Hoewel het
er bijna opzit en je dus zou vermoeden dat alles stilaan stilvalt kan ik jullie
het tegendeel verzekeren! Het is reeds een tijd geleden dat ik nog geblogd heb
en dus hebben jullie wel nog wat verslagen tegoed Met andere woorden zorg dat
je comfortabel zit en wat meer dan 5 minuten tijd hebt vooral je verder leest!
Practise
Deel 1: Nature as a playground, Highschool & Sveio Farm
Als onderdeel van Fjords & Glaciers komt er naast al de
trips en uitstappen ook serieus werk bij kijken. Terwijl het einde hier in
zicht komt worden we alle kanten uitgestuurd om alles te gaan uit proberen wat
we hebben geleerd.
Eerste stageopdracht was het organiseren van een outdoordag
voor 6th grade of primary school. 11-jarigen een dagje bezighouden
in de natuur op een educatieve manier. In de voormiddag bevonden we ons in het
bos, waar we samen met de kinderen een deathride opstelden van in het begin.
Nadat ze hun hoogtevrees hadden overwonnen en wakker werden was het één en al
enthousiasme dat de klok sloeg. Na een goed uur werken mochten onze kids best
fier zijn op wat ze hadden bereikt. Natuurlijk konden we niet anders dan de
voormiddag afsluiten met een testrit op de deathride, niet iedereen was grote
fan maar iedereen beleefde een leuke tijd.
Tijd voor lunch: brood bakken rond het kampvuur en in de
zelfgebouwde ovens. En dan: rugzak inpakken, schoenen toebinden en op naar de
rivier. Een stevige wandeling van 15 minuten bergop bracht ons aan een kleine
zijstroom waar de kinderen de hele namiddag bruggen & dammen bouwden,
vlotten maakten enz. We sloten af met een heuse bootrace en hoewel de boten
gigantisch stevig waren raakte er helaas geen enkele tot aan de finishlijn.
Na de outdoordag volgde het echte werk: terug de gymzaal in
op de highschool. Ter verduidelijking, secondary school in Noorwegen is tot 16
jaar, van 16 tot 19 jaar zit je op highschool. Flashback gevoel naar de
realiteit! Samen met Noël observeerden we enkele turn- en zwemlessen en gaven
we daarnaast ook best nog wat uurtjes zelf! Gelukkig waren we het lesgeven nog
niet verleerd, en ook al is het in het Engels: alles verliep meer dan vlot =)
De leerkrachten hier zijn heel geïnteresseerd en velen komen ook effectief uit
het buitenland. We hadden een aantal gezellige babbels met Engelsen en Duitsers,
fijn om al die verhalen te horen!
Naast het gewone schoolsysteem (Highschool) werden we ook
het bijzonder onderwijs ingestuurd. Stramøy Gard is een boerderij waarop
kinderen die zich niet kunnen aanpassen aan het gewone schoolsysteem 1 keer per
week terecht kunnen. Door hen in te schakelen in het dagelijkse leven en hen
als waardevol voor de gemeenschap te beschouwen lossen heel wat
gedragsproblemen zich snel op. Een interessante en leuke ervaring!!
Studentenleven
Vooraleer we verder gaan met deel 2 van onze practise zat er
nog een laatste vrij weekend tussen. Aangezien we de dormitories hier stilaan
door en door kennen besloten we om die in Haugesund wat beter te gaan
verkennen. Via via (internationale studenten kom je overal tegen) regelden we
gratis slaapplaats voor het weekend en dus was het enige waar we nog naar
moesten kijken er ook effectief te geraken. Omdat we nu toch wel echt kunnen
zeggen dat het Noorse openbaar vervoer verschrikkelijk duur is zijn we
behoorlijk professioneel geworden in het regelen van zo goedkoop mogelijke
alternatieven.
Het efficiëntste is proberen om iemand te zoeken die naar
Haugesund moet omdat die er woont (leerkrachten, andere studenten, ) maar dat
is vaak een onbegonnen werk. Wat veel leuker is: Hitchhiking, oftewel liften!
Met een heuse Haugesund express competitie trokken Anders & ik, Noël
& Deb vrijdagavond richting Haugesund. Met trots kan ik melden dat Anders
& ik eerst aankwamen, en de anderen eigenlijk ronduit vernederd hebben door
hun bijna een uur achterstand aan te smeren. Jon nam de bus en vergezelde ons
later op de avond. Door een hoop Basken, Spanjaarden, Finnen en nog een paar
andere nationaliteiten werden we in het Haugesundse nachtleven geïntroduceerd
en beleefden we een paar superfijne dagen.
Maar na de korte break moesten we weer terug naar het
serieuze werk
Deel 2: Leirskule
Hier hadden we echt naar uitgekeken. De Noorse leirskule
heeft als doel om kinderen eenmaal
in hun lagere schoolcarrière een week buiten te laten leven. Afhankelijk van
waar de leirskule gelegen is ligt de focus op berg- of kustactiviteiten.
Ik had het enorme geluk om samen met Anita, Anders en Luke
de auto in te kruipen richting Gullingen. Ten zuiden van Stord, ten noorden van
Stavanger. Gullingen is vrij hoog gelegen en in deze tijd van het jaar wordt
het er al best koud! Met een koffer vol warme kleren trokken we op avontuur! We
begeleidden de hele week de internationale school van Stavanger:
superervaring!! Doordat de kinderen zo vlot Engels spraken konden we ook echt
communiceren met hen en dit was heel erg fijn.
