De prettige belevenissen van vier Drentse Patrijshonden
03-05-2013
Fotoâsâ¦
Fotos
De
eigenaars van onze Lili schrijven wel niet zo dikwijls als Jeanny en Karin of
Hilde , maar toch zijn ze even veel bezig met hun fijne hondje.
Dinsdag is
het baasje nog tweemaal op enkele honderden meters langs hun deur langsgekomen
in Genk toen hij Lucy terug ging ophalen in de dierenkliniek te Diepenbeek.
En het was
alsof Carine Lilis vrouwtje het aanvoelde , wan t bij thuiskomst lagen er drie
fotos van Lili (nu Lou genoemd) in onze mailbox.
Daarstraks
had ons baasje nog telefonisch kontakt met Carine en die stuurde ons prompt nog
een foto door.
Voor de
mensen die de laatste dagen meermaals informeerden hoe het ging met ons
allerkleinste, hierbij enkele heel
recente fotos.
Duidelijk
is te merken, we moeten ons geen zorgen te maken over ons kleintje.
Het
waren drukke dagen sinds vorige week woensdag toen we van Frankrijk terug naar
Vosselaar kwamen. Zelfs de normale blogberichten moesten er enkele malen aan
geloven ! En als dat gebeurt dan is het ECHT druk .
Buiten
de voorziene drukte kwam er dan ook nog eens het ontstoken oog van Lucy
bovenop.
Gisteren
avond was het ook weer van datte Het baasje diende de Masjebashi terug naar de
garage te brengen na een foutje dat maar bleef aanslepen en telkens de kop
terug opstak. Ook de winterbanden gaan eraf en krijgen enkele maanden rust. En
voor het hoofdbestuur vertrok voor een avondje met een ex-collega van t baasje
hadden we ook nog een wandeling tegoed.
Ondertussen
was er dan ook nog eens een bericht uit Roosteren in de mailbox gevallen. Daar
moest toch wat over uitgeklaard worden.
Ons
baasje kwam eens te meer gewond aan. Dat had alles te maken met hoe zwaar
beladen hij binnen kwam. Twee honden aan de lijn in één hand, tussen armen en
borst een bakje met stokrozen geklemd en in de andere hand een bakje met
tomatenplantjes. Als die twee honden aan de lijn dan hun familieleden zien
willen die daar naartoe en dondert dat bakje stokrozen uit zijn armen tegen de
grond. Uiteraard wil t baasje dat verhinderen en krijgt hij de scherpe rand
van dat bakje op zijn andere hand Resultaat bloed op den dorpel !
We
dienen ook nog te vermelden dat één woord anders dient te worden gelezen,
gisteren moet je lezen als eergisteren
Belle
& co
Familiebezoek
volgens de Cartouche & Lennaert familie.
Een
bewogen dag, deel 2.
Gisteren was een bewogen, belangrijke, historische en heftige dag, en
dan om verschillende redenen. Het complete kennel Aent Grotenhoutbosch,
nummer 12111, FCI nr.: 111/2012 kwam op bezoek, om zoals dat zo
mooi heet de banden te verstevigen. Eerst verschenen Jago en Tante
Hadise. De rest van het roedel liet een tijdje op zich wachten omdat ome Faes
met zijn snelle, Mitscha..Mitsibitsi uhh rood gevaarte op 4 wielen, de snelste
route via Hasselt, terug naar Vosselaar, naar Roosteren had gekozen. De oorzaak
hiervan was niet zo leuk en ik zag toch wat bezorgde blikken. Uiteindelijk zag
ik mams Hera, oma Belle en ome Heros terug. Het was een gefriemel en gesnuffel
van jewelste en JP maakte een onhandige manoeuvre met het hek en met zn allen
stormde we de straat op. Dat was harstikke leuk, maar niet echt de
bedoeling. Na wat stemverheffingen van de verschillende baasjes werd het roedel
toch tot de orde geroepen en gingen we daarna eens flink door de tuin
rausjen. Vrouwtje had angstvallig haar tulpjes beschermd met 2 zware stoelen
en vanmorgen constateerde ze tevreden dat nog alle tulpen rechtop stonden.
