Op de allerlaatste dag is het gebeurd: Winnie heeft met de kinderen (2-3 -jarigen) geschilderd in de groep van Nuria. Eerst met de vingertjes, de tekening van de beertjes. De begeleiding was één op één. Sommige kinderen hadden dit werkje al eerder mogen doen, andere kwamen vandaag aan bod. Nadien mochten alle kinderen tegelijk schilderen met een penseel. De begeleidster deed zelf enkele druppels verf op het blad (de appel) en de kinderen mochten dit dan verder uitstmeren. Ze deden dit graag en goed. Nadien werden er stickertjes uitgedeeld om het rupsje te beplakken. Deze stickertjes kwamen zowat overal terecht. Maar de kindern en ook Winnie hebben er van genoten. Toch een echte activiteit gezien! De rest van de dag bestond uit de gewone werkzaamheden: spelen op de patió, helpen bij het eten e.d. De Belgische chocolaatjes die we als afscheidsgeschenk hadden meegenomen werden in dank aanvaard en met veel enthousiasme besproken.
Zelf heb ik ook een geweldige dag gehad: gewerkt in de speelkamer van het ziekenhuis in Valdicella (Santander). Er werken 5 leerkrachten, die zorgen voor spel en les aan de kinderen op pediatrie (66 kinderen), op de eenheid voor kort verblijf, op de eenheid voor hematologie. Er zijn nog heel wat blokken en vleugels aan dit ziekenhuis (je moet de heuvel aflopen, de straat oversteken en dan kom je weer in andere gebouwen), overal waar kinderen worden behandeld, kunnen zij opgeroepen worden om voor die kinderen ook een aanbod te doen. Een heel gemotiveerd team dat knap werk levert. We zijn eerst naar de kinderen op de afdeling kort verblijf geweest; tekenbladen en kleurtjes gebracht, gepuzzeld, leesboekjes uitgezocht en gegeven, voor elk wat wils. Dan op pediatrie in de speelkamer met de kleinsten op de mat gespeeld, terwijl de groteren aan tafel met strijkparels een ketting maakten en er nog 1 kind les kreeg en huiswerk maakte (omrekenen van l naar hl, dl, cl, ml...). Het was er druk en vaak hectisch, verpleegkundigen kwamen binnen om bloeddruk te meten of een kind te halen voor een onderzoek; ouders kwamen een kind brengen of halen. In principe mogen ouders niet mee in de speelkamer, het is er te klein van oppervlakte. Ze hebben ook een knappe website ontwikkeld, samen met 3 andere ziekenhuizen, en de foto's en informatie die ik had meegenomen van het ziekenhuis in Malle (Zikki-project en Vonk) werden met aandacht bekeken. Nadien de heuvel af, straat over en naar het nieuwere deel van het ziekenhuis, naar hematologie. Er is daar geen echte speelkamer, maar de wachtruimte voor de liften is omgetoverd in een zeer grote speelruimte. Centraal een digitaal bord (Smartboard) waar een patiëntje memory op speelde. Er staan zeteltjes voor de ouders, er is een speelmat, glijbaan, huisje, zitbank, voetballertjes e.d. We zijn dan gaan kijken naar de kamer voor dagopnames hematologie kinderen, waar 2 grote bedden stonden en heel veel speelgoed en materiaal. Ofwel komt het materiaal van een sponsoractie, het gerief voor de klas zelf komt van het ministerie van onderwijs, de leerkrachten worden door dit ministerie betaald, los van het ziekenhuis. Ze mogen geen briefing bijwonen en krijgen geen info over de aandoeningen van de kinderen. Dit ervaren ze zelf wel als een gemis, zeker omdat ze toch ook heel wat waardevolle observaties kunnen doorgeven aan de verpleegkundigen en artsen. Er is wel een goede samenwerking met de afdeling. Ze houden een kaft bij met notities over het activiteitenaanbod per kind. Vanaf sept. tot nu hebben ze al 1300 kinderen begleid. De dag vloog veel te snel om, en na de middag nam ik de bus terug naar Torrelavega.
De rest van de dag werd besteed aan een vergadering met Fernando en Maria Jesus in de school IES Manuel Gutierrez Aragón. We hebben bekeken wat we bijgeleerd hebben, wat "good practice" is, het belang van werkplekleren, de internationale contacten e.d. Het is nog laat geworden voor we alles konden afronden. Ze hebben ons ontzettend goed geholpen!
Vandaag: de late! Rustige voormiddag, naar de markt geweest, picknick in het park en bij een tempertauur van 34°C tegen 15u naar het KDV gekuierd. Vandaag werken we bij de grotere kinderen: Winnie in de groep van de 5-6 -jarigen en ik bij de 3-4 -jarigen. Bekend terrein, want onze studenten doen ook stage in een kleuterschool en buitenschoolse opvang. Bij Winnie konden alle kinderen al vlot lezen, niet enkel woordjes maar zinnen in een leerboek. De leerkracht riep ze een voor een bij zich om te komen lezen. Ondertussen maakten de andere kinderen een opdracht in hun werkboek. De klasgroep telt hier 25 kinderen, de leerkracht staat er alleen voor; een stagiaire is er ook wel maar die mag niet zoveel doen. In de eerste kleuterklas zijn er 26 kinderen, vandaag wel enkele afwezigen. Ook hier 1 vaste leerkracht en een stagiaire kinderzorg. Deze stagiaire heeft ook weinig inbreng: ze deelt duploblokken uit (10 blokjes per kind), alle kinderen zitten in een kring op de mat en spelen braafjes meer dan een half uur met deze blokjes. Dan doet de leerkracht een gesprek (oefenen in naar elkaar luisteren), dit gaat niet zo heel vlot, de kinderen kunnen zich moeilijk concentreren. De stagiaire gaat weer rond met de blokkenbak en de kinderen brengen zelf hun blokjes naar haar als het opruimtijd is. Dan volgt een kleuropdracht: iedereen krijgt wascokrijtjes en een tekening van een lieveheersbeestje (thema la primavera). De juf. knipt dit uit en maakt er een hoedje van. Sommige kinderen zijn hier goed mee bezig, anderen kribbelen wat lusteloos of heel erg weinig; een kind dat heel beweeglijk is verfrommeld uiteindelijk zijn blad. Dit wordt in de vuilnisbak gegooid, hij kan straks geen knutselwerkje meenemen en mag ook niet meer opnieuw beginnen. Dan volgt de judoles. Een 8-tal kinderen gaat met een rugzakje met judo-kleding naar het lokaal van de baby's (die spelen dan buiten op de patió). Daar zijn al die gele matten die we eerder op een stapel zagen liggen, nu neergelegd op de grond. De kinderen moeten zich zelfstandig omkleden (dit lukt maar half, wel eerst zelf proberen vooraleer er hulp mag geboden worden). Ze leren groeten, verschillende judo-houdingen aannemen en gedisciplineerd reageren op start en stop-opdrachten. Je zag dat ze dit zeer graag doen. Ook het overbeweeglijke kind kwam hier vaak goed tot zijn recht, af en toe werd hij aan de kant gezet als zijn concentratie op was en hij storend gedrag vertoonde. Na ongeveer drie kwartier was het dan de beurt aan de volgende groep. Toen kon Winnie mee gaan kijken, ongeveer hetzelfde verhaal.
Wat ons vandaag nog is opgevallen: de hele dag door worden kinderen gebracht en afgehaald. Ook de grotere kinderen van 3-6jaar blijven geen een volledige schooldag. Sommige kinderen komen van 9u tot 2Ou15, maar de meeste kinderen komen 's morgens en gaan weg tussen 16 en 18u. Er wordt niet gewerkt met een heen- en weerschriftje, maar ouders krijgen telkens mondeling feedback over het spelen, eten en slapen van hun kind. Alle begeleiders kennen alle kinderen van alle groepen en de ouders en andere familieleden die de kinderen komen halen. Het werk wordt vaak onderbroken voor deze sociale praatjes. De kinderen zitten heel wat minuten per dag te wachten (op eten, drinken, verschonen, speelgoed, vertrek naar of terugkomen van het speelpleintje, en ook wanner er ouders een praatje maken). Ze kunnen dit opvallend goed. Er wordt weinig ruzie gemaakt en heel weinig geweend. Kinderen leren van jongs af aan zichzelf te vermaken. Ze ontwikkelen verbazingwekkend goed met weinig stimulatie, ze zijn snel zelfstandig. Wij hebben vaak meegespeeld (witte zwanen, zwarte zwanen is een hit) tot groot jolijt van de kinderen, ze zijn het minder gewoon. De begeleiders zijn warm en hartelijk, maar roepen ook vaak hard op de kinderen en zijn heel streng bij stout gedrag. Er wordt dan hardhandiger opgetreden dan wij gewoon zijn. Het is een hele ervaring om deze manier van werken te leren kennen.
Foto's ziekenhuis: - Fernando en Maria Jezus, zij deden hier vroeger zelf stage tijdens hun opleiding geneeskunde (faculteit is recht tegenover dit ziekenhuis) - Spoed: boxen en behandelkamer - Pediatrie: inkom speelkamer - Neonatologie: box
Foto's Santillana del Mar: - zicht van een typisch huis - de oude wasplaats