Heb tijdens deze week ook 3 dingen gedaan dat ik voordien
nog nooit gedaan had:
Skiën, niet zo heel impressionant, maar bij
temperaturen van -19° (!!!) in het prachtige Noorse berglandschap werden we er
toch even stil van =)
Huskiesleeën, gigantisch vroeg in de morgen, bij
het licht van de volle maan door de sneeuw getrokken worden door zes rasechte
huskies Denk dat ik het nooit meer zal vergeten, en dan wordt het alleen nog
beter: heb ook zelf even de slede mogen besturen!!!
Ijsschaatsen op natuurijs: in het meer waar we
dinsdagochtend nog visnetten uit hebben opgehaald stond vrijdagmorgen een 11cm
dikke ijslaag! De Noren hebben wel 27 woorden om de kwaliteit van het ijs te
beschrijven en hoewel ik me de naam niet meer herinner zaten we opgezadeld met
ijs uit de top 5! Supermooi, verschrikkelijk stevig en terwijl je schaatst zie
je onder de ijslaag vissen voorbijschieten Akelig de eerste 5 minuten,
prachtig en fascinerend nadien!!
Final countdown
Na terugkomst van Leirskule vonden een heleboel dingen voor
een laatste keer plaats: laatste keer valies uitladen in Noorwegen, laatste
keer keukenverantwoordelijke, laatste keer gang schoonmaken, laatste keer
shampoo kopen en uiteindelijk ook laatste keer naar de winkel gaan, laatste
keer was insteken, laatste keer feest in Grantheim, laatste keer over campus
wandelen, laatste keer brievenbus checken, laatste sneeuw zien neerdwarrelen op
Katnakken,
Over het laatste feest in Grantheim kan ik ook een heleboel
schrijven, en er zijn ook wel wat traantjes gevloeid. Afscheid van onze twee
Noorse vriendinnen, onze Australische Im on an academic journey-student,
byebye Jon I en II, see you all in the future!!!
Afscheidsspeeches van de leerkrachten, die het misschien
voor de allerlaatste keer in het Engels mochten doen (Fjords en glacierscourse
gaat voorlopig niet meer door wegens geldproblemen) Diploma-uitreiking voor
knapste, moedigste, conference-o-phobic and theres-nothing-I-cant-fix
leerkracht
Na het feestje werd het stilaan tijd voor de allerlaatste
praktische zaken: kamer volledig leegmaken, alles inpakken, badkamer poetsen,
kamer volledig kuisen, beddenlakens en keukengerei inleveren en na het laatste
avondmaal uiteindelijk een allerlaatste keer de deur achter ons toetrekken
Nu ja, dat laatste gebeurt maar morgenvroeg want om 8u40
begint onze lange reis naar huis. Met tussenstops in Bergen en Oslo belooft het
nog een leuke week te worden. Leuk, maar vast en zeker ook vermoeiend met een
aantal korte nachten want het nachtleven van de grootstad moeten we toch ook
wel gaan ontdekken! Na 3 dagen ontdekken van Oslo (met inside gids :p) landen
we dan op donderdagavond omstreeks 18u op Brussels airport en dan zit het
Noorse avontuur erop
Het waren 4 prachtige maanden die ik van mijn hele leven
niet meer zal vergeten. Dank u aan iedereen die er deel van uitmaakte!!
Johanna Karina Johanna Karina - on board Sailing Deb & me Waiting for lunch Relaxen op dek - slaapplaats voor de nacht al een keer uittesten... ...en recht naar boven kijken Wachten op wat wind Alert en klaar om op de voorsteven te klauteren Levensregels aan én van boord Touwen vlechten Hoist the colors! Vrolijke vrolijke vrienden! Onder dek - in the gallow Campfire En bij een kampvuur, daar hoort chocolade bij! "Hugg" = gezellig samen zijn, relaxen, bijpraten en vuur maken At night, around 5pm (17h), het wordt hier al wat sneller donker
Onze sailingtrip werd eerder reeds gecancelled, maar dankzij het prachtige lobbywerk van Kjell Inge konden we alsnog, weliswaar op een andere boot en wat later dan voorzien, inschepen.
En zo gebeurde het dat na het maken van een vreugdedansje, het inslaan van een voorraad rum en het kopen van anti-zeeziekpillen class Fjords & Glaciers 2010 gepakt en gezakt als echte zeemannen (en vrouwen) dinsdagochtend stond te trappelen op de kade in Haugesund.
We kregen eerst heuse "sailingsuits" die ons zouden beschermen tegen de meeste koude, regen en verdrinking. Na een korte uitleg waarin de leefregels werden duidelijk gemaakt gooiden we de trossen los, hesen we de zeilen en wapperde onze vlag al snel.
Geen ideaal zeilweer helaas, voornamelijk windstil en heel kalm water. Voordeel is dat niemand echt zeeziek werd, nadeel dat er bijzonder weinig te beleven viel. Onze kapitein was zo vriendelijk om zijn job af te staan en één voor één passeerden we de revue achter het roer. En dan toch wat wind: zeilen hijsen, overstag gaan, touw vieren... Iedereen terug wakker en actief! Met een topsnelheid van 5 knopen bereikten we een aardige kampeerplaats.
Aangezien er onder dek maar plaats was voor 12 mensen en wij met 18 waren, offerden Anders, Deborah, Martijn, Noël, Sal en ikzelf ons op om op dek te slapen onder de blote sterrenhemel. Nu niet echt een gigantische opoffering, het vroor wel en het was best wel koud 's nachts maar wat een ervaring! Nog nooit zulke mooie sterren gezien, echt speciaal. Na een korte en koude nachtrust kropen we rond 7u30 uit onze slaapzak en warmden we onszelf terug op door wat rond te huppelen en jumping jacks te springen =).
