Ik ben nu al meer dan en week thuis met zieke kindjes.
School is redelijk goed gegaan die 1e week voor Alec. Op vrijdag heb ik hem direct na school in zijn bedje gestoken en hij heeft geslapen tot de volgende ochtend 8u of zo. Vrijdag was Bo al ziek. Vrijdagavond voelde ik me ook geen 100%.
Zaterdag heb ik heel den dag in mijne zetel gelegen. Alec voelde zich ook niet zo heel goed en hoestte heel veel. Maar op zondag stopte hij bijna niet meer met hoesten en zijn we naar de KA geweest in't ziekenhuis. Maandag, dinsdag en woensdag heb ik thuis gezeten met een zieke Bo en ne zieken Alec. Len is elke middag naar huis komen eten. Hij is zelfs met de rij naar huis gekomen met de fiets ('smiddags en om 16u)! Super flink. En fier dat hij was! Maar op donderdagochtend had Len koorts, dus heb ik hem ook thuis gehouden. Alec is dan een halve dag naar school gegaan.
Op vrijdag had Len 40° 'smorgends. Maar in de loop van de dag was hij weer springlevend. Bo en Alec zijn naar school gegaan en in de namiddag ook. Alec heeft wel heel de namiddag op de grond gelegen. Hij was blijkbaar boos omdat hij buiten wou fietsen en niet binnen! Kleine koppige jongen.
Zondag was iedereen terug in orde. Dus kon maandag wel weer iedereen naar school. Maar dat was dus buiten Alec gerekend. Hij had weer koorts. Maar uiteindelijk is hij heel de dag springlevend geweest! Dus deze ochtend heb ik maar iedereen naar school gedaan. Om 12u ga ik Alec afhalen zodat hij een dutje kan doen. Morgen is het dan toch een halve dag. Donderdag en vrijdag een hele dag!
Met zieke kids thuiszitten is toch wel vermoeiend. En dan was het nog niet zo erg. Ze voelden zich steeds goed en keken heel den dag TV of maakten een kamp in de zetels of onder de tafel.
Gelukkig kan ik thuisblijven en voor hen zorgen. Ik vond het wel leuk om met hen thuis te zijn maar aan de andere kant voelde ik me wel afgesloten van de buitenwereld. Vlug naar de winkel, vlug een niet-ziek kind naar school brengen,.... aan anderen vragen om boodschappen te doen,... Een dag vliegt voorbij als je de kids om 11u55 moet afhalen en om 13u15 begint de school terug. Om 16u ze dan terug afhalen en vrijdag al om 15u10.
K zal de kids maar weer echinacea geven. Daar sterken ze toch wel van aan. Zeker mijn kids die gene reserve hebben, kunnen dat gebruiken. spijtig dat ze het niet lekker vinden. Dus zal ik als mama maar weer het voorbeeld geven en ook elke ochtend echinacea in mijn melk doen. Kan zeker geen kwaad.
Alles is goed verlopen gisteren in de klas en op school. Toen ik gisteren bij mijn vader kwam zat Alec flink fishsticks met spinaziepuree te eten. Met mes en vork! Hij was heel enthousiast over school. Alle boterhammetjes waren op.
Om 18u wou hij zelfs nog niet gaan slapen, hij was helemaal nog niet moe wist hij me te overtuigen. Om 18u15 heb ik hem dan toch maar in bed gestoken. Het was tijd om naar dromenland te vertrekken.
Deze ochtend wou hij toch niet meer naar school. Maar hoe leg je zo'n klein ventje uit dat dat niet gaat. Dat hij vanaf nu elke dag naar school zal gaan. Toch was hij enthousiast om te vertrekken. Onze fietsen stonden klaar en Alec zit graag achter op mijn fiets. Rustig heeft hij dan zijn boterhammetje opgegeten. Grote zus Bo is vandaag met haar grote fiets naar school gereden. Ook een hele prestatie want zondag is de 1e keer dat ze ermee op straat heeft gereden, zonder steunwieltjes! Gelukkig heb ik Len nog die bij vanalles en nog wat helpt. Len ging op uitkijk staan of er auto's aankwamen zodat Bo niet teveel moest stoppen. Vertrekken kan ze nog niet alleen en dan met Alec vanachter op mijn fiets is dat wel wat acrobatenwerk. Maar het is ons gelukt. Ze is 1 keer bijna gevallen en 1 keer echt gevallen. Maar flinke meid dat ze is, is ze zonder wenen direct opgestaan!
In school aangekomen was Alec er nog steeds van overtuigd dat hij terug met mij mee naar huis mocht. We zijn de reservekledij (gisteren had hij 2 natte broeken terug mee naar huis) en zijn boekentasje in de klas gaan afzetten. Op de speelplaats kwam gelukkig de juf er juist aan. Maar Alec is toch beginnen huilen! Lieve kleine jongen toch.
Ik ben dan maar vlug doorgegen toen de juf hem van me overpakte. Len heb ik dan op school afgezet en toen ik terug voorbij de poort kwam zag ik Alec aan de hand van zijn juf naar de klas stappen! Hoe schattig al die kleine dropjes. Hij is om op te eten in zijn rode jasjes!
