Alweer een nieuw jaar staat voor de deur en wat dat brengt weet niemand. Ik heb moeite met terug te blikken op het afgelopen jaar, heel mijn gedachten worden overmand door de dood van mijn papa… Het doet allemaal nog zo pijn, het besef dat hij er nooit meer zal zijn, dat hij Gerben niet verder ziet opgroeien. Alle dagen opnieuw missen we hem.

2008 was dan ook weer het jaar van de “geboorte” van mijn nieuwe lichaam dat ondertussen ongeveer 36kg minder weegt. Dit is echter niet zonder slag of stoot gegaan, nog steeds ben ik vaak ziek en eten lukt nog niet zoals het moet. Geduld hebben is de enige oplossing.

Natuurlijk waren en nog zo veel andere momenten, goede en slechte. Maar hoe dan ook, ze zijn voorbij en het enige wat we kunnen doen is hopen dat de toekomst veel vreugde en geluk mag brengen. Ik wens het niet enkel onszelf en de familie toe, maar iedereen!

Veel geluk, liefde en een goede gezondheid gewenst!

Sinds 15 mei ben ik niet meer op mijn blog geweest. Er zijn ondertussen zo veel gebeurtenissen geweest dat ik niet meer in dagen kan terug schrijven maar de belangrijkste gebeurtenissen ga vernoemen.

Sinds deze morgen heb ik erge pijn in de buurt van mijn maag. Ik neem meteen Omeprazole omdat ik ervan uitga dat het mijn maag is. De pijn gaat echter niet voorbij. In de late namiddag is het zo erg geworden dat we naar spoedgevallen gaan. Ze nemen een echo, foto van de buik en doen een gastroscopie. Blijkbaar zitten er enkele kleine maagzweren aan de ingang van de maag. Ik moet een nacht daar blijven. Ik krijg de nodige medicijnen en de pijn is de dag nadien helemaal verdwenen.

Vandaag moest ik terug op controle bij Dr. Hourlay. Hij was erg tevreden en zei dat ik er goed uit zag. J Het zou volgens hem alleen maar beteren en binnenkort zou ik me nog veel beter voelen. Hij heeft de wonde ook nagekeken en de wiek die er nog inzat eruit gehaald. Het is dus niet meer nodig om dagelijks een nieuwe wiek erin te doen! Whoehoe!!

Over het gewicht wat ik ondertussen kwijt ben is hij ook tevreden… En hoe veel is dat dan ondertussen?! J Wel, sinds de operatie tot vandaag ben ik 8,5 kg minder! Ik voel dat natuurlijk ook en je ziet het erg goed aan mijn gezicht. Sporten mag ik echter nog niet, hier moet ik echt mee wachten tot 6 weken na de operatie…

Alles lukt ondertussen ook veel beter. Vooral drinken gaat goed en daar ben ik niet kwaad om met deze warme dagen! Met het eten moet ik echter voorzichtig zijn. Bij iedere hap moet je eraan denken zeer goed te kauwen en kleine hapjes te nemen want als het slecht aankomt in mijn maag, dan is het gedaan met eten en drinken en dan ben je een tijdje ferm ziek!

Papa is jarig vandaag! Hij mocht vandaag 34 kaarsjes uitblazen.

Van mama kreeg papa een nieuw horloge en van Gerben 1000 kusjes! J

Gerben is vandaag ook een beetje jarig, hij is vandaag net 1,5 jaar!

Deze avond had ik patatjes gemaakt met worteltjes & erwtjes en een stukje gehakt vlees. Het bord voor Gerben zag er idem uit aan dat van zijn mama! Helemaal fijngeprakt. Het enige verschil, zijn bord had een dubbele portie dan die van mama! J Gerben haalde zijn neus eens op en nam niet eens de moeite om te proeven! De erwtjes daarentegen kregen wel zijn aandacht, dus is hij met zijn vingertjes al de erwtjes uit zijn bord beginnen vissen om op te eten. Hij is echt zot op erwtjes en maïs! Je kan zo een blik voor hem zetten, hij eet het helemaal leeg. Nadien heeft hij de kastrol voor hem getrokken en ook daar verdwenen al de kleine groene balletjes in zijn mond! Mama had meer pech met deze kleine groene monstertjes!! Al na de 3^de hap bleef er een erwt vast hangen in de overgang van mijn maagje!! Ziek, ellendig en pijn! Geen erwten meer voor mama dus!

Tant Jana (Tatiana) en Boyd zijn vandaag langs geweest. Ze hadden een super leuke verrassing bij. Een zwembad met allerlei leuke toeters en bellen. Het is een klein speelparadijs! De kinderen en ook wij hebben er meteen deze namiddag al van kunnen genieten.

