24/5 PROVINCIAAL KAMPIOENSCHAP BORSBEEK : 63ste
Het lijkt met 25 graden wel zomer op deze feestdag en dag waarop het PK wordt gehouden, voor het 2de jaar op rij in Borsbeek. Ambities? Uitrijden is me vorig jaar niet gelukt nadat ik me voor de ploeg had leeggereden, dus daar zou ik vandaag tevreden mee zijn. Ik ben pas sinds 1 week terug aan het trainen na 2 weken ziekte, we zien wel waar we geraken. Ik sta goed voorin bij de start en ben daar niet kwaad voor, het gaat meteen enorm snel op dit toch wel saai parcours. De wind staat nergens in het voordeel wat de koers altijd loodzwaar maakt. Het valt geen enkel moment stil, maar dan ook geen enkel moment. Toch raken er enkele jongens voorop waaronder Kim Herremans en Jeroen Das, de speerpunten van onze ploeg. Zelf raak ik in ronde 3 in een 2de groepje dat slechts 1 ronde vrijgeleide krijgt alvorens te worden ingelopen. De recuperatie loopt vrij goed maar hoe langer de koers vordert hoe zwaarder het voor iedereen wordt. Uiteindelijk zou er toch een 2de groep wegrijden met daarbij Ken Ilegems, David Vanhove en Davy Peirsman. Ikzelf, Jef en Ken Van Reeth zitten nog in het peloton. We zijn op alle fronten vertegenwoordigt ondanks de opgaves van Pieter (bouw huis) en Robby (net terug van vakantie). Ik probeer zelf nog een drietal keren weg te raken maar daarvoor ontbreekt het me aan kracht en uithouding. Een sterke Jef reed tot dan een attente en spaarzame koers maar op het einde neemt hij initiatief, iets wat niet van zijn gewoonte is maar wat ik uitermate apprecieer. Niet alleen rijdt hij constant voorin maar hij demmareert op een moment dat niemand geen jus meer in de benen had of een ontsnapping niet meer zag zitten. Krijgt hij daar enkele jongens mee, is hij weg... Laat ons hopen dat hij die lijn van aanvallend koersen eindelijk kan doortrekken. Alleen wegraken lukt hem uiteraard ook niet en de chaos van de spurt is niet meteen zijn ding. Ik schuif daarentegen mee in Jef zijn wiel (dat wist hij misschien niet?) wanneer hij plots versnelt en op kop van het pak komt. Omdat het nog te ver is van de streep laat ik enkele jongens passeren alvorens mijn wagon daar aan te sluiten. Voorbij Jef schuif ik mee en ga tijdig aan, passeer ook nog Ken Van Reeth (die daar als een duiveltje uit een doosje opdook) om toch top 10 van de pelotonspurt te rijden. Met een 63ste plaats heb ik nog prijs en ben ik zeer tevreden...

Daags nadien voel ik me alweer niet goed, hervallen van 2 weken geleden? Keel- en luchtwegen doen pijn en mijn neus is volledig verstopt. Vrijdag naar de dokter en zien wat ze zegt...

22/5 WAASMUNSTER : 91ste
Met het oog op het Provinciaal Kampioenschap maandag zakken we vandaag af naar Waasmunster. Als we kunnen uitrijden vandaag zou dat een succes zijn na 2 weken ziekte sinds daags na de 1 Mei Prijs. Deze week heb ik terug deftig kunnen trainen met vooral woensdag een stevige training bij de Polderrenners. Ik was een kleine 10 minuten te laat op de afspraak en heb solo 25 kilometer achtervolgd alvorens ik de groep tegen de wind kon bijhalen... Het is prachtig weer qua temperatuur, veel wind en veel starters. In ronde 2 demarreer ik zelf daar waar we links inslaan om de hoofdbaan te verlaten. Ik krijg mooi gezelschap van Bjorn Meersman en verder ook van enkele anderen. Het gaat te snel, het koersritme is volledig uit de benen en ze staan meteen op ontploffen. Op het einde van de ronde sluiten nog enkele anderen aan, waaronder ook ploegmaat Davy Peirsman maar het peloton is niet veraf. Tegen de wind in beuken ze zich een weg naar onze wielen. Ik zit op mijn tandvlees en zoek een plaats waar ik de rest van de koers kan vertoeven, in het wiel van gelijk wie. Het valt zelden stil, enkel op de hoofdbaan naar de meet hoopt het peloton al eens op maar verder is het alles geven. Met het oog op het PK wil ik er 4 rondes voor het einde de brui aan geven maar Jef roept me toe vol te houden. Als ik me laat uitzakken blijkt er nog een volledige sliert aan te bengelen en tegen dat ik in laatste positie hang ben ik al wat hersteld. Ik pik terug aan en beslis om te kijken hoever we nog kunnen komen zonder de motor op te blazen. Uiteindelijk rijd ik de wedstrijd uit zonder verdere krachtverspilling, spurten doe ik niet meer...maandag is belangrijker. Het was geen leuke wedstrijd in Waasmunster maar ik beschouwde ze dan ook vooraf ook al eerder als training. Met de fiets heen en terug en 171 kilometer op de teller. Zondag rustdag en hopelijk zijn we klaar om maandag in Borsbeek een rol te kunnen spelen, voor de ploeg/kopmannen en eventueel voor mezelf...we'll see.     

1/5 INTERCLUB HOBOKEN (GP VIC DE BRUYNE - 1 MEI PRIJS)
Omdat enerzijds David Vanhove vandaag Limburgs PK moest rijden en ik vorige week in Ekeren sterk voor de dag kwam, heb ik op de valreep een selectie voor mijn thuiswedstrijd in Hoboken kunnen afdwingen. Dergelijke interclubs zijn een belevenis op zich, vorig jaar reed ik 160 van 180 kilometer mee wat men toen al een ongelooflijke prestatie vond. Hoewel ik eraan twijfel of beter doen erin zit, start ik toch met een goed gevoel en ambitie om uit te rijden aan de GP Vic De Bruyne.
Vandaag rijdt ik voor het eerst ooit op tubes en carbon Edco wielen. Bollen dat die dingen doen...niet normaal. Gelukkig voel ik aan de start nog eens aan mijn tubes, de achterste bleek plat te staan. Jef (vandaag mechanieker van dienst) kwam nog snel met een nieuw wiel af en weg waren we. Ik doe mijn best om zoveel mogelijk voorin te blijven koersen. Ik kies mijn plaatsen om op te schuiven zorgvuldig uit, mijn parcourskennis speelt daarin een groot voordeel. De grote rondes verlopen al bij al probleemloos, het is op gegeven moment even op de tanden bijten wanneer DAVO en PWS Eijssen de achtervolging inzetten op een grote groep vluchters. Op dat moment zit ik echter ideaal geplaatst op een 10de plaats, perfect in het wiel zonder op het kantje te moeten... Eens we terug bij de koplopers raken, zal de definitieve ontsnapping tot stand komen met daarbij ook onze Kim Herremans !! De baan en wijzelf zijn ondertussen behoorlijk nat geworden van de verschillende regenbuien, het is opletten geblazen in de bochten op het ongelooflijk slecht wegdek. 
De plaatselijke rondjes zijn dan weer in positieve zin verandert, vooral door het verdwijnen van de Krugerbrug en de kasseistrook ervoor. Dit keer vliegen we rechtdoor over de nieuwe brug op het Kiel, die loopt veel beter en kan recht-op-recht in volle snelheid genomen worden. Ik koers constant voorin het peloton en het ziet er goed uit...Ken komt op gegeven moment bij me rijden om me op zijn manier te feliciteren met de prestatie. De volgende rondes kom ik niet meer in de problemen en ik verras opnieuw mezelf, vriend en vijand. Sprinten doe ik niet meer, mijn doel is bereikt en een plaats in de officiele uitslag doet me veel plezier. Na 185 kilometer koers aan 43,6 km/u gemiddeld finish ik fier als 90ste na een vlekkeloze wedstrijd.

De koers van maandag in Haasdonk laat ik schieten om even op mijn positieven te komen, woensdag in Beveren zijn we opnieuw van de partij.

