één van de trouwste supporters tijdens mijn reizen, en dagelijkse lezer en schrijfster op mijn blog, is niet meer. Afgelopen donderdag heeft mijn zus Myriam haar strijd tegen de kanker verloren. Ze overleed op 19 juli 2012 om 22u15 bij haar thuis, 2 dagen na haar 67 ste verjaardag.
Bij deze wil ik haar naaste familie dan ook mijn oprechte deelneming betuigen.
Luc, haar man, partner en maatje. Die tijdens haar ziekte geen moment van haar zijde week. Die geheel volgens haar wens er alles aan gedaan heeft opdat ze thuis zou kunnen verzorgd worden en sterven. Samen plezier, samen op reis. Samen één eenheid, samen eigenwijs. Samen kwaad en samen goed, samen verdriet en samen weer moed. Nu verder leven zonder Myriam, Luc, dat zal pijn doen, want nooit meer lijfelijk samen. Veel sterkte.
Els die nu verder moet zonder haar moeder. Een moeder sterft altijd te vroeg, ongeacht hoe oud. Je bidt dat God haar sparen zal, omdat je van haar houdt.
Fauve, Tim en Robbe zullen hun Mammie missen. Doch als de dagen knellen gaan, zij de ziekte niet overwint, moe en benauwd, bid je dat God haar halen zal, omdat je van haar houdt.
Myriam,
bedankt voor alles wat je voor me gedaan hebt. Je beweerde altijd dat jij er was om voor mij te zorgen toen ik klein was. Ik vind het jammer dat ik me daar niets meer van herinner. Ik herinner me wel dat je er altijd was om mij te steunen, ongeacht de keuze die ik maakte. Ik herinner me goed hoe jij me aanporde door te gaan toen ik het moeilijk had. Net zoals jij deed gedurende de 11 jaar dat je dapper vocht tegen de kanker. Ik herinner me de ettelijke glazen champagne die we samen dronken. Vanaf nu zal ieder glas een aandenken met de glimlach zijn aan jou. Met een verbeten trekje van pijn door jouw gemis. Ik herinner me de reizen die we samen maakten. Hoe jij alles , samen met Luc, tot in de details uitkiende en voorbereidde, zodat niets ons kon tegen houden. Ik herinner mij jouw gastvrijheid in Flobecq en in Marke. Altijd welkom , en altijd tijd voor een babbel, luchtig of serieus, nooit haalde je op je neus. Ik wil je nogmaals bedanken voor de mooie boekjes die je maakte van deze blog. Zo kon de ganse familie en anderen steeds mijn verhalen en de reacties van de lezers bekijken zonder de computer te openen. Deze boeken liggen bij de meesten binnen handbereik. Bij het lezen morgen zullen alle lezers nu dichter bij jou komen.
Je schreef dikwijls op de blog dat mijn 2 engeltjes tijdens mijn tochten goed voor me zouden zorgen. Me zouden beschermen en leiden. Ik weet zeker dat ze dit nu ook voor jou zullen doen.
Deze woorden zijn speciaal voor jou:
Optimistisch tot het laatste Niet moeilijk maken voor je naaste Gesloopt van al je krachten Bleef je op een betere dag wachten Wij waren jouw lust en je leven Maar er was geen tijd meer gegeven Jij streed vol moed en kracht Lieve zus, rust nu maar zacht
In naam van je broers en je zusjes wil ik nog het volgende toevoegen:
Stil ben je van ons heengegaan je hebt altijd voor ons klaargestaan geborgenheid en liefde heb je ons gegeven zo was je hele leven je was een schat van een zus voor ons allen je te moeten missen zal ons zwaar vallen
Hoeveel wandel reizen ik ook nog mag maken, ze zullen nooit meer hetzelfde smaken....
Het gaat je goed, ik doe mijn best om niet meer te wenen om wat er niet meer is, en zal proberen gelukkig te zijn om wat is geweest.
