gisteren was de jaarmis van Brecht. Zaterdag was het een jaar dat we Brechtje moesten laten gaan. Het doet deugd te voelen en te zien dat zovele lieve mensen dit moment samen met ons hebben beleefd. Pijn dragen en verwerken is iets gemakkelijker als je weet dat velen hun schouder klaar houden om op te steunen en opbeurende woorden uitspreken. Ook de mensen die niet live aanwezig waren, doch hun steun en medeleven uitten op een andere manier, ben ik dankbaar.
Ik heb vandaag thuis gewerkt aan een gezapig tempo, mijn mailbox "opgekuist"en stukken gelezen die reeds lang wachtten op een inzage. Na het verdriet en de emoties van de afgelopen dagen leek mij dit de beste manier om de laatste week voordat ik 2 weken verlof nemen te starten. Hartelijk dank aan allen die gisteren speciaal aan Brecht hebben gedacht.
Ik wil eindigen met een citaat uit de "druivelaar" kalender over de liefde.
" De liefde is niet afgunstig. Ze is niet ongelukkig als anderen in de kijker lopen en succes behalen. Van harte gunt zij iedereen alle goeds.
De liefde praalt niet. Zij pronkt niet met wat ze realieert en aanzien geeft. Haar bekommernis is niet dat men naar haar opkijkt. Haar enige zorg is dat het goede gebeurt"
Bedankt voor zoveel liefde... Laat het goede gebeuren...