25/4 EKEREN : 22 STE
Voor het derde jaar op rij ga ik naar Ekeren. Een verraderlijk rondje van net geen 5 kilometer met 2 bruggen... Jeroen won hier al 2 keer dus met 8 Illi Bikers kwamen we onze huid duur verkopen. Dat leek aardig te lukken in deze rare koers. Na een ronde of 5 spat het peloton uiteen en een 30-tal renners rijden gewoon op kousevoeten weg. Het leuke is dat ikzelf erbij ben samen met Jeroen, Kim, Ken Ilegems en David van Hove...5 man in goed gezelschap. Er wordt prima samengewerkt tot op het moment dat de kloof met het peloton is gemaakt. De groten beginnen zich te roeren en de groep valt en kom ettelijke keren uiteen en weer samen. Uiteindelijk onstaan 2 groepen van 15, Jeroen en Kim zitten vooraan en wij in de 2 de groep. Jeroen raakt voorop met Guy Smet en David Van Pelt, deze laatste zou de sprint winnen voor Guy en Jeroen. Kim komt alleen als 4de over de meet nadat hij een hele ronde alleen heeft gereden. In onze laatste rond zit ik op de 1ste brug op kop en val van daar meteen aan door met risico de gevaarlijke bocht door te vliegen. Ik heb meteen een kloof en zet door, eentje van Kontich en David zitten in mijn wiel. Ken komt alleen nog aansluiten waardoor we met 4 wegzijn (3 van ons !!), ik blijf op kop beuken en rijden om mijn ploegmakkers de kans te geven het in de spurt af te maken. De laatste brug doet pijn en tegen de wind beuk ik verder tot op de meet om logischerwijze 4de van de 4 te worden na Ken en David. Eigenaardig genoeg wordt ik 4 plaatsen achter mijn ploegmaten geklasseerd op een 22ste plaats...gelukkig weet ik beter. De benen waren terug goed, bijna zoals in St Gillis Waas en daar ben ik heel tevreden mee. Mijn bekken stond na Niel vorige week volledig scheef (door slechte positie op nieuwe Pinarello), na de rugmanipulatie op vrijdag en het koersen op mijn oude getrouwe Teschner ging alles prima.  

21/4 BEVER : 127 STE
Pieter heeft ons overhaald om naar Bever af te zakken, terecht want het is er prachtig. Naast prachtig ook zwaar, constant golvend + een klim van 1 kilometer lang. Deze boezemt me wat angst in samen met het feit dat we opnieuw met 187 deelnemers zijn. Het is gezellig druk in het peloton, links en rechts 5 cm over en passeren kan haast enkel in de goot. De eerste rondes verlopen vrij rustig en de beklimming weegt nog niet door. Er moeten 13 rondes gereden worden en ook de wind speelt  zijn rol. Naarmate de koers vordert wordt het tempo opgedreven, het tempo op sommige beklimmingen is soms gewoon abnormaal. Elke ronde gaat het daar moeilijker en moeilijker en als ze ook in de afdaling op het kantje gaan voel ik geregeld dat ik op mijn limiet zit. De voorlaatste beklimming was een hel, ik moest en zou er blijven aanhangen om de koers uit te rijden. Zo geschiedde het, zij het nipt...ik had niks over. Bij de laatste passage moet ik ze laten rijden, deels bewust maar grotendeels omdat het vat af was. Deels bewust omdat ik een spurt in dalende lijn tegen 70 per uur niet meteen zag zitten. Als voorlaatste en 127ste bol ik over de meet...mijn positie op de fiets is al een stuk beter na wat sleutel en meetwerk en ik heb toch kunnen uitrijden. We blijven positief en kijken alweer uit naar komende zondag in Ekeren. 

18/4 NIEL : PELOTON
Eerste belangrijke afspraak voor de ploeg vandaag. Vorig jaar won Jeroen hier dus de druk ligt bij onze ploeg. Veel starters vandaag en het team is voltallig voor het eerst dit seizoen. Het gaat er, traditioneel, hard aan toe van in het begin. De wind staat pal in het gezicht in het indsutriepark en dus ook op de helling aldaar. Wegraken zal enkel voor sterke beren zijn en gelukkig hebben we die in de ploeg. Een groepje van 10 ontsnapt en 3 jongens van ons zijn erbij (Jeroen, Kim en Pieter die heel sterk voor de dag komt de laatste weken). Kim rijdt op gegeven moment plat en dankzij Pieter die vliegensvlug zijn wiel afgeeft blijft Kim in koers, weliswaar terug in het peloton. Lang duurt het niet of onze kopman gaat er terug vandoor en sluit opnieuw aan bij de leiders. Achterin blijft de koers gesloten tot een kleine 30 renners ervandoor gaan, de beide Kennen, Robby en Davy Jaspers zijn mee. Ikzelf, Jef en David VH zitten nog in het pak. Voorin smelt het heel even samen maar er gaan er meteen terug 8 vandoor. In de laatste ronde probeert Verelst de anderen te verschalken in de laatste kilometer. Jeroen is attent en ontvangt het geschenk met open armen door uit Verelsts wiel naar winst te jumpen. Verder staan we met 5 in de top 30 en rijdt iedereen deze lastige koers uit. Ik had voor mezelf geen al te best gevoel vandaag ondanks het feit dat ik voor het eerst met mijn Pinarello aan de start stond. Achteraf bleek de fiets verrevan goed afgesteld te zijn qua positie waardoor ik vanaf ronde 1 krampachtig en met rugmijn rondreed...

