Wat doet een mens als hij niet weet wie hij moet kiezen? Hij voelt zich prima, zoals de situatie is, maar zijn leven hangt met ogen en haken aan elkaar. Maar wat doe je dan?
Ik heb een relatie met een hele lieve man, met wie ik nu bijna 5 jaar samen ben. Maar ik heb sinds 10 maanden een relatie met een heel lieve jongen. Mijn man heeft me bedrogen: ik voelde al enige tijd nattigheid en dan op een bepaald moment is hij zo stom geweest om sporen achter te laten, op de computer, op de gsm, briefjes op zijn bureau... Maanden ben ik er kapot van geweest en hij ook! We hebben er ons heel moeilijk doorheen geworsteld, maar we dachten toen dat we er wel uit zouden komen. Dit deden we ook, alhoewel het niet meer was zoals vroeger. Hij was niet meer dezelfde, hij deed té hard zijn best, terwijl ik steeds meer moeite deed om me nog aangetrokken te voelen tot hem. Weer gingen maanden voorbij, tot ik plots meer begon te voelen voor mijn beste vriend. Het kwam totaal onverwachts! Ik nam mezelf voor dat het wel over zou gaan, maar dat deed het dus niet. Het werd alleen maar sterker. En toen hij ook bekende gevoelens te hebben voor mij, was het hek helemaal van de dam.
Ondertussen ben ik nu al 10 maanden samen met mijn vriend, maar mijn man weet van niets. Ik ben er niet trots op, maar ik kan mijn man niet verlaten. Ondanks alle pijn en ellende hij mij heeft aangedaan, ik kan niet weg, hij heeft me nodig!
Maar ondertussen ben ik meester geworden van allerhande smoesjes, maar ik ben er niet trots op! Ach ja, ik kan er maar beter een boek over beginnen schrijven. Misschien vinden jullie me een trut, omdat ik een minnaar heb, maar als je bent bedrogen en belogen geweest en er is iemand die je alle genegenheid van de wereld schenkt, wat doe je dan?
Zondagavond. Weer een moment om na te denken over het weekend dat net voorbij is en over de komende werkweek. Als kleine bediende in een zeer groot bedrijf is het leven niet altijd zo spannend. Op de werkvloer ben ik dan ook een teruggetrokken persoon en laat ik de mensen altijd in hun eigenwaarde. Ik geef ze het gevoel superieur te zijn, terwijl ik bij mezelf denk dat ze niet het maximum uit het leven halen.
Aangezien dit mijn eerste blogbericht is, kan ik nog niet te veel vertellen. Ik moet zelf nog afwachten hoe dit me ligt en hoeveel tijd ik over zal hebben om mijn blog te blijven invullen. Het geeft me alvast wel een mogelijkheid om mijn leven te delen met jullie, de lezers, in hoeverre die er zijn natuurlijk
Dus, ik ben bediende, 23 jaar jong, maar helemaal niet onervaren wat het leven betreft. Misschien leid ik mijn leven wel veel te snel, heb ik het leven van iemand die ouder is dan 23, maar ach, ik voel me goed en heb geen spijt als ik iets zou missen. Ik zou het ook niet weten, hé, wanneer ik iets mis.
De bedoeling van mijn blog, is om jullie te doen nadenken over het leven, om vragen te stellen aan mij, om jullie antwoorden te geven. Maar het onderwerp, wat is dat? Het onderwerp is: welk excuus voor welke gelegenheid. Benieuwd?!? Ik begin morgen met mijn blog.