Zusje Lucy was er niet bij en de oorzaak hebben jullie in Een bewogen dag,
deel 1
kunnen lezen. Persoonlijk vind ik dat heel jammer, want het is me nog nooit
echt gelukt om eens een momentje met haar alleen door te brengen en te ravotte.
De ene keer zat paps dr steeds met zijn dikke neus tussen, en de andere keer
had zij meer oog voor mijn broer Lando. Ik weet niet of mams me nog
herkende maar ik deed heel erg mijn best om indruk te maken op haar. Hoewel
mijn kop groter en breder is dan die van haar zie je toch wel dat zij echt mijn
moeder is. Paps en ome Heros zullen nooit goeie vrienden worden, maar
behalve een flinke scheld- en grommelpartij is er niets gebeurd. Steeds als Ome
Faes in de buurt komt van die Holländers heeft hij bloed aan zijn handen,
niet figuurlijk maar letterlijk. Onduidelijk is wat er gebeurd is, maar er is
niet gebeten. Ome Faes en tante Simonne hadden tomate Russe en stokrozen uit
Frankrijk meegebracht voor vrouwtje. De stokrozen hingen een beetje slap, maar
vrouwtje dacht dat de lange reis in de auto vanuit Frankrijk, met 4 drenten en
een koebeest misschien daarvan de oorzaak was. Vanmorgen ging ze weg voor een
boodschap en zag ze een lang spoor aarde op de weg liggen, en bij nadere
inspectie ontdekte ze stukjes blad van de stokroos! Stja, misschien verklaart
dat het bloed, de luide GVD, en de ogen van JP die alle kanten oprolde ..we
zullen het nooit weten.
Paps die ouwe gek, had maar voor één hond oog, en dat was mijn mooie oma
Belle, de naam zegt het al. Maar hij had dikke pech, er viel niets te vrijen
gisteren.
Na een tijdje kwam het bevrijdende telefoontje over Lucy en is ome Faes
haar snel gaan halen. Gelukkig viel het nog allemaal mee, maar moet ze toch een
paar dagen flink aan de dope.
Moe maar voldaan is weer iedereen naar het belgenland vertrokken en goed
thuis aangekomen. Wat voor mij is achtergebleven in de tuin zijn de vele
geurtjes en spoortjes van mijn grote familie.
We hebben
een bewogen dag achter de rug gisteren. Nu zullen er zo wel meer geweest zijn,
zoals ene Willem Alexander die er een koningschap aanoverhoudt en ene Beatrix die terug een
prinses(je) wordt. Maar wij hielden er alleen achteraf de zekerheid aan over
dat we gepast hebben gehandeld want het was erger dan het leek met het
linkeroog van Lucy.
Gisterenochtend
merkte het vrouwtje dat het wit van het linkeroog van Lucy rood was. In eerste
instantie was de conclusie och weer een adertje gesprongen door haar wild
spelen of ergens tegenop te knallen Dat hebben we enkele maanden geleden nog
eens gehad toen we in Frankrijk waren en de dierenarts heeft haar toen terramycine
oogzalf meegegeven wat dus geen lap hielp omdat dat rood uit zichzelf wegtrekt.
Maar het baasje was toen weeral gerust in dat klein ding.
Ditmaal
was het toch niet zo, omdat er nogal wat prut in het oog zat en ze het oog niet
volledig opende zoals anders. Dus telefoontje naar Hoogstraten en om tien uur
dertig hadden wij afspraak.
Na
onderzoek daar door Sarah en Aline werden we doorverwezen naar dr Capiau omdat
onze dierenarts waar we normaal voor PRA-onderzoek gaan met verlof was. Dus
trokken ons baasje en Lucy naar Hasselt naar de fonkelnieuwe dierenkliniek
Sanimalia waar ook onze dr Nelly werkt.
Màààààr
wij hadden ook in de namiddag afspraak in Roosteren bij Cartouche en Lennaert
en dat was eventjes aanpassen met deze onvoorziene omstandigheden.
