A R I E In de zomer 2017 hebben we een fietstocht gepland, in het mooie waterland van Noord-Holland. Vertrekpunt is Broek in Waterland, en via Durgerdam over de dijk naar Marken, waar onze halteplaats is. Het is een prachtige dag, en we zijn dus niet de enigen die aan het rondje Noord-Holland bezig zijn. In Marken aangekomen gaan we eerst een kleine lunch gebruiken, en dan ligt de boot naar Volendam voor ons klaar. Het is een drukte van jewelste, schoolvakantie, bejaarden-uitstapjes, fietsclubs, dus is het dringen aan de loopplank. We houden ons rustig, zullen als laatsten op de boot stappen, dan zijn we er met onze fiets als eersten af. Op het achterdek, lekker in het zonnetje, zien we hoe een georganiseerde groep ouderen, voorzien van een consumptie-bonnetje, zijn weg zoekt naar de bar. De leden van de club komen langsgeschuifeld met een kartonnen bekertje gloeiendhete koffie of thee, om dan een plaatsje te zoeken . De reisleidster, een forse dame, voorzien van felgekleurd hesje, een echte Akela, organiseert de hele gang van zake. Opeens hoor ik haar roepen: Jongens, heeft Arie al koffie? Kennelijk behoeft Arie extra aandacht. Jahoor, klinkt het antwoord, maar Arie heeft een ongelukje gehad. Hij wilde met zijn koffie naar het bovendek, maar is onderweg gestruikeld op de trap. Hij is met zijn kin op een stalen tree terechtgekomen en nu is zijn tand door de lip. Hij zit helemaal onder het bloed. Maar ..hij heeft wel weer koffie gehad. O gelukkig zegt de Akela, ik was bang dat hij zijn bonnetje kwijt was
