Vandaag een stralende dag, 't is nog geen zomer maar we krijgen al een idee. Ben wel verkouden, zakdoekjes bij de hand houden. Het is nu 7 maanden geleden dat P. van mij wegging. Ik heb sederdien niets meer van of over hem vernomen. De praktische zaken zijn geregeld, we waren niet getrouwd dus hebben we niets meer gemeen. Toch kruist het nog mijn gedachten. Waarom kan hij zomaar weglopen van 'ons'. Hoe komt het dat hij het daar zo makkelijk mee heeft? Had een goede gemeeschappelijke vriend, waarmee ik dacht toch opnieuw wat liefde zou kunnen ervaren. Merk nu dat een relatie nog niet in mijn schema past. Heb nog veel werk om alles op een rijtje te zetten en na te zien of een relatie nog wel iets voor mij is. Zal binnenkort verhuizen, heb iets gekocht voor mij en mijn kinderen. Een partner past niet in dat plaatje. Bij het opruimen van de zolder heb ik al veel gemeenschappelijke herinneringen richting vuilbak gekieperd. Ben emotioneel toch nog heel onzeker. Morgen doe ik verder, dan gaat het misschien beter.
't Is raar, vandaag valt alles nog mee. Was op tijd om mijn dochter naar de repetitie te brengen, heb goed gegeten, heb middagdutje gedaan en was op tijd om de kindjes naar de papa te brengen. De problemen die mijn zoon had deze week met zijn laptop zijn ook opgelost geraakt vandaag. De zon schijnt en alles ziet er stralend uit. Er alleen voor staan hoeft niet elke dag stressen te zijn.
Met deze opener meteen al bewijs van mijn gepruts, had hele tekt geschreven en in plaats van invoegen volledig gewist. Begin dus opnieuw. Ben voor het eerst in mijn leven echt alleenstaand. Na mijn scheiding 8 jaar geleden is nu ook mijn vriend waar ik 7 jaar mee samen was hals over kop vertrokken met een nieuwe vlam. Uit mijn huwelijk heb ik wel 2 schatten van kinderen verkregen, nu 9 en 12 jaar oud. Heb co ouderschap, goed contact met ex. Ben wel ontgoocheld in de liefde, zal misschien wel weer beteren. Moet het alleen zijn nog gewoon worden, of hoeft dat niet? Moet weer vertrouwen krijgen in de mensen, of ben ik dan te goedgelovig? Moet wat meer aan mezelf denken, of ben ik dan een grote egoïst? Moet stoppen met vragen stellen. Morgen gaat het misschien beter.
