Guy Smet heeft de boot gemist en in het peloton springt iedereen op zijn wiel. Hij zou dan ook opgeven later in de koers... Naar het einde toe blijft er niet veel over van het peloton, ik reken op mijn spurt maar moet daarvoor wel geregeld wat volk gaan terughalen. Er waren er al genoeg weg dus het was welletjes geweest. Enkele Jan Snel jongens konden er op den duur niet mee lachen dat ik achter alles en iedereen aan ging, man daar had ik plezier aan !! Ik wordt uiteindelijk 4de van de pelotonspurt en 29ste algemeen, net binnen de prijzen maar ik heb er serieus voor moeten knokken. De rest van de week staat in het teken van rust om er zondag in Aartselaar opnieuw te staan.
5 JUNI, KONTICH. Een thuiskoers over een snel rondje. Start en finish aan Van Uytsel plantenzaak, allemaal groten banen met daartussen een fietspad !! U leest het goed, een fietspad van 2m breed waarover een peloton van 100 renners moet denderen. Achteraf gezien viel het nog mee. In de eerste 3 rondes gaat het snoeihard, boven de 46 per uur gemiddeld. Ik probeer verschillende keren weg te springen maaar wordt telkens teruggefloten. De banen zijn te breed en te lang, wegraken en vooral -blijven gaat niet makkelijk zijn. Ik speculeer op een massasprint en laat me bewust wat afzakken om op adem te komen. Jef is ook goed vandaag, op aangeven van kopman Jeroen trekt Jef tot 2 keer toe mee in de aanval. De tweede keer was hem bijna fataal, hij kan zijn wagonnetje nog net achteraan het ontketende peloton haken. Dat is koersen, over de limieten gaan en ik ben content dat hij zichzelf vandaag eens zwaar op de rooster heeft gelegd en deze duurzaamheidstest heeft doorstaan. Recuperen was geen probleem en in een mum van tijd zit Jef terug in de voorste gelederen. 20 renners zijn ondertusssen voorgoed weggeraakt, het peloton heeft geen zin meer om zwaar te achtervolgen. 2 rondes voor het einde glip ik mee in een tweede groep van 21 en we houden stand. Ik kies het wiel van Michel Le Blon van de Rupelspurters, een goede keuze zo bleek want ik zou 4de van de groepsspurt worden en 24ste algemeen. Jef komt als 55ste binnen na een sterke koers en we kunnen stellen dat we goed bezig zijn. Op naar de volgende...
1 JUNI, PROVINCIAAL KAMPIOENSCHAP in BORSBEEK. Van de ploeg starten Jeroen Das en Kim Herremans met ambitie. Hoewel de generale repititie in Waasmunster voor geen van beide geslaagd was. In ronde 1 gaan er 15 renners vandoor, niemand is mee. Ikzelf, Kim en Jeroen rijden om terug te komen. Tegen de wind in voel ik aan wanneer er een gat gaat vallen maar Jeroen en Kim zijn mee. Ik blijf in het peloton om af te stoppen samen met Jef en Ken Ilegems. Vooraan smelt het samen en achterin counteren we elke aanval. De koers is gereden, de voorsprong is opgelopen tot meer dan 2 minuten. Na 2 uur koers zit mijn job er op, ik heb veel mannen teruggehaald en op regelmatige basis op kop van het peloton het tempo gereguleerd. Nu is het aan de mannen voorin om het hopelijk af te maken. Jef rijdt nog 2 rondes langer mee en wordt dan uit koers genomen (nadat idool VDB al uit koers is gestapt) vanwege te grote achterstand. Er zijn 70 prijzen vandaag en dat zal nipt worden voor Jefke, uiteindelijk wordt hij als 76ste geklasseerd en komt 6 plaatsen te kort...jammer. Positief is wel dat zijn blessure definitief voorbij lijkt en de komende koersen positief tegemoet kan zien. In de 2 laatste rondes barst in een mum van tijd een ongelooflijk onweer los, hagelbollen en alles. De koers gaat door, Jeroen wordt 9de en Kim 12de. Ken Ilegems wordt 28ste.
30 MEI, koers in WAASMUNSTER. Jef zit vol twijfel na een spierblessure die toch anderhalve week heeft geduurd. In de eerste ronde rijdt het peloton tergend traag en Jef gaat er als eerste vandoor. Helemaal alleen neemt hij snel voorsprong daar waar de wind zwaar in het nadeel blaast. Op het einde van de eerste ronde, als het peloton besluit te beginnen koersen wordt Jef bij de lurven gevat. Het belangrijkste is echter dat zijn bilblessure blijkbaar goed zit... De ene aanval volgt de andere op, de groten uit het peloton roeren zich maar het duurt lang alvorens de goede vlucht tot stand komt. Met de felle zijwind was het een kwestie van tijd...Ben mist op een haar na de aansluiting met deze ontsnapping. 15 meter, meer was het niet maar alleen ernaartoe rijden lukte jammergenoeg niet. Het peloton wordt effectief uiteengeranseld. 1 kopgroep, een 2de lijvige groep en dan het peloton waar ronde na ronde renners ervan af vliegen. Omdat de achterstand van het peloton op gegeven moment meer dan 3 minuten bedraagt worden Jef en Ben uit koers gehaald. Al bij al een geslaagde test voor Jef en een goede training voor beide renners met het oog op het Provinciaal Kampioenschap nu maandag in Borsbeek.