Woensdag was het weer nog minder gunstig dan de dag voordien. Geen zuchtje wind, gelukkig beschikten we over een grote longinhoud en het schip over een motor en konden we onze tocht toch verder zetten. De crew van het schip maakte ons experts in het knopen, branden, herstellen & vlechten van touwen. Bezigheidstherapie maar leuke bezigheidstherapie!
Tegen valavond bereikten we Lindøy, een klein eilandje waar je op een halfuurtje twee keer bent rondgewandeld werd onze ankerplaats. We maakten een groot kampvuur en hoewel niet iedereen erbij kwam zitten hadden we een heel gezellige avond. Waarschijnlijk het laatste kampvuur van de cursus en er werd al heel wat gespeculeerd over wat nadien zou gebeuren... Een aantal besloten de nacht rond het kampvuur door te brengen, Noël en ik zouden terug op dek slapen terwijl de rest zich onder dek zou organiseren. Helaas besloten de weergoden om het rond 1u 's nachts te laten sneeuwen, en dat was er nu toch wel net teveel aan =). Verhuizen naar onder dek, ergens een miniplaatsje zoeken en proberen om toch wat te slapen.
Donderdag zetten we terug koers naar Haugesund, back home... Wind, regen, storm, sneeuw we kregen het allemaal over ons. Van het ergste bleven we echter gespaard en rond 15u bereikten we veilig de haven. Terug aan land kregen we plotseling respect voor dronken zeemannen, bloednuchter als we waren konden we geen twee meter rechtdoor stappen en alles leek te schommelen. Stel je voor als je dronken bent en dubbel het gevoel hebt... =) Twee dagen later was het effect gelukkig uitgewerkt en kon een feestje geen kwaad!
Maffia party op zaterdagavond, off course met wat gepoker en bijhorende outfits was zowat het hoogtepunt van het voorbije weekend hier. En terwijl België stilaan volledig onder water loopt blijft het in hét regenland van Europa voorlopig droog, op wat sneeuwval in de Bergen na =)
Net voor onze herfstvakantie kregen we hooggeëerd lectorenbezoek uit België. Samen met 2 Baskische leerkrachten en een lector uit Antwerpen brachten mevr. Speleers en mevr. Permentier een aantal regenachtige dagen door in het prachtige Noorwegen!
Varen met de boot, visnetten binnenhalen, vis schoonmaken, krabben koken, brood bakken en wol kleuren stonden op het programma van een goedgevulde donderdag in Noorwegen! Off course: alles op zijn tijd en vooral GEEN stress. Laat het geen leugen zijn dat ons bezoek zich vrij snel aan deze regel had aangepast!
Een rondleiding op de campus, uiteenzetting over de cursus, toeristische info en een lecture over glaciers vulden vrijdagvoormiddag. In de namiddag kregen we eerst een Baskse biologieles, om nadien nog een keertje op de ouderwetse Belgische manier kleuterturnen en teambuilding te beoefenen! Meteen ook het einde van de international days op HSH, al nodigden we onze lectoren wel uit voor het "dinner" op zaterdagavond!
Maar eerst: blij weerzien rond kwart voor zes aan het busstation in Leirvik. Na 3 maanden Gert te moeten missen kon ik hem terug in de armen vliegen! Na een lange dag arriveerde hij samen met Tika - Noëls vriendin - eindelijk in het mooie Noorwegen. Gelukkig zonder jetlag, want amper een kleine drie uur later stond al een Noorse halloweenparty op het programma. Gewapend met een taxfree voorraad alcohol werd het een superfeestje! Ook aanwezig: Loes & Lars, twee hyperactieve Nederlanders die mede de boel op gang hielden, waarvoor dank.
Zaterdagochtend werd wat uitgekaterd en nadat we hen hadden rondgeleid op de campus plaatsten we opnieuw de visnetten uit met hoop op goede vangst. Zondag dus netten binnenhalen en vis schoonmaken, opnieuw vuur maken en brood bakken! Friluftsliv alom 's Avonds valiezen inpakken... want de volgende ochtend:
ROADTRIP!!!
Noël en ik zijn al gewoon aan Noorse afstanden, maar voor Gert en Tika duurde de reis toch lang. We reden naar Odda, met de bedoeling om er een aantal prachtige watervallen te zien onderweg. In Odda sloegen we af naar Tyssedal waar het startpunt ligt voor de wandelroute naar "Trolltunga". Een vermoeiende en lange tocht die je naar de trollentong brengt, 400m hoog boven de vallei. Helaas voor ons waren de weersomstandigheden barslecht. Mooi en adembenemend, maar vreselijk slecht! 40 tot 50cm sneeuw, mist, regen, hagel, alles hebben we gehad. Hierdoor zijn we niet tot aan Trolltunga zelf geraakt. Na 5 uur wandelen waren we nog niet eens halfweg, als je weet dat het hier nog maar een kleine 9 uur licht is per dag wordt het wel duidelijk dat dit een onmogelijke opdracht werd. Maar zoals onze geliefde filosofieleerkacht het zegt: The road is long, and in the end: the journey is the destination - de weg is lang en op het einde wordt de trip de bestemming.
Dinsdagavond keerden we dus enigszins teleurgesteld terug huiswaarts maar met een hoop mooie en leuke herinneringen als troostprijs.
Woensdag was uitslaapdag! In de namiddag namen we onze liefjes mee naar het sprookjesbos, of hoe zij het graag zeggen: de sprookjesstraat in het bos. Donderdag profiteerde Noël van het goede weer en trok er met de videocamera op uit om materiaal voor zijn knopenfilm te gaan opnemen. Cameravrouw van dienst = Tika, slachtoffer van dienst om zich te laten inbinden = Gert. Ondertussen spendeerde ik een aantal uren achter mijn computerscherm om wat achterstallig werk in te halen.
Tegen de avond hielden we een philippe geubels comedy + matroesjka'smarathon en namen we stilaan afscheid. Na een korte nacht vertrokken we vrijdagochtend gepakt en gezakt richting Haugesund airport. Op de tanden bijten en geen traantjes proberen laten terwijl zij incheckten en terug huiswaarts vlogen was de boodschap.
En dan terug naar ons "gewone leventje". De rust was terug, alle visite verdwenen. Annelies' mama, papa en 2 zussen, 2 vriendinnen van Deb, 2 vrienden van Martijn, Tika, Gert... De keuken zat bij momenten meer dan overvol en ziet er nu maar heel leeg uit.
Nog een dikke maand en dan vertrekken wij huiswaarts... Het komt opeens angstvallig dichterbij en de tijd lijkt hier steeds sneller voorbij te gaan. Gelukkig herinneren we er elkaar genoeg aan om af en toe eens stil te staan en te genieten van die wondermooie land!
De Noorse server vond het leuk om een halve week de Belgische sites te blokkeren en ik kon dus niet eerder bloggen...
Zoals jullie waarschijnlijk al hebben gehoord is onze sailingtrip afgelast omdat de boot het nodig vond om van zondagnacht op maandag in brand te vliegen. We waren allemaal verschrikkelijk teleurgesteld, surtout omdat we het maar te weten zijn gekomen toen we op de kade stonden om in te schepen en onze boot er niet lag aangemeerd. Helga pleegde een paar telefoontjes en kon ons nadien op de hoogte brengen van het vreselijke nieuws!
Als compensatie hiervoor werd met man en hersenen (macht is zo het juiste woord niet) gezocht naar een plan B. Helga stelde haar cabin open voor ons en we konden twee dagen logeren op het eiland verder. We namen de kano's mee en probeerden er toch nog een fijne trip van te maken. De cabin, zeg maar huis, was heel erg mooi en gezellig en iedereen kon de teleurstelling toch wat verwerken. Na een korte nacht haalden we visnetten binnen, kuisten we de vis en de cabin en gingen we terug huiswaarts.
Misschien was het maar 'goed' dat de trip werd gecancelled want opeens zijn de temperaturen hier echt in vrije val omlaag gegaan, 's nachts duiken we al diep onder het vriespunt. De regen van voorheen is nu ook sneeuw en alles is bedekt onder een (weliswaar dunne) laag wit!!! Dat op een boot betekent eigenlijk gewoon afgevroren vingers en tenen en dat is toch niet zo aangenaam...
Ben vandaag een klein beetje met de boot gaan varen, en voor de rest vullen we onze dagen met het schrijven van reports, verslagen en het maken van presentaties... Leuk is anders maar het zijn dingen die nu eenmaal moeten gebeuren!
Lang leve Noorwegen, en lang leve de pakjesdienst die Belgische chocolade hier invoert!!
Nadat de mountain trip enkele dagen werd uitgesteld wegens stormweer, vertrokken we donderdag dan toch richting Etne Fjella. Het was geen verrassing meer dat we vroeg uit de veren moesten voor een lange busreis, daar zijn we ondertussen al aan gewend.
Zo licht als mogelijk gepakt en gezakt vertrokken we om 07.30 vanuit Rommetveit richting Leirvik. Een kwartiertje later moesten we overstappen op de kystbus, die ons een uur en tien minuten later in Haugesund centrum zou droppen. Vanuit Haugesund moesten we nog een kleine twee uur langer de bus op die ons tot Skrumma bracht.
In Skrumma begon onze mountain trip echt. In kleine groepjes, gewapend met kompas, kaart & gps vertrokken we richting Simlebu. De cabin (berghut) daar zou onze eerste overnachtingsplaats worden. Om er te geraken moesten we een kleine drie uur wandelen, bergop... steil bergop 876m hoogte moesten we overwinnen en dus was het afzien geblazen. Gelukkig herinnerden we onszelf er bij tijd en wijlen aan dat we even moesten stilstaan en genieten van de omgeving. Prachtige rotsformaties, met oases van groen, watervallen & hoogtemeren... Noorwegen is en blijft het mooiste land ter wereld!
Na een tocht van een kleine 4 uur kwamen we aan bij de cabin, de vele breaks en hier en daar wat zoeken naar de juiste route hadden de tocht wat langer gemaakt dan voorzien maar het was de moeite waard! In de cabin aangekomen maakten we dankbaar gebruik van het haardvuur dat twee zeer vriendelijke Noren al hadden aangemaakt. Ook al is het hier overdag best wel warm, tegen de avond koelt het toch sterk af en zeker in de bergen. De Noren verzamelden een soort certificaat en trokken daarvoor van cabin naar cabin. We kwamen tot de ontdekking dat ze dezelfde trip als ons maakten en hadden er dus twee reisgenoten bij. 's Avonds maakten we een (illegaal) kampvuur buiten en hadden een supergezellige babbel met de leerkrachten en onze nieuwe vrienden.
