Gisteren een ganse reis om im Burgos te geraken, de startplaats van mijn Camino. Vlieger op in Zaventem, vlieger af in Madrid, vlieger op in Madrid, vlieger af in Bilbao, bus op naar Termibus in Bilbao,waar alle bussen vertrekken met een bepaalde bestemming. Ik dus op bus 45 richting Burgos. Na 2 uur aankomst in Burgos, in de gietende regen op zoek naar mijn eerste rustplaats: hostas Acacia, een eenvoudige kamer, ver weg van de drukte van de stad. Niet te missen is een bezoek aan de schitterende kathedraal. een immens gotisch bouwwerk, met vele kunstschatten. Na een niet al te beste nachtrust om 7u15 op weg naar Compostella: na 5 u stappen bereik ik mijn voorziene stopplaats Horillos. ik beslis terplekke om door te stappen tot Hontana. ik vind er een slaapplaats in alberque El Pinda. Met 12 op een slaapplaats, voor mij wel erg uit de comfortzone. Ik beslis vanaf nu naar mijn lichaam te luisteren en dus de afstand te wandelen die ik op de dag zelf aan kan. We wien wel of ik een week eerder thuis ben... Nadenkend hoe uit de comfortzone deze eerste ervaring wel voor mij is, kom ik bij Heidi. Hoe zij drie jaar geleden besliste om haar nieuwe lief te volgen naar de kust. Ver weg van familie, verwijderd van haar grote lievelingsstad, haar vele vriendinnen achterlatend, haar droomhuis verkopen... Als dit geen voorbeeld is van uit de comfortzone stappen is, weet ik het niet meer. Chapeau voor Heidi, compliment voor Heidi, dankuwel Heidi. Dit neerschrijvend wil ik iedere dag eindigen met een tip. Meestal zijn het de dichtste naasten die het langst moeten wachten op onze complimenten en onze dankbaarheid. Tip 1 is dus vergeet uw naasten niet met uw compliment en uw dankuwel. Vermits dit de tweede dag is volgt hier direct de tweede tip. Ik heb vandaag gelopen met 2 Schotten. Alhoewel ik dus alleen loop, ben ik niet alleen. wees dus niet bang voor de eenzaamheid en het alleen zijn. open je ogen,hart en oren en je zult vinden en ontmoeten. bedankt voor de leuke reacties die ik reeds mocht ontvangen. Ze voelen goed aan mijn hartje.
de tweede dag zit erop. Ik ben aangekomen in Fromista, na 34 km wandelen. Ik logeer in de Alberque " Estrella del Camino", eenvoudig, proper en goede douchen. Het is onbeschrijfelijk hoe goed een douche doet na zo een lange tocht. Ieder straaltje is dan een zegen op het vermoeide lichaam. Ik ben vandaag gestart met enkele kilo's minder. Ik heb immers verschillende spullen achtergelaten in Hontanas.Alweer een overwinning op mezelf, want er zaten dure merkkledij bij, mijn gel, strandsandalen die ik van Heidi kreeg en een 3/4 broek van Brecht. Heidi en Brecht zitten nog altijd dicht bij mij, want ik heb nog andere spulletjes die mij aan hen doen denken... Ook drie boeken heb ik achtergelaten. Overtollige balast, en de schouders ontlasten. Dit brengt me bij de derde tip: ontdoe u regelmatig van overtallige zaken, durf loslaten, zodat de schouders beter in staat zijn om het heden en de belangrijke dingen te dragen. Deze tip doet me ook denken aan de laatste film die ik zag met Heidi " Up in the air" met George Clooney. Wie had ooit gedacht dat zowaar George management - en levensinzicht zou geven... De tocht verliep moeizaam: enkele stevige hellingen en de laatste 6 km's gepaard met blaren op de hielen. Eventjes gedacht een dorp eerder te stoppen vanwege de pijn, echter de woorden van dhr. Bellemans van TVH hebben mij erdoor geholpen.: "dromen, durven, denken, doen en vooral doordoen " zijn volgens hem de basis voor succes.Doordoen bracht mij dan toch in het dorp dat ik deze ochtend wou bereiken. Hopelijk slaap ik beter dan gisteren, de oordopjes helpen niet echt tegen de snurkers... Alweer een fantastische dag geweest tot nu toe, heerlijk veel zon, en de avond zal vanavond iets langer duren vanwege het zomeruur...
Vriendelijke groeten en voor komende week een fantastische werkweek. Allicht helpen de eerste tips reeds om ze beter door te komen. Veel succes alleszins.
beste lezer, ik ben vandaag door regen en wind aangekomen in Carrion de los Condes. Ik zit inderdaad een dag voor op schema. Ik ga er voor om die voorsprong te behouden. Echter vandaag vreselijk afgezien. Twee joekels van blaren op mijn beide hielen doen me in alle bochten wringen om vooruit te geraken. Dit veroorzaakt niet alleen pijn aan de voeten, doch ook spierpijn in de kuiten. ik hou me dus voor om morgen niet meer dan 17 km te doen aan een gezapig tempo. Allicht door het slechte weer en de lichamelijke klachten heb ik vandaag voor het eerst gebeden in de kerk van Villovieco. de stilte bij dit gebed en de daaropvolgende innerlijke rust deden mijn ongemakken vergeten. Geinspireerd door dit deugddoend religieus moment heb ik in de prachtige gotische kerk van Villacazar de Siega 20 kaarsen doen branden. ik had dit aan verschillende mensen beloofd. Deze kerk deed mij ook eventjes ' thuis' komen, want de spaanse schilder Alejo liet zich bij het schilderen van het hoogaltaar inspireren door de Vlaamse stijl van de 15 de eeuw... Hierbij opnieuw dankuwel aan Heidi. Tijdens de voorbereiding hebbeb we door haar toedoen minstens evenveel tijd besteed aan het zoeken van gapast materiaal en kledij. En alhoewel de truc met de paraplu niet werkte vanwege de wind, ben ikzelf en mijn spullen droog gebleven. ' As' je mij een goed adres vraagt, ik kan het geven...Ik zal het met het nodige respect behandelen, ik zal het immers nog goed kunnen gebruiken. De meteo belooft immers de komende dagen hetzelfde gure weer. Ik heb vandaag ook beslist voortaan geen tips meer te benoemen. Ik vond het een beetje teveel Piet Huysentruyt gehalte ( wat hebben we geleerd vandaag...). Ik nodig iedere lezer uit om voor zichzelf uit deze blog te halen wat voor hem of haar toepsselijk kan zijn. Ik ben gisteren gestart met het lezen van een boek van Hans Stolpe over sterven van een dierbare. Alhoewel hij beweert dat het grote gemis pas optreedt na ongeveer 2 jaar, besef ik nu dat de dood van Annelies en Brecht een verlossing was uit hun lijden. het gemis is groot en pijnlijk, dit komt door de overdaad aan zorgen en liefde die ze kregen. Volop liefde geven en er voor openstaan zullen helpen deze pijn te verzachten. Iedere dag opnieuw eraan werken. Bzdankt lieve lezers en tot blogs. Hartelijke groeten van Bart.
beste lezer, ik ben vandaag door regen en wind aangekomen in Carrion de los Condes. Ik zit inderdaad een dag voor op schema. Ik ga er voor om die voorsprong te behouden. Echter vandaag vreselijk afgezien. Twee joekels van blaren op mijn beide hielen doen me in alle bochten wringen om vooruit te geraken. Dit veroorzaakt niet alleen pijn aan de voeten, doch ook spierpijn in de kuiten. ik hou me dus voor om morgen niet meer dan 17 km te doen aan een gezapig tempo. Allicht door het slechte weer en de lichamelijke klachten heb ik vandaag voor het eerst gebeden in de kerk van Villovieco. de stilte bij dit gebed en de daaropvolgende innerlijke rust deden mijn ongemakken vergeten. Geinspireerd door dit deugddoend religieus moment heb ik in de prachtige gotische kerk van Villacazar de Siega 20 kaarsen doen branden. ik had dit aan verschillende mensen beloofd. Deze kerk deed mij ook eventjes ' thuis' komen, want de spaanse schilder Alejo liet zich bij het schilderen van het hoogaltaar inspireren door de Vlaamse stijl van de 15 de eeuw... Hierbij opnieuw dankuwel aan Heidi. Tijdens de voorbereiding hebbeb we door haar toedoen minstens evenveel tijd besteed aan het zoeken van gapast materiaal en kledij. En alhoewel de truc met de paraplu niet werkte vanwege de wind, ben ikzelf en mijn spullen droog gebleven. ' As' je mij een goed adres vraagt, ik kan het geven...Ik zal het met het nodige respect behandelen, ik zal het immers nog goed kunnen gebruiken. De meteo belooft immers de komende dagen hetzelfde gure weer. Ik heb vandaag ook beslist voortaan geen tips meer te benoemen. Ik vond het een beetje teveel Piet Huysentruyt gehalte ( wat hebben we geleerd vandaag...). Ik nodig iedere lezer uit om voor zichzelf uit deze blog te halen wat voor hem of haar toepsselijk kan zijn. Ik ben gisteren gestart met het lezen van een boek van Hans Stolpe over sterven van een dierbare. Alhoewel hij beweert dat het grote gemis pas optreedt na ongeveer 2 jaar, besef ik nu dat de dood van Annelies en Brecht een verlossing was uit hun lijden. het gemis is groot en pijnlijk, dit komt door de overdaad aan zorgen en liefde die ze kregen. Volop liefde geven en er voor openstaan zullen helpen deze pijn te verzachten. Iedere dag opnieuw eraan werken. Bzdankt lieve lezers en tot blogs. Hartelijke groeten van Bart.
dag 4 van Carrion de los Condes naar Ledigos, 23 km
beste lezers, ik voelde mij vandaag een beetje thuis komen. Ik heb 23 km tegen de westenwind ingebeukt. Als jongen van de zee herkende ik dit weerfenomeen maar al te goed. Blijkbaar hebben de meeste pelgrims er toch last van, want ik ben nu reeds 2 uur aangekomen en er zijn nog maar 2 andere pelgrims geland... Mijn voeten en hielen hebben goed stand gehouden. Compeet doet dan toch wonderen. De laatste 2 km was doorbijten. Ik ben wel zeer tevreden over mijn huidige fysieke paraatheid, zeker na de pijnlijke etappe van gisteren. Over de rit zelf valt weinig te vertellen. 17 km gelopen in een weidse groene vlakte, niets te zien, alleen beukend tegen de felle wind. Even dacht ik dat ik me vergist had van route, want ik heb zeker 10 km geen andere pelgrim gezien. Dan begon ik ze langzaam op te rapen, oa 2 duitse dames uit de buurt van Munchen die van Burgos naar Leon stappen als test voor een grotere tocht volgend jaar. Ik wist niet wat ik hoorde toen ze me complimenteerden voor mijn Duits. Mijn tips in gedachte heb ik hun compliment aanvaard . Zij vonden het echter leuker stappen in de regen van gisteren. Geef mij maar zon en wind... Door deze eenzame en saaie tocht ben ik weer goed aan het denken geweest. De reden waarom ik deze tocht doe is om een paar vragen te beantwoorden. Een ervan is waarom ik zo onrustig ben. Ik bedenk vandaag dat dit voor een groot deel te maken heeft met mijn ongeduld. Telkens ik me een doel voor ogen hou, kan ik het niet snel genoeg bereiken. Ook nu weer: ik lig al een dag voor op schema, en vandaag deed ik weer 6 km extra dan voorzien. Het is al mijn ganse leven zo, en het wordt dus voor mij een belangrijk leerproces voor de toekomst. Jullie lezers mogen me gerust hierop aanspreken als ik weer eens doordraaf. Dit is dan mijn vijfde tip ( Heidi vroeg me om ze toch weer te benoemen): een waarheid als een koe, nl dat geduld een schone gave is! Ambitie mag, groeien kan, als je er maar de nodige tijd voor neemt... Ik heb me vandaag ook afgevraagd in welke fase van mijn rouwproces ik zit. Als ik terugkijk naar de afgelopen maanden stel ik vast dat ik depressieve trekjes vertoonde. Ik had nog net genoeg energie vooe Assist, voor de rest was ik eerder een zeur dan een positieve. Ik ben benieuwd of ik bij mijn thuiskomst terug de twinkel in mijn ogen heb. laat het mij gerust weten. Vriendelijke groeten van Bart.
ik heb vandaag de strijd moeten staken. Na 10 km, in Real Del Camino, ben ik gestopt in de Alberque aldaar. De blijnen op mijn hielen hebben me gedwongen te stoppen. Ik was mijn voeten op niet gewone manieren aan het voortbewegen om de pijn van de hielen te mijden, dat ik totaal verkrampt ben geraakt in de benen. Bij mijn vraag of er in dit dorp een dokter in de zaal was kreeg ik geen positief gevolg. De uitbater raadde mij aan om naar Leon door te reizen, want in de hoofdstad van de gelijknamige provincie zouden ze mij wel kunnen helpen om te genezen. Aangezien er op dit moment geen bus voorhanden was, heb ik een taxi besteld. Deze zette mij 50 km verder af aan hotel Alfonso1 in Leon. Pelgrim de luxe in het kwadraat. Mag kunnen in 2010... De rit met de taxi verliep evenwijdig met de Pelgrimsroute: ik heb dus zeker geen mooie wandelwegen gemist. Langs een drukke route national lopen is nu niet het meest plezante. In Leon aangekomen heb ik direct de naam van een goede dokter gevraagd. Ze hebben me in het hotel doorverwezen naar podoloog Alfredo Cortes, die vestomd keek naar mijn voeten. Hij kon moeilijk geloven dat ik daarmee nog was vertrokken deze morgen. Volgens hem is de oorzaak te zoeken in een te zware rugzak, te lange afstanden in het begin en behandeling met Compeet. Mag je volgens hem nooit gebruiken op de hielen! Hij heeft mijn hielen behandeld met naald en draad. De draad blijf erin en zorgt dat het vocht naar buiten komt. Gecombineerd met een behandeling met Iso Betadine zou dit mijn blijnen doen genezen. Hij deed er nog een ferm verband rond en schreef me een stapverbod voor van 2 dagen. Morgen wordt dus een gedwongen rustdag. In Leon starten morgen de feesten nav Pasen, ik zal dus wel leuke foto·s kunnen maken. De rust indachte natuurlijk, anders heeft mijn rustdag niet veel zin. Ik werd dus vandaag geconfronteerd met mijn lichamelijke grenzen. De beslissing om te stoppen heeft me de ganse 10 km bezig gehouden. Ik ben toch immers een echte man, en geen mietje...Nu echter afstand nemen en een pauze inlassen, om alsnog Compostella te bereiken te voet is echter belangrijker dan het hoog houden van mijn ego. Hilde P schreef me dat de weg uiteindelijk het doel is. De middelen kunnen wijzigen naargelang de omstandigheden. Dit heb ik er vandaag van gemaakt, en ik zal niet nalaten om dit de komende dagen nog te doen als de omstandigheden wijzigen. Hierin schuilt dan de tip van vandaag: om het doel voor ogen te houden en te bereiken zul je allicht eens de middelen kunnen aanpassen naargelang de noodwendigheden van het moment zich voordoen. De lezers die bekend zijn met competentie management: ze noemen dit aanpassingsvermogen... Ik wil jullie nog bedanken voor alle steun die jullie mij geven. Vriendelijke groeten, Bart.
