Ik heb het gevoel helemaal niets te kennen van mijn vak van morgen (ontwikkelingspsychologie). Of van eenderst welk ander vak, terwijl ik al een maand aan het blokken ben.

Het is nu 22h43 en ik ben aan het twijfelen, verder doen uit wanhoop, of proberen te slapen, in de hoop dat mijn hersenen toch íéts opslaan van wat ik vandaag en de vorige dag er heb proberen in te drammen.

Hoe dan ook zal het toch niet lukken morgen, dan kan ik maar even goed gaan slapen..

Ik voel me rot.

Misselijk, geobstipeerd, nekpijn, een paar keer op het punt van een huilbui, hoofdpijn,..

Symptomen van..  Ik wil niet zeggen depressie, want dat is het niet. 

Eerder burn out. -been there done that - eeuwige vatbaarheid, blabla

Ik kan niet meer

Ik had nooit opnieuw mogen gaan studeren.

Ik begin te denken dat het toch niet voor mij weggelegd is, en dat iedereen beter af is als ik gewoon terug ga werken.

Kan ik weer aandacht geven aan iedereen ipv weg te kwijnen achter mijn computer. Met de commentaar dat ook ík een brood uit de automaat kan gaan halen  Terwijl hij door facebook scrolled. Maar ik ben niet boos ofzo hoor..

Ik verwaarloos alles en iedereen voor die kutexamens en ik voel me er zo slecht door dat ik waarschijnlijk niet eens de capaciteit heb om alle leerstof te kunnen opslaan in mijn geheugen, dat nu vol met slechte gedachten zit.

Ik zal na de examens laten weten hoe het gegaan is. 

Ik had zoveel niet mogen doen, mag ik alsjeblief terug 19jaar zijn en opnieuw beginnen met de kennis dat ik nu heb, asjeblief??