Vanwege de afwezigheid van Ken Ilegems moet ik (Ben) op 24 MEI de Interclub in RUISBROEK rijden. Een parcours van 125 km in lijn en enkele plaatselijke rondes. Het is enorm warm vandaag en mijn koersverslag is van korte duur. Na 8 kilometer raak ik op de lange rechte baan betrokken bij een valpartij. Door de hoge snelheid zit tijdig remmen er niet meer in, het achterwiel komt van de grond en ik vlieg bovenop den hoop renners die er al lag. Voorwiel is voor de vuilbak en achterwiel heeft ook ne serieuze slag gekregen. Bjorn komt na enige tijd aangelopen met 2 nieuwe wielen en duwt me enkele ogenblikken later op gang. Bij het opschakelen vliegt de ketting van mijn buitenblad en ze wil er niet meteen terug op. Opnieuw stoppen, ketting erop, stuur meteen helemaal recht zetten en terug in gang trekken. Achter de volgwagen probeer ik terug te komen maar de koers is echt opengebroken. Bovendien ben ik nog niet zo bedreven in het achter de wagen/bumperkleven op de fiets, het peloton komt in het vizier maar het opschuiven van volgwagen naar volgwagen loopt niet echt lekker. Na een kleine 40 minuten hou ik het voor bekeken en rijdt via een omweggetje terug naar Ruisbroek. Ik heb toch 2u30 op de fiets gezeten + heen en weer met de fiets van en naar huis, met anderen woorden een goeie snelheidstraining + lange duurtraining.
Vandaag 21 MEI voor mezelf alweer een thuiswedstrijd in HOBOKEN. Dit keer een 1.18 Open Wedstrijd maar aan de inschrijvingstafel melden zich voldoende grote namen : Guy Smet, Dries Echelpoels, Bjorn Meersmans en natuurlijjk onze kopmannen Jeroen Das en Kim Herremans. Jef is uiteraard ook van de partij net als onze Zweedse ploeggenoot Erik Magnusson. De start/aankomst is aan de Berkenrodelei. Het gaat rechtdoor en rechts de Kapelstraat in tot over de spoorweg. Meteen rechts en via een ommetje door de Joost Van Vlaanderenlaan komen we op de Schroeilaan die we helemaal rechtdoor rijden om links de Krugerbrug over de steken. Vervolgens rechts de Lage Weg op en bijna helemaal ten einde, daar slagen we rechts af en 2x links brengt ons terug aan de Berkenrodelei alwaar bergop gesprint moet worden voor winst. Een mooi rondje en er staat vrij veel wind tegen op de Schroeilaan, het keerpunt van de wedstrijd. Het is daar dat, zij het in 2 keer de kopgroep van 9 wordt gevormd met alle bovenstaande grote namen erbij. Ze rijden een voorsprong bij mekaar van om en bij de anderhalve minuut en het peloton is niet bij machte daar iets aan te doen. 5 rondes voor het einde ontstaat er een tweede groep van 12 op initiatief van onder andere Erik Magnusson, ik heb na een langerekte inspanning de sprong ook gemaakt. Net voor de Schroeilaan vind ik aansluiting, daar waar de wind in het nadeel zit en dus juist op tijd. Het peloton is niet ver maar de 12 werken goed samen en bouwen vrij snel een geruststellende voorsprong uit. Jef heeft spijt dat hij niet meezit, hij probeert nog maar alleen tegen wind is er niet aan te beginnen. In de kopgroep wordt Kim Herremans ten val gebracht door Joris Wagemans en zou protest aantekenen na de koers. Bjorn Meersmans wint voor Guy Smet en Jeroen Das, een prachtig podium. De 12 achtervolgers spurten voor de 8ste plaats, Erik M. wordt knap 12de door een late uitval. Ik heb het wiel gekozen van Davy Peirsman wat ik pas op het einde moet lossen, een 15de plaats bij de EzC is mijn beste resultaat ooit en de eerste keer dat ik echt in een ontsnapping (slechts een tweede groep) zit...en dat allemaal in thuisplaats Hoboken. Prachtig. Jef houdt zich gedeisd in het peloton en spaart zich voor zaterdag in Waasmunster alwaar opnieuw een 1.18 wedstrijd wordt gereden. Ik moet door de afwezigheid van Ken Ilegems waarschijnlijk zondag in de Interclub in Ruisbroek aan het werk.
Op 17 MEI trekken we opnieuw naar WILLEBRINGEN, een vetrouwd en identiek parcours maar heel andere weersomstandigheden. De wind staat overal in het nadeel. Dit keer zijn Jeroen en Ken er ook bij en zij blijken geknipt voor dit rondje. Bij ons gaat het uitstekend, Jef heeft een heel goede dag maar moet de strijd staken met een gebroken spaak. Ben probeert in het begin van de koers weg te raken maar dat mislukt. Op het einde van de koers probeert hij het nog ettelijke keren maar alles komt steeds terug samen. In de spurt gaat het mis, net op het moment dat ik wil aanzetten in een klein gaatje wijkt mijn voorligger uit en ik moet tot 2 keer toe op de stoep springen. Ik schiet uit mijn pedaal en kan nog maar net recht blijven, spurt om zeep en rustig binnenbollen. Jammer maar het koerverloop doet het beste vermoeden.
Woensdag 13 MEI, de wielerkalender stelt niet veel voor. In PUIVELDE is er een koers voor Elites MET en ZONDER contract, vooral MET contract zo blijkt bij aankomst. Ik ga enkele namen opsommen maar lang niet allemaal : Frederik Willems (Liquigas), David Boucher (Cofidis), Bert Roesems, Nico Eeckhoudt, Wouter Weylandt, Niels Albert, Leon Van Bon, Dimitri Defauw, Iljo Keisse, Filip Meirhaeghe, Bart Wellens,... om maar te zeggen dat ik me het vijfde wiel aan de wagen voel. Feit dat ik me al heel de week qua gezondheid niet super voel, doet me vooraf vermoeden dat het vandaag heel lastig gaat worden. Ik verken het parcours en vind een deel terug van het parcours vorige week in Sinaai. Bij de start sta ik goed geposteerd in het 225 man sterke peloton en de eerste 2 rondes gaan behoorlijk goed. Ik voel dat ik wat dieper moet gaan dan anders maar dat is in dit gezelschap niet meer dan normaal. Na 2 rondes ontsnappen er 14 man en Landbouwkrediet opent de jacht...gedurende 4 rondes wordt er een ongelooflijk tempo op nagehouden, alles gaat op een oneindig lang lint en ik schuif tegen wil en dank ik verder naar achter. 2 rondes zou ik dit tempo volhouden en na 4 rondes of 50 kilometer is het liedje uit, wie zich de illusie koestert om met profs misschien mee te kunnen moet ik desillusioneren. Misschien had ik het iets langer volgehouden met het vormpeil van 1 mei maar deze koers was nog een stuk zwaarder dan Hoboken. Gelukkig kwam Jef nog even kijken naar de koers en heb ik na mijn gedwongen opgave nog een kleine 50 kilometer kunnen bijtrainen in het wiel van mijn makker. Hopelijk gaat het stilaan beter met de gezondheid en kunnen we zondag in Willebringen nog eens iets proberen.