Nog eens een dikke merci aan tant Jana en Boyd! x

Ik denk niet dat ik hier moet gaan uitleggen wat het programma “Mijn restaurant” op VTM is. De meeste kennen dit wel. Yanaïka die samen met Stephanie restaurant Exquisa in Hasselt runt is een goede vriendin. Enkele weken geleden zijn we dan ook bij hen gaan eten en het was echt de moeite! De gerechten waren heerlijk en in tegenstelling tot wat men soms zegt valt de wachttijd héél goed mee. Vriendin of niet, ze doen het dus echt goed daar in Hasselt.

Wat?

In de aflevering van vorige dinsdag kon je zien dat hun restaurant nu genomineerd is en mogelijk moet sluiten. Hun tegenkandidaat is restaurant Matizze te Antwerpen. Via deze weg wil ik iedereen die dit leest vragen om een smsje te doen of even te bellen om je stem uit te brengen zodat Exquisa in Hasselt open kan blijven. Ik wil er echt graag nog eens gaan eten als mijn buikje weer in orde is…

Bovendien moeten we eerlijk zijn, in Antwerpen lopen ze een beetje langs hun schoenen. Ze zijn lang niet zo sympathiek en doen niet veel zelf in hun zaak. Als de kok daar lopen gaat kunnen ze hun deuren sluiten.

Waarom?

Het eten is lekker, de dames zijn super tof en harde werkers.

Het is er gezellig.

Het is op en top Limburgs, warm en hartelijk dus!

Hoe?

Bel naar 0905-53 002

Sms ‘Hasselt’ naar 3272

Het kon niet uitblijven met dit weer. Als je tegen de avond je neus even buiten steekt weet je meteen waar ik het over heb: BBQ! En ja hoor, deze avond was er een BBQ bij mijn ouders. De heerlijke geur en de lekkere salades riepen gewoon mijn naam! J Ik heb een poging gedaan met een minuscuul stukje vlees en een half aardappeltje. Geen goed idee! Mijn nieuwe buik is absoluut niet te vinden voor BBQ. Na een uurtje ferm ziek zijn ben ik dan toch weer beter. Voorlopig dus geen uitnodigingen meer voor een BBQ aub! J

Net zoals iedereen zijn ook wij super blij dat het zonnetje zo vaak aan de hemel staat. Heerlijk weer is het. Onze Gerben wil dan ook de ganse dag in de tuin spelen… En daar wringt het schoentje al meteen. Gerben heeft een heel bleek huidje en hij verbrand super snel! Na een kwartiertje in de zon, met zonnecrème factor 50 is hij vuurrood verbrand! Vooral zijn armpjes zijn meteen rood. De dag nadien is hij echter… weer wit! We zijn dus nu aan het rondkijken voor parasols of zo te zetten zodat hij toch buiten kan spelen. De zon staat immers de ganse dag op de achterkant van ons huis, daar waar Gerben zijn “speeltuin” is. Dus als er mensen zijn die tips hebben tegen de zon, laat maar komen! J

Het is zalig om terug thuis te zijn. Maar het is ook moeilijk. Ik ben echt bezig met te zoeken naar wat ik kan eten en wat niet, en dat is niet simpel! De meeste zaken die ik eet, geven me pijn in mijn borstkas. Je bent dan 15 à 30 minuten ziek en dan strekt dat weer voorbij. Heel vreemd allemaal. Gerben is ondertussen ook thuis van de crèche. Hij heeft een ernstige bronchit. Maar goed dat Stijn familiaal verlof heeft gekregen op zijn werk want zelf ben ik nog niet in staat om de hele dag voor hem te zorgen. Vooral het feit dat ik hem niet kan pakken (6 weken niet heffen) valt me zwaar. De verpleger komt ook nog dagelijks een spuit zetten en mijn wonde verzorgen.

Naar huis gaan is alweer niet voor vandaag. Vooral de wonde in mijn buik is nog slecht en pijnlijk. Mijn zin en moed zakt met de dag dieper. Ook het gemis van Gerben begint zwaar door te wegen. Je ziet ook bij hem dat het moeilijk begint te worden dat zijn mama er niet is. Ik zie hem wel vaak in het ziekenhuis, maar dat is niet hetzelfde. Bovendien ben ik nog zo vaak slecht dat het manneke niets aan me heeft. Ook vandaag voel ik me niet schitterend…

Na de twee saaie feestdagen komt er nu ook nog het weekend aan, ook dan is het doods in het ziekenhuis. Alles draait verder met een minimum aan dokters en verplegende. Dr. Hourlay is wel even langs geweest. Blijkbaar is het gat dat er achtergebleven is na de sonde, van binnenuit helemaal ontstoken. De huid eromheen is heel hard en vuurrood. Er moet nu 2x per dag een sonde in, uitspoelen met Isobetadine en dan een wiek erin… Dat is echt geen goed nieuws. Maar nu weet ik wel meteen weer vanwaar die pijn kwam aan mijn buik die met de dag erger was. De vlekken aan mijn rug, daar kijkt hij in de rapte eens naar om te concluderen dat het zijn winkel niet is en hij er niets aan kan doen. Daar ben ik natuurlijk niet mee geholpen! Eigenlijk ben ik dus nu een stukje terug naar af. De pijn in mijn nek die leek op een stijve nek in het begin, trekt nu ook door naar mijn schouders. Het is dus geen stijve nek maar eerder verrokken ofzo. Tegen deze pijn krijg ik 2x per dag een Voltaren supo. De gele pudding die ik krijg komt ondertussen ook mijn keel uit en bij alles wat ik eten ben ik nadien +/- een kwartier misselijk. Als men nu zou vragen of ik deze operatie nog ooit laat doen, dan is het antwoord een dikke vette NEE!

Op dit moment ben ik nog steeds in de kliniek, aan het herstellen van de GBP operatie. De afgelopen dagen waren zwaar en pijnlijk en ik was zeker niet de aangenaamste persoon… Maar er zijn toch steeds weer die mensen die van je houden en je blijven steunen.

Langs deze weg wil ik toch even mijn ventje bedanken om zo vreselijk goed voor mij en voor ons zoontje te zorgen. Ik moet me echt nergens zorgen over maken, Stijn zorgt echt voor alles. Lieve schat, bedankt voor al die goede zorgen en sorry dat ik niet altijd even lief was…

Bedankt aan mijn super mama en papa, zij hebben de afgelopen dagen heel veel tijd en liefde gegeven aan kleine Gerben om het gemis van zijn mama zo goed mogelijk op te vangen. Ondertussen kan Gerben dan ook perfect bomma zeggen J

Natuurlijk wil ik iedereen hier even persoonlijk bedanken, maar daar komt geen einde aan… Aan iedereen die me belde, op bezoek kwam, een sms stuurde en gewoon allemaal aan me dachten en een kaarsje voor me lieten branden, bedankt dat jullie er allemaal zijn voor mij…

Dikke knuffel, Iolanda.

Ja hoor, ook vandaag is het hier weer superdruk… NOT! 2 feestdag achter mekaar en dan komt het weekend eraan. Wat weet ik het toch goed te timen om nu hier te zijn! Andere dagen staan ze voortdurend voor je deur om koorts te meten, suiker te prikken en bloeddruk te meten. Maar op een feestdag moet dat toch niet! Ik erger me hier natuurlijk weer mateloos aan. Ik ben echt niet dol op ziekenhuizen, maar ja, wie wel hé.

Na lang zagen en klagen over de pijn in mijn sonde, komen ze deze verzorgen. Zoals altijd trekken ze dan een stuk draine naar buiten en knippen ze een stuk af. Maar vandaag valt er niets meer te knippen, de draine is er nu helemaal uit! Zalig. Het gat in mijn buik moet wel nog openblijven en dat ziet er echt niet fraai uit.

Stijn komt aan en heeft Gerben bij. Zalig om meteen mijn 2 mannen bij me te hebben. Stijn is dan ook een echte lieverd, na de operatie kwam hij aan met een doosje, er zat een Pandora geboorte bedel in. Hij koos de geboortesteen van de maand april, hij geeft deze omdat ik met de operatie de geboorte van een nieuw en ander leven tegemoet ga. Wat is hij toch een lieverd!! Gerben begint zich, ondanks het speelgoed dat we van thuis mee hebben, natuurlijk al snel te vervelen. We gaan met hem naar de kinderafdeling, daar is een toffe speelzaal. Hij is er door het dolle heen! Hij geniet werkelijk om daar eens flink te ravotten. We krijgen hem dan ook maar met moeite terug mee.

