De jongste telg in ons gezin is al een aantal dagen buiten strijd. Niets speciaals zullen jullie denken, elk kind is toch eens ziek? Jawel, maar bij nummer drie begint er toch een chronisch kantje op te steken... Even de statistieken erbij halen: 5x antibioticakuur in 2017 om luchtweginfecties tegen te gaan. En dit telkens gepaard gaande met uit-de-pan-swingende koorts. Wel, ik heb de indruk dat mijn mannetje beestjes in zich aan het kweken is die resistent zijn tegen antibiotica.
En dus met meneertje naar de huisarts, die hem al heel lang opvolgt en die ook vond dat het tijd was voor verdere stappen. Goed, doorverwijzing naar de kinderarts.... In het weekend steeg de koorts tot 40°C en dus vond ik het welletjes geweest. Telefoon naar de wachtdienst van kinderartsen. "Nee mevrouw, de kinderarts is opgeroepen, er zijn een aantal patiënten niet komen opdagen en dus is ze niet beschikbaar en kan u niet komen."... "HUH? Excuseer? Dit is toch de WACHTDIENST?!" "Wel mevrouw, dan moet u naar spoed gaan."
Ligt het aan mij of is het steeds moeilijker om een kinderarts te zien te krijgen? Willen die dan alleen maar de "erge en met aanziende"-ziektes behandelen?! Nu goed, ik met mijn rillende en ijlende ventje naar spoed, waar ze ons snel en zeer professioneel geholpen hebben.
Moraal van het verhaal?... Kinderartsen hoeven voor mij niet meer. Het lijkt me wel een uitstervend ras met hoogheidswaanzin. Lang leve de huisarts en thumbs up voor de mensen op spoed die heel kindvriendelijk met kleine en zieke deugnieten omgaan. Spreek me gerust tegen als jullie andere (en hopelijk fijnere) ervaringen hebben.
Till next time...TADA
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek