Wat wij altijd fijn hebben gevonden aan 'terugkomen van Thailand' is dat je dan, dankzij de jetlag elke morgen vroeg wakker bent, waardoor natuurlijk de dag heeeeeel erg lang is en je 's morgens altijd uitgeslapen bent.
Nu met de kids is dat natuurlijk iets minder, alhoewel het nogal meevalt. Zaterdagmorgen waren ze wakker rond 5h, dus gelukkig niet midden in de nacht. De zaterdag hebben we vooral uitgepakt, kleren gewassen en Nathan zijn thuisomgeving laten verkennen en ook een beetje ons voedsel.
In Thailand hebben we steeds ontbeten met rijst en congée, de broodjes vielen daar bij hem niet in de smaak. Hier echter, eet hij zeer flink zijn boterhammen.
We hebben de zaterdag afgesloten met een bbq.
Zondag hebben we dan een relaxdagje aan ons zwembadje en plonsbadje ervan gemaakt. Nathan voelt zich al zo op zijn gemak dat hij zelfs geen pamper meer aan wilde en hij wilde absoluut op het potje gaan... dus het was ook een beetje opveegdagje, want hij maakt de link tussen pipi en potje nog niet... maar alles op zijn tijd. Gelukkig is de diarree voorbij...
Vandaag is het maandag en zijn we deze morgen naar de gemeente gegaan om hem in te schrijven in het vreemdelingenregister. Spijtig genoeg komen we net terug tijdens het begin van het plukseizoen, waardoor natuurlijk alle plukkers die dit weekend gearriveerd zijn ook allemaal moesten ingeschreven worden in het vreemdelingenregister... met andere woorden, we waren al 5 minuten voor openingstijd daar en ze waren zelfs al bezig, een dikke pluim voor de gemeentediensten... maar het heeft in het totaal toch een uur geduurd vooralleer we de aanvraag hebben kunnen indienen.
Nu moeten we met het bewijs van aanvraag, ons adoptieverlof aanvragen.
Ouderschapsverlof, bij de rva, kan pas na inschrijving in het vreemdelingenregister en hier moeten we ook 'een attest van adoptie afleveren', welk attest precies kon ze mij aan telefoon niet zeggen, dus we gaan op goed geluk na inschrijving maar eens langs met de papieren.
Dus deze namiddag, wanneer de mutualiteit open is, gaan we daar al langs.
Intussen hebben we ook maar even contact opgenomen met de Belgische ambassade in Bangkok om te vragen of hij naar Spanje mag volgende maand. We vrezen dat we eerst een visum voor hem moeten gaan aanvragen bij de Spaanse ambassade. De gemeentediensten zeiden ons dat we met zijn paspoort en visum zelfs niet naar Maastricht mogen... dit kan echter enkel een probleem opleveren in geval van controle, maar 'better safe than sorry'...
Nathan daarentegen past zich geweldig goed aan, hij is, op sommige momenten, zelfs beter opgevoed dan de 2 oudsten... maar we profiteren een beetje van zijn goed opvoeding... als oudsten kunnen ze toch ook wel hun bord van de tafel ruimen wanneer ze gedaan hebben en papiertjes zonder dat je het moet vragen in de vuilbak gooien?
De communicatie gaat nog veel met handen en voeten, maar hij begint intussen toch al enkele woordjes te begrijpen en er komen af en toe al nederlandsachtige woorden uit zijn mondje zoals: nee (de leeftijd misschien?), byebye (niet nederlands natuurlijk maar toch), hallo (hello), mama (hebben we al kunnen opvangen)... De was doen en terwijl hij helpt de kleren sorteren elk item benoemen helpt ook alweer om zijn taal wat te verbeteren... maar het zal nog wel even duren vooralleer hij echt alles begrijpt...
|