Het is al bijna een jaar geleden dat ik hier nog iets postte. Lichamelijke problemen, lees kwetsuren en een gebrek aan motivatie hebben me bijna doen besluiten om de loopschoenen aan de haak te hangen.
Nu de adductoren bijna genezen zijn en ook de ontsteking op de zitknobbel bijna tot het verleden hoort, heb ik er terug zin in. Ben steeds blijven trainen, maar in mindere mate. Vooral veel gefietst, al vind ik daar mijn ding niet echt in.
Ik heb dit jaar een zestal wedstrijden gelopen, allemaal kleinschalige evenementen waar ik hier en daar eens op het podium kwam te staan.
Ondertussen heeft zich ook weer een andere blessure aangemeld, ontsteking van de voetpees, ofte facias plantaris.
Maar ik kan er mee lopen, al heb ik achteraf wel weer pijn.
Ik ben ondertussen ook lid geworden van een ander loopteam namelijk TSR onder leiding van Jo Haenen.
Maar genoeg geklaagd en gezaagd, over tot de orde van de dag.
Het wedstrijdverslag van de Don Bosco Jogging in Luik, een onderdeel van de CJPL challenge. Hier heb ik mijn interesse op laten vallen naar volgend jaar toe, als is daar na vandaag ook weer enige twijfel rond onstaan.
Vanmorgen thuisgekomen van het werk en een uurtje op de zetel gaan liggen. (Ja het is nog steeds van datte, pensioen is helaas nog veraf 😕)
Richting Luik getrokken zonder enige wedstrijdinfo, alleen het startuur wist ik ☺
Toen ik daar aankwam wist ik meteen wat me te wachten stond, en dat was zeker geen parcours "plat et rapide" zoals ze in Wallonie plachten te zeggen.
Met 181 lopers aan de start voor de hoofdwedstrijd, zijnde 10,68 km. Vrij chaotisch zoals gewoonlijk probeerde ik al dalend mijn tempo te vinden. En dat lukte vrij aardig. De eerste km liep ik onder de 4min/km, en ook de tweede, ondanks het knikje op het einde. En net dat knikje was de voorbode van een zware derde km waar ik amper 12km/u haalde. Dit trok zich nog even door en op km 5 was het weer dalen en zo liep ik nog eens onder die magische 4 min. Dan kwam er een passage door een mooi park met wat hellingen en onverharde stukken, het bleef zwaar. Op km 7 ging zelfs even het licht uit, geen evidentie als je met een zonnebril loopt. Het duurde tot km 9 eer ik terug bij positieven was. In de laatste volle km mochten we nog eens afdalen en terug een tijd boven de 15km/u. Dan was het nog een kleine 700 meter tot de finish, maar in de laatste 200 meter ging het plots weer stijl omhoog. Ik stond zelfs even geparkeerd, maar toen ik hoorde dat het maar 50 meter meer was en twee lopers achter mij dreigend korter kwamen had ik nog een kort sprintje uit de benen geperst. Bovenbenen waren ondertussen betonblokken en ik probeerde wat uit te lopen, al was de goesting op. De prijsuitreiking liet op zich wachten, liefst 2 uur na mijn aankomst.
Uiteindelijk ben ik als 24 ste binnengekomen in een tijdvan 47.44 en werd ik vierde in mijn categorie, net zoals in Lantin een paar weken geleden, ook een onderdeel van deze challenge.
Wat ik ook weer ga doen is de organisatie beoordelen op min en pluspunten.
Plus= mooi parcours
goede parkeergelegenheid
bevoorrading ok, peperkoek, fruit en water bij aankomst
Gisteren nog eens een echte "wedstrijd" gelopen. De afsluiter van de Haspengouw Challenge is best een mooie maar pittige wedstrijd, 15 km lang en met enkele onverharde passages en ook enkele te overwinnen hoogtemeters. Mijn prestatie vorig jaar evenaren 1u06( slechtste prestatie ooit daar) zou gezien de omstandigheden al vrij goed zijn, echt veel zin had ik er trouwens niet in. Toch met een klein hartje afgezakt naar Kotsoven, al had ik ook kunnen opteren voor een lange duurloop met loopmakker Sven Nicolaij. Maar ik dutte na mijn nachtdienst lekker in op de sofa.
Dus werd het Kortessem. Iets meer dan 200 lopers aan de start, niet slecht voor deze organisatie (komt waarschijnlijk ook wel door de mooie geldprijzen die ze verloten onder de aanwezigen die hun wedstrijd uitlopen). Geen idee wat en hoe ik zou lopen vandaag, gewoon vertrekken en dan zie ik wel. Na amper 300 meter bij het ingaan van de eerste bocht kreeg ik het "gezelschap" van een ex-loopmaatje/vriend, die door omstandigheden dus mijn vriend niet meer is. Hij keek me aan met een blik van, hier ben ik, ik ga je "pakken". Mij niet gelaten, ik weet dat hij in goede vorm verkeert en ik momenteel in een mindere periode. Maar ik liet me niet afschrikken en legde er de pees op voor zover dat mogelijk was. Gedurende twee km plaatste hij telkens ik aanstalten maakte om hem voorbij te gaan een kleine versnelling (4.07/4.07). In km 3 ging het wat bergaf en kon ik het tempo opdrijven, en dat was net genoeg om hem van mij af te schudden. Daarna probeerde ik zo lekker mogelijk te lopen zonder achter mij te kijken of me op te jagen. Ik liep in een groepje van 5, maar allen moest ik na een tijdje laten gaan. Onderweg werd ik nog door een paar lopers gepasseerd en ééntje kon ik daarvan bijhouden. Ik bleef op mijn elan doorgaan zo goed en kwaad het kon. Na de passages op het onverhard probeerde ik terug te recupereren, maar in de laatste onverharde passage op km 10 kreeg ik het zowaar moeilijk. De "vijand" was echter op veilige afstand en dus liet ik me gewillig uitbollen. Het was nog 5 km dan, waarvan de laatste 3 km alweer eindeloos leken te duren. De laatste km zette ik nog mijn beste beentje voor, maar ook ik had mijn beste kruit al verschoten. Bij het ingaan van de laatste bocht trok ik nog enkele pijnlijke grimassen, maar uiteindelijk blij dat ik over de finish kwam na 1u en 4 min.26 afgezien te hebben. Na een verkwikkende douche nog enkele lekkere biertjes achterover geslagen terwijl we geduldig wachtten op de prijsuitreiking annex tombola. De "geldprijzen gingen ook dit jaar weer aan mijn neus voorbij, maar uiteindelijk kon ik toch nog een waterkoker op de kop tikken. Mijn "jongste" zal blij zijn met de aanwinst voor haar uitzet.
Goede organisatie.. -mooi parcours -twee maal bevoorrading -warme douches -mooie tombola -zakje met wat chips/water/fruit aan de aankomst en een blikje Red Bull Punten beