Er komt ineens weer zoveel op me af, dat ik gewoon niet weet 'waar mijn kop staat'.

Voor meerdere vakken moeten we na elke les taken maken.

Het vak zelfzorg is extreem confronterend soms... Ook omdat ik me alleen maar verder voel wegslippen.

Er komen ook 2 examens aan in december.

En dan blok en grote examen (5) periode in januari.

Ik zie het allemaal even niet meer zitten.

Mijn faalangst en uitstelgedrag komt nu heel hard naar boven. En, na dat ik dan iets heb uitgesteld voel ik me er enorm schuldig over...

Het is precies een straatje zonder eind.

Ik heb gewoon schrik.. ik zit nu al zo diep, wat gaat dat geven in de kerstvakantie (blok) en de examens zelf....

Het feit dat mijn mama beslist heeft om vanaf nu een half jaar per jaar te emigreren naar Spanje zit me ook enorm dwars.

Ik weet dat het haar droom is en ik vind echt dat ze dat moet doen. Maar zij is de enige bij wie ik gewoon voor alles terecht kan. 

Zij is ook de enige die, buiten ik en mijn partner, mijn zoon van school kan halen...  Dus als ik les heb tot 18u, en de opvang is tot 18u, was zij diegene die Matteo van school haalde.. Nu zou mijn man dat dan moeten doen, maar als hij niet weg kan op zijn werk moet ik dan lessen missen om er op tijd te geraken.

Het idee alleen al geeft me enorm veel stress.

Ik weet niet hoe ik alles moet doen zonder haar. Vorig jaar was ze 3 weken op vakantie in mijn examenperiode van januari en ik verdronk al.

En ik word er dus gewoon heel slecht van als ik er aan denk dat ze binnenkort 6 maanden weg is.

Midden januari vertrekt ze voor 2 maand al. en dan komt ze een paar weken terug.

Midden januari... Examenperiode... Pffff