Het gebeurde enkele nachten geleden. Iets zei me, ergens in een droom of zo?, "wakker worden, je moet nù wakker worden!" Geen idee waarom...

Ik werd wakker, klaarwakker! Midden in de nacht denkt mijn lichaam dan dat het ochtend is, dat is niet de eerste keer. Van slapen komt dan niets meer, dat weet ik ondertussen maar al te goed. Dus ik trok mijn jas over mijn slaapkleed aan en nam een kijkje in onze straat. Gewoonlijk wandelde ik dan tot eind de straat en terug en ziet die er heel verlaten uit. Maar dit was niet gewoon: er wandelden nog mensen... Ik telde er een vijftal. Ze wandelden alleen en heel rustig, niet zoals overdag. Ze moesten waarschijnlijk nergens naartoe, of wel en hadden ze tijd genoeg? Had iemand zo'n oproep gedaan via een sociaal medium: "krak één uur vannacht aan de post in N"? Om wat te doen? Nee, dat leek me heel onwaarschijnlijk. Dat kon ook niet, zag ik, de wandelaars gingen in beide richtingen. Het was in mijn eigen straat en ik herkende niemand van de buren! Hoe kon dat nu?  Achterin onze straat is een huis dat ongeveer om het half jaar nieuwe bewoners heeft. Zouden er wandelaars van daar bij zijn? Dat verklaarde wel de vier anderen niet. Of zouden het vijf slaapwandelaar zijn die daar momenteel wonen?

Ik kwam aan het einde van mijn straat en zag nog meer mensen. Raar! Er kwam een man voorbij met een vest zoals een Pierrot: wit-zwarte schuine ruiten. Hij keek uilig. Ik ging de mensen wat beter observeren, voor zover dat ging in het licht van de straatlantaarns. Niemand leek aandacht voor de anderen te hebben. De meesten waren gewoon gekleed als overdag, sommigen droegen pantoffels en hadden duidelijk hun pyjama aan. Ik moet er een hele tijd gestaan hebben en heb waarschijnlijk ook wat uilig gekeken:) 

Ik heb het niet aangedurfd één van die wandelaars aan te spreken en ben gewoon terug naar huis gegaan. Ik dacht niet meer te kunnen slapen omdat ik te veel had om over na te denken. Gelukkig ben ik toch in slaap gevallen en pas laat wakker geworden. Daarmee is het mysterie niet opgelost. Ik twijfel nog of ik het aan mijn buren zou vertellen. Ze verklaren me misschien helemaal gek. Of ze weten er iets van? Nee, ik wacht gewoon op een volgende slapeloze nacht. Of heb jij een beter idee?

Mysterieuze groetjes

Anna