12/4 ST GILLIS WAAS : 19 DE
Maandagmiddag, ik ben er klaar voor. Een prachtig rondje, veel wind en slechts 85 starters. Alle ingredienten voor een mooie koers... Bij mijn weten heb ik nog nooit zo vlot meegereden, zelfs op het kantje kost het me geen moeite om in de wielen te blijven. Er is een kopgroep van 9 weg met daarachter het volledige pak samen. Op 5 rondes voor het einde begin opnieuw (net zoals vrijdag) actief te koersen door geregeld snedig aan te vallen. Ik kom 1 keer (net zoals vrijdag) moederziel alleen over de streep, de ronde daarna heb ik nog 1 metgezel en de ronde daarna zit ik in een tweede groep van 10. Met jongens als Onghena, Van Mechelen, Stofferis,... zit ik in mooi gezelschap. Ze rijden me er bijna af tegen de wind maar op karakter blijf ik eraan hangen. Voor sprint is alles wel op maar met een 19de plaats in een 1.12 koers zo vroeg in het seizoen ben ik heel content. Ik heb nog niet veel gekoerst maar met een 19de en 24ste plaats doe ik toch al een stuk beter dan vorig jaar. Hopelijk nog van dat binnenkort. Niel is belangrijk voor de ploeg maar Ekeren zegt me meer...

9/4 HEIST OP DEN BERG : 66 STE
Als opwarmer rijden Jef en ik via het Albertkanaal naar Heist op den berg. Via Grobbendonk, Retie recht naar Heist...een kleine 40 kilometer om de beentjes los te gooien. Het rondje in Heist mag er zijn, mooi en snel zonder gevaarlijke zones. Vandaag is het D-day, uitrijden is het objectief...alles minder zou een teleurstelling zijn. Er is een pak volk komen opdagen dus is het geregeld wat wringen om op te schuiven of een goede positie te vinden. De benen voelen meteen goed aan en de koers vliegt voorbij. Tot 3 rondes voor het einde rijd ik in een zetel mee en beslis dan om de benen even echt te testen. Ik val enkele keren aan (1 keer moederziel alleen voor het peloton uit) gewoon louter voor de trainingsprikkel en in de sprint zit ik redelijk vooraan van het pak. Uitgereden, yes...mentaal een opsteker en ik zit verrassend fris na de koers. Hopelijk kunnen we nu stilaan werken naar de topconditie. De koers in Haasdonk zondag laat ik schieten om maandag fris in St Gillis Waas te kunnen starten.

5/4 NIEUWKERKEN WAAS : UIT KOERS GENOMEN
De doelstelling vandaag is vooruitgang boeken ten opzichte van Merchtem. Er staat heel veel wind en dus is het opnieuw zware kost op het kantje. Er ligt een kasseistrook in het rondje met aan de beide kanten een effen goot, net breed genoeg voor 1 renner. Ook daar op het kantje dus. Opnieuw voelen de benen redelijk en ik steven af op een gelijkaardig scenario als in Merchtem. Al velen zijn eraf gewaaid en ook bij mij is stilaan het beste eraf. Op gegeven moment bengel ik samen met maatke Jef in de achterste gelederen van het peloton. Jef neemt me in het wiel mee en we schuiven door. Voor de nakende bocht maak ik nog wat extra plaatsen goed met het idee mijn makker mijn wiel zou nemen. Dat bleek hij niet gedaan te hebben en op het einde van die ronde zie ik hem moederziel alleen achter ons groepje rijden (dat eveneens de rol in het peloton moest lossen). Tegen de wind vond hij niet de kracht om terug aan te sluiten en dus rijd/hark ik met een compact groepje verder. De kloof met het peloton is miniem maar we krijgen het niet dicht, 3 rondes daarna worden we uit koers genomen. Toch is de doelstelling gehaald, een kleine 90 kilometer meegereden en met de fiets heen en weer gereden. Perfect getraind met andere woorden en hopelijk kunnen we de volgende uitrijden ??????? 

28/3 MERCHTEM : OPGAVE
Hier zat ik vorig jaar in de kopgroep vanaf ronde 1, weliswaar vond die koers toen plaats in de maand augustus. De verwachtingen liggen nu een heel stuk lager ondanks een goede seizoensstart. Vanwege onze verhuis werd er de afgelopen 3 weken niet te veel getraind. Ik voel me fysiek en mentaal moe, om de sleur te doorbreken ga ik toch maar naar Merchtem. Het belooft een zware koers te worden ondanks de vele starters. De benen op zich voelen goed aan tijdens de eerste helft van de wedstrijd maar gaandeweg voel ik de vermoeidheid toeslaan. Het kost me steeds meer en meer moeite om op het kantje te kunnen volgen. Uiteindelijk wordt ik los uit het wiel gereden richting finish, de benen konden gewoon niet sneller. 70 kilometer meegereden, niet meteen om blij van te worden maar eigenlijk had ik niet echt meer verwacht. Hopelijk kom ik stilaan in mijn normaal trainingsritme en kan ik me snel terug in het peloton handhaven.

