Een hele tijd geleden maakte ik deze blog aan, maar ik heb er tot dusver nog geen woord geschreven. Vandaag beginnen we er dan toch aan. Mezelf misschien even voorstellen. Ik noem mezelf Bamse. Ik steven, zo stilletjes aan, af op de dertig af en sinds enkele maanden kan ik mezelf 'genezen' noemen van een eetstoornis. Een eetstoornis die me twee jaren in bedwang had, ik kon geen kant op, of dat dacht ik toch. Ondertussen kan ik weer genieten van eten. Ik heb er geen bang meer van. Maar omdat dit nieuwe denkpatroon nog zo vers is, voel ik ook nog af en toe de roep van de anorexia. Het is ook zo'n gek iets, dat niet meer kunnen, willen en durven eten. Het bepaalt vreemd genoeg en in zekere zin wie je bent. Op een bepaalde manier onderscheid je je ermee, plus, het neemt zoveel tijd in beslag... dat denken aan eten, het proberen vermijden van situaties waar 't zou kunnen dat je onverwacht iets zou moeten eten, calorieën tellen, wegen, nog eens wegen,... . En toch, toch heeft het niets te maken met eten. En toch heb ik in therapie manden lang over eten gepraat, over duizend en één dingen, maar ook zoveel over eten. Dat dubbele aan de ziekte, hoe het is om er midden in te zitten, hoe het was eruit te kruipen en eruit te blijven, dat wil ik graag vertellen op deze blog.
Deze blog trouwens niet omdat ik zo graag over al die moeilijke dingen schrijf of ze met iedereen die een internetverbinding heeft wil delen, ik ben geen exhibitionist wat betreft al die hartpijn, maar omdat ik zo graag iets zou terug doen, aan andere meisjes en jongens die er mee worstelen en die trouwens zeker eens naar het forum moeten surfen van AN-BN. Daar heb ik namelijk heel wat steun aan gehad in m'n allermoeilijkste dagen... en eigenlijk ook voor iedereen die het zich afvraagt, die iemand kent die een eetstoornis heeft en zich afvraagt hoe dat nu maar komt, want soms lijkt het alsof we te nukkig zijn, gewoon weigeren braaf te eten... maar het gaat zoveel dieper, het draait om zoveel meer. Dat allemaal zou ik willen van deze blog, goed wetende, dat iedere eetstoornis zijn eigen verhaal heeft. Dit is het mijne...
Hoe ben ik ermee begonnen? Stilletjes aan en erg geniepig. Ik was nooit het slankste meisje, om niet te zeggen dat ik best mollig ben geweest ook. Ik heb geschommeld tussen 'n kledingsmaat 38 tot 46, om je een idee te geven. Was ik met m'n uiterlijk bezig? Natuurlijk wel, zoals elk jong meisje. Maar zeker wanneer ik in 'n normale 38 tot 42 kon, maakte ik me eigenlijk niet dik over m'n gewicht. Zelfzekerheid, dat miste ik wel en ik doe ook alles graag erg goed. Ik vind het moeilijk om te falen. Ik ben graag graag gezien, door iedereen als dat even kan... en ook, zou ik ( nog steeds) perfect willen zijn.
De directe aanleiding, was een nieuwe relatie. Hij was een oogverblindende kerel. Tien jaar ouder ook, hij wist wat over de wereld. Ik begreep niet dat een kerel als hij, ooit kon vallen voor een meisje als ik. Het duurde ook niet lang voor ik erachter kwam dat dat ook niet helemaal het geval was. Niet gek ook, denk ik soms. Je had me er toen eens moeten zien bijlopen. Echt vrouwelijk kleedde ik mij niet, en da's een understatement. Ik had dreads in m'n haar en woog zeker 'n tien kilo teveel. Niet gek, moet ik ook gedacht hebben toen hij me vertelde dat hij echt van me hield, maar dat onze relatie niet lang zou blijven duren, indien ik niet zou afvallen. In eerste instantie was ik kwaad, ik wees nog naar de deur. Ik hoor het me nog zeggen 'Wat is dan het volgende, straks ga je me nog zeggen dat je m'n kleren maar niks vindt?!' Jongens, wat werd het toen pijnlijk stil... Ik wees dus eerst naar de deur, maar heb hem uiteindelijk laten blijven. Ik beloofde af te vallen. Ik ging met hem kleren shoppen, hij nam me mee naar de kapper. Ik veranderde het allemaal, omdat ik zo graag graag gezien wilde worden. Als ik bij hem was, schepte hij m'n portie op. Een normale portie, daar honger je jezelf niet op uit. De anorexia begon ook toen niet. Ik ben bijna zes jaar lang in een relatie met deze man geweest. We hebben drie jaar samen gewoond. Pas het laatste jaar van deze relatie, begon de anorexia. Wat heeft het dan getriggerd? Ik geloof het gevoel te falen in dat ene dat ik dus wilde, perfect zijn. Ik was al wat afgevallen, paste terug in een normale 38. En omdat op het forum van AN-BN het strikt verboden is om over gewichten te praten, zal ik dat ook hier niet doen, maar toen ik een behoorlijk normaal en zelfs slanke lijn had, kreeg ik van mijn vriend de opmerking dat ik er goed uitzag zo, maar dat alleen die benen nog wat dik waren. Ik kon ook zo weinig, of zo voelde ik het toch. Ik zei domme dingen als we in gezelschap waren, dingen die hem ten schande maakte. Hij leerde me hoe hemden te vouwen, hoe blikjes erwten te openen, ... . Ik stond met klamme handjes alleen in de supermarkt, want welke groenten vond hij nu weer kunnen bij welk stukje vlees? Hij vroeg na een avondje uit met vriendinnen steevast wat ik nu weer over hem verteld had, slechte dingen vertellen over hem, of over onze relatie kon echt niet. De schijn hoog houden, was erg belangrijk. Ik wilde voor hem zo graag goed doen, maar had het gevoel dat goed genoeg, nooit goed genoeg was, het kon altijd nog beter. Daarnaast deed ik ook een jobwissel. Ik dacht er zo gelukkig mee te zijn, maar niks bleek minder waar. Ik belandde in een werkomgeving waar erg venijnig over elkaar geroddeld werd. Ik voelde me er niet veilig en op m'n gemak. En als klap op de vuurpijl, een misser van de roddeltantes. Ik zat nog aan tafel, toen ze het hadden over de manier waarop het bedrijf de nieuwe werknemers selecteerde, ze dachten dat die criteria nogal bedenkelijk moesten zijn, als je zo keek naar de talenten die er recentelijk waren binnen gehaald. Als nieuw talent voelde ik me natuurlijk aangesproken. Ik ben binnen gelopen, dacht aan helemaal weglopen, maar heb stilletjes m'n tranen weggeveegd, om daarna, zonder iets te zeggen, terug bij hen aan tafel te gaan zitten. Ook op werkvlak, voelde ik me dus een mislukkeling.
En toen begon ik dus met joggen, om die dikke benen te stroomlijnen. Al gauw ontmoette ik de runners high. Het heerlijke gevoel om jezelf op de horizon te fixeren en aan niks anders te moeten denken, alleen die gedachte aan de ene voet voor de andere te zetten. Ik wandelde toen ook al veel. Dat in combinatie met het joggen, deed me afvallen. Ik kreeg complimentjes. Ik kon iets! En daar deed ik dus mee verder... tot m'n vriend het welletjes vond. Ik was wel genoeg afgevallen. Je begon het al aan m'n borstomtrek te zien en hij had toch graag goed z'n handjes vol. Plus, ik werd te gespierd. Ik kon er wel mee ophouden nu. Op dat moment, moet ik erg onbewust gedacht hebben dat hij het einde nog niet gezien had. Dat ik er genoeg van had, van dat maakbaar zijn, dat proberen mezelf in bochten te wringen en perfect te zijn, voor hem, voor iedereen. Ik vond mezelf nog wat te dik, er kon hier en daar nog wel wat af. Ik had eindelijk iets gevonden waar ik me in kon onderscheiden, ik had eindelijk iets gevonden waar ik goed in was... gezond eten, sporten en afvallen. Dat gezond eten werd obsessief gezond eten. Zo kon er sneller en net dat tikkeltje meer aan gewicht af. Dat obsessief gezond eten werd dan weer zo weinig mogelijk eten. Voor ik het wist, had ik ondergewicht. Voor ik het wist, maakte frietjes, chocolade, chips,boter, vlees, ... eigenlijk alles behalve fruit me doodsbang. Ik zou er namelijk maar eens van moeten bijkomen. Ik wilde op gewicht blijven en wanneer ik er weer wat afdeed, dan voelde ik me als een winnaar op het podium, zo op die weegschaal. Dan wilde ik dat gewicht weer houden, lette ik nog meer op m'n eten en deed ik er nog af, en zo ging het verder... tot het niet meer verder kon. Tot de dag waarop ik in tranen aan m'n ouders moest toegeven dat er iets aan de hand was, dat ik me niet zo lekker in m'n vel voelde. Ik maakte een afspraak bij een CGG in de buurt. Daar moest je eerst de psychiater passeren alvorens doorverwezen te worden naar een andere collega in het team. Ik meldde me niet aan met de melding dat ik eetproblemen had, ik dacht vooral dat ik depressief was. De twee gesprekken met die psychiater verliepen niet bepaald goed. Ze waren vreselijk. Hij liet me erg lang wachten, zonder zich daarvoor te excuseren en durfde nadien te beweren dat ik niet gemotiveerd genoeg was om hulp te aanvaarden. Ik kookte vanbinnen, alsof ik anders een half uur had zitten wachten?! Hij stelde onnodige vragen, en vooral, hij kwam met de boodschap dat ik anorexia had. Ik vond mezelf toen slank en zag geen vuiltje aan de lucht... ik was in ontkenning. Ik wilde het niet zien. Trouwens, ik had m'n maandstonden toch nog? Hij vertelde me dat dat alleen nog kwam omdat ik de pil nam. Enkele maanden later stopte ik met die pil, toen dacht ik het nog. Hij had gelijk. Die vreselijke psychiater had toch gelijk. Alleszins, ... Ik schrijf nu dat ik m'n probleem ontkende. Maar ergens moet ik het toch ook al wel zelf opgemerkt hebben. Na onze eerste afspraak, maakte hij een maand later er nog eentje. Hij wilde mijn motivatie dan nog eens aftasten. Hij vond het namelijk zinloos een anorexia-patiënt verder te verwijzen, als deze toch niet geholpen wilde worden. Ik heb hem bij ons tweede gesprek alles gezegd, waarvan ik dacht dat hij het wilde horen. Hij verwees me door, naar een zekere mevrouw die gespecialiseerd was in dit soort zaken. Hij wist me alleen een naam te zeggen, ik moest het zelf maar eens opzoeken en dan een afspraak maken. Het moet de wanhoop in mij geweest zijn, om eindelijk eens aan iemand te kunnen vertellen hoe slecht ik mezelf van binnen voelde, die me naar haar gegevens deed zoeken, die me een afspraak deed maken, die me op afspraak deed komen... en me er tot m'n grote opluchting, een vrouw deed ontdekken die het helemaal geen probleem vond dat ik het probleem nog niet zag. Zij vertelde het me ook, dat ik anorexia had. Maar ze heeft geduldig gewacht tot ik het zelf kon zien, tot ik het zelf kon zeggen... zij heeft me, met zachte en soms met harde hand, geholpen om terug te eten, om niet langer bang te zijn om te leven, al gaat dat soms met vallen en opstaan en maak je in 'n leven als eens fouten.
Ik wil trouwens, en zo even tussen haakjes, met dit schrijven in geen geval beschuldigend naar personen wijzen. Niet nu, en ook niet in latere blogs. Ikzelf ben gestopt met eten, ikzelf sportte me een ongeluk. Het was hij die dingen vroeg, deed en zei. Maar het was ook ik, die niet, moeilijk, nee terug zei. Omdat ik daar niet stevig genoeg voor in m'n schoenen stond, omdat ik bang dacht dat als ik nee zei, hij daardoor niet meer van me zou houden. Misschien had hij dat toch gekund en zo niet, dan had ik tenminste vroeger geweten, dat deze relatie niet voor altijd zou duren. Ik dacht dat mijn hele zijn van het al dan niet door hem graag gezien worden afhing, dat was verkeerd gedacht. Nu weet ik dat je vooral jezelf moet proberen zijn. Dat je vooral jezelf graag genoeg moet zien. Hoe dat ook is. Er zullen altijd voor- en tegenstanders zijn, je maakt nooit iedereen gelukkig. Dus kan je beter, zonder plots overdreven egoïstisch te moeten zijn, jezelf maar gelukkig maken.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
