Maar, waarom wil ik nu zo graag bloggen ? Ik ben geen BV, noch model, ik ben niet zwanger, ik ga ook niet trouwen, mijn leven is geen soapserie, ... kortom...Er is niets waar ik mensen van op de hoogte moet brengen...en toch...ben ik een blogger !!! 

Ik ben 24,  woon in een godvergeten dorpje en ben net begonnen aan een volwassen leven, of beter gezegd, een volwassen leven in wording. 

Vorig jaar ben ik afgestudeerd. Een maand later ben ik aan men huidige job begonnen. Ik heb een aantal vrienden en vriendinnen en ben al enkele jaren samen met mijn huidige vriend. Verder woon ik nog bij mijn ouders (een 'echt volwassen leven' kan je het dus niet nog noemen want de was en de plas zijn nog geen bekommernissen voor mij).

Mijn puberjaren zijn misschien al enkele jaren achter de rug, toch begin ik nu pas aan het leven als volwassene. De 6 jaar die na mijn pubertijd kwamen, zie ik aan als een 'proeffase', waarbij ik geconfronteerd werd met een gevoel van verantwoordelijkheid. Oké, als student zijn deze nog te verwaarlozen, maar nu .... nu begint het... Er komen meer verantwoordelijkheden dan wetten en de verwachtingen groeien hoger dan een basketbalspeler aan groeihormonen. Een nonchalante 'Hey' moet nu plaatsmaken voor een professionele handdruk en de ik-blijf-nog-wat-liggen-mentaliteit moet vervangen worden door een ik-wil-graag-6-dagen-op-de-7-werken-voorstelling. Mensen verwachten plotseling dat je aast naar een vaste job zodat je kan gaan samenwonen met een trouwpartij, kindje(s), huisje, tuintje, boompje en hondje tot gevolg. De gedachte alleen al brengt een acute paniekaanval teweeg. Teruggaan naar de periode waar onbezonnen gedrag toegestaan is, is helaas onmogelijk. Toch weiger ik het om mijn 'jeugdigheid' op te geven.

Dit is mijn jong bestaan in een volwassen wereld, dit is mijn dagboek...I hope you'll enjoy it !