7/3 BORNEM (HINGENE) : 19 DE
Na een goede trainingsweek rijden we dit keer iets dichter bij huis in Bornem. Een 1ste relatief belangrijke afspraak voor de ploeg en een zware test voor elk renner. 2 kilometer kasseien, bijna vrieskou (2 graden) en een stevige Noordoosten bries zijn de boosdoeners. Van de ongeveer 70 renners sta ik samen met mijn ploegmaten voorin om te starten. Meteen 'getemporiseerd' de kasseien over dokkeren om dan op de beter lopende asfalt te komen. In de verte zie ik al 2 ILLI Bikes CT renners alleen ervandoor gaan, Kim Herremans en Robby Torfs trekken er al op uit. Mooi om te zien vooral omdat de rest wat laat begaan. Ronde na ronde waaien er renners af en valt de koers helemaal uiteen in een onoverzichtelijk slachtveld. Ik heb halfkoers geen idee hoeveel jongens er nog in koers zijn en ik weet slechts 3 dingen, ik rijd in een achterste groepje van maximaal 12 man, achter ons rijd de bezemwagen en ik ben op dat moment de laatste van 5 ILLI Bikers. Ergens in ronde 11 of 12 rapen we plots Robby op, hij heeft voorin de rol moeten lossen en heeft niet de kracht om bij ons aan te pikken. Op 3 rondes voor het einde zit plots Guy Smet bij ons in de groep. Door een lekke band had hij tijd verloren maar de koers nog niet. Guy begint aan een prachtige remonte die eigenlijk mijn 'dood' betekende. Op het stuk tegenwind voor het industriepark moet ik onherroepelijk passen en gelukkig heb ik een metgezel waarmee ik nog anderhalf rondje doorrijdt om dan uit koers te worden genomen. Ik wordt uiteindelijk mooi 24ste waar ik heel content mee ben. Vooral in vergelijking met vorig jaar denk ik nu een stuk verder te staan en als ik rustig maar gedreven kan blijven trainen gaan we binnen een paar maanden misschien nog mooie noteringen halen.  

27/2 SAINT SEVERIN : OPGAVE
Vanwege erbarmelijke weersvoorspellingen voor zondag ga ik voor het eerst ooit in de omgeving van Luik koersen. Met een bang hart trek ik naar de Ardennen alwaar het prachtig weer is. Door de vele starters is de koers nerveus, ik ontwijk minstens 3 valpartijen heel nipt...
Bergop trek ik, beter dan verwacht, mijn plan en als op gegeven moment op een beklimming de gashendel wordt opengedraaid schuif ik netjes mee. Gelukkig maar want eens boven bleven we gedurende ettelijke kilometers op een hoogvlakte rijden waar de wind stevig in de linkerflank tekeer ging. Alles op het kantje, het peloton scheurt meteen in ettelijke stukken. Velen worden er hier hopeloos afgereden en zelf ken ik ook 1 zwak moment dat me bijna de aansluiting met het peloton kost. Gelukkig zetten we iets verder een lange afdaling in en geeft me dat recuperatie- en eetgelegenheid. Verderop in de afdaling ontploft plots mijn achterband met een luide knal. De neutrale wagen stopte meteen om een nieuw achterwiel te steken en brengt me tegen 70 per uur terug waar ik eerder vrij comfortabel zat. Deze inspanning heeft me heel wat kracht gekost en als ik daarna opnieuw tot stilstand wordt gedwongen door een valpartij en opnieuw de registers moet opentrekken om terug te keren voel ik dat het vat stilaan leegloopt. Net voor de klim in Esneux hang ik er opnieuw aan maar er is geen tijd om te recupereren. De klim komt te vroeg en 200 meter voor de top moet ik ze laten rijden. Na een 80 kilometer koers zit het er jammer genoeg op. Wetende dat ik zonder tegenslag langer mee had kunnen gaan stemt me niet geheel ontevreden over mijn eerste Ardennenavontuur in dit nieuwe wielerjaar.

20-10-2009 om 00:00 geschreven door Ben Verburgt