Deze ochtend probeerde ik een boterham met zachte smeerkaas te eten. 27000 keer knabbelen voordat ik inslikte. Het laatste wat we willen is filevorming van voedsel in mijn splinternieuwe maag! Het bammetje gaat goed binnen, maar ik besef dat buikje er niet blij mee is. Er komt stevig protest in de vorm van pijn en een algemeen mottig gevoel. Vers brood is duidelijk niet welkom in mijn buik. Tja, langzaam aan verwerkt mijn maag de boterham. Ik heb al een paar dagen zin in cola light. Zin om eens een goede slok te drinken. Ik weet dat ze het afraden, maar wie niet waagt… Ik pak het blik en drink 3 slokken. Ik voel de drank naar beneden glijden en 2 seconden later, blub, daar is ie weer, en dan nog wel in schuimende vorm! Ok, bruisende dranken worden ook niet geapprecieerd daar beneden. In de namiddag heb ik terug erge pijn aan de sonde en de regio eromheen. Na een poosje vraag ik dan toch om een spuit tegen de pijn. Vermoedelijk heb ik me te erg geforceerd door met Gerben te spelen, te vaak bukken en hier en daar iets optillen. Rond 14u komen mijn ouders Gerben ophalen. Eigenlijk maar goed ook, ik moet echt terug rusten. Tegen de avond aan voel ik me weer beter. Ik heb ondertussen nog wat rode vlekken bij gekregen op mijn rug en benen. De jeuk betert ook absoluut niet en de vlekken zijn opgezwollen en gloeien. Er is duidelijk een ontsteking aan de gang. Ik ben het ondertussen moe dat ze hier niets aan doen en vraag om een dermatoloog. Dit zien ze duidelijk niet zitten! Jammer dan, morgen wil ik hier een dermatoloog of ik ga heel onaardig worden. Ik zit hier nu mee sinds maandag en ondertussen is het vrijdag! Hoog tijd lijkt me om er iets aan te doen. Ik laat de vlekken zien aan enkele mensen die op bezoek komen, ze reageren allemaal geschokt. Het ziet er blijkbaar echt niet goed uit, maar ik zie het zelf niet, ik voel het wel. Stijn haalt een spiegel en nu zie ik hoe erg het werkelijk is. Nu mogen ze er zeker van zijn dat er morgen een dermatoloog zal komen, punt aan de lijn!

Bij het avondeten zit een potje gele pudding! Whoehoe, lekker! Vol zin begin ik eraan, en wat proeft mijn mond, onder de pudding zit rijst! Rijstepap dus?! Meteen moet ik het uitspuwen en het potje laten staan. Mijn maag en ik zijn ondertussen vrienden aan het worden en ik weet dat dit niet goed ontvangen gaat worden. De rijst gaat samenkoeken en voor problemen zorgen. Zijn het hier nu kiekes in de keuken of kiekes van verpleegsters?

Ondertussen heb ik beslist dat het wel tijd begint te worden dat ik naar huis ga, maar op de één of andere manier hebben ze daar nog geen oren naar. Morgen komt de dokter en dan zal ik eens flink onderhandelen of ik morgenavond in mijn eigen overheerlijk zacht waterbed lig te slapen of niet. Duimen maar zou ik dus zeggen! J

Wat je zeker nooit mag doen is ervoor zorgen dat je in een kliniek ligt op een feestdag of weekend, er is hier dan werkelijk geen kat te bespeuren! Maar goed dat het dag na dag beter gaat, want het draait hier vandaag echt maar op halve kracht. In de voormiddag komt Dr. Hourlay even op bezoek en hij beslist dat ik mag beginnen eten. Nu moet ik eerlijk zijn, zondag zag mijn buikje het laatste voedsel en ondertussen is het donderdag. Mijn maagje begint echt naar eten te verlangen J

Ik krijg een tas tomatenbouillon en een potje yoghurt natuur. Na 6 koffielepels soep krijg ik weer pijn. Blub, een boertje en de helft van de soep komt me terug vriendelijk begroeten… Ok, ik zal het moeten leren, kleine buik, daar gaan niet veel in en wat te veel is krijg je gewoon terug! De pijn aan de sonde is ondertussen weer wat erger geworden… Het infuus mag er wel uit maar de sonde niet! Bah. De vlekken op mijn rug worden ook alsmaar groter, roder en zijn nu echt opgezwollen. Ongeveer elke verpleegster kijkt ernaar en ook de dokter. Niemand kan zeggen wat het is of wat eraan te doen. Vermoedelijk ben ik allergisch aan iets dat ik hier krijg, maar wat? Ze beslissen dan ook lekker om er helemaal niets aan te doen! Leuk is dat, dan ben je in een ziekenhuis, krijg je de één of andere huidinfectie, doen ze er niets aan! Ik krab me ondertussen de pleuris van de jeuk!! In de namiddag komen ze weer af met een potje yoghurt natuur en een kop koffie. Gisteren ondernam ik al een poging om die yoghurt op te eten maar ik krijg het er echt niet in! Niet te vreten dat ding, dus drink ik enkel de koffie uit en eet nog wat soep van deze middag. Het gaat alweer veel beter met eten. De soep in tevreden in mijn kleine buik en komt niet meer terug! Goed bezig hé. Stijn is ondertussen een nieuwe weegschaal gaan kopen, de onze had geen zin meer om te werken. Meteen even erop springen en ja hoor, 2 kg heeft alvast besloten om mijn lichaam te verlaten! Nu maar hopen dat die andere kilo’s ook gaan volgen J

Deze morgen was ik al vroeg wakker. Er zitten 5 kleine snedes van +/- 1,5 cm in mijn buik en 1 groter gat. Uit dit laatste steekt een sonde om eventueel vuil bloed weg te laten. Ik heb erg veel pijn in mijn buik maar vooral ook aan mijn borstkas, een pijn die trekt tot in mijn rug alsof er een mes in steekt. Er hangen wel pijnstillers aan mijn infuus, maar dat helpt niet echt. Op mijn rug zijn grote rode vlekken van +/- 15 cm² die erg hard jeuken. Niemand weet vanwaar deze komen…

Stijn heeft Gerben deze morgen naar de crèche gebracht en is meteen naar het ziekenhuis gekomen. De operatie staat op voor 10u. Ik neem nog op mijn gemak een douchke en tegen 10u30 komen ze me klaar maken voor de operatie. Ik krijg die geweldige kousen aan tegen flubitus en ik krijg een prik om te ontspannen. Dan is het echt zo ver… Stijn mag nog mee tot aan de lift. In de operatiekamer moet ik op de tafel gaan liggen, ze prikken mijn infuus, spuiten een vloeistof in en ik krijg een gasmaskertje op. Na enkele seconden ben ik in dromenland…

De operatie duurt erg lang, pas rond 17u ben ik terug op de kamer. Pijn heb ik op dat moment niet omdat de narcose nog goed zijn best doet. Terug op de kamer staat mijn ventje al zenuwachtig te popelen om me te zien. Ik slaap bijna de hele avond en ben maar af en toe wakker. De pijn begint wel erger te worden. Uiteindelijk val ik in slaap.

Het is bijna zo ver, morgen zal de GBP operatie gebeuren… Deze namiddag om 16u moet ik binnengaan in het Salvator. De zenuwen beginnen nu toch te komen. Tati en Boyd zijn nog op bezoek geweest en plots kreeg ze in de gaten dat ik mijn haren van de beentjes nog moest scheren. “Ach kom, laten we dat snel harsen” stelde Tati voor. Brrr, dat doet pijn, maar het is dan meteen een lange tijd weg. Dus lekker buiten in de zon benen harsen. Het enige wat er leuk aan was is de zon en de wind die wat verlichting bracht.

Rond 14u heb ik de laatste voeding aan mijn maag gegeven, 2 sandwiches met hesp.

Tegen 16u hebben we alles klaar gemaakt voor onze Gerben want die gaat deze nacht bij bomma en bompa slapen. Dan alles klaar voor mama, en we zijn weg.

Even inschrijven aan het onthaal en dan mag ik naar de kamer. Gelukkig een kamer alleen, ik hou er echt niet van om samen op een kamer te liggen met iemand die ik niet ken. Ik ben erg gesteld op mijn privacy. De kamer is ruim en netjes. Meteen komen ze bloed trekken voor de laatste onderzoeken. Daarna meten ze mijn benen want ik krijg zo van die toffe kousen die superspannend en super lelijk zijn, tegen flubitus. Rond 19u30 komen ze plots de draai om met een plastic fles van een liter, een soort gel, is om de darmen leeg te krijgen. Het smaakt vies en is een dikkere glibberige vloeistof. Bah, moet ik die fles leeg drinken?? Nee hoor, niet enkel deze maar 4 in totaal!! Hallo?? Zijn we gek geworden? 4 flessen van elk een liter vieze troep! Maar goed, even op de tanden bijten en leeg drinken. Na de tweede fles ontploffen mijn darmen bijna! Ik ben echt helemaal leeggelopen. Die darmen zijn leger dan laag. Is ook eens leuk om mee te maken, nee? Tijdens de nacht heb ik redelijk goed geslapen. En morgen is het dan zo ver…

Elly, een collega van mama, is vandaag bevallen van haar tweede kindje. Hun eerste dochter Margo is de trotse grote zus van Emma. Langs deze weg nogmaals een dikke proficiat Elly en geniet maar van je twee meiden! J

Vandaag mogen we eindelijk naar Dr. Biedermann gaan. Het duurt echt een eeuw voor je daar binnen raakt. Rond 8u30 vertrekken we thuis en rond 10u komen we aan. Gelukkig heeft Gerben een flink stuk geslapen want hij is niet gek op autoritjes. Het wachten op onze beurt duurt flink een uur. De dokter is weer heel vriendelijk. Gerben weet even niet wat denken maar is toch snel op zijn gemak. De dokter tast zijn nekje en wervels af en het ziet er allemaal goed uit. Enkel in zijn nek zit nog een blokkering. Deze werkt hij eruit en dan zie je Gerben zijn gezichtje even vertrekken van de pijn maar wenen doet hij niet. De dokter zet hem op de grond en meteen gaat hij op verkenning in het dokterkabinet… Hij heeft al dadelijk de benen van een skelet vast, gaat achter de bureau van de dokter en is vlijtig bezig de instrumenten van de dokter te hanteren. Tijd om rustig met de dokter te praten is er dus niet. Volgens de dokter zou Gerben in ieder geval nu wel beter moeten gaan slapen… Ik moet jullie natuurlijk niet vertellen hoe blij we waren om dat te horen! Vingers kruisen dat onze nachtrust eindelijk wat zal verbeteren… De trip naar huis was alweer veel minder. Al na een minuut of tien heeft hij er genoeg van. Hij maakt zich druk, zeurt en brult. Ik ga maar bij hem zitten vanachter en dan is het iets beter. Blij dat we bij Dr. Biedermann geweest zijn maar ook heel blij dat we weer thuis waren.

Papa is deze morgen al vertrokken richting Ardennen. Samen met zijn collega’s zal hij daar een hele dag groepsactiviteiten en een bbq hebben. Maar natuurlijk wil dat niet zeggen dat mama en Gerben thuis gaan zitten niksen! We bellen naar Tata en Boyd om te gaan zwemmen. Natuurlijk zijn ze er meteen voor te vinden. Zoals gewoonlijk gaan we naar het zwembad van Molenheide, deze hebben een super leuk baby en kinderbad. Zowel Boyd als Gerben hebben absoluut geen schrik van water. De twee hebben grote lol. Na een uurtje of 2 lijkt het ons toch tijd om naar huis te gaan. De jonge heren protesteren heftig, dus meteen in het kleedhokje krijgen ze een lekkere koek. Na zoveel zwempret hebben ze immers grote honger! Nadien lopen we nog even doorheen het park van Molenheide en zijn we naar de binnenspeeltuin gaan zien. Deze is werkelijk magnifiek en aangepast aan alle leeftijden. De volgende keer gaan we daar dus eens naartoe in plaats van te zwemmen. Maar nu is iedereen moe en klaar voor het badje, flesje en bedje. Als papa even naar huis belt en hoort dat we gaan zwemmen, hoor je zijn hartje breken. Zijn kleine oogappel zwemmen, zonder dat papa erbij is. Lieve papa, Gerben en mama beloven dat je er volgende keer weer lekker bij mag zijn! J

Gerben gaat nog steeds op zijn potje. Af en toe ook op de grote wc als we ergens zijn waar geen potje is. Het potje dat Gerben heeft is van Quax, in de vorm van een zetel en er komt muziek als er een plas of plons geweest is in het potje. Allemaal leuk maar Gerben zit reuze onhandig op dat ding. Gezien hij nog zo jong en dus ook klein is kan het mannetje niet met zijn voetjes aan de grond. Na wat zoeken op internet naar ervaringen en recensies van potjes hebben we uiteindelijk gekozen voor de Potty Bench van het merk BOON. Het zitgedeelte is vlak en niet te hoog. Er is een lade om de inhoud weg te doen en links en rechts bakjes voor papier en doekjes. Als je de deksel sluit heb je een opstap bankje. Het is een stevig geval en ziet er bovendien lekker blits uit. Gerben is reuze blij met zijn nieuwe pot en hij zit er werkelijk goed op.

Onze Gerben mag vandaag weer een maandkaarsje uitblazen. Vandaag is hij 1 jaar en 5 maanden. Ik hoef het zeker niet meer te zeggen, maar wat gaat de tijd toch snel. Het is me vooral een wonder dat Gerben dag na dag weer nieuwe dingen kan. Nieuwe woordjes komen er dagelijks bij en de woorden worden zuiverder en duidelijk verstaanbaar. Heerlijk toch om werkelijk te kunnen converseren met je kindje. Eten doet Gerben nu ook helemaal zelfstandig. Een potje yoghurt, een bord patatjes, het lukt allemaal.