Ik was het net vergeten te vermelden, doch deze dag wil ik opdragen aan mijn broer Godrick. Als de pijn het toeliet dwaalde ik af naar zijn kopje, want dit heeft de laatste 11 jaar ook veel moeten verduren. Ik wens je het beste Godrick, een heel fijne verjaardag nog, en misschien kunnen we later eens samen de laatste 100 km doen tot in Compostella, in 5 of 6 dagen. Je zult merken dat het goed doet. Ik wil het je alleen maar meegeven...
dag 12, 07/04, Villafranca - O Cebreiro, 30 km nog 151
Hi beste bloglezers, het is bloggen met de gsm want hier geen internet. ik draag vandaag op aan de collega's van VMC en Assist. Allicht geinspireerd door de berichten van Sylvie, Renee en Dirk gisteren..in het bijzonder voor onze coach Arno, geruggesteund door de RVB, haalt hij telkens weer het beste uit een unieke verzameling talenten. bedankt Arno voor je vertrouwen en de nieuwe kans die je me gaf binnen Vebego. Ik heb vannacht goddelijk heerlijk goed geslapen. Het gezamenlijk diner met de andere gasten was heel bijzonder. eerst allen rechtstaan, elkaar de hand geven . in een grote cirkel gaan staan rond de gedekte tafels, en dan de padre familias die de zegening vraagt voor onze tocht en het voedsel. Uniek en apart. Het diner was lekker, en eigenlijk voor het eerst: GROENTEN. Dit was lang geleden. In het land van El Bulli serveren ze nt gr groenten blijkbaar. ook dit begin ik te missen. Vanmorgen om halfacht vertrokken.met super benen. ik voelde gn pijn en vloog over de Camino. Tegen halftwaalf had ik 20 km afgelegd, constant vals plat, langs een drukke route national. Het kon me niet deren, prachtig zonnig weer, en opnieuw het adembenemend schitterende berglandschap. Voor ik vertrok deed ik eens iets anders ( tip van.gister), ik dronk thee, ipv koffie. ik heb nog nooit zoveel ongeplande pitstops moeten houden. Het kan niet anders, deze dag heeft een positieve bijdrage geleverd aan mijn te hoog urine gehalte in mijn bloed.... Na 20 km dus de eerste lange stop, eieren gegeten in een bar in Ruitalan, op de terras uiteraard. Ik doe hierbij mijn schoenen en kousen uit om opnieuw met droge voeten mijn tocht verder te zetten. Stopt een spaanse pelgrim, bekijkt mijn linker voet, haalt een enorm compres uit zijn rugzak en verzorgt mijn l hiel. Wat een collegialiteit....Na een uurtje pauze en met verse moed terug op stap. Eerst gestadig klimmen gedurende 4 km langs de drukke en gevaarlijke baan, de laatste 6 km het echte camino pad op....Dit is 6 km tegen een muur op, een echte col buiten categorie. Op 2 km voor de top staat mijn spaanse collega van daarnet te rusten. Hij is fier op mij en stelt voor om mij te fotograferen met mijn toestel op de berg. Jullie krijgen dit plaatje ten gepaste tijde wel eens te zien. Uiteindelijk rond 15 u op de top, trots op mijn prestatie. Direct het mooie kerkje binnen ( hier gebeurde ooit een mirakel dat wijn in bloed in veranderde) om de heer te danken voor deze supermooie en sportief geslaagde tocht, zonder bijkomende lichamelijke klachten. Naast de kerk is het vroeger hospideria verbouwd in mooiere individuele pelgrimskamers. Dit beetje meer luxe had ik vandaag wel verdiend mi. ik lig weer in verbinding met de kerk, dit wordt dus weer een zalige nachtrust. Nu op zoek naar eten...O ja, de tip van de dag: het is vandaag de zevende, lucky 7. Mijn tip, jullie hebben nog meer dan 5 u: pluk de dag. Carpe Diem. ik nodig jullie allen uit om nog iets extra leuk te doen, wat jullie met het ganse gezin echt graag doen.... Dit was jullie reporter live van op de berg, salutos en nu over naar de studio, in jullie knusse huiskamer, of waar dan ook... Pelegrino Bartholomeo....ps, gezien gn internet kn ik jullie berichten nt lezen, nt te doen op gsm...toch hartelijk dank voor jullie mooie woorden, hopelijk kan ik ze morgen lezen.
Gisteren een ganse reis om im Burgos te geraken, de startplaats van mijn Camino.