In het weekend van moederkesdag trekken Jef en ik naar het Hagelland om te koersen, meer bepaald in het gehucht WILLEBRINGEN. Vanwege de beperkte wielerkalender staat er veel volg aan de start in deze 1.18 Open Koers. Bart Cant is trouwens ook met ons meegekomen. Het rondje is prachtig, geen meter vlak maar nu ook weer geen steile hellingen. Eerder vals plat. Er wordt stevig ingevlogen maar we laten ons niet kennen, in ronde 1 reagereer ik meteen op een vroege uitvalspoging die zou mislukken. De banen zijn breed dus als je even wil recupereren komen ze langs alle kanten voorbijgeschoven, naar voor opschuiven is niet evident door de hoge snelheid. In ronde 3 probeer ik weg te geraken met een paar anderen op zoek naar een kleine kopgroep, we slaan een klein gaatje en we vinden uiteindelijk de koplopers maar dan wel met het ganse peloton in de wielen. Deze inspanning weegt serieus door, herstellen gaat moeizaam. In de laatste 2 rondes speel ik alles of niets, veel renners zitten op het tandvlees dus een gokje wagen lijkt me geen slecht idee. Op het zwaarste stuk valt het nu stil dus daar vallen we met een paar man aan in de voorlaatse en laatste ronde. In de laatste ronde lijken we vertrokken te zijn maar de samenwerking is niet ideaal. In plaats van een gelijkmatig tempo te kiezen zijn er enkelen die te bruusk versnellen en daardoor de kopgroep ontmantelen. We trekken het nog tot boven op de brug en dan word ik opgeslorpt door het peloton. Bijna, maar net niet. Ik rijd gewoon rustig als allerlaatste van het peloton binnen, Jef zit ergens in de buik van het pak en rijdt vlotjes uit.
Maandagmiddag 4 MEI, 3 dagen na de Ereprijs Victor De Bruyne in Hoboken, moeten we weer aan de bak in SINAAI. Ik parkeer de wagen aan Health City Zwijndrecht, kleed me daar om en ga bij wijze van opwarming naar Sinaai. We staan met 5 ILLI BIKERS aan de start, naast mezelf (Ben) zijn Jeroen, Ken, Kim en Nico van de partij. Jef had geen vrijaf dus kon hij er niet bij zijn. Het weer is goed, wel een stevig windje om tegenop te boksen. Het gaat hier in Sinaai over vrij smalle maar goede baantjes, de snelheid ligt van bij aanvang hoog. Je zou zeggen dat er nooit iemand weg zou geraken MAAR dat is buiten onze ploeg gerekend. Er ontsnappen er 10 en we zijn met 3 man mee. Jeroen, Kim en Ken nemen verschillende premies mee onderweg en hebben het overwicht in de kopgroep. Het peloton jaagt maar komt geen seconde dichter op zijn prooi, de koplopers werken perfect samen. In de laatste ronde demarreert Kim en Jeroen springt als buffer in het wiel van iemand die naar Kim wil toerijden. Deze laatste blijft echter vol gas geven en houdt stand tot de finish, KIM wint eindelijk. Het kon niet blijven duren, hij presteert al weken goed maar dan nog, je moet het maar doen. ILLI BIKES heeft weer gedomineerd, Jeroen wordt 3de, Ken 7de, Nico 14de en ik net buiten de top 30.
1 MEI en Jef en ikzelf mogen opdraven in de 81STE EDITIE VAN DE 1 MEIPRIJS HOBOKEN. Een wedstrijd over 184 kilometer bestaande uit 3 grote rondes van 50 kilometer en 3 lokale van 11 kilometer. Onze tegenstanders zijn grotendeels profs, ex-profs en een hele resem veldrijders die hier snelheid komen opdoen. Frank VDB is niet komen opdagen maar waren wel aanwezig : Bert Roesems, Geert Omloop, Koen Barbe, Erwin Vervecken, Ben Berden, Rob Peeters en nog vele anderen... Uit de pijp komen met andere woorden. De ploegleiding zou vandaag van een succes spreken als we met 3 renners de plaatselijke rondes (150 kilometer) zouden halen, om maar even het niveau te schetsen. Voor ons is het zaak om geen krachten te verspelen en regelmatig te eten en drinken. Er wordt nog een tandje sneller gereden dan de traditionele 1.12 koersen maar de afstand weegt op den duur het zwaarst. Het parcours kent vele gevaren met versmallingen, verkeersgeleiders en dat soort dingen. Gelukkig kennen we het parcours vrij goed omdat we er geregeld trainen. Hierdoor gebeuren dan ook enkele stevige valpartijen, op gegeven moment vliegt een Amerikaan over zijn stuur met het gezicht recht op het asfalt na een onoplettendheid. Even achteromkijken en BLAF...tegen een kleine middenberm op de weg. Opperste concentratie is nodig, constant wringen en zoeken naar een goede positie. Ik kom Jef in koers welgeteld 1 keer tegen tijdens de eerste klimpassage op de Hollebeekstraat. Hij schuift daar goed op om een betere uitgangspositie te hebben op de smalle landwegen. Tijdens de beklimming van de daaropvolgende brug en het supersnelle stuk richting Steenweg geraken we mekaar uit het zicht. Zelf rijdt ik bijna constant in de eerste helft van het peloton, in de buurt van onze kopmannen Jeroen, Kim en Ken. In ronde 2 voel ik toch al stilaan krampen opkomen, op dat moment zijn we op weg naar de 100 kilometer kaap. Drinken, eten en benen laten recupereren bij de minste gelegenheid. Jef zit er ook nog steeds bij maar in de helft van de derde grote ronde moet hij lossen. Volledig leeg gereden, geen hap meer door de keel krijgen, tegen spauwen aan...alles gegeven en meer kan je niet doen. Hij is teleurgesteld en had meer verwacht. Wielrennen is onverbiddelijk, je zoekt de limieten op, gaat erover en ziet waar je uitkomt. Als de benen super zijn raak je ver en kan je veel pijn verdragen. Is het niet super wordt het voor renners zoals wij lastig. Wat je ons nooit kwalijk kan nemen is dat we niet alles geven... Voor mezelf gaat het super, de 3 grote rondes vormen eigenlijk geen probleem. De krampen komen wat opzetten maar ik overleef de Hollebeek en de daaropvolgende brug. Tijdens de volgende snelle kilometers recupereer ik steeds goed en kan ik opschuiven waar ik wil. Tijdens de eerste plaatselijke ronde voel ik het tempo al de hoogte in gaan maar ik kan het nog verdragen. Ik passeer dan ook in het peloton Patty en mijn kinderen op de hoek van onze straat, geweldig. Zij denken dat ik het einde wel zal halen (wat ver boven de verwachtingen zou zijn) maar het tempo gaat nog de hoogte in. Op de Sint-Bernardsesteenweg en de passage langs Umicore gaat het nog steeds goed. Er zijn er alweer veel uitgereden en ik voel me ondertussen ook leeglopen, in het industriepark krijg ik het heel lastig als alles op een lint gaat. Ik bijt op mijn tanden en hou vol op de Schroeilaan naast de spoorlijn. Na het erbarmelijk stukje Mazoutweg draaien we uit stilstand de Krugerbrug voor de tweede keer op, ik sta geparkeerd maar raak in het zog van het peloton boven. Ik bijt nog eens op de tanden en vind aansluiting, het is breken of overleven. Ik kraak en breek bij het opdraaien van de Steynstraat en rijdt alleen over de meet, langs het vele volk, supercontent, voldaan, leeg maar niet tot op de bodem. Even stoppen bij Jimmy aan de Lousialei en dan naar huis. Meteen recuperatiedrank genomen, nog wat gegeten en in bad... Nu minimaal 2 dagen rust inlassen en dan zien of we maandag gaan koersen in Sinaai.
ILLI BIKES gaat op zoek naar winst in EKEREN op 26 APRIL. Jeroen Das heeft hier al eens gewonnen, Kim Herremans presteert al weken goed en Ken Ilegems wil winnen. We nemen de koers meteen in handen, van de 8 ontsnapten zijn 3 bovenvermelde renners van erbij. De anderen spelen het ploegenspel in de achtergrond en zitten in een zetel die slechts relatief comfortabel zit. Ekeren is een verraderlijk parcours, 40 bruggen en snelle stukken maken het loodzwaar. Ken Ilegems neem de eerste premiespurt mee maar laat zich vervolgens verrassen wanneer enkele renners zijn wiel kiezen terwijl Jeroen, Kim en Dries Echelpoels ervandoor gaan. De 5 achterblijvers laten zich uitzakken naar het geslagen peloton, waar we nu het tempo geregeld drukken waardoor de 3 koplopers dicht tegen de 2 minuten voorsprong hebben. 16 renners nemen de benen uit het peloton, Nico en Ken zijn mee. Ben en Jef laten het gaatjes dichtrijden aan de andere ploegen over maar niemand reageert, de 16 zijn weg. De verschillen zijn gemaakt, voor Ben het teken om ook achterin te beginnen koersen. Verschillende uitvalspogingen op korte tijd mislukken maar zijn uitgangspositie om te spurten is goed. Hij komt wat vroeg op kop maar wordt nog 9de van de pelotonsport en 25ste algemeen, Jef eindigt 10 plaatsen verder als 35ste. 1 ronde laten sprint Nico naar een 8ste en een ontgoochelde Ken naar een 11de plaats. De spanning stijgt, gaan onze kopmannen een sterke Dries Echelpoels de baas kunnen? We gokken op Kim dit keer maar het is opnieuw Jeroen die wint, voor Kim en Dries. Jeroen was volgens zijn beide medevluchters de sterkste van de 3 en dus de verdiende winnaar die bovendien in eigen streek wint.