De dag nadien moesten we echter vroeg uit de veren, en sinds we gewoon zijn om wakker te worden in een lavvu op de koude en harde grond was het een aangename verrassing deze keer wakker te worden in een bed! Helaas nog geen douche, maar wel een heus gasvuur om ons typisch Noors ontbijt op klaar te maken: lang leve de havregrut! Afwassen, cabin kuisen & wegwezen
We waren gewaarschuwd voor de tweede dag, en de waarschuwing bleek inderdaad terecht. Maar liefst 8u30min hebben we gewandeld naar de volgende cabin. Nou ja cabin, zeg maar hotel. Een prachtige, maar ook lastige tocht van Simlebu naar Sandvasshytta bracht sommigen toch wel wat in de problemen. Het was vrij hard, vooral omdat je met een rugzak van 13kg rondloopt. Klim daar eens mee, je evenwicht is totaal verstoord. Voldoende breaks nemen was codewoord, maar dat vergaten we bij momenten wel een keer. Gewoon wandelen, afzien, genieten... Toch was het een opluchting toen we aankwamen in ons hotel en droge kleren konden aantrekken. Versta mij niet verkeerd, het heeft geen druppel geregend en het weer was meer dan perfect maar zweten dat we hebben gedaan, onvoorstelbaar!
Dag 3 bracht ons van Sandvasshytta all the way to Øyna. Een gemakkelijke tocht, niet te lang en "downhill". Wat ik eigenlijk al dacht bleek effectief: bergaf wandelen is nog duizend keer lastiger dan bergop! Gelukkig is er de prachtige natuur en de omgeving die ons wat afleidt van ons fysiek lijden en voor we het wisten waren we reeds aangekomen in Øyna. Een uur voor de rest van de groep uit, besloten we om al verder te wandelen richting Kyrping, de plaats waar we de bus op moesten om terug thuis te raken.
Een aantal kilometer verder werden we opgepikt door de taxi die de rest van de groep en bagage al had ingeladen. Zingend de taxi in en een dikke 5 uur later kwamen we weer veilig thuis aan: HELLO SHOWER!!!! =)
Ben nu in Haugesund voor het Barn er Bra festival, geef kickbokskamp met Noël. De kindjes zijn echt fantastisch. De taal vormde in het begin een beetje een probleem, tot wanneer ik stommelings "on y va" zei tegen Noël en één van de gastjes er op reageerde. Bleek dat ze 7 jaar in Frankrijk heeft gewoond en vloeiend Frans spreekt. Onze persoonlijke tolk maakt het werk een pak gemakkelijker en ze verbeteren verschrikkelijk snel! Vrijdagavond/zaterdagvoormiddag terug huiswaarts, om maandag opnieuw op trip te vertrekken. Deze keer het water op, hoist the colors high want wij gaan zeilen!!!
Aangezien een foto meer zegt dan 1000 woorden en ik veel vrije tijd had vandaag heb ik wat foto's geselecteerd die een beetje in de buurt komen van wat wij in het echt hebben gezien... Al blijft het origineel stukken beter!
Gepakt en gezakt in het centrum van Stavanger... op zoek naar de ferry Aangekomen in Jørpeland in ons luxehotel! Volgende halte: Preikestolen! Boomhutten! Hier slapen echt kindjes in... hoe awesome can it be??! Kamp bouwen - takken schoonmaken om eten mee te roosteren boven kampvuur... Tocht naar boven - 604 meter hoogte overwinnen en onderweg Japanners naspelen Break aan de waterval (dag 3) Bijna boven!!!!! Top gehaald!! Toch even bekomen van de inspanning en proberen niet omver gewaaid te worden! Even over the edge piepen! 604m recht naar beneden kijken... Kiekevel! Zou dat even diep zijn aan de andere kant? Zicht over de Lysefjord Met regenboog er gratis bij, hoe schoon kan het leven zijn en hoe kun je niet van Noorwegen houden als je dit hebt gezien?
Een onderdeel van onze opleiding hier is het maken van een "personal trip". Alles zelf organiseren, uitzoeken, (betalen) én beleven! Preikestolen is het fenomeen der fenomenen in Zuid-Noorwegen en dat moesten we toch een keertje met onze eigen ogen gezien hebben. Wij dus de bus en boot op richting Jørpeland, een dorpje aan de voet van Preikestolen.
Donderdagmiddag vertrokken we (meer dan) gepakt en gezakt, nog fris ruikend & vol goede moed voor een lange reis. Drie uur op de bus naar Stavanger, onderweg even met de bus de ferry op. Van de busreis zelf hebben we niet zoveel meegemaakt, slaap ingehaald daarentegen =) Eénmaal in Stavanger aangekomen moesten we op zoek naar de haven om er terug een ferry te nemen richting Tau. Na een uur cirkels te draaien en vijf keer op hetzelfde verkeerde punt aan te komen raakten we uiteindelijk toch daar waar we moesten zijn. Net op tijd om de ferry te halen sprongen we op de loopbrug (die het net niet begaf onder ons gewicht) en zetten we koers naar Tau. Na een korte (wat wil je met een expressferry) vaartijd kwamen we aan in Tau en konden we meteen de bus nemen naar Jørpeland.
Doel was om daar een kampplaats te zoeken waar we (gratis weliswaar) onze tenten en lavvu's konden opzetten. Twee uur later hadden we nog steeds niets gevonden, behalve een zeer mooi ogend grasveld. Helaas had dat grasveld om één of andere reden besloten om voor het politiebureau te liggen en konden we het dus wel vergeten om daar te kamperen. Ten minste dat dachten we toch. In Noorwegen mag je overal je tent opzetten, zolang je 150m van huizen en straten wegblijft. Geen straten in de buurt (check), wel het politiebureau. Na kort overleg besloten we om het risico toch maar niet te nemen en eerst toestemming te gaan vragen. Annelies en ik het gebouw binnen en wat 5 minuten vrouwelijke charme toch al niet voor elkaar kan krijgen =) Toestemming om right in front of the police office te kamperen! We wilden het goede nieuws meteen gaan vertellen aan de rest van de groep toen bleek dat zij nog beter nieuws hadden =) Twee vrachtwagenchauffeurs boden hun trailer aan in ruil voor een gezellige babbel. Aangezien dat we niet slecht zijn in babbelen gingen we maar al te graag op hun voorstel in, al moesten Noël, Jon en ik de anderen toch wat kidnapscenario's uit het hoofd praten.
