|
Tegen 9h30 varen we het staketsel van Nieuwpoort buiten. We moeten opkruisen, korte slag dieper in zee, lange slag langs de kust. We hebben stroom mee en zeilen weer met de kleine fok en een gereefd grootzeil.
Ter hoogte van Duinkerke worden we begroet door een zeemeermin op een boei, prompt heisen we het Franse vlaggetje in de mast.
Hier varen we heel dicht bij de kust, tussen de zandbanken door. Deze aangewezen route is met boeien aangeduid. Hier komen we van dichtbij beroepsvaart tegen, een lege gastanker en twee overzetboten.
De hele dag zien we nagenoeg geen andere zeilboten, de enkeling die we dan tegen komen ligt op ramkoers ! Hoe is dat nu mogelijk !!
Maar, de golfslag is niet wat t moet zijn. Alhoewel de golven hooguit 1m hoog zijn, uitzonderlijk 1,5m, volgen ze elkaar zeer snel op. We zitten in een oncomfortabele railway. Anouk en Kato laten zich niet meer zien, ze slapen, lezen en fikfakken de hele tocht. Kwint blijft de ganse tijd mee buiten zitten maar wordt stiller en stiller.
Als na enkele zware douches blijkt dat we nu ook nog stroom tegen beginnen te krijgen, geven we de strijd op na 6h. We hebben in totaal 35mijl gevaren.
We lopen Gravelines binnen. Van zodra de golven weg zijn komen de meisjes eindelijk aan dek. Het hele kanaal naar het centrum van Gravelines is één recreatie gebied, surfers, katamarans, open zeilboten, zwemmers,
In de verte zien we een massa kites op en aan t strand.
Om te voorkomen dat de jachthaven van Gravelines droogvalt, worden de ebdeuren gesloten.
Aan de passantensteiger liggen we op de eerste rij om dit te zien.
Eerst wordt de draaibrug over de deuren manueel gesloten, daarna worden de deuren toegeduwd met een stok. Eens de deur in beweging is, duwt het wegstromende water ze vanzelf toe.
Nadat we ons vakkundig hebben laten afdrogen door Anouk bij t Presidenten en ook bij Rikiki, herbekijken we onze plannen voor morgen.
|