In de krant staat te lezen dat niemand minder dan FRANK VANDENBROUCKE op 22 APRIL zijn opwachting gaat maken in 1.12 koers in DE HAAN. Ben kan (omdat hij in Gent werkt) makkelijk de verplaatsing naar de kust maken om VDB en de anderen partij te geven. Het weer is prachtig, de wind waait fel en het parcours is verrevan een biljarttafel. Een lange baan met wind op kop, links afdraaien op een grote golvende baan wind mee, links indraaien en vervolgens draaien en keren tot aan een stevig hellingeske van 150 meter om dan in sneltreinvaart op de finish af te stormen (op van die kleine klinkers). De 144 deelnemers zien 1 voor 1 af, het stuk naar de finish toe is moordend en of dat nog niet genoeg is komt de waaiervorming er nog eens bij. Het is geregeld alle zeilen bijzetten en er vallen veel slachtoffers. Op gegeven moment rijd een omvangrijke groep weg en Ken van de ploeg is mee, jammer dat het peloton niet laat begaan en vele rondes later het gaatje definitief dicht. Ben rijdt vlot, moet geregeld heel diep gaan maar recupereert heel goed. Een uitvalspoging wordt in de kiem gesmoord omdat niemand mee wil, wind mee was misschien niet de ideale plek om iets te ondernemen. In de laatste ronde gaan er nog enkelen vandoor en als VDB in actie schiet reageert Ken Ilegems meteen, jammer dat de renner voor hem een gat laat vallen op de ex-winnaar van LBL want Ken krijgt het niet dicht. VDB zou 9de worden en Ben vecht zich naar een mooie 58ste plaats. De ademhaling en hartslag zit super, de benen zijn vermoeid van het zware stoempwerk tegen de wind.
Zondag 19 APRIL, tweede thuismatch in NIEL. Een lastige koers volgens onze kopmannen. Je bent mee of je bent niet mee, het is aan de durvers. Dit parcours ligt grotendeels op geregeld trainingsparcours van Ben maar trainen en koersen is duidelijk iets anders. Desalniettemin zit Ben in ronde 3 mee in de kopgroep van een kleine 15 man met uiteraard ook Jeroen en Kim, de grote triomfators van vorige week in Boom. Voor Ben is de inspanning te kort en krachtig, hij verzuurd compleet en lost de rol voorin. Jammer want volgens Kim stabiliseerde het tempo een halve ronde later. Proberen gaat mee en bovendien heeft Ben met zijn inspanning kopman Jeroen netjes afgezet in de kopgroep. Ben pikt zijn wagonnetje terug aan in het peloton maar moet ettelijke rondes (lees gans de koers) bekomen. We zien een heel attente Jef in Niel en dat zien we graag, de basisconditie is duidelijk goed en het moet een kwestie van tijd zijn alvorens hij het 1 en ander onderneemt in koers. Nu stelt hij zich in dienst van de vluchters door geregeld vluchters uit het peloton terug te halen. Voorin zijn ze nog maar met 8 en Jeroen maakt het weer af, dit keer in de sprint. Kim finished op een zucht van winst knap 5de en is oprecht superblij met de tweede winst op een week voor de ploeg. De sfeer kan niet meer stuk en we kijken al uit naar Ekeren. Jeroen heeft hier al eens gewonnen maar hij moet natuurlijk zijn vormpeil kunnen aanhouden.
Op 15 APRIL rijden de profs de Scheldeprijs en kunnen wij Elites zonder Contract aan de bak in de afwachtingswedstrijd te SCHOTEN. Prachtig weer en 189 deelnemers vinden de weg naar de Antwerpse randgemeente naast het Albertkanaal. De meesten van het team besluiten er een doorgedreven training van te maken, met de nadruk op doorgedreven. Het tempo is verschroeiend en niemand raakt weg. Jef en ik bollen dan ook vrij vlot mee en kennen geen noemenswaardige problemen. Ben zit wat meer voorin dan Jef maar daar is dan ook alles mee gezegd, opschuiven is aartsmoeilijk. Ben onderneemt even een ontsnappingspoging in het stuk voor de renners rechts de baan naast het kanaal opdraaien. Het gezelschap is met Guy Smet en Dries Echelpoels niet slecht gekozen maar er is geen ontsnappen aan. 3 ronden voor het einde zijn er dan toch 3 krachtpatsers die weg geraken en (voorlopig) blijven, ook Nico van onze ploeg is erbij. De jacht wordt in de laatste ronde ingezet en het peloton scheurt aldoende. Het eerste stuk slorpt Nico en zijn companen op 1500 meter voor de streep. Jeroen wordt 16de, Ken 19de en Nico ontmoedigd maar na een knappe inspanning 42ste. Ben wordt net als Jef in het peloton geklasseerd nadat hij in volle sprint volledig stilviel, de meet was 50 meter te ver. Nog even vermelden dat de gemiddelde snelheid 46,8 km/u was.
BOOM, de eerste thuiswedstrijd voor de ploeg en dus belangrijke afspraak . De ploeg is gemotiveerd en gelooft voluit in winstkansen. Kopmannen Kim en Jeroen zijn gebrand op een goede prestatie op dit loodzware parcours. Geen meter vlak in Boom met als hoofdvogel de Bosstraat die 17 keer moet bedwongen worden. De ploeg is op de David na voltallig, de koers is loodzwaar maar Jef en ikzelf houden goed stand. Vooral de Rupelspurters zijn goed vertegenwoordigt in het deelnemersveld dat slechts 71 renners telt. Blijkbaar schrikt de Bosstraat veel renners (en meer dan terecht) af. ILLIBIKES neemt van bij de start de koers volledig in handen en is in elke ronde met 2 of meer renners voorin te vinden. Onze kopmannen Jeroen en Kim vinden mekaar perfect en gaan ervandoor met 2 anderen, ze spreken af om om beurten te demmareren maar...de eerste versnelling van Jeroen op de Bosstraat is meteen de goede. Hij komt solo over de meet en Kim maakt het helemaal af door de spurt voor de 2de plaats te winnen. In het achterveld rijdt de voltallige ploeg een dijk van een wedstrijd door alles en iedereen die ervanonder wil muizen terug te fluiten. We verrassen colledtief vriend en vijand maar de dag kan niet meer stuk met dubbel succes.