De volgende ochtend was een heel vroege ochtend, want onze twee gastheren moesten voor 7 uur al terug de baan op en dat deden ze liever zonder ons in hun achterbak. Voordeel was natuurlijk dat wij daardoor ook vroeg op onze eindbestemming zouden raken: Preikestolen. Na een goedkope taxirit kwamen we aan de DNT-cabin aan (zeg maar hotel) en moesten we op zoek naar nieuwe slaapplaats.
This is private property, not allowed to camp in this area.
Lap! Halve paniek want geld voor "het hotel" hadden we helemaal niet. Nadat we wat hadden rondgevraagd bleek dat "this area" een straal van 300m rond de cabin was en we dus gewoon 400m moesten wandelen om onze tent te kunnen opzetten. Het enige nadeel was dat het 400m bergop was, en met zware backpacks is dat geen lachertje! Afzien, geen meter vooruit geraken, het hoorde er allemaal bij maar het was meer dan de moeite waard; na een klein uur klimmen vonden we een geschikte kampplaats en konden we onze tenten beginnen opzetten. Snel iets eten en dan verder klimmen, all the way to Preikestolen!
Onze steile rotswand, 604m hoog boven de Lysefjord was het klimmen meer dan waard! Iedereen op eigen tempo naar boven, af en toe een keer een break om op adem te komen en te genieten van het uitzicht, ik kan amper beschrijven hoe het ging. Je merkt wel dat dit een toeristische plek is, alles is aangelegd (of toch bewerkt) en het krioelt er van de wegwijzers. Al dit verdween echter in het niets toen we eenmaal boven stonden. Met bibberende knieën naderen we tot op een aantal meter van de rand, om vervolgens plat op onze buik verder te kruipen met ons hoofd over de klif! Gewoon onbeschrijfelijk, zelfs foto's geven niet weer hoe het was, compleet overdonderd zaten we meer dan een halfuur neer en genoten we van alles.
We kregen echter kou en besloten om onze trip verder te zetten en terug naar ons kamp te gaan, vuur te maken en dan vroeg onder de wol te kruipen. Onze plek bleek echter niet zo ideaal als we dachten en halverwege de nacht lag Noël gewoon buiten omdat ze begon weg te waaien. Daarvoor heb je dan jongens mee op trip: die staan op en haken als weer vast terwijl wij konden blijven liggen.
Zaterdagochtend braken we ons kamp op om het beneden aan het meer terug op te bouwen. We splitsten ons op in twee groepen en ik vertrok met Jon en Noël voor een langere hike (wandeling) rond het meer. Annelies, Deb en Martijn gingen voor een korte wandeling en zouden voor het eten zorgen wanneer we terugkwamen. De hike rond het meer was prachtig, met 3 LO'ers bleven we niet zo heel veel op het pad maar gingen we voor avontuur! Chocolade en thee break halverwege was zalig! Met drie dicht tegen elkaar om ons tegen de kou te beschermen met een kopje thee en stuk chocolade om terug op krachten te komen, het klinkt gek als je het achteraf bedenkt maar zo fijn op het moment zelf!
Na een vermoeiende dag was de spaghetti die we op het kampvuur (gelijk de echten) hebben bereid meer dan welkom. De dagen korten hier en hoewel we dachten dat het al rond middernacht was bleek het slechts 20u te zijn toen we ons vuur doofden en doodop in onze slaapzak kropen. We leren van onze fouten en deze nacht bleef onze lavvu wel stevig staan =)
Zondagochtend vroeg pakten we alles terug in en begaven we ons naar de bushalte om de lange weg naar huis terug aan te vatten. We maakten kennis met Cédrik, een Zwitser die 30 dagen door Europa trekt en zijn laatste week (en geld) in Noorwegen spendeert. Hij moest de hele weg met ons mee en zelf nog een stukje verder (helemaal naar Bergen). Hij kon het niet laten om op te merken hoe apart onze geur wel was waarop wij fijntjes wezen op het feit dat het 5 dagen geleden was dat wij nog een douche hadden gezien. Om maar even de andere kant van onze avonturen te laten weten =) We zijn wel uitgenodigd in Zurich voor een gratis rondleiding en wij maakten daar een wederzijds voorstel van. Om 10u 's ochtends hadden we Preikestolen verlaten, en om 16u waren we terug home sweet home.
Mountain trip is gecancelled wegens storm, orkaan en nog veel slechter weer en gaat door op latere datum. Zoals het er nu naar uitziet vertrekken we donderdag maar dat is allemaal nog heel onzeker. Ik hou jullie op de hoogte!
Heel drukke dagen, deadlines die ons om de oren vlogen en zowaar een vleugje stress om alles op tijd af te krijgen!
Nu alles ingeleverd is en we terug naar ons relax leventje kunnen is het weer inpakken geblazen. Morgen meteen na school vertrekken we met zes zuidwaarts naar Preikestølen. Als je een idee wil krijgen van wat het is, stel je dan een steile rotswand, 600m hoog aan de rand van de Lysefjord voor. Ik ken het voorlopig ook nog enkel van foto's en beschrijvingen maar een betere uitleg volgt later.