Omdat het vandaag weer zo een zonnige dag is gaan papa, mama en natuurlijk Gerben vandaag nog eens naar de kinderboerderij op Kiewit. Eerst een lange wandeling met de buggy, dan de diertjes eten geven. Ravotten in de speeltuin en nadien een pannenkoek eten. Dat laatste was er voor Gerben echt te veel aan. Ten eerste eet hij geen pannenkoek en het ijsje dat hij kreeg was lekker, maar hij had echt geen zin om op zijn stoel te zitten. Als hij nog maar in de buurt van de stoel kwam, krijste hij heel het terras bij mekaar. Hij wilde spelen, rondlopen en op verkenning gaan. Mama en papa hebben dan maar snel gegeten, Gerben om de 2 minuten achterna gecrost en nadien huiswaarts gegaan. Een zalige dag, Gerben was er lekker moe van geworden J

Het was weer een heerlijke dag vandaag. Gerben is dan helemaal gelukkig want dan kan hij buiten spelen. In de namiddag zijn Tati en Boyd gekomen en Jessica, een goede vriendin van mama en Tati. Omdat het zo een heerlijke dag was, kreeg iedereen spontaan zin in een ijsje toen de toeters van de ijskar onze oren bereikte. Lekker iedereen een ijsje. Van momenten als deze genieten zowel Gerben als zijn mama heel erg. Hij is zo gelukkig buiten.

Na vandaag is het nog exact 17 dagen en dan lig ik op de operatietafel. Tegen dat het zo ver is moeten we natuurlijk nog eens lekker kunnen ontspannen en genieten. Ja hoor, de dames gaan vandaag weer relaxen. Deze maal trekken we naar Chaudfontaine. Dit ligt achter Luik en is een kuuroord zoals Spa. Tata en ik zijn alleen, Tricia moest op het laatste moment afzeggen gezien ze niet kon meegaan. Ze heeft wat gemist hoor! Jongens toch. Dit is absoluut het beste kuuroord dat we tot nu toe bezochten. Pure luxe en verwennerij! Smiddag kregen we een lunchbuffet dat overheerlijk was. Alles gebeurt er in absolute rust en stilte. Ik heb genoten van de voetverzorging “schoonheid van de voeten met 1000 geuren” gevolgd door een Balneobad en nadien een Ayurvedische massage. Dit was echt een dagje op en top genieten. Werkelijk een aanrader om naar Chaudfontaine te gaan!

http://www.chateaudesthermes.be

Deze namiddag scheen het zonnetje weer zo zalig. Tijd voor actie en gezien het ondertussen toch wel al een jaartje geleden is dat mama haar auto gewassen is (foei mama) mocht deze vandaag wel een beurtje krijgen. Gerben was helemaal gek van de emmers water en de tuinslang. Na een half uurtje had hij zijn doel bereikt, de hele emmer schuimend water voor de auto te wassen droop langs zijn lijfje naar beneden! Gerben had de emmer boven zijn hoofdje ondersteboven gedraaid!! Het mocht dan wel mooi weer zijn, dit was absoluut te koud. Meteen onze kleine waterrat naar binnen genomen en zijn kleren en schoenen uitgedaan. Er was echt niets meer droog gebleven. Mama had niet meteen een pamper in de buurt, dus broekje zo maar even aan, hij moest meteen toch in bad. Stijn stond met gefronst voorhoofd te kijken, zich afvragen wie meteen de troep die Gerben zijn pipiman zou veroorzaken, ging opruimen. Ik vertelde Gerben dat hij nu geen pamper aanhad en dat hij pipi moest doen op het potje, niet in broekje. Stijn lachte met mijn goedgelovigheid en zelf moest ik er eigenlijk ook mee lachen. Gerben weet wel wat het potje is, af en toe zetten we er hem eens op, net voor hij in bad gaat, maar hij is er niet gek van. Potje is niets voor hem. Na een kwartiertje op de speelkamer grijpt Gerben plots naar zij pipiman en roept “pi, pi, pi”. Moet je pipi doen vraag ik. “Ja, pi” zegt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik roep naar Stijn dat hij meteen Gerben’s potje moet brengen. Stijn komt aanspurten met meneer zijn pot, we sleuren zijn broekje naar beneden en zetten hem op zijn potje. Stijn en ik lachen eens naar mekaar omdat we ervan uitgaan dat Gerben gewoon even stoer wil doen, dus we spelen ‘het spel’ mee. Na een paar gekke gezichten te trekken staat hij op van zijn pot. Onze mond viel open van verbazing, er lag een heuse plas pipi in zijn pot! Hoe kan dat nu? Gerben is nu 1 jaar en bijna 5 maanden en hij doet een plas op zijn pot?! Later op de avond gaat hij nog 3 maal op het potje, de laatste keer om kaka te doen. We begrijpen er niets van, maar zijn wel apetrots met deze toevallige ontdekking. We gaan niets forceren en hem zelf laten kiezen of hij de volgende dagen nog op zijn potje wil.