Omdat dr.
Capiau nog aan het opereren was is Lucy dan daar gebleven en is het baasje
ondertussen t vrouwtje en Belle, Hera en Heros gaan ophalen om toch nog maar,
hetzij laat, naar Roosteren te trekken.
Het
weerzien met de familieleden Hera/Cartouche en Hera/Lennaert was weer al een
tijdje geleden en was best plezant. Dat genegenheid tussen Heros en zijn
schoonbroer Cartouche zal nooit hartelijk zijn, en de baasjes hebben hen dan ook
wijselijk uit elkaar gehouden.
Rond zeven
uur s avonds kwam dan het telefoontje uiyt Hasselt dat we Lucy terug konden
komen ophalen. Nu is de afstand Roosteren/Hasselt veel korter dan
Vosselaar/Hasselt en achteraf zijn t baasje en Lucy terug de rest van de
familie gaan ophalen in Nederlands Limburg.
Maar het
is zoals we gisterenavond al schreven, een geluk dat we gepast gereageerd hebben
en dat we de gepaste dierenartsen bij de hand hadden want onschuldig is de
ontsteking op Lucys oog helemaal niet.
Het baasje
heeft in de dierenkliniek wat hij noemt nog een winkelkarreke medicijnen
meegekregen waar Lucy binnen enkele dagen weer de oude gaat zijn.
Met Lucy
alles zo goed als mogelijk kan, dank zij de goede zorgen van dr. Dierenartsen Aline
Verschueren in Hoogstraten en Dr. Nelly Mols en dokter dierenarts Oogspecialist
Valerie Capiau in de dierenkliniek Sanimalia in Diepenbeek.
Na het
onderzoek bij Aline bleek er meer aan de hand dan een gesprongen adertje.
Ik ben dan
met bekwame spoed (hopelijk heeft de GPS alle flitsers aangegeven) richting
Hasselt gereden waar Lucy is opgenomen. Dr. Capiau was bezig aan een operatie en
heeft Lucy dan later behandelt, vooraf heeft Nelly wel de eerste vaststellingen
gedaan en de eerste noodzakelijke zorgen toegediend.
t Baasje is
de ganse voormiddag in de weer geweest met Lucy. Die heeft een kwetsuur aan
haar linkeroog en na een bezoek aan onze gewone dierenarts heeft ons baasje
haar naar Hasselt gebracht.
Daar werkt
onze eigen dr. Nelly en ook de vaste dierenoogarts was daar aan het werk.
Die gaat
naar het oog van Lucy kijken maar zelf was ze nog aann een oogoperatie bezig. Lucy
is inmiddels daar gebleven in afwachting van het onderzoek.
Het staat
al verschillende jaren in de rechterkolom van het blog, het kenteken en de lnk
naar de blauwe hond. Ook verschillende kopers van een pup van ons die kleine
kinderen hadden kregen van ons de interactieve CD-rom mee, samen met hun
puppy.http://www.thebluedog.org/nl/
Nu was ons
baasje deze namiddag nog eens op de site van de blauwe hond aan het snuffelen
(ja baasjes snuffelen af en toe ook eens).
En dan
komt hij daar de link naar het LICG tegen. Wat staat voor Landelijke Informatie Centrum Gezelschapsdieren.
http://www.licg.nl/7x/home.html
De site
van het LICG bevat een schat aan informatie voor eigenaars en fokkers van
huisdieren. Maar ook voor dierenartsen, dierenasiels, enz. staat de site vol
met nuttige info.
Wat het
baasje vooral interesseerde was het hoofdstuk honden en uiteraard puppies. De
aankoop, waar en hoe, worden uitvoerig behandelt.
Ieder die
de aankoop van een hond, uit een asiel of een pup, of die nu van een fokker of
een dierenwinkel komt. Al de voor- en nadelen worden behandeld.
Als er dus
mensen zijn die nu een puppie wensen aan te schaffen kunnen we niet meer doen
dan deze site s aanraden.
Hoewel
onze baas een maandelijks abonnement heeft is m hier toch niet vrolijk over. En
dan krijg je eens iets extras gratis van de flikken en dan is het weer niet goed
!
Na de
fratsen van Belle die het avondeten van de baasjes een andere weg deed inslaan,
hadden we nog een verrassing gisterenavond.
De Wouterkes,
zo bekend van de reacties onder dit blog, hadden hun auto richting Vosselaar
gezet nadat ze even gebeld hadden of we wel thuis waren.
En dat
waren we
Lando en
Lucy, broer en zus, hebben urenlang de tuin onveilig gemaakt voor mens en dier.
Zo wild ging het spel er aan toe.
Dat ze
goed met elkaar kunnen opschieten die twee dat was al bekend van toen Lando vanuit
huize Faes naar de Wouterkes in Oud Turnhout vertrok, nu elf maanden geleden.
Ook op de
jachttraining waar beiden elkaar elke week zagen konden ze goed met elkaar
opschieten en waren ze elkaars gelijken in de opleiding.
Zij
zwommen samen de eerste maal het ven over toen ze negen weken oud waren, zij
volgden samen los naast de baasjes toen ze door de hoge maïs naar de andere
kant van het veld liepen. Kortom ze deden alles gelijktijdig.
Alleen de
periodes dat wij in Frankrijk verbleven stond Lando er alleen voor, maar dan
had hij ook nog de steun van Libre zijn andere zus, die in Arendonk woont en
ook in dezelfde les zat.
En
gisteren was er van gans die jachtopleiding van het tweetal niets te merken. Spel,
spel en nog eens spel was het enige dat aan de orde was. Dat ze er hevig
tegenaan gegaan zijn was te merken achteraf.
Wij hebben
Lucy niet meer gehoord en gezien nadat Lando terug richting Oud Turnhout was
vertrokken.
Het baasje
zegt dat hij er zelfs geld op durft inzetten dat het bij de Wouterkes thuis
net hetzelfde was met Lando
Boterhammen
vanavond met misschien nog wat charcuterie en/of een bord soep. Dat is al wat
overblijft voor de baasjes deze avond
Neen, we
hebben nog geen geld te kort voor een stukje vlees of aardappelen en groenten,
de reden ligt bij oma Oma Belle wel te verstaan !
t
Vrouwtje had deze ochtend een mooi hertengebraad uit de diepvries gelegd om te
ontdooien voor het avondeten. Maar het is er niet meer, of toch niet bruikbaar
meer voor menselijke consumptie.
Na haar
wandeling van Belle samen met Lucy en het baasje, was deze laatste op wandeling
met Hera & Heros. Bij thuiskomst hoorde het baasje al op de oprit dat er
iets fout was in de keuken . Een luid g.v.d. Belle ! ! ! wees al op enig niet
voorzien gedrag van de roedelleidster (als de baas er niet is).
Je raad
het waarschijnlijk al zevenhonderd gram hertengebraad foetsie en een Belle die
onder de keukentafel een grote homp vlees lag te verorberen.
Ook Lucy
lag op haar buik op enkele centimeters van wat de beste buit van het jaar moet
geweest zijn. Maar zoals altijd als de oma eet, (dan moet ze nog niet grommen),
dan weet de jeugd dat er voor hen dan niets over blijft.
Dat was
gans anders toen Hera en Heros en ook Lucy nog pup waren. Toen at Belle pas als
de rest van de roedel, het kleine gespuis, gegeten had.
Het
vrouwtje is ondertussen naar boven, naar de voorraadkamer geweest en heeft een
steriliseerbokaal met regenboogsoep meegebracht.
Dat is
voor een keertje ook eens niet slecht en nog goed voor t baasje zijn (op een
laag pitje staande) vermageringskuur. Weer ne kilo eraf dankzij Belle zegt m
dan met het nodige sarcasme in zijn stem
Het is
stilletjes in Drentenland afdeling Vosselaar De vier slaapkoppen noemt ons
baasje ons.
Nu kan het
zijn dat een oude hond nog maar langzaam recupereert van een serieuze
inspanning, maar de ganse dag voor de voeten lopen van de baasjes in de Franse
tuin hoort daar niet bij, En er zit geen enkele oude hond bij ! Belle is de
oudste, de oma, en die is nog geen acht jaar. Hera en Heros zijn in de kracht
van hun leven met vier en een half jaar en Lucy is met haar dertien maanden
(gisteren) nog aan het puberen.
Wat is dan
de oorzaak van de slaapziekte ? De tsé-tsé-vlieg kom je hier niet zoveel tegen
dat ze de slaapziekte zou kunnen verspreiden, die mogelijkheid sluiten we dus
al uit.
Ten huize
Verrooten, waar Hadise hoogstwaarschijnlijk ligt drachtig te zijn, spreken ze er
ook al van dat Hadise zoveel slaapt. Onze baas houdt stillekes zijn hart vast.
Stel dat Belle en Hera er ook van hebben zoals Hadise, en drachtig zijn
Neen, die mogelijkheid strepen we ook door, er is goed genoeg op gelet dat er
geen intacte reuen in de buurt zijn kunnen komen. En onbevlekte ontvangenis
of dat spel met die duif is ook voor onze roedel niet weggelegd. Gelukkig maar
Voorjaarsmoeheid
is een mogelijkheid waar je niet omheen kan. Maar ze zeggen dat het voorjaar,
de lente dus, nog altijd niet begonnen is.
Waar de
eerste zon bij de meeste mensen actie oproept om in de tuin bezig te zijn, de
grote kuis in huis aan te vatten, met volle aanhangers naar het containerpark
te rijden en zo verder, heeft de lente een omgekeerd effect op ons viertal.
Nog een
week mogen ze den tamme hebben zegt het baasje en als ze dan nog niet
actiever zijn belt ons baasje naar Hilde van onze Lando voor een gans pallet
AA-energy drinks (zij werkt daar) of een groot vat Red Bull, maar dat is pas
een noodoplossing want dat geeft een ander probleem. Red Bull geeft namelijk
vleugels en dan is den omheiningsdraad niet hoog genoeg zegt onze baas !
Nog een
week en dan sakkert onze baas misschien weer dat we overactief zijn. We houden
jullie op de hooogte . Belle & co
We zijn
steeds blij als we nog eens een berichtje of fotos van de pups in onze mailbox
vinden. Als we dan ook nog eens een bericht en recente fotos binnenkrijgen kunnen
we niet snel genoeg zijn om ze ook hier te publiceren, tot nut van t algemeen.
Zo ook
gisterenavond, toen t baasje ons bericht over de Huntingbeurs aan het typen
was voor ons vond hij tussen de stapel mails ook het bericht van onze vaste
correspondent, ene Lando uit Vieux-Turnhout, ook wel eens Oud-Turnhout
genoemd
Hier Landos
verslag van de belevenissen van de voorbije dagen,
Belle
& co
Landos
training en wandelbelevenissen
Tot de laatste dag
hebben we het spannend gehouden hé, want we hadden immers beloofd om deze week
nog eens een puppenkrant te schrijven. En hier zijn we er dan mee.
Onze pup, excuseer,
flinke puber (!) laat zich niet kennen en onderhoud zijn Drentenstreken maar is
ooooooh zo lief. Waar ik ben, is Lando ook. Een mama's kindje, heerlijk.
Op training luistert
hij ook steeds beter en beter. De band zit goed en hij houdt ervan om dingen
voor mij te doen. Al stak hij vorige zondag op training op het laatste zijn
middelvinger op, maar Oscar gaf me dan de opdracht om 2 middelvingers terug op
de steken en niet af te geven.
Van de week was er
bijna een vinger afgesneden door de lijn. Toen we gingen wandelen in het bos
bleef Lando plots in jachthouding staan. Eenmaal ik zelf door had waarom schoot
het al weg: een reetje, op 3
meter van Lando. En toen .... juist .... erachter aan!
Dat poogde hij toch maar ik hield de lijn stevig vast want als ik die loste zou
ik Lando voor het eerst niet terug gezien hebben denk ik. Gevolg: verbrande
vinger van de lijn.
Ach ja, avonturen gegarandeerd met een Drent
in huis. Hij wandelt ook steeds dieper het water in als we aan een vijver
komen. Een Drent die graag zwemt, kom dat tegen. En dan s' avonds tovert die
gekkerd om in een knuffelbeest. Wringen tot hij tussen ons in zit in de zetel,
kop op schoot en kijken met van die oogjes: begin maar te aaien baasje, ik ben
er klaar voor.
't Is duidelijk hé,
we genieten met volle teugen van onze heerlijke vriend Lando!!!
Vandaag
26-04-2013 opende de jaarlijkse Huntingbeurs in Flanders expo te Gent. De
Belgische Vereniging van de Drentsche Patrijshond en de Jachtopleiding Jac
Orion nemen al verschillende jaren deel aan dit evenement om de Drent en de
jachtopleiding te promoten.
De beurs
loopt nog morgen zaterdag en zondag en wij waren present als bestuursleden bij
zowel de Drenten vereniging en jachtopleiding.
Dat er
belangstelling was kon je wel zeggen. Het baasje is er rats vergeten van te
eten. De ganse dag niet, met
uitzondering van het ontbijt deze ochtend. Dat werd hij pas gewaar op de
terugweg ! Zelden hebben wij zoveel belangstelling gekregen van echt
geïnteresseerde liefhebbers. Wij hadden Hera en haar dochter Libre mee .
normaal was ook Lucy van de parij geweest maar wegens aankomende loopsheid
verkozen we van haar zus mee te nemen.
En moeder
en dochter hebben zich voortreffelijk van hun presentatie taak gekweten. Wij
werden tweemaal in de presentatiering gevraagd om onze honden te showen, en
daar kregen we zelfs nadien nog applaus en felicitaties voor. En of dat de
baasjes Jan voor Hera en Karine met Libre fier waren op hun Drentjes. Zij deden
het gewoon S-U-P-E-R ! ! !
Ook was er
nog een verrassing voor ons baasje Het vrouwtje van Rinus, het Drentje dat
elke donderdag in Arnhem wordt opgevangen door Marian en onze eigenste Kiki,
kwam ons bezoeken op de Drentenstand. Dat was nog eens een fijne ontmoeting.
Wat echt
opviel was dat er in de voormiddag veel belangstelling was vanuit Frankrijk.
Het baasje heeft tal van Fransen uit de Departementen Nord, Somme en zelfs uit
het Bretoense departement Morbihan te woord kunnen staan. Nu weten we al jaren
dat de Drent in Frankrijk de grote onbekende staande jachthond (chien darrêt)
is, maar vandaag zijn er toch minstens vijf Fransen die door Hera en Libre
kunnen meepraten over lepagneul à Perdrix de Drenthe zoals de Drent in t
Frans noemt.
Wij,
baasjes en honden hadden een super dag en we hebben ons reuze geamuseerd . Hera
ligt al wel van kort na haar eten te maffen en te snurken dat horen en zien
vergaat. Maarhet is haar gegund, zij en
Libre hebben ons een super dag bezorgd. De baasje skunnen alleen maar fier zijn
op hun hondjes.
Er was
niet veel te beleven in Drentenland bij ons thuis. We zeggen niet dat er totaal
niets te doen was maar ons baasje heeft er niet veel van gemerkt.
Het betrof
hoofdzakelijk beweging van de oogleden, even knipperen met de ogen volstond
voor ons.
Het baasje
zegt dat het uitrusten van de Frankrijk periode is. Twee en een halve week
actief zijn met allerlei jobkes of plagerijen heeft ons vermoeiden daar zijn we nu van aan het recupereren.
Daarjuist
op TV zag ons baasje professor Cassiman de afname van een DNA staal
demonstreren op de tachtigjarige minister van staat Mark Eyskens.
Voor ons
is het een heel bekende procedure. Al onze pups van het K- en het L-nestje
hebben zon DNA staalafname meegemaakt. Als men nu het DNA borsteltje gaat ontleden
komen we er misschien wel achter of mijnheer de minister zijn vader wel zijn
vader is.
Bij ons
honden is dat in elk geval de bedoeling van foefelen en bedrog van de afkomst
te ontdekken. Nu nog bij de leiders van het land zegt het baasje
Morgen gaat
er waarschijnlijk pas laat op de dag een bericht op het blog komen. Het baasje
en Karin , Luc en Louis van het bestuur van de Drentenvereniging en van de
jachtopleiding van JacOrion gaan acte de présence geven voor de vereniging op
de Hunting beurs in de expo hallen van Flanders expo te Gent. Daar moeten zij
al om tien uur in de voormiddag zijn en de beurs sluit pas te eenentwintig uur.
Zij hebben
dus een lange dag voor de boeg. Er gaan twee van onze honden mee. Hera en haar
dochter Libre van Karinen misschien ook
Belle maar dat weet het baasje nog niet goed, gaan mee met hen. Hera gaat mee
als moeder van Libre en Belle wil ons baasje meenemen omdat ze dat werk al
meerdere malen met verve heeft gedaan. Die kan los op de stand , zonder leiband
of bench de verleidster spelen. Die gaat geen stap weg van t baasje en van de
stand.
Morgenavond
brengen we verslag uit van deze allicht plezante maar vermoeiende dag voor
honden en baasjes.
We zijn
blij dat we tussen de vele mails die we gisteren na een dag onderweg in onze
mailbox vonden ook een bijdrage was voor het puppenmagazine.
De
stemming om een verhaaltje uit onze duim te zuigen was er deze ochtend niet .
En voor een waar gebeurd verhaal zou het handelen over een begrafenis, en dat
doen we ook liever niet.
Daarom
ietwat vrolijker verhaal van Jeanny en Lennaert over het dag/noodverblijf van
de Drentjes in Roosteren. Aan de fotos te zien valt het allemaal wel mee zon
noodhok om toch buiten te kunnen blijven als het plaatselijke hoofdbestuur eens
eventjes weg moet. Het rsisco om het begin van een woestijn of bouwwerf aan te
treffen bij terugkomst is dan heel wat kleiner
Belle
& co
Hier
Lennaerts nuchtere kijk op zijn buitenverblijf
Hallo familie,
In navolging van tante Simonne en ome Faes heb ik nu ook mijn buiten
huisje Wel te vree. Het staat dan wel niet in Frankrijk, maar gewoon bij mij
in de tuin. Het huisje en bijpassende ren is bedoeld voor noodgevallen. Ben
ik dan een noodgeval? Tot nu toe heb ik er 2 minuten ingezeten, en dan alleen
om fotos te maken, dus het zal wel meevallen.
Gisteren is een madam van de Raad van Beheer langs geweest om mijn chip
te lezen, en te kijken of ik niet illegaal Nederland ben binnengesmokkeld. Ze
had een of ander eng apparaat bij zich en wilde steeds Scotty beam me up met
mij spelen. Na wat dolle capriolen bleef ik toch maar stilstaan. De chip tussen
mijn schouder was verdwenen! Hij moet er zijn zei vrouwtje zenuwachtig,
probeer het eens rechtsonder en ze wees naar een plek rechts onderaan mijn
borstkas bij het begin van mijn poot, en jawel hoor, precies daar zat hij, op
dezelfde plek als bij mijn papa. Onze chip is op dezelfde manier naar beneden
gezakt!
De grootste verrassing is toch wel dat ik mijn Belgische stamboom gewoon
terugkrijg met wat extra versieringen erop.
En we
hebben een heel goeie rit gehad. Iets voor elf waren we vertrokken in La
Magdeleine en acht uur later stonden we in Vosselaar op de oprit.
Dan treed
er zo stilaan een gewend scenario zich af. Honden in de tuin om te gaan
drinken. Aanhanger achter het huis plaatsen, naar het frietkot om eten want er
is niks in huis Dan eten de baasjes en krijgen wij de friet overschotjes. En
dat is in dat frietkot dat op woensdag open is in het dorp nogal veel. De porties
friet zijn daar familiepak formaat. Wij hebben vanavond dus brokjes Hills
met friet gekregen ! En gesmuld dat we hebben !
Dan heeft
het baasje de laptop terug geïnstalleerd en zijn mail nagekeken, Dertig mails
te selecteren en nadien te lezen/beantwoorden indien noodzakelijk.
En dan het
blog want er zijn waarschijnlijk toch nog wel wat lezers die op een berichtje
zitten wachten.
Ondertussen
ligt Belle in haar bench uit te rusten van acht uur slapen op de achterbank van
de auto. Heros ligt bij t vrouwtje in de zetel naar TV te kijken en Hera en Lucy zijn op inspectie in de tuin.
Dadelijk
gaat de roedel helemaal onder zeil en ook de baasjes gaan het Vosselaars bed
opzoeken. Het is een lange dag geweest
Het is
hier een stralende ochtend en de weersvoorspellingen geven ook nog eens drie
prachtige dagen voor de boeg.
Wij hebben
nog een heleboel plaats op de aanhanger (die leeg mee terug gaat omdat volgende
keer flink wat dient te worden meegebracht) om een flinke voorraad mooi weer
mee terug te brengen naar t Belgikske.
Daarbovenop
hebben we nog een flauw windje van achter le vent dans la poupe zeggen de
Fransen, en gaan we nog eens een beetje zuiniger rijden
Alles ziet
er uit dat we een prettiger terugreis gaan hebben dan vorige maal toen we te
maken kregen met de naweeën van de sneeuwbui van twee nachten voordien, en toen
meer dan twaalf uren nodig hadden om thuis te komen.
Gewoonlijk
gaan we ook wel terug graag naar Vosselaar, maar een begrafenis morgenochtend
en het mooie weer maken ditmaal toch een verschil. Onze baasjes zouden toch wel
liever blijven ditmaal.
Maar niet
getreurd in dit seizoen blijven we niet zo lang in België en de datum van
terugkeer zal niet zo lang op zich laten wachten. Maar vandaag hebben we nog
achthonderd kilometer te gaan
Het mooie
weer zit onder het zeil van de aanhanger en we laten het pas terug gaan als we
in Vosselaar zijn.
Het was
een rommeldag als geen ander. Het begon al deze morgen met het vrouwtje dat een
afspraak had bij de kapster. Het vrouwtje had aanvankelijk een afspraak bij de
vaste kapster in Vosselaar, maar met die begrafenis op donderdag ochtend was
dat moeilijk en zij wilde er toch een beetje netjes uitzien vertelde ze ons. En
ze had gelijk, ze ziet er heel wat netter uit
Het baasje
hield zich intussen bezig met het uitplanten van de tomatenplantjes. Die waren
intussen van het formaat dat ze in turfpotjes konden gezet worden. Een deel van
de tomatenplantjes gaat mee terug naar België een ander, het grootste deel,
blijft hier voor de vrienden en buren Het waren honderdvijftig zaadjesen het baasje had ze allemaal gezaaid met het
gedacht dat er toch een deel niet zou ontkiemen, maar dat was goed fout.
Allemaal zij ze ontkiemd !
Verder
hebben we nog wat geholpen, ons baasje noemt dat in de weg lopen toen hij de
auto heeft gewassen. Daar staan ramen in om door te kijken. Zo is dat normaal,
bij onze Masjebashi ging dat niet meer wegens het stof, vooral op de
achterruit. Maar ondanks onze hulp kunnen we morgen toch met een propere auto
naar België komen, en we kunnen zelfs terug door de achterruit kijken !
Morgen
zeggen we terug België hou je schrap, we komen er aan !
Met Hera plannen wij bij haar volgende loopsheid, begin
volgend jaar, terug een nestje in combinatie met de reu Cartouche. Die was ook
de vader van het vorige nestje met 12 schitterende pups.
Kandidaten voor een pup
kunnen zich best tijdig aanmelden
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Van Bas & Belle naar Belle, Hera en Heros tot Belle,
Hera, Heros & Lucy.
Lucy is onze jongste Drent, dochter van Hera en kleindochter
van Belle.