Zondagavond is onze terugreis gepland, met wat geluk zijn we tegen 21u op onze kamer. Maandagochtend rond 7u vertrekken we opnieuw, dan richting noorden om er 3 dagen lang van "cabin tot cabin" te trekken in de regio van Etne Fjella. We hebben ons al mentaal voorbereid op alle mogelijke spierpijn, blaren en alle andere ongemakken die komen piepen wanneer we zes dagen lang wandelen.
Waarschijnlijk horen jullie nu dus een tijdje niets meer van mij, bereik in de bergen zal wel nihil zijn dus geen paniek als ik even geen teken van leven meer geef en van de aardbol lijk verdwenen!
Na
een goede nachtrust en een rustige dag (mét
eerste kickboksles) volgt het verslag van onze gletsjertocht:
Maandag 20 september 2010,
heel erg vroeg 's ochtends liep de wekker af. De nacht was kort geweest, heel
kort want we zijn tot in de vroege uurtjes in de weer geweest om alles in te
pakken, auto's in te laden, aanhangwagens te organiseren en alle andere dingen
die typisch zijn wanneer je de dag nadien vertrekt. Het pikte dus toch wel
lichtjes en iedereen was vrij rustig aan het ontbijt. Maar eens de klok 06.30
sloeg schrokken we wakker en heerste er opnieuw de gezellige drukte van veel te
veel mensen in een veel te kleine ruimte in onze keuken. Tien minuten later
stonden we "bijna" vertrekkensklaar aan de gymzaal. Snel nog een
laatste briefing en dan hop, de auto's in en wegwezen.
Noël was chauffeur van dienst
en we deelden een superfancy "electronic" car met Jon en Deborah. De
toon was meteen gezet en we waren in de mood voor een lange roadtrip. Gewapend
met koekjes, chocolade, appelsap en nog wat andere dingen waren Deb en ik
vastbesloten om niet in slaap te vallen op de achterbank. De jongens voorin
geloofden er knijt van dat het ons zou lukken en dit gaf ons extra
motivatie.
Roadtrip in Noorwegen is best
wel grappig aangezien je meer over het water moet dan over de "road"
en onze eerste stop was al omstreeks 07u30: ferry voor 7 minuten. Iedereen de
auto uit, het dek van de boot op en titanic naspelen. Bij momenten werden we
toch wat raar nagekeken door de lokale bevolking . Na deze korte overzet
kropen we de auto in voor langere tijd, 2 uur rijden richting Tørvikbygd om
daar opnieuw de ferry te nemen naar Jondal. De ferrytocht duurde iets langer en
na een klein halfuur zetten we terug voet aan land om nog een drie kwartier
verder te rijden. We sloegen kamp op 'net buiten Jondal'. We hebben ondertussen
al door dat wanneer Noren zeggen 'net buiten' je toch mag rekenen op een klein
uurtje rijden .
De natuur was ongelooflijk, je
kan je bijna niet voorstellen dat je echt midden in het landschap staat. Het
voelt heel onrealistisch en onvoorstelbaar dat het echt bestaat. Van slapen in
de auto was dus geen sprake, we keken onze ogen uit en waren sprakeloos.
Aangekomen op basecamp
reorganiseerden we de auto's om meteen door te rijden naar de gletsjer. Een
klein kwartiertje steil bergop door zo onaangetast ruw landschap kreeg ons
zowaar nog stiller. Eénmaal boven, aan de voet van de gletsjer schudde Sigur
ons wakker en eiste onze volledige concentratie. Gletsjertochten zijn
overweldigend maar je moet er steeds je gedachten bijhouden. Safety first, weet
je wel!
Eerst checken of iedereen
voldoende gekleed was tegen de koude, van onder naar boven, van binnen naar
buiten:
Vervolgens moesten we
speciale, bijna onbuigbare klimschoenen aan die de koude van het ijs zouden
buiten houden. Klimharnas (full body), helm, ice-axe (ijsbijl), crampoons
(stijgijzers) en de rest van de uitrusting volgde in gestaag tempo. Vervolgens
verdeelden we ons in twee groepen om ons aan het hoofdtouw in te binden. Op
basis van klim- en buitensport"ervaring" kregen we een plaats
toegewezen. Ik stond voorlaatste in touw 1, met achter mij Noël. Op dezelfde
hoogte in touw 2 stonden Anders en Jon. Voor de verduidelijking: de meest
ervaren personen stonden achteraan, leerkrachten vooraan. Na het checken van
alle knopen en safety check bij elkaar konden we vertrekken voor onze eerste
stappen op het ijs van Folgefonna.
We leerden basic movements en
onze Jon Waine style was bij momenten meer dan hilarisch. Nadat iedereen het
stappen met crampoons min of meer onder de knie had werd het tijd voor easy
climbing. De max gewoon, de ene cravasse na de andere in en terug omhoog
klimmen met niets anders dan een ijsbijl en stijgijzers onder je voeten. Meteen
werd ons ook duidelijk waarom de meest ervaren personen achteraan in het touw
stonden, je bent veel minder beveiligd achteraan dan vooraan en je bent meer op
jezelf aangewezen. Bovendien zijn we gewend om kalm te blijven en kunnen we
beter inschatten hoe erg de situatie is.