10 APRIL, een mooie vrijdagavond en veel volk aan de start in HEIST OP DEN BERG (234 renners). De start wordt alweer uitgesteld vanwege de massale opkomst en de 5 IBCT renners Kim, Pieter, Jef, David en een debutterende Erik Magnusson (Zweed) moeten nog even geduld oefenen. Een no nonsense parcours van 5,5 kilometer dat 20 keer moet afgelegd worden. Kim zit al meteen in de goede ontsnapping, halfweg koers krijgen ze nog wat versterking uit de achtergrond en zo wordt de definitieve kopgroep van 18 man gevormd. Hun voorsprong schommelt rond de 30 seconden en het peloton waar de anderen comfortabel vertoeven. Pieter toont weer zijn goede vormpeil, Erik moet met materiaalpech opgeven, Jef houdt stand en David spaart zijn snelle spiervezels voor de sprint. Kim sprint naar een 12de plaats en David wordt - op zijn oude getrouwe Ridley fiets met campa onderdelen - knap 3de in de massaspurt en 21ste algemeen. Pieter en Jef worden geklasseerd in het peloton.
Ben heeft goede ervaringen met koersen ergens midden in de week, meestal heeft dit een positief effect het weekend erna. Misschien zit het puur in het koppeke maar daar is uiteraard niets mis mee. Hij laat - in tegenstelling tot Jef - de koers op vrijdagavond schieten, ook al is die vlakbij in Heist-op-den-Berg. Volgens enkele ploegmakkers zou het parcours in HERNE (Henegouwen) op 8 APRIL een stuk mooier zijn. Ik had de verplaatsing duidelijk onderschat en arriveeer slechts een half uur voor de koers. 200 renners hebben ondanks het slechte weer toch de fiets van stal gehaald. Bij de start staan we (Nico en Pieter van de ploeg waren er ook) helemaal achteraan en als het startschot wordt gegeven terwijl een ambulance midden in het pak staat worden we nog verder terug geslagen. We zijn nog geen 100 meter ver of het peloton hangt al in 3 waaiers uiteen, leuk is anders en de benen hebben de instant verzuring goed gevoeld. Er staat enorm veel wind en af en toe valt er wat motregen, het is een nerveuze koers met een viertal stevige valpartijen die ik in opperste concentratie allemaal kan ontwijken. Het gaat snel maar het vormpeil is goed, toch is met de krachten woekeren uit den boze...uitrijden blijft de boodschap. Ik probeer me zo goed mogelijk uit de wind te plaatsen en dat lukt vrij aardig, de rondes vliegen voorbij, het gaat weer snel...gemiddeld 42,9 km/u en maximaal 65 km/u. Het wringen gaat me - zoals altijd - redelijk goed af, ook al zit ik weer tegen krampen aan wanneer we de kaap van 100 km overschrijden. Aanvankelijk wil ik liever niet mee spurten, al die hectiek is het niet waard. Wat ik nog wel probeer is demarrerem 1,5 k voor de meet, hiermee bespaar ik me veel trek en duwwerk en bovendien zit ik nog vrij goed geplaatst. Bijschakelen en recht op de trappers spurten lukt nu wel (vorig weekend niet) en dat resulteert in een 58ste plaats waar ik heel tevreden mee ben.
De wedstrijdkalender is niet veel soeps in het weekend van 4 en 5 april. We gaan dan maar eens kijken op de Waalse kalender en zien daar TOURINNES SAINT LAMBERT staan, in de buurt van Waver. Worden we eraf gereden kunnen we nog altijd in de roetsjbaan gaan zitten van Walibi. Jef is ondertussen wel al terug aan het trainen, gisteren even getest over 60 kilometer en vandaag ZONDAG 5 APRIL gaat hij een lange duurtraining doen. Koersen wordt nog even afgeraden, hopelijk is hij er volgende week terug bij. Ikzelf, Kim Herremans en David Vanhove zijn wel op post en we treffen hier een parel van een rondje aan. Mooie wegen, helling van om en bij de kilometer, lange afdaling, wat vlakke tempostukken en ligt hellende stroken...kortom alles wat een koers moet hebben. 150 inschrijvers maar velen zullen de streep niet halen. Het peloton blijft heel lang samen en het is soms wat wringen, niets onoverkomelijks, gewoon zoeken en wringen naar de beste positie. Op de helling staat de wind tegen dus de kop van het peloton voelt zich niet geroepen om a bloc naar boven te vliegen. Er wordt daar getemporiseerd en in grupetto geklommen, lekker ontspannen. Kim Herremans van onze ploeg is heel actief maar wegrijden lukt niet, hij is diep geweest en moet echt achteraan even uitpuffen. Voor mezelf gaat het weer beter dan in Brugge, ik zit steeds vrij goed geplaatst en heb geen problemen om het wiel voor mij te lossen. Geen sinecure, ik heb als maximale snelheid op mijn teller 74 km/u staan !! Op 3 rondes voor het einde wel even tegenslag, op een korte kasseistrook van enkele meters vliegt mijn ketting van het voorstel tandwiel en ze springt er niet meteen terug op. Ik verlies een pak plaatsen die ik net had goedgemaakt. Gelukkig springt de ketting er terug op en kan ik terug inpikken. De sprinters komen stilaan naar voren, hectische boel dus. Ik begeef met in het gewoel maar als het te druk wordt dring ik niet onnodig aan. We hebben weer uitgereden en wat me gunstig stemt is de manier waarop, ik heb zelfs 2 'bescheiden' ontsnappingspogingkjes ondernomen. Het ziet er goed uit hoewel je nooit op je 2 oren mag slapen. Veel hangt af van het parcours, de weersomstandigheden (lees wind) en het aantal starters. Op naar de volgende...
We geven de moed niet op, Jef is nog steeds niet orde met de rug maar Ben zakt af naar BRUGGE op deze prachtige woensdagmiddag 1 APRIL. Hij komt er met Alex Goossens en Guy Smet bekend volk tegen. Veel volk en een mooi rondje, weliswaar een eenvoudige rechthoek maar de banen zijn overal lekker breed. 1 lang stuk tegenwind met een rotonde is, stukje tussen een villawijk en dan wind mee terug naar het centrum. Weinig poespas, gewoon hard op de pedalen stampen. De eerste rondjes verlopen perfect, ik kan me overal vrij goed positioneren en zelfs opschuiven wanneer het echt nodig is. Er zit duidelijk verbetering in, ze gaan mij er hier vandaag niet afrijden. Het is af en toe een beetje wringen en manouvreren maar dat doe ik graag, constant alert zijn voor wat er voor je gebeurd. Ik vergeet haast te vermelden dat er snoeihard wordt gereden maar dit keer valt het wel al eens stil. Je kan tenminste even op adem komen, wat drinken en zelfs eten !! Ongeveer half koers voel ik krampen opkomen, dat krijg je ervan als je tot hiertoe maximaal 30 kilometer hebt kunnen meekoersen. Ik drink en schud de benen zoveel mogelijk los, tracht op souplesse te rijden maar het betert niet echt. Ronde na ronde gaat voorbij en ik ook optrekken doe ik nu iets minder krachtig, we gaan er wel geraken...YES !! Sprinten doe ik niet echt meer, uit het zadel komen is geen optie en bovendoen is de doelstelling bereikt. De eerste 1.12 koers is tot een goed einde gebracht en op de krampen na vrij comfortabel. Hier zien ze me volgend jaar terug. Nog even meegeven dat de gemiddelde snelheid uitkwam op 45,3 kilometer per uur voor 114 kilometer.
We gaan nog eens proberen in MEER op 29 MAART. Ben heeft nu ondertussen al 2 weken terug normaal kunnen trainen en hoopt stilaan op beterschap, uitrijden is en blijft de 'eerste' doelstelling. Idem voor Jef die maar al te graag zijn eerste 1.12 wedstrijd zou uitrijden, jammer voor hem moet hij afzeggen met een geblokkeerde zenuw in de rug met uitstralingspijnen naar zijn linkerbeen. Kracht zetten gaat niet dus koersen is uit den boze. Er staat veel wind en het parcours is niet super interessant, veel smalle baantjes die heen en weer slingeren tussen de weilanden en dus niet aangewezen voor het groot deelnemersveld. Ben start vrij ver achteraan en dat is om te beginnen al slecht. Hij wordt meteen met de neus op de feiten gedrukt en de pols schiet meteen dik in de 190. Je hebt instant soep, wel instant verzuring in de benen bestaat ook !! Als dan nog eens alles op de kant wordt gegooid in deze kutkoers is het helemaal over and out. 2 rondjes beste vrienden, ik heb weer 2 rondjes kunnen meerijden van ocharme 6 kilometer het stuk. Nu heb ik wel een beter gevoel dan vorige week in Mol en ik rijd dan ook nog een 6 tal rondjes op mijn eentje bijna maximaal door om snelheid en weerstand te kweken. Het is daar dat het schoentje wringt dus daar moeten we aan werken. Gelukkig rijden we nog met 2 ploegmaten (Kim en Ken) samen met 3 Rupelspurters naar huis en kan ik toch 120 kilometer in mijn logboek zetten.
We zijn 22 MAART, door omstandigheden moeten zowel Jef als Ben naar de INTERCLUB IN MOL. Zo vroeg in het seizoen dergelijke wedstrijd rijden was niet meteen de planning maar goed...alles voor de ploeg e. Deze koers heeft alles erop en eraan en we kijken dan ook onze ogen uit. De parking staat gevuld met volgwagens van Beveren 2000, Davo, Lotto Davitamon en daar komen wij dan toe, ongelooflijk. Onze beentjes worden ingesmeerd door onze masseurs en onze fietskes afgesteld door onze mecaniciens, prachtig toch ? Voor Ben is dit zijn eerste wedstrijd na 2 weken ziekte en haast niet trainen, veel ambitie heeft hij normalerwijze niet en gaat zien waar hij gaat stranden. Jef heeft totnogtoe een perfecte voorbereiding gehad en mag terecht hopen op iets meer hoewel het voor ons beiden bang afwachten is. Ongeveer 200 renners worden achter de auto met een vliegende start naar het parcours gebracht en daar breekt de hel los !! Volle gas, in de eerste bocht meteen opschudding wanneer enkele renners vol over een geribbelde verkeersgeleider rijden. Drinkenbussen vliegen ons om de oren, Ben anticipeert hierop en schiet links de geleider voorbij en maakt zodoende veel plaatsen goed. Hij zit in de buurt van Kim Herremans en Ken Ilegems maar moet alle zeilen bijzetten. In het rondje zitten toch enkele bochten waarin je echt stil komt te staan en dan optrekken naar 60 per uur doet pijn, veel pijn. In ronde 2 voelt Ben de krachten al uit zijn benen lopen, hij hoopt dat het stilvalt maar dat doet het op geen enkel moment. We vatten ronde 3 nog maar net aan en Ben moet er onherroepelijk af. Op dat moment ziet Ben dat maatke Jef ook achteraan het pak hangt en dat hij het lastig heeft. We komen mekaar dan ook tegen aan de finish lijn, Jef heeft het nog enkele kilometers langer volgehouden. We rijden nog enkele toerkes uit om toch iets gedaan te hebben, dit werk is voorlopig boven ons petje. Laat ons eerst eens een 1.12 koers uitrijden en dan zien we wel weer verder. Desondanks de teleurstelling over het resultaat kijken we wel terug op een prachtige dag, dit is echt het hoogst haalbare en we zijn dankbaar dat we dit nog mogen meemaken.