Lieve kleine schat, Lieve Alec, geniet van je peuter/kleutertijd! Princes Bo, geniet nog van je laatste maanden in de kleuterklas. Onverwacht eindigd jouw kleutertijd sneller dan dat van je beste vriendinnetjes! Allerliefste Len, mijn grote jonge, geniet van je kindertijd, je tijd in deze fantastische school.
Mijn kleine jongen is groot geworden! Mijn jongste zoontje is vandaag voor de 1e keer naar school. Heel de dag.
Zoveel veranderingen vandaag: niet meer naar de crèche, 3 boterhammendozen vullen, 3 fruitpotjes vullen en 3 drinkebekers vullen. Nu nog maar 2 stops op 3 kids weg te brengen! Ook is het gedaan met de vertrouwde omgeving van de crèche. Hij is daar super goed opgevangen. Hij was de 1e baby en is nu afgestudeerd van de crèche. Het afscheid viel me ook zwaar vorige week. Kleine jongens worden groot en maken belangrijke stappen in hun leven. Naar de kleuterschool.
Deze ochtend heb ik niet kunnen eten van de zenuwen. Alec was energieker dan anders. Hij liet me zo zien: mama ik ben klaar om naar school te gaan. Super enthousisast was hij om zijn boekentas op zijn rug te doen en dan de boekentas in de koffer. Maar eerst heb ik nog van alle 3 een foto gemaakt: deze belangrijke dag moet ik vereeuwigen!
Hed deed raar om niet eerst naar de crèche te rijden. Mijn maag zat in een rollercoaster. Heel fier stapt hij aan de hand van broer Len en zus Bo de school binnen. Eerst mocht ik niet mee de school in. De speelplaats was toch nog wat te overweldigend voor hem. Met al die grote wilde kinderen. We zijn dan vlug naar de klas gegaan. Bo is op de speelplaats bij haar vriendinnetjes gebleven. In de klas trokken de 2 vogeltjes direct zijn aandacht. Toen kwam de juf er aan. We hebben samen zijn jas weggehangen. Alec riep: Kijk Alec! naar zijn foto aan zijn kapstokje. Dan heeft hij met de juf zijn fruitpotje en drinkebus in de juiste bakken gezet en wilde hij veder gaan spelen in de klas. Zijn favoriet: een garage met een rampje aan waar de autootjes afrijden. Mama merkt dat ze een bibberstemmetje krijgt, tijd voor het afscheid dus! Mama, waar jij? Mama moet gaan werken schat. Juf zegt: Alec straks gaan we wuiven naar je zus als ze naar de klas gaat. Ah, Len hier? Nee Alec, Len gaat naar zijn juf. Mama? (klein bibberstemmetje) Kom, nog een dikke kus en een dikke knuffel. Ik maan Len aan om direct te vertrekken. Als we uit de klas gaan horen we hem niet, zelfs geen traantjes. OEF!
Maar oh nee, daar zijn de traantjes toch. Niet bij Alec maar wel bij mij. Gelukkig heb ik Len nog die ik een handje kan geven. De tranen stromen over mijn wangen als ik de schoolpoort nader. De Juf van Bo staat aan de poort een vraagt me of alles goed gegaan is. Ik knip van Ja maar zeg niks (sorry juf). Als we de school uit wandelen zie ik Ann aan komen fietsen. Ze ziet het al aan mijn gezicht. Ze vraag hoe het gegaan is. Met een lach van oor tot oor, maar met ogen en wangen vol tranen zeg ik: Super goed! Ze pakt me vast en geeft me een dikke knuffel. Wat doet dat goed! Maar terwijl zie ik dat alle andere ouders aan de schoolpoort naar ons staan te kijken. Ik denk bij mezelf: ja, ik ben een emo-mama. Ik kan er niets aan doen en verstop het ook niet!
Ik breng Len vlug naar school en rij door.
Ondertussen is het al namiddag en vraag ik mezelf vanalles af. Heeft hij goed van zijn banaantje gegeten? Hoe was de eerste speeltijd? Heeft hij naast Bo gezeten bij het middageten? Is hij niet te moe? Blijft hij rustig zitten?... Ik zou zo graag nu een vlieg in zijn klas zijn. Of 1 van die 2 vogeltjes die in de klas staan. Een webcam zou mij ook goed uitkomen. Of eventjes bellen met de juf? Nog een paar uur en ik weet hoe het gegaan is. Ik hoop dat hij op tijd voelt wanneer hij pipi moet doen. Want nu alles nieuw is zal hij dat zeker wel vergeten.
Ik hoop dat ik op tijd kan stoppen zodat ik hem mee met mijn vader van school kan afhalen. Dat ik kan vragen aan de juf hoe het geweest is. Dat ik hem kan knuffelen en zeggen dat hij een flinke grote jongen is.
Wat is het soms toch moeilijk om mama te zijn. Ik huil bij iedere bijzondere gebeurtenis in het leven van mijn kinderen! Geen tranen op mijn trouwdag of de geboorte van elk kind. Maar alles wat er achter gekomen is ontroert mij enorm. Ik huil op elke eerste schooldag. Ik huil op elke laatste schooldag. Met 3 kinderen zal ik nog veel eerste en laatste schooldagen hebben!
Mijn kleine jongen is groot geworden en ik ben enorm fier op hem!
)