Dit bleek een meer dan
pluspunt te zijn. Na een aantal uur klimmen werd het voor sommigen van ons toch
fysiek erg lastig en binnen in zo een cravasse kan het best 10° kouder zijn dan
boven. En boven is het al vriestemperatuur dus dat zegt genoeg. Luke kreeg het heel
erg moeilijk in een technisch moeilijke cravasse en Noël en ik waren de enigen
die nog beneden waren. Luke raakte helemaal onderkoeld en bij gebrek aan een
ander rescueteam speelden wij maar voor 113. Ik wist dat mijn emergency blanket
ooit nog een keer van pas zou komen en nadat we hem helemaal hadden ingewikkeld
trachtten we met onze lichaamswarmte hem terug op te warmen; spektakel
verzekerd! Thee en suikers werden aangevoerd en ik hield hem aan de praat (mijn
kennis over Bach is weer helemaal opgefrist) tot wanneer onze leerkracht de
echte rescuers kon bereiken. Onze hele reddingsoperatie werd snel tot een goed
einde gebracht en we slaagden er zelfs in om Luke eigenhandig uit de cravasse
te krijgen waarna we hem aan de goede zorgen van het reddingsteam overlieten.
We bleven nog even rondhangen
op de glacier om te genieten van het gigantisch prachtige uitzicht en keerden
dan terug richting base camp. We werden onderweg al uitgedaagd door onze
leerkrachten om vuur te stoken door enkel 1 lucifer te gebruiken. Professioneel
als we zijn hadden we zelfs maar een halve lucifer nodig en wonnen we de
weddenschap. Hout hakken, kamp opzetten, vuur maken, onszelf warm houden en dan
gezellig eten rond het kampvuur schetst het verloop van de avond.
Sigurd en Pjer waren heel erg
geïnteresseerd in België en met ons drieën hebben we verschillende pogingen
ondernomen om uit te leggen wat er nu eigenlijk gaande is maar het is zo
verschrikkelijk ingewikkeld geworden dat zelfs wij niet meer kunnen volgen en
dan maar een simplistische versie van de feiten hebben gegeven. We hebben zelfs
de derde pagina van de Noorse krant gehaald. Hoe erg moet het dan al niet zijn
Na alles te hebben opgeruimd
doken we met zn allen de lavvu in, normaal ruimte voor 8 personen maar willen
of niet met 13 zouden we erin slapen. Hoe dichter tegen elkaar hoe warmer en zo
geschiedde. Nog geen twee minuten lagen we neer of iedereen lag al mijlenver op
weg naar dromenland. Een diepe slaap na een vermoeiende dag!
Dinsdagochtend verlieten we
ons kamp rond 10u om tot 18u30 op de gletsjer rond te wandelen. We werden
gewaarschuwd dat het harder zou worden dan maandag, ten eerste duurde de tocht
langer en was hij fysiek ook lastiger. Vorige week heeft het hier gesneeuwd en
dat zorgde voor een sneeuwlaag van om en bij de 60cm op de gletsjer. Niet
bepaald gemakkelijk om in te wandelen maar zo snel krijgen ze ons niet klein!
Vol goede moed en enthousiasme
begonnen we aan ons avontuur. We hadden niet zoveel geluk met het weer als de
dag voordien, bij bepaalde momenten zag je de persoon voor je gewoon niet lopen
door de mist. Maar dat heeft ook zijn charme, het gevoel van verdwaald te zijn
maar toch te weten waar je bent gevolgd door prachtige opklaringen waarbij je
Stord zowaar zag liggen! Omgeven door niets anders dan ijs, sneeuw, rotsen en
meren voel je dat je echt klein bent.
Traag wandelen en voldoende
breaks nemen zorgen ervoor dat je niet begint te zweten maar toch genoeg warmte
produceert om niet af te koelen. Op tijd en stond eten en vooral niet vergeten
drinken waren meer dan codewoorden voor onze leerkrachten. Ze waren geweldige
gidsen en hebben ons onvergetelijke momenten bezorgd!
Woensdag keerden we terug
huiswaarts. Op onze weg terug hielden we halt in Odda, een industriestadje waar
België ooit nog een fabriek heeft opgericht (we zijn ondertussen wel failliet
maar toch). Even buiten Odda namen we de tunnel onder de gletsjer om er een
prachtige waterval en vallei te bezoeken. Overweldigd door de prachtige natuur
werd onze vermoeidheid gewoon weggeblazen en wandelden we twee uur lang door
fantastisch gebied. Zelfs de speleologiegrotten heb ik overleefd en ik ben geen
fan van kleine ruimtes maar dit was ongelooflijk!! Angst verdwijnt gewoon als
sneeuw voor de zon bij het zien van de omgeving!
Tegen een uur of zes moesten
we onze ferry halen, overbodige stops om lokaal fruit te kopen tegen een
spotprijsje, koffie aan te schaffen voor onze chauffeurs en ijsjes voor de
passagiers sloegen die plannen echter aan diggelen en we zagen de ferry net
voor onze neus vertrekken. Twee uur wachten was het harde verdict. Gelukkig was
er de supersfeer en iedereen bleef goedgezind.
Iets voor 21u zijn we dan toch
thuisgeraakt en konden we (eindelijk) na 3 dagen terug onder de douche kruipen,
een goed uitgebakken hamburger met ketchup eten en ons bed inploffen. Ten
minste dat was het plan, tot wanneer we alle rommel zagen staan en een beetje
verantwoordelijkheidsgevoel voelden opkomen. Toch maar even opruimen en was
sorteren! Vele handen maken licht werk en dus was de klus vlug geklaard, al
lagen we toch niet voor 1 uur in ons bed.
Deze ochtend was het dus
uitslapen geblazen, al had ik om 11u toch afspraak met Noël voor eerste
kickboksles. Nooit gedacht dat ik het nog leuk zou vinden om mensen te slaan
maar het gaat mij eigenlijk nog wel af. Van 11 oktober tot 15 oktober geef ik
samen met Noël kickbokskamp in Haugesund en dus moet ik wel leren! Aandachtspunten,
bewegingsverloop en foutenanalyses zelfs hier in Noorwegen blijven ze mij
achtervolgen
Noors avontuur!