Ben moet op zijn verjaardag 15 MAART de koers in MERELBEKE laten schieten door zijn ziekte. Jef gaat wel koersen en treft in de buurt van Gent 330 andere renners aan. De kalender op dit weekeinde was niet veel soeps, 1 koers in Vlaanderen en 1 in Limburg. De benen van Jef zitten goed, hij zit goed omsloten in het peloton en heeft geen enkel probleem om vlot mee te rijden. Naar de kop opschuiven is natuurlijk onbegonnen werk maar met 200 man achter je heb je wel de garantie dat je altijd ergens kan aanpikken. Het lijkt erop dat Jef zijn eerste 1.12 koers gaat uitrijden tot een lekke band er anders over beslist...brute pech maar langs de andere kant weet hij wel dat het er goed uitziet voor de komende weken.
Het afzeggen voor de eerste koers zat Ben niet lekker, hij had beter moeten weten maar hij wilde na enkele dagen platte rust op 11 MAART in ADINKERKE eens testen waar hij staat. Vlakbij Plopsaland werd een mooi parcours uitgetekend, gegarandeerd een snelle wedstrijd. De wind blaast aan de kust altijd net dat beetje harder en dat heeft zo zijn gevolgeen. De start is verschroeiend, een brug over en dan enkele kilometers wind mee knallen...alles meteen op een lint en Ben zit achteraan (waar hij niet zou moeten zitten). Alle zeilen bijzetten maar de ellende begint pas wanneer we de wind op kop krijgen op de iets smallere en slingerende baantje terug richting Adinkerke. Opnieuw all
Bedankt om al even een kijkje te komen nemen op onze persoonlijke webpagina. Na een slopend wielerseizoen met veel ups and sporadische downs is het nu tijd om een rustperiode in te lassen en terug op te bouwen naar volgend seizoen.
Een seizoen waarin we een overeenkomst hebben gesloten met ILLI BIKES CYCLING TEAM wat voor ons opnieuw een grote stap vooruit is. Met deze ploeg zullen wij in 2009 als Elite zonder Contract actief zijn en - indien we geselecteerd worden - mogelijks zelfs deelnemen aan interclubwedstrijden. We spreken in dat geval over wedstrijden van minimaal 100 tot maximaal 200 kilometer.
Komende winter zal wat dat betreft cruciaal zijn, er zal veel aandacht moeten geschonken worden aan het verbreden van onze basisconditie om bovenstaande afstanden te overleven.
UPDATE EIND DECEMBER 2008 De maanden van de waarheid komen eraan, januari en februari zijn de maanden waarin er trainingsuren geklopt en kilometers gevreten moeten worden.
21 DECEMBER : EERSTE PLOEGTRAINING !! Met Health City Zwijndrecht als uitvalsbasis werd de eerste ploegtraining georganiseerd, 90 kilometer door het Waasland. 7 renners (Ken Ilegems, Ken Van Reeth, David Vanhove, Jeroen Das, Jef De Batist, Kim Herremans, Ben Verburgt) trotseerden de felle tegenwind en draaiden met kopbeurten van 10 minuten perfect door zodat het voor iedereen doenbaar was. Na 2 uur 47 minuten stonden we terug in Health City met een gemiddelde snelheid van 33,4 km/u op de teller. Een geslaagde eerste kennismaking en training...
28 DECEMBER : TWEEDE PLOEGTRAINING !! Op spontane vraag van de enthousiaste renners werd meteen een 2de ploegtraining georganiseerd. De ploeggeest zit duidelijk goed en dat is niet onbelangrijk om goede resultaten neer te zetten. Ondanks de vriestemperaturen trekken we er met 9 renners op uit, het parcours werd iets uitgebreid en ten goede aangepast. Er stond een stevig windje in de polders maar het doordraaien liep weer perfect, 103 kilometer in 3uur en 10 minuten. De volgende groepstraining is gepland binnen 2 weken.
24 JANUARI : UPDATE !! De tijd vliegt voorbij, het is al eind januari. Ondanks het heel slechte weer (extreme vriestemperatuur en regen) zijn we nu vooral lange duurtrainingen aan het doen. Deels met de Polderrenners en deels met de Verhaert wielertoeristen. In de week doen we wat krachttraining op de rollen of spinning om alzo klaar te geraken. Onze ploeg bestaat uit supertoffe kerels, de zin om samen te koersen is groot. De kledij en materiaal zal klaar zijn tegen eind januari... Ben heeft de laatste weken een beetje last van de gevolgen van een valpartij (thuis van de trap), met Jef gaat voorlopig alles volgens plan.
8 FEBRUARI : DERDE PLOEGTRAINING !! Vandaag slechts 6 aanwezige renners (Ken, Jef, Kim, David, Michael en Ben) om de derde ploegtraining af te werken. Jeroen is al volop bezig met voorbereidingskoersen te rijden in Nederland, niet zonder succes trouwens (2de plaats 2 weken terug). Het parcours voor de ploegtraining werd uitgetekend in het Waasland door Jef. 120 kilometer, veel tegenwind en slechts 6 renners...zware kost. Op weg terug (met de wind in de rug) werd even doorgetrokken, 3 kilometer spielerei maar het kon wel tellen. Daarna terug in formatie binnen gereden langs Kruibeke (Kim afgezet aan den overzet) en Linkeroever (Ben en Michael afgezet een de fietserstunnel). Leuk dat vandaag de kledij werd uitgedeeld aan de aanwezigen en we moeten toegeven...ne knappen tenue.
14 FEBRUARI : GROEPSTRAINING !! Geen echte ploegtraining vandaag doch werkten we in groep (samen met enkele Rupelspurters) een prachtige training af richting Overijse. Een vlakke aanloop van Boom naar Mechelen gevolgd door een heuvelachtig vervolg aan de kanten van Huldenberg en Overijse. Goed om de benen is een keertje bergop te testen en pijn te doen, het moet ooit eens gebeuren dus kan het evengoed vandaag. De ganse groep is gelijkwaardig qua niveau en het is een supertraining. 145 kilometer op de teller is een mooie aanloop voor Mallorca en de start van de competitie.
We houden jullie op de hoogte van de verdere evolutie en indien mogelijk een verslag van de stage in Mallorca.