De baasjes
doen dan wel elke avond het poortje dicht tussen de koer en de tuin om te
vermijden dat Belle of Heros s avonds /s nachts met egels zouden komen
aandraven maar dat wil niet zeggen dat er dan niets meer te beleven valt voor
ons Drentjes.
Zo ook
gisterenavond opnieuw lawaai op de koer. Walter II (we hadden het al eens over
hem in de puppenkrant van 27-03-2013) was back in town
Lucy had
hem gevonden op zijn tocht over de koer. Walter II is zoals de vaste lezers
allicht herinneren een pad die hier ergens in de buurt huist. Of het dezelfde
Walter II is als op zeven maart weten we niet maar alsm het is dan heeft hij
een goed lui en doorvoed leven geleid in die maand en half tussentijd.
Hij was
namelijk eens zo groot als in maart, t baasje sprak van een goei hand vol pad
en onze baas heeft geen kleine handjes ! Het baasje heeft Walter II dan maar op
gepakt en hem buiten de tuin gezet. Padden hebben geen al te beste reputatie
als het op giftigheid te maken hebben. Ze zouden honden goed ziek kunnen maken wanneer
honden hen opeten. En voor de padden is het hun natuurlijk defensie systeem
tegen lawaaierige Drenten en soortgenoten.
Overigens
is het weer een stralend mooie ochtend in de Charente. Dat vinden ook onze
buren landbouwers, die sinds een week hun groot alaam uit de schuren hebben
gehaald en druk in de weer zijn op de velden. Zo moesten Belle & co
gisteren nog een hele tijd aangelijnd blijven bij het begin van de wandeling,Buurman Serge was immers zijn veld aan het
prepareren waar eerstdaags zonnebloemen zullen gezaaid worden. En dat wil je
niet meemaken als eentje van de vier onder dat getuig terecht komt
t zag er
niet goed uit want ons baasje was moe, zijn kaars was uit voor vandaag vertelde
hij ons. Maar ook wij hadden het gevoel dat we er zwaar tegenaan gegaan waren.
We hadden dan ook de ganse namiddag onze best gedaan om t baasje voor de
voeten te lopen. En deze avond hebben we dan ook nog eens een grote toer
gemaakt door de velden. Lucy trapte haast op haar tong bij de terugkeer en
trekken aan de lijn was er al helemaal niet meer bij voor geen van de vier !
Na de
inkopen van deze ochtend was er werk aan de winkel in de tuin. Er waren nog een
reeks aardbeien te planten en dan was er ook nog het plantgoed aardappelen dat
de grond in mocht.
Aanvankelijk
wilde het baasje de aardappelen pas volgende maand planten maar een gesprekje
met de tuinman van de buren heeft m dan toch overtuigd van de aardappelen nu
al aan de aarde toe te vertrouwen. IJsheiligen of niet half mei, ons patatjes
zijn aan het groeien.
Ons baasje
denkt er nu aan van toch ook al maar nog een rijtje erwtjes tegen de hekkens te
zaaien. Die zijn dan klaar om oogsten begin het verlof en dan kan er nog
makkelijk boontjes na gezaaid worden. Het zijn wat de fransen erwtjes
mangetout noemen. Wij noemen dat sluimererwten en onze baasjes zijn daar
smoorzot van.
Morgen dus
nog een zaai en plantdag want het baasje heeft gezien dat die grote Hollandse camion
weer is komen leveren in de bloemen en plantenzaak in Ruffec. Hij wilde
daarstraks al Broccoli plantjes meebrengen maar het was eerst even nakijken met
de plaats en de planning. Maar waarschijnlijk is er plaats naast de aardappelen
en toekomstige tomaten en nog aan te kopen prinsessenboontjeszaad .
t Ziet er
goed uit deze lente in Ferret, en als het weer nu ook nog eens mee wil werken,
gaan we weer veel steriliseerbokalen met allerlei lekkernijen in de
schapraaikast kunnen bijplaatsen. De baasjes kijken er al naar uit !
Na een lange,
vermoeiende werkdag neemt een vrouw plaats in de trein en
sluit de ogen. De trein is nog maar net vertrokken uit het station als de
jongeman die tegenover haar zit, zijn GSM toestel uit zijn zak neemt.
En hij begint luidruchtig te spreken :
- Dag schatje, het is Marc. Ik zit op de trein.
- Ja, die van 18:30 en niet die van 17:30 want ik heb een lange vergadering
gehad.
- Nee, niet met die idioot van Personeel, maar met de baas
- Nee, schatje, je bent de enige vrouw in mijn leven
- Ja, ik ben er zeker van, het is beloofd enz. enz.?
En zo gaat dat een kwartier lang door.
De vrouw, die geïrriteerd is door dat aanhoudende luidruchtige gebazel,
schreeuwt plots : "Hé Marc, stop met dat stomme telefoneren en kom terug
in bed!?"
Sindsdien gebruikt Marc zijn GSM niet meer in het openbaar.
Onze
baasjes zijn deze ochtend/voormiddag gaan shoppen. Gaan zorgen voor de
inwendige mens op korte en lange termijn.
Voor de
inwendige mens op korte termijn wil dat zeggen, vlees, groenten, melk, eieren
en ook voor de honden wat brokken en een snoepje.
Daar gaan
ze voor naar de Super U en de Lidl.
Voor de
inwendige mens op lange termijn wil zeggen dat ze aardappelen gaan kopen zijn. Geen
gewoon zakje pattaten maar een zakje plantgoed aardappelen. Aardappelen
waarvan het baasje hoopt dat ze dit jaar een goede opbrengst geven waarvan we
tot na Nieuwjaar 2014 van kunnen eten.
De keuze
aan plantgoed is hier in de Charente enorm. Tientallen verschillende rassen
liggen hier in de winkelrekken en dan nog in de verschillende verpakkingen naar
grootte. Op grote affiches zijn dan de kwaliteiten van de verschillende rassen
aangegeven. Lectuur waar je wel even mee bezig bent want een aardappel is hier
ten huize zomaar geen patat. Daar discuteren de bazen over ! Is het een lekker
ras ? Bewaren ze goed ? Hoe is de opbrengst ? Zijn ze vastkokend of bloemig ?
Allemaal vragen die ter plaatse vopor de affiche moeten beantwoord worden .
Dit jaar
gaan het de klassieke bintjes worden en een ras at we vorige jaren ook al
hadden Rosabelle en dan was er nog een cadeautje van de winkel, vijf
aardappeltjes in een zakje van een ras waar t baasje vanzeleven nog niet had
gehoord Sarpo Mira. In juli zullen we weten te vertellen dat ze in de smaak
zijn gevallen. En zo ja is het misschien wel een idee voor volgend jaar om te
planten, goed onthouden hé baas Sarpo Mira zal het dan moeten wezen
Dat was
het vandaag in La Magdeleine maar allicht ook in andere gemeenten in binnen en
buitenland. Een explosie van bloesemdie
openspringt. Een explosie die ook nog eens goed ruikt bovendien.
In gans de
tuin hangt een geur van bloesem, je ruikt het hier beter dan waar ook omdat er
haast geen luchtvervuiling van industrie is hier in de Charente. Alles is puur
natuur door een alomtegenwoordige landbouw. Hoewel daarstraks het baasje een
tractor over de graanvelden zag rijden waar wij nadien tijdens de wandeling
aangelijnd moesten blijven. Je weet maar nooit wat voor spul er op die gewassen
gesproeid is, pompwater zal het wel niet geweest zijn !
Het was
weer een prachtige dag vandaag. Even leek het dat het zou dichttrekken maar dat
is overgedreven.
De boom
die het verst staat met de bloesem is een zeldzame perelaar. Van de schoonzoon
van de vorige eigenaars weten we dat het een poirier de curé is. In t
Nederlands is dat een perelaar van de pastoor. Die boom is op twee dagen
bedolven geraakt onder de bloesem.
Het is een
heel oud ras waar er naar het schijnt niet veel meer van zijn. De schoonzoon
van de vroegere eigenaars is heel in het begin dat wij hier waren scheuten van
de poirier de curé komen vragen om te enten en zo nog enkele perelaars te
bekomen.
Ondertussen
wachten we op de grote kerselaars tot die openbloeien, datis elk jaar goed voor een reuzeboeket. Fotos
komen binnen enkele dagen want de weersvoorspellingen zijn heel goed voor de
volgende dagen
En daar
gaan wij en de baasjes nog eens goed van profiteren zie
Vandaag weer
een puppenmagazine, het vrouwtje van Lennaert noteert zijn belevenissen samen
met zijn pa Cartouche.
Het blijkt
daar nog altijd prima te gaan tussen die twee, en waarom ook niet ? Wel is het
vrouwtje eventjes mis als ze denkt dat een hond die niet uit de band springt
daarom een grijze muis zou zijn. Je kan ook uitmunten in zonder extremen
zijn. Diplomaten zijn zo, die kunnen water en vuur laten samengaan tot een
behoorlijk geheel, maar dan moet je een erg goed diplomaat zijn, dus toch weer
geen grijze muis niet meer.
Maar ze
heeft dan weer gelijk als ze vertelt dat al de pups uit het L-nestje stoere
hondjes geworden zijn. En dat geldt niet alleen voor de reuen, ook de teefjes
zijn aardig uit de kluiten gewassen met katrakters waar de baasjes alleen maar
lovend over zijn. t Zijn allemaal bandieten, maar dan lieve bandieten, en ons
baasje zegt blij dat het zo is, t zijn dan toch allemaal echte Drenten
Belle
& co
Lennaerts
verhaal over de relatie met zijn pa
Mijn grootste vriend
Mijn grootste vriend is toch wel papa. We zijn heel erg aan elkaar
verknocht, maar op een gezonde manier. Is hij eens een dagje weg, zoek ik hem
wel, maar ik weet dat hij terugkomt en wacht ik geduldig. Hoewel mijn mannelijk
hormoontjes beginnen op te spelen en ik mijn staart hoog draag doet papa nooit
gemeen tegen me. Zelfs toen tante Hadise hier was had hij niets van wegwezen
rot kind en rende vrolijk met mij door de tuin terwijl zij binnen zat. Baasjes
zijn hier heel blij mee, want je hoort van die verhalen over reuen samen en dat
er toch eentje het onderspit delft en zelfs dat ze herplaatst moeten worden.
(papa dus J) brrrr.. moet er niet aan denken.
Het kiezen van mij was helemaal niet zo makkelijk omdat vooraf hier toch
al rekening mee gehouden moest worden. Heel lang hebben mijn baasjes getwijfeld
en ome Faes vond mij niet negatief of positief opvallen een grijze muis dus,
hoe durft hij! Tijdens de terugkomdag hebben mijn baasjes ongemerkt alle reuen
nog eens aandachtig bekeken van het L-nestje.
Stuk voor stuk, lekker ruige, prachtige, stoere jongens. Elke keus zou
goed geweest zijn, maar ik ben dé keus en daarom kan ik het zo goed met papa
vinden.
Samen rennen we als het vrouwtje niet kijkt achter de katten aan.
Jongeman Christian wordt dan heel boos. Hij is meer voor de katten. Hij vindt
ons te wild en we maken soms de boel smerig! Nou dat snap ik niet! Dan moet je
eens ruiken als jij 2 deftige dames op de bak hebben gezeten, dat is pas smerig!
Het was
niet alleen mooi weer, het was ook nog eens warm vandaag. Entoch heeft het
baasje doorgewerkt om zijn moestuin in orde te krijgen !
En het is
nog gelukt ook ! De Heras bouwhekken die hier al jaren in gebruik zijn om de
bonen tegen omhoog te laten groeien zijn nu zo geplaatst dat er enkele Drentjes
raar gaan kijken wanneer ze niet meer los door de moestuin over de groenten
heen naar de andere kant kunnen spurten.
Het baasje
heeft zelfs vandaag zijn aardbeiplanten nog kunnen planten. Drie verschillende
rassen en van elke vijf plantjes. Vijftien import plantjes vanMijnheer Pelckmans uit
Merksplas/Turnhout/Lommel (hou je der nu zelf nog iets aan over mijnheer
Pelckmans ?) van de radio reklame. Maar morgen haalt het baasje er nog enkele
plantjes bij in het lokale tuincentrum. Daar zijn het dan echte Franse plantjes
(?) die met reuzengrote Nederlandse trucks geleverd worden !
Zo hebben
we vroeg in de zomer al vanaf juni tot in september eigen verse aardbeien uit
volle grond.
De rassen
die t baasje nu geplant heeft zijn Charlotte, Cirafine, en Lambada, dat zegt
jullie weinig of niets ? Wel ons baasje ook niet. De begeleidende kaartjes bij
de plantjes beloofden wel hemelse smaken en opbrengst. Twee van de drie rassen
blijven zelfs vruchten dragen tot aan de eerste vorst. Of het allemaal waar is
weten we ook niet, maar we houden jullie op de hoogte, een ganse zomer lang.
Morgen
geven we zoals beloofd ook weer fotos van de stand van zaken over de bloesem.
Maar we kunnen zeggen het gaat snel dezer dagen in de tuin.
Stralend
weer, geen wolkje aan de Charentaise hemel te ontwaren, rond de twaalf gradenen de vooruitzichten van de tuin
plant/zaaiklaar te krijgen. Voor zo ver de vooruitzichten van t baasje.
Die heeft
gisteren nadat hij de fotos van op de zitmaaier had gemaakt ook nog eens langs
de bomen gelopen. De bloesem staat nu wel volledig klaar om open te bloeien. Veel
bomen staan al in bloei, het zijn voornamelijk de grote bomen zoals de vier
kersen en krieken bomen en ook de notelaar die nog iets langer op zich laten
wachten.
De onmisbare
helpers in de boomgaard, de bijen zijn ook al flink actief. Het is daarom, en
voor de veiligheid van ons Drenten dat het baasje gisteren de madeliefjes heeft
afgemaaid met de zitmaaier.
Lucy was
constant bezig met naar de bijen te happen, en dat is wat t baasje niet wil
meemaken, een hond die door een bij in de keel wordt gestoken. En dan zeker
niet tijdens het weekend, de dierenartsen zijn hier immers niet zo dik gezaaid
als in Belgenland !
Het baasje
schreef het trouwens gisteren ook al, de bijtjes moeten zich maar gaan vermaken
in de bomen, enkele verdiepingen hoger dan de madeliefjes. Dat is voor hen en
voor de fruitkorf van de baasjes beter binnen enkele maanden.
Daar zou
volgens Marian het baasje van onze Kiki, mogelijk Kiki in optreden. Zij liep
namelijk in beeld tijdens de opname van het programma over een hondje dat
diende herplaatst te worden. Wij kunnen hier in de Charente met TV Vlaanderen
SBS6 niet ontvangen maar via het www moet dat wel lukken !
We zien
wel of het lukt, want we zeggen zoals Emile Goelen destijds op TV zegde U
KIJKT TOCH OOK?
Het is
droog gebleven vandaag, het was zonnig en t baasje heeft er aan gezweet aan
het hovenieren.
Vanochtend
had hij al de bonenrekken opgeruimd en de grond op die plaats al bewerkt met de
motoculteur. Toen na de middag ook het gazon opgedroogd was is hij er pas vol
tegenaan gegaan.
Geen
grassprietje of madeliefje in het gazon was nog veilig voor de baas en zijn
machien. En het was niet moeilijk te zien waar m gebleven was. De scheiding
gemaaid/nog te doen was meer dan duidelijk. Onze baas heeft er zelf een foto
van gemaakt hoe hij het zag van op zijn zitmaaier.
Ondertussen
kunnen wij terug droog rollebollen in het korte gras. Tot deze ochtend kwamen
wij telkens kletsnat binnen als we weer eens struis met elkaar gespeeld hadden.
De enige die aan de natte vacht gewoonlijk ontsnapte was Belle die het van op
een afstand bekeek hoe haar nakomelingen zich nat maakten door hun tackles die
hen dan over kop deden gaan.
Het baasje
is meer dan tevreden over het gepresteerde werk. Ook in de andere tuinen van
het gehucht ronkten de tuinmachines vandaag.
Wat één
dag zonder regen toch met een mens kan doen was de bedenking die ons baasje vandaag
maakte. Zeker na zo nlange periodse
van koud en nat weer !
Het was
gisteren al beter weer dan de dagen daarvoor en dus heeft het baasje het er
maar op gewaagd van te beginnen hovenieren.
Alles wat
er in huis is van machienerie stond al dagen startensklaar en dus was er al
snel resultaat merkbaar. Eens de motoculteur gestart is gaat het bliksemsnel en
het baasje gaat zelfs tweemaal de grond los leggen. De tweede maal mengt hij de
compost door de grond. Hij krijgt zo een goed losliggende grond.
Want dat
is ook een gevolg van de regen van de afgelopen week, de grond plakt momenteel
verschrikkelijk. Het baasje leek wel vijf centimeter groter door de aarde die
onder zijn schoenen kleefde.
Een nadeel
van al het werk dat het baasje gisteren uitvoerde wij kunnen ons zo
verschrikkelijk vuil maken op die omgewoelde akker. Het vrouwtje ziet dat met
lede ogen aan en als we op de lichte vloer in de keuken gaan liggen laat dat
duidelijk zijn vieze, vuile sporen na !
Vandaag
zijn we opgestaan onder een grijze gesloten hemel maar nu, 09u30 is gans de hemel
opengetrokken en schijnt de zon volop.
Onze baas
heeft het voornemen van er eens zwaar in te vliegen vandaag, als nu ook het
gazon in de tuin eens wil opdrogen dan hebben we eind van het weekend een
gesoigneerd gazonnetje en een moestuin waar we naar hartenlust in kunnen
planten en zaaien !
Er is nog
hoop in natte dagen zegt onze baas... Belle & co
Dat zeggen
ze zo als alle fut er uit is, en zo was het daarstraks ook voor Belle en Lucy.
De eerste serieuze wandeling die zon naam mag dragen hadden we juist gemaakt
deze namiddag.
De vorige
dagen hing de wandeling af van de opeenvolging van de regen en hagel wolken, en
dat waren er verdraaid veel, heeeel veeeel !
Dus we
trokken er op uit twee aan twee. Eerst Hera en Heros en nadien Belle en Lucy
Met de
eerste twee gaat het gewoonlijk prima wat luisteren betreft. Één, maximum twee
fluitsignalen en ze zitten aan de baas zijn voeten. t Baasje heeft ze echter
de volle vrijheid gegeven. Ze waren toch perfect te volgen in het graan dat nog
maar goed een vijftien centimeter hoog staat. En ze hebben er nog uitgehaald
wat er in zat, vooral Hera dweilde de velden af net alsof ze vanavond zelf voor
haar eten moest zorgen.Maar ook Heros deed zijn duit in het zakje.
De tweede
ronde met Belle en Lucy zag het baasje niet zo rooskleurig in. Van Belle weten
we dat ze op verdere afstand jaagt dan wat aanvankelijk de bedoeling is met
onder het geweer. En van Lucy weten we stilaan dat we beter vooraf de auto
kunnen laten warm draaien om haar te gaan zoeken ! ! ! Maar niets van dit
alles, Belle liep een vijftigtal meters rechts van t baasje in het graan te
speuren.
Lucy ging
als een kruisraket laag over de grond over de velden, mussen, vinken en merels
voor zich opjagend.Heen en weer en
terug ging ze aan topsnelheid, in mooi gestrekte loop door de velden. Een
plezier voor het oog zoals ze ging. En als kroon op het werk kwam ze nog in
zit voorop het fluitsignaal van de baas.
De
eerlijkheid gebied ons wel te zeggen dat het NIET op het eerste en ook niet op
het tweede fluitsignaal was dat ze kwam, maar de baas was al blij dat hij ze
ditmaal niet moest gaan zoeken met de auto of met de fiets.
Bij
thuiskomst zijn oma Belle en kleindochter Lucy netjes naast elkaar plat op hun
buik op de koer gaan liggen uithijgen. Moe maar tevreden, net als de baas !
Er is
beterschap in het weer deze ochtend. Af en toe, heel sporadisch toch nog maar,
komt de zon eens door de dikke wolken kijken, maar we zijn tevreden, er is
beterschap ! ! !
Met dat
zachte windje dat er waait zal alles snel droog zijn voorspelt het hoofdbestuur
en dan kan er in actie geschoten worden.
Het zal
nodig zijn want gans het hoofdbestuur en roedel kreeg het danig op zn heupen
met dat rotweer. Het baasje
kreeg deze ochtend al een mail uit Nederlands Limburg dat de rotzooi van weer
nu ginds was aangekomen.
Wij van
onze kant wensen het niemand toe zo n weer, maar wij zijn blij dat we er vanaf
zijn.
Nu is dat
regenweer voor ons Drenten ook weer niet zo erg, telkens we nat binnenkomen
worden we afgedroogd. En laat dat nu toch aanvoelen als een stevige knuffel met
een handdoek. Zeg nu zelf, er zijn ergere dingen in een hondenleven. Het
vrouwtje ziet de zon nu dubbel zo graag schijnen, ze kan nu ook de
hondenhanddoeken buiten op de waslijn drogen .
Straks
hopelijk meer vrolijk nieuws, zeker indien de zon nog wat meer door de wolken
komt piepen
Gisteren
was het voor ons weer bedrog dag door de lachende koe. Een raadsel wat onze
baas nu weer schrijft ? Helemaal niet, en nog simpel ook.
Het was de
dag dat we terug onze periodieke ontwormingspil moesten krijgen. Lekker zijn
die pillen niet en daarom bedriegt ons baasje ons door die pillen te verstoppen
in een blokje smeerkaas van La vache qui rit, de lachende koe in t Vloms. In
geen tijd zijn die dertien pillen in de hondenbekken verdwenen op die manier. Heros
krijgt als enige vier pillen omdat hij met zn negenendertig kilo zon portie pillen
nodig heeft. Elke pil is goed voor tien kilo hond, daarom krijgen de teefjes er
elk maar drie.
En het is
geen verbetering want het handelt om de regen . Het heeft vandaag maar éénmaal
geregend en we weten zelfs niet hoelang het heeft geregend
Het
regende zelfs al deze ochtend toen we de eerste maal buitenkwamen voor onze
ochtendplas.
De
inspectieronde waar we het in het ochtendrituelen bericht van deze ochtend
hadden was in een mum van tijd afgerond. We hebben er niet echt op gelet maar
het is zelfs goed mogelijk dat Lucy en haar koebeest niet voorbij het
tuinpoortje is geraakt vandaag.
Ons baasje
heeft zich met van die stomme jobkes bezig gehouden om zich toch maar niet te
zitten vervelen of om gans de dag achter de laptop te zitten.
En dit
terwijl al zijn machinerie klaar staat om in actie te treden. De zitmaaier is
al gestart om zeker te zijn dat hij bedrijfsklaar is wanneer het droog genoeg
is om het gazon af te rijden.
Ook de
motoculteur staat klaar, heeft gedraaid en de messen liggen klaar om op de
motoculteur geplaatst te worden. Want daar heeft het baasje al van geleerd. De eerste
maal dat hij de motoculteur gebruikte had hij de messen al op de machine
geplaatst en toen was alles te breed om door het poortje te kunnen ! Hij heeft
toen eens heel goed met zichzelf gelachen en is toen maar herbegonnen. Nu
monteert hij de messen pas aan de moestuin
Maar ook
de gewone, kleine grasmaaieris al
tiptop in orde. Eén dag droog weer en de tuin is s avonds picobello in orde.
Alleen willen de mannen van het KMI in Ukkel niet meewerken.
Spijtig
dat onze tantes bij de arme klaren in Turnhout niet meer leven anders deden we kartons
eieren met de tientallen naar het klooster met de vraag om voor goed weer te
bidden. En dat begint er zo stilaan op te trekken dat zo iets het enige is wat
uiteindelijk nog zal helpen.
Over de
lever en de cholesterol van de weinig overblijvende nonnetjes mogen dan zeker
geen vragen stellen met al die eieren
Zegt Bart
Dewever tegen Elio : 'Ik heb enorme buikpijn!' Geen probleem.' zegt Elio. 'Ik zal een suppootje toedienen,buig je
maar voorover.' Bart buigt voorover en Elio dient het suppootje toe ... schuivend
in en uit tot het goed zit. Elio geeft hem een tweede suppo mee om 's avonds zelf op te
steken. Die avond probeert Bart De Wever om de suppo op te steken maar
slaagt er niet in. Hij roept zijn vrouw. Z'n vrouw legt één hand op zijn schouder en
steekt de suppo in zijn gat. 'MILJAARDE!' roept de sukkelaar luidkeels. 'Wat is er, heb ik je pijn gedaan?' vraagt de vrouw verschrikt. 'Nee', antwoordt hij, 'Maar ik moet er plots aan denken dat Elio
vanmorgen zijn beide handen op mijn schouders legde!' Zo zie je maar de Vlamingen worden altijd
genaaid
Wijzelf
Drenten beseffen het niet, maar gans ons leven hangt aan elkaar met steeds
dezelfde weerkerende rituelen.
Neem nu s
ochtends Elke ochtend laat t baasje of t vrouwtje eerst de oudste, Belle
dus, uit de bench en die kan dan al buiten. In Vosselaar is dat de tuin, hier
in Ferret is het de koer.
Dan komen
gewoonlijk eerst Hera , dan Heros en dan pas Lucy aan de beurt om de sprint
achter moeder en grootmoeder Belle in te zetten.
De baasjes
gaan dan mee om het poortje, dat de tuin scheidt van de koer, te openen. Dat
poortje sluiten de baasjes sinds een jaar s avonds omdat Heros vorig jaar een
egel uit de tuin heeft meegebracht die stikte van de vlooien, en dat was op
hondengebied met voorsprong de slechtste ervaring van vorig jaar
Lucy heeft
bij het uitlaten steeds koebeest, haar knuffel, in haar bek. Het lijkt wel of
ze kan haar ochtendplas niet maken zonder die knuffel die ze al sinds ze acht
weken oud was overal mee naar toe zeult. En wat belangrijk is Koebeest blijft
heel, die weerstaat de destructieve eigenschappen van de roedel ! ! !
Na
ongeveer een half uur de tuin te hebben geïnspecteerd op nachtelijk bezoek van
onverlaten als katten en egels komen de eersten terug om hun ontbijt te komen
binnenspelen. Dat ontbijt bestaat uit gedroogd brood uit het droogoventje
gemengd met wat gewone brokken. Wie graag eet die neemt het zijne, wie geen
honger heeft wacht tot later en dat is voor negentig procent pas s avonds. De
grootste eters zijn zowel s ochtends als s avonds grote dikke Heros en
kleintje Lucy. Zonder te schrokken zijn zij steeds als eerste in de rij als
er te eten valt.
Ikzelf
Belle, durf al eens een ontbijt over te slaan. Geen erg zegt het baasje, dat
spaart weeral op dure dieet hondenbrokken
Vorig jaar
heeft ons baasje hier verschillende avonden aan tafel zich bezig gehouden met
het verzamelen van .tomatenzaadjes.
Niet zo
maar tomatenzaadjes maar van het ras dat je in België niet kan vinden, of toch
niet kan vinden onder dezelfde naam tomate Russe.
Erg
Russisch zien ze er niet uit en het baasje kocht de plantjes vorig jaar in het
voorjaar in de Jardiland in Angoulême.
De
vruchten onderscheiden zich eerst door hun formaat en vorm. De vruchten zijn
gewoon E-N-O-R-M groot en onregelmatig van vorm. Mits het nodige water geven en
zon kunnen de vruchten makkelijk een kilo en half aan gewicht halen. Ze zijn
dan ook nog eens zoet van smaak, of toch merkelijk minder zuur, dan de
kastomaten uit de winkels. De tomaten
hebben weinig zaadjes en zijn vast van structuur. Ideaal dus om in te maken
want als je normaal zulke joekels van tomaten op tafel wil brengen dan moet je
familie of vrienden uitnodigen om tomaten te komen eten, zo groot zijn ze.
Daarom
heeft ons baasje die zaadjes vorig jaar van de composthoop gered en ze gedroogd
op keukenpapier. Netjes op rijtjes van tien en vijf rijtjes per papier.
Een goede
drie weken geleden heeft hij dan een mini-serre (een plastiekdoos van
croissants uit de super U) genomen, gevuld met teel/zaai-aardeendaar de tomaten zaadjes in gezaaid.
Op twee
april staken de eerste plantjes hun kopjes boven de aarde en vandaag, acht
dagen later staan ze zo hoog dat de eerste twee echte blaadjes zichtbaar
worden. Nog een week en ze hebben hun volledige twee blaadjes en dan kunnen de
plantjes individueel uitgeplant worden in plastiek potjes.
En
dan,na de ijsheiligen van 15 mei,
kunnen ze in de volle grond in de moestuin worden uitgeplant. In juli
augustus, tot in september kunnen we dan oogsten.
Gewoon de waarheid, Geliefden helpen elkaar met uitkleden voor de sex.
Na de sex kleden ze zich echter zelf weer aan.
Moraal van het verhaal: Niemand helpt je als je genaaid bent. Gewoon de waarheid, Als een vrouw in verwachting is voelen vrienden aan haar buik en
feliciteren haar.
"Proficiat".
Maar niemand strijkt even over de man zijn penis en zegt : "Goed werk
jongen!".
Moraal van het verhaal: "Hard werk wordt nooit gewaardeerd."
Gewoon de waarheid, Condooms staan niet garant voor safe sex.
Een vriend van me droeg er een, toen hij werd neergeknald door de man van de
vrouw.
Met Hera plannen wij bij haar volgende loopsheid, begin
volgend jaar, terug een nestje in combinatie met de reu Cartouche. Die was ook
de vader van het vorige nestje met 12 schitterende pups.
Kandidaten voor een pup
kunnen zich best tijdig aanmelden
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Van Bas & Belle naar Belle, Hera en Heros tot Belle,
Hera, Heros & Lucy.
Lucy is onze jongste Drent, dochter van Hera en kleindochter
van Belle.
