Kidsproof?!

Voor de dochter had ik al snel iets geschikt gevonden. Ze blijkt een meer dan gewone interesse te hebben voor dansen. Daarom traint ze nu al drie jaar in een leuke dansschool. Haar juf neemt alles op een speelse manier op, zonder aan discipline of kwaliteit in te boeten. Die toewijding resulteert jaarlijks in een spetterende dansshow, waar ik elke keer weer het zakdoekje moet boven halen, omdat mijn moedergevoel overloopt -letterlijk- van trots. Verder gaat de dochter naar de tekenschool en is ze een graag geziene meid in de jeugdbeweging.

De zoon is kieskeuriger wat zijn vrije tijd betreft... Het liefst van al zou hij weekends na elkaar games uitproberen en ze van A tot Z in één ruk uitspelen. Maar daar kan ik dus onmogelijk mee akkoord gaan. Hij gaat op zondag graag naar de jeugdbeweging, omdat hij daar "zijn beer" kan uitlaten: hij mag crossen, smossen, onnozel en stoer doen en niemand die daar een probleem mee heeft. Op woensdag gaat hij ook naar de tekenschool, maar hij heeft me al een aantal keer duidelijk gemaakt dat het toch niet helemaal zijn ding is. En dan is er de eindeloze zoektocht naar een geschikte sport... Voetbal? Nee (gelukkig niet!) Dan maar judo... te technisch en te statisch voor hem. Tennis? Geen echte interesse voor... En dan is er mountainbiken. Dat is echt iets voor hem. Hij lijkt wel vergroeid met zijn fiets (die oorspronkelijk van mij was, maar toch alleen maar stof stond te vergaren in de garage). Maar waar kan hij dat in groepsverband gaan doen? En dan nog een groter dilemma... dikwijls gaan die mountainbiketochten door op zondag, de dag van de jeugdbeweging...