Ik ben heel blij dat ik nu alles terug heb! Ik moet namelijk met deze blog volgend jaar iets doen, maar ik weet nog niet goed wat. Ik vermoed een overzicht maken van onze verplichte zaken dat we gemaakt hebben.

Goed. Ik was dus geëindigd met te zeggen dat ik misschien 2 buizen zou hebben. Niet dus 

Tot mijn grote verbazing was ik er weer op alles door. En ik moet zeggen, ik ben héél fier op deze uitslag!

Ik heb er ook zo hard voor gewerkt! 

De zomer op zich was rustig. Regenachtig. Geen hittegolven zoals vorig jaar.

Ik heb meer tijd met de kids gehad. Vooral ook omdat ik Matteo schermtijd heb gegeven en we ons daar ook goed aan hielden.

Hij is niet meer de schermzombie die hij voordien was. Nu kan hij plezier maken zonder scherm. Ik ben hier echt zo blij voor, hij is terug mijn kindje. Geen zombie.

Ik heb deze zomer ook veel gewerkt aan mijn bachelorproef. Aangezien het toch slecht weer was en Matteo in de voormiddag op zijn scherm zat (2u) deed ik tegelijk ook mijn werk voor mijn bachelorproef. Dus ik heb wel al een goede voorsprong om het jaar mee te starten.

Nu nog een externe begeleider vinden, wat niet gemakkelijk blijkt. Aangezien ze me op de afdeling eetstoornis niet in twee zaken tegelijk willen begeleiden. 

Versta me niet verkeerd, ik begrijp dat wel, maar wie moet ik dan anders vinden??? Iemand van de afdeling eetstoornis in Gent? Of Tienen? En daar stopt het.

Niet leuk, maar ik vind er wel iets op.

Ik kijk echt uit naar het volgende jaar. 20 september starten we. 

Het gaat een hele aanpassing worden aangezien ik een heel jaar al geen les meer heb gehad op campus, en hoe hard ik dat ook gemist heb, het was wel gemakkelijk te combineren met Matteo zijn schooltje. Hij heeft vorig jaar niet veel in de opvang moeten zitten, wat dit jaar dus terug zal veranderen. $

Ik hoop dat ik snel mijn uurrooster heb, zodat ik kan beginnen plannen.

Mijn mama zit ook weer in Spanje (morgen vertrekt ze  ). Twee maanden dus, tot eind oktober. 

Dus opvang heb ik al niet meer. Ik vind het zo moeilijk om dat aan andere mensen te vragen. Ik wil op mijn eigen benen kunnen staan, en geen hulp moeten vragen. 

We zien wel hoe het gaat, ik kijk er dus over het algemeen wel naar uit!

Terug het normale leven oppikken. Het zal raar maar goed zijn.