Over ongeveer 2 weken zal ik binnengaan in het Salvator voor een Gastric bypass operatie (maagverkleining). Gezien de optie van vrij eten en drinken vanaf dan zeer beperkt zullen zijn vonden Tata en Tricia het nodig om me op sleeptouw te nemen en lekker leuk uit te gaan vanavond. Ik moet zeggen, na een week als deze met vreselijke nachten kon ik een verzetje wel gebruiken! We zijn begonnen in Café XL, dan even naar Le Chic om later op de avond terug te keren naar XL. Het was een fijne avond en ik was op een respectabel uur thuis, 4u30. Wat ben ik toch een flinke meid! J

Als we eerlijk zijn moeten we toegeven dat Gerben nooit de grote slaper geweest is, maar deze week is het echt hopeloos en niet vol te houden! Het is begonnen in de nacht van zondag op maandag en sinds toen is iedere nacht hetzelfde verhaal…

Gerbentje is al een flinke jongen, maar ook zijn pampers zijn met momenten erg “flink”

Deze kleine stinkbommetjes belanden dan in de pampercontainer en vervolgens maakt onze lieve papa deze leeg. Blijkbaar vond Gerben het de hoogste tijd om zijn papa eens te helpen met dit stinkende klusje, dus hij nam zijn nieuwe kruiwagen, en ging de container zelf leegmaken! Fier als een pauw liep hij achter zijn stinkende groene kruiwagen aan! De geur kon hem absoluut niet deren! Wat is hij toch flink! J

Gisteren waren we in een stralend zonnetje lekkere eitjes aan het rapen en vandaag is het landschap bedolven onder een mooie laag witte sneeuw! Onze weergoden doen echt wel hun uiterste best om spontaan uit de hoek te komen J Dit is meteen ook de eerste keer dat Gerben sneeuw ziet en voelt. Het was een heerlijke dag met veel sneeuwpret!

Sommige dingen zijn nu eenmaal net iets leuker als je kinderen hebt en Pasen, dat is er vast en zeker één van! Als je dan nog eens het geluk hebt dat de paasklokken eitjes brengen bij mama & papa, bomma & bompa, oma & opa, peter & Maja EN bij meter & Christophe… Dan kan de pret zeker niet meer op! Het duurde wel even voordat Gerben het doorhad, maar zeg nu zelf, overal liggen leuke speeltjes en lekkere eitjes, zo maar?! Gerben stelde zich niet te veel vragen en raapte al de eitjes en het speelgoed netjes bij mekaar.

Als je het mij vraagt kunnen Piet Huysentruyt en Peter Goossens best uitkijken naar een nieuw jobke, je ziet natuurlijk meteen dat Gerben een natuurtalent is in de keuken! J

Zij die hier vaker op de blog komen piepen denken nu vermoedelijk dat ze een deja-vu hebben… Het is namelijk niet de eerste keer dat ik een bericht plaats over een nieuwe buggy. Gerben heeft eerst enkele weken in zijn Torck koets rond gereden tot deze te klein was. Je kon de koets ombouwen tot een buggy, maar die leek ons te groot en onhandig. We kwamen dan de Mc Laren MX3 tegen, een super leuke buggy, speciaal laten overkomen uit Zwitserland. Maar ja, deze was zo groot om mee te nemen, dus kochten we een kleine plooibuggy bij. De MX3 gebruikten we dus niet meer en daardoor gaven we hem aan mijn broer en schoonzus, hun zoontje Tibo was tevreden met zijn nieuwe kar! Dus iedereen tevreden? … Nee, die plooibuggy’s zijn een ramp! Het stuurt voor geen meter en Gerben lag er echt niet comfortabel in. Dus zijn we op zoek gegaan naar een nieuwe buggy. We hebben gekozen voor de Quinny Speedi. Het is een mooie buggy en hij is erg comfortabel, zowel voor de chauffeur (ikke dus) als voor de passagier (Gerben) J

In bad gaan is altijd al één van Gerben’s favoriete bezigheden, maar sinds kort heeft hij een nieuwe ontdekking gedaan, badschuim!! Hoe meer, hoe beter volgens Gerben. Het was groot feest in de badkamer met Gerben de schuimkoning! Je ziet thans heel goed aan de foto’s (vooral zijn oogjes) dat hij super moe was, maar dat kon de pret niet drukken! J

Ik ben niet zeker of ik het hier al eerder schreef, maar mijn gastric-bypass operatie zal dan uiteindelijk toch doorgaan! Op maandag 28 april zal ik geopereerd worden in het Salvator ziekenhuis door Dr. Hourlay. Ik ben erg blij dat de operatie zal doorgaan omdat het nadien beter zal gaan met mijn diabetes en algemene gezondheid. Maar natuurlijk ben ik ook bang voor de operatie. Ook hoe mijn leven er nadien gaat uitzien blijft een vraag. Maar goed, wat komt dat komt en ik zou zeggen, duim voor mij. J