Van 7 t.e.m. 21 juli trek ik met 5 andere meisjes via de bouworde naar Hongarije. Eline, Hannah, Leen, Maartje, Nele en ik gaan er onze handen uit de mouwen steken in een weeshuis. We helpen bij de verzorging van de kinderen en zullen ook kleine opknapwerkjes doen.Via deze blog kan je onze avonturen in Hongarije volgen. Enkele avonden op de week hebben we een PC ter beschikking, dan probeer ik een kort verslagje te posten. Of ik ook foto's ga kunnen toevoegen weet ik niet. Maar als het me in Hongarije niet lukt, dan zet ik ze na de reis wel online.
24-07-2010
Terug in België
Ik ben alweer enkele dagen terug in België en kijk met gemengde gevoelens terug naar mijn reisje naar Hongarije. De laatste dagen merkten we echt wel dat de kinderen genoten van onze aandacht. Als we de kinderen na een uurtje terug naar de leefgroep brachten, dan begonnen ze in de gang vaak al tegen te spartelen omdat ze niet terugwilden. Maar me beseffen ook wel dat dat uurtje per dag aandacht van ons maar een druppel op een hete plaat is.
Om de levensomstandigheden van deze kinderen te verbeteren zal er echt iets fundamenteels moeten veranderen in dat weeshuis. En daar kunnen wij als vrijwilligers en op 14 dagen tijd niet echt veel aan veranderen. Hopelijk hebben we wel al wat de weg geëffend voor de volgende groep vrijwilligers die in augustus naar Hongarije gaat. En ook Eliza (die Nederlandse tolk) heeft nu ook eens een ander beeld van het weeshuis gekregen. Misschien dat het haar wel wat lukt om enkele veranderingen door te voeren.
Gelukkig zijn er ook mooie herinneringen aan deze reis. En die zijn weer allemaal naar boven gekomen bij het zien van de foto's. En beloofd is beloofd, ik zal die foto's ook met jullie delen. Uiteraard eerst heel wat foto's van schattige kindjes (je kent mij, hé) en dan een reeks foto's van het prachtige Boedapest.
Het zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat ik blog vanuit Hongarije, want de vakantie loopt stilaan ten einde. Als we onze 2 laatste dagen nog kunnen vullen zoals donderdag en vrijdag, met het schema dat we hebben afgesproken met Eliza, dan kunnen we zeker met een positief gevoel naar huis vertrekken.
Gisteren zijn we in Boedapest het Margareta-eiland gaan bezoeken. Op een gegeven moment splitst de Donau in 2 en in het midden ligt een eilandje, het Margareta-eiland. Na een wandeling van 1,5 uur kwamen we er aan en ik kwam precies in het Rivierenhof aan. Het is een eiland vol met gezellige wegjes waarlangs bomen staan en grote grasvlakten waar om aschaduw te creeren her en der bomen verspreid staan.
Om het plaatje helemaal compleet te maken kwamen we ploits aan een amfitheater waar een groepje aan het optreden was. Daar hebben we dan een ijsje gegeten en iets gedronken op de tonen van Queen. Het groepje dat aan het optreden was zong covers van Queen, jammer genoeg wel in het Hongaars.
AL de hele periode dat we hier zijn hebben we tropische temperaturen van rond de 35 graden. blijkbaar is het vandaag eens een beetje afgekoeld, waar we wel blij om zijn. Maar de weersvoorspellingen geven aan dat het vanaf maandag terug 36 graden wordt. En we hebben ook gezien dat wanneer we in Belgie aankomen het ook terug temperaturen van rond de 30 graden zullen zijn.
Wanneer ik thuis ben ga ik op mijn blog nog enkele fotos uploaden, zodat jullie ook alle schattige kindjes kunnen zien en de mooie beelden uit boedapest.
Ondertussen zijn we weer enkele dagen verder en hebben we het gesprek met die tolk achter de rug. Die tolk is een dame die ondertussen in Nederland woont, maar wel in Hongarije is geboren. Haar vader is Nederlander en haar moeder is Hongaarse. Daarom trekt zij zich het lot van het weeshuis aan en heeft zij een organisatie opgericht in Nederland die hulpgoederen en geld in zamelt voor het weeshuis.
Omdat er woensdag in het weeshuis een feest werd georganiseerd was zij aanwezig in Hongarije. Tijdens het feest liepen de frustraties weer heel hoog op omdat het weer steeds dezelfde kinderen waren die naar het feest mochten gaan kijken. Degene die er te gehandicapt uitzagen mochten niet mee omdat er mensen van buitenaf naar het feest kwamen.
In de namiddag zijn we dan met Eliza gaan samenzitten en ook voor haar was het een heel verhelderend gesprek, omdat zij er nu veel beter zicht op heeft wat er eigenlijk allemaal met haar speelgoed en geld gebeurt.
Voor het gesprek werden we vaak op de leefgroepen geweigerd en tussen 11u en 15u deden we helemaal niets, want dan moesten de kinderen eten en slapen. Als we toch met de bewoners mochten spelen dan werden we vaak samen met hen opgesloten in een donkere kamer zonder speelgoed. Dan was het ook wel moeilijk om ineens 11 kinderen tegelijk bezich te houden.
Met het gesprek hebben we het volgende afgesproken: We staan nu telkens per 2 bij 1 leefgroep. Tussen 8 en 11 smorgens gaan we telkens voor een uurtje elk 1 kindje halen op de leefgroep en dan mogen we er buiten mee gaan wandelen. Tussen 11 en 15 krijgen we klusjes te doen, bijvoorbeeld afwassen van speelgoed of onkruid wieden en uiteraard krijgen we daartussen ook tijd om te gaan eten.
Tussen 15 en 18u mogen we ook weer telkens voor een uurtje een kindje uit de leefgroep gaan halen en daarmee in een van de zaaltjes met speelgoed samen gaan spelen.
Tijdens het gesprek maakte Eliza ons duidelijk dat ze in Hongarije absoluut niet bekend zijn met het concept vrijwilliger. Volgens haar zijn Hongaren ten eerste lui ( en dat hebben we inderdaad gemerkt) en ze doen alleen maar iets als het voor geld is. Nu de opvoedsters goed weten wat we hier komen doen, verloopt de samenwerking veel vlotter.
Wij zijn in ieder geval heel tevreden met deze veranderingen, en Eliza kon niet genoeg benadrukken hoe blij ze in het weeshuis zijn dat wij met de kinderen willen spelen.
Soms merken we toch nog heel erg dat de Belgische mentaliteit niet dezelfde is als die in Hongarije (Ze verbazen zich er vaak over als we spontaan kiezen om met een heel zwaar gehandicapt of heel moeilijk kindte gaan wandelen), maar daar zullen we wel niets aan kunnen veranderen. We hebben nu gelukkig veel meer het gevoel dat we echt aan het helpen zijn hier. Misschien hadden wij de pech dat wij de eerste zijn om het project uit te testen.
Ondertussen zitten we weer in het mooie boedapest om tijdens het weekend uit te rusten. En daarna kijken we zeker nog die laatste dagen met volle goesting tegemoet!
We hebben weer 2 dagen in het weeshuis gewerkt en we raken jammer genoeg een klein beetje gefrustreerd. Er is zoveel werk te doen, maar we begrijpen niet zo goed waarom ze ons hebben uitgenodigd. Heel vaak mogen we niet bij de kinderen komen, of mogen we ze niet eens op schoot nemen. We merken ook dat er heel veel speelgoed is, maar de kinderen mogen er niet mee spelen
Maandag hebben we toch een klein succesje geboekt. In de plaats waar we slapen staat een ballenbad en dat hebben we buiten in het gras opgesteld. We zijn dan enkele kinderen van de leefgroepen gaan halen en we hebben dan met hen in het ballenbad gespeeld. Dat was best wel leuk. Alleen vond de directrice het niet zo tof dat haar ballenbad buiten stond en we hebben het vanmorgen helemaal éoeten afwassen. In de namiddag wilden we met de babys en de peuters gaan spelen, maar dat vonden ze toch niet zo OK, de babys zouden teveel wenen, als ze vreemde mensen zouden zien. maar de babys waren al allemaal aan het wenen en er is niemand die eens aandacht aan hen besteed. Toen we een half uurtje later terugkwamen was de opvoedster verdwenen. We zijn dan toch maar bij de babys en de peuters gaan zitten. Na een half uurtje waren de kindjes al helemaal ontdooit en vonden ze het heel leuk dat wij er waren.
We hebben al beslist dat we gerust onze handbagage willen achterlaten als we daardoor enkele kindjes mee naar huis kunnen nemen.
Net zoals de andere dagen is er smorgens niet veel te doen. De opvoedsters willen dan het liefst dat we observeren, maar daar zijn we uiteraard niet voor gekomen. Meestal is er in de namiddag geen enkele opvoedster te bekennen op de leefgroep en doen we met de kinderen wat we willen, maar deze middag hebben ze ons gevraagd om onkruid te wieden. We konden dus weer niet met de kinderen spelen. Toen we na het wieden terug bij de babys kwamen, heeft de opvoedster ons kwaad weggestuurd.
We hebben meer en meer de indruk dat het grootste werk is dat er een mentaliteitsverandering moet komen bij de opvoedsters. Er zijn er wel, maar ze houden zich gewoon niet bezig met de kinderen. Meestal zitten ze samen te roken of koffie te drinken.
Gelukkig komt er morgen een tolk van de bouworde en die gaat alles met ens eens bespreken. En we hopen dat we dan wat meer gaan mogen.
We merken wel dat de mensen in het weeshuis, ondanks het weinige dat we er kunnen doen, wel heel tevreden zijn van ons. ze zeggen constant kussenem, wat dank u wil zeggen.
Hopelijk zal de volgende blog weer een beetje positiever zijn, we wachten vol spanning ons gesprek met die tolk af
Onze jeugdherberg: Red Bus Youth Hostel, ligt aan het randje van het centrum van Pest. En dat is ideaal om de stad te verkennen. Gisteren zijn we in de voormiddag op een grote overdekte markt inkopen gaan doen om s avonds spaghetti te kunnen maken. We hadden allemaal nood aan een groentenboost, watn groenten en fruit krijgen we maar heel weinig geserveerd. Gelukkig is het eten in het weeshuis ondertussen toch al een klein beetje beter, maar de porties groenten en fruit zijn dus wel wat klein.
Na ons bezoekje aan de markt zijn we tevoet naar Buda gewandeld. Buda en Pest worden van elkaar gescheiden door de Donau. Daar zijn we verschillende kerkjes, burchten en stadsomwallingen gaan bekijken. Buda blijk echt een heel idillisch stadje te zijn.
Omdat het echt wel een hele warme dag was, zijn we ook grotten gaan bezoeken, dit is een overblijfsel uit de 2e wereldoorlog. Hitler gebruikte die grotten voor het opnderbrengen van gevangenen, nu worden ze gebruikt voor het tentoonstellen van kunst.
Dan waren we toe aan onze groentenboost en azijn we onze spaghetti gaan klaarmaken en eten. En tenslotte hebben we in het donker een kleine avondwandeling gemaakt langs de Donau. We zijn dan op een klein festivalletje terechtgekomen, daar was het best gezellig en ook best wel goede muziek.
Vandaag gaan we de synagoge bezoeken en het parlement. En om 17.30u nemen we de bus terug naar Ballasag. En omdat we de jeugdherberg zo goed vonden hebben we ineens terug geboekt voor volgend weekend.
Deze keer zit ik in een jeugdherberg in Boedapest en ondertussen is er al weer veel gebeurd.
jammer genoeg loopt het project een klein beetje stroef, maar we werken er wel aan. In de voormiddag zitten de opvoedsters gewoon bij de kinderen en hebben ze precies niet zo graag dat we veel met hen doen. we mogen ze zelfs niet uit hun bed nemen en op onze schoot zetten. De taal blijft ook een groot probleem. vrijdagmorgen hebben we bijna een hele morgen verspild om uit te leggen dat we met enkele kinderen wilden gaan wandelen. Toen we het eindelijk voor mekaar kregen merkten we dat die kinderen nog nooit buiten hun leefgroep zijn geweest, terwijl het echt een prachtig, groot omheind terrein is. In de nanmiddag kunnen we meer met de kinderen doen omdat we dan vaak uren geen opvoedsters zien. We vermoeden trouwens dat als wij er niet zijn die kinderen ook alleen worden gelaten.
Op de leefgroepen is ook nergens iets van speelgoed te bekennen, maar er zijn 2 rommelkamertjes waar het speelgoed hoog opgestapeld staat. We hebben ondertussen besloten om iets van het speelgoed klaar te zetten, dit aan de opvoedster te laten zien en dan enkele kinderen mee te nemen om met ons te spelen. We hopen dat we op die manier toch meer gaan kunnen doen met de kinderen.
We hebben ondertussen ook al door dat het klussen er niet echt gaat inzitten. De ;uren zijn prachtig geschilderd en er is wel een beetje opknapwerk nodig, maar we hebben al zeker 2 klusjesmannen zien rondlopen.
Donderdagavond zijn we door Nori (onze tolk) bij haar thuis uitgenodigd en hebben haar ouders ons veel informatie gegeven over boedapest. Vrijdag nodigde Nori ons uit op een feest van de parochiegemeenschap daar. De kinderen van die gemeenschap waren samen op vakantie geweest en als afsluiter was er voor de ouders een misviering en bonte avond. Dit ging door in een parochiecentrum van Don Bosco en, de zereld is toch soms klein, de salesiaan die die gemeenschap leidt is een vlaming.
Na het feest zijn we naar Boedapest vertrokken en hebben we overnacht in een prachtige jeugdherberg. Nu gaan we ontbijten en dan een heel weekend lang de stad verkennen
deze blog wordt getypt vanuit een internetcafe met een qwerty toetsenbord, dus er kunnen af en toe fouten insluipen.
De vlucht is vlot verlopen we hadden bij het vertrek wel een half uurtje vertraging, maar ik heb mijn eerste keer in een vliegtuig overleefd.
We werden opgewacht op de luchthaven door de vaste chaufeur van het weeshuis en een jongere die er af en toe vrijwilligerswerk doet en ook engels kan. Zij heet Nori en is onze gids voor de rest van de vakantie. Als we iets willen vragen of zeggen dan verloopt het via haar, want hongaars is echt niet te verstaan.
Gisteren hebben we dan een rondleiding gekregen langs alle leefgroepen. Ik moet zeggen dat ik toch aangenaam verrast was door de huiselijkheid daar. Als we ergens binnenkwaéen draaiden er onmiddellijk een 10tal paar ogen in onze richtin en smeekten ze allemaal om een beetje aandacht. Ik zou de kinderen zo allemaal mee naar huis willen nemen.
Vanmorgen heb ik bij mentaal gehandicapte kinderen gestaan, deze middag bij kinderen die ook fysiek gehandicqapt zijn. Het was al leuk, al is het soms wat zoeken, want de opvoedsters spreken alleen hongaars.
Tot nu toe zijn er 2 kleine minpuntjes: het eten slaagt een beetje tegen en voor een bourgondier zoals ik, is dat wel jammer. Bij aankomst kregen we ossentong en vanmorgen kregen we dat nog eens opniuew, maar dan verwerkt in pate. het tweede minpunt is de slaapplaats, want er hangen geen gordijnen. Ik heb dus nog niet zo goed geslapen. maar als dat de enige minpunten blijven, dan zal het wel een leuke reis worden!
Eerst en vooral al bedankt voor alle leuke reacties die ik heb ontvangen over mijn blog.
Voor ik vertrek wil ik jullie nog even op de hoogte brengen van de laatste nieuwsjes over mijn reis en mijn vertrek. Morgen zal ik vroeg moeten opstaan, want ik vertrek om 8.05u met de trein in Boechout richting Leuven. Om 9u word ik aan het station van Leuven opgepikt door Hannah en Leen en rijden we van daaruit samen verder naar Eindhoven, waar ons vliegtuig naar Hongarije vertrekt.
Uiteraard hoort bij op reis vertrekken ook opruimen en inpakken. Er mogen 2 zakken mee en daarin moet ik gerief inpakken voor 14 dagen. In de 'gewone' bagage mag 15 kilogram inzitten, de handbagage mag maximum 10 kilogram wegen en moet voldoen aan volgende afmetingen: 20x40x55cm.
Toen ik vanmorgen al het gerief dat ik wilde meenemen op mijn bed zag klaarliggen dacht ik: dit wordt een mission impossible. Maar nadat ik 3 keer terug opnieuw ben begonnen met inpakken (en hier en daar nog wat spullen heb thuisgelaten) is het met toch gelukt. Mijn 'gewone' bagage weegt net 15 kg. Mijn handbagage voldoet aan de juiste afmetingen, en wat beter is: ze weeg slechts 6kg in plaats van 10!
Voila, volgend berichtje zal ik waarschijnlijk vanuit Hongarije posten Ik begin al een beetje kriebels te krijgen, want het is ook de eerste keer dat ik met het vliegtuig op reis zal vertrekken. Spannend, spannend, spannend!
Zoals de meeste onder jullie wel zullen weten vertrek ik op 7 juli voor 2 weken naar Hongarije. Deze reis heb ik geboekt via de Bouworde. Met 5 andere meisjes, Eline, Hannah, Leen, Maartje en Nele, ga ik daar de handen uit de mouwen steken in een weeshuis.
We weten zelf nog niet helemaal wat ons daar te wachten staat, maar ik zal jullie al even op de hoogte houden van de dingen die we wel al weten.
Op 7 juli vertrekken we om 12.35u vanuit Eindhoven naar Boedapest, deze vlucht duur 2u. In Boedapest worden we met een busje opgehaald door de mensen van het project. Van daaruit is het nog ongeveer 40km rijden naar Balassag.
Het weeshuis waar we gaan werken staat in voor de opvang van 'gewone' kinderen, kinderen en volwassenen met een beperking en moeders met kinderen op de vlucht. Wat we daar allemaal gaan doen, staat nog niet vast. We kunnen worden ingezet voor de verzorging van de kinderen of om met de kinderen te spelen. Het is ook mogelijk dat men aan ons vraagt om kleine klusjes op te knappen, bijvoorbeeld schilderwerken. Maar dat zullen we allemaal ter plaatste beslissen in overleg met de verantwoordelijken van het weeshuis.
In de weekends krijgen we telkens 2 dagen vrij om Hongarije een beetje te gaan verkennen. Wij zijn zeker van plan om dan naar Boedapest te trekken. We willen ook graag het Ballatonmeer en de natuurparken in de buurt gaan bezichtigen. Maar ook hier hebben we geen vaststaand plan.
21 juli vertrekken we dan terug naar huis. Om 10 vertrekt onze vlucht weer van Boedapest naar Eindhoven.
Ik heb in ieder geval al heel veel zin om naar Hongarije te vertrekken. Hopelijk lezen jullie mijn blog ook met evenveel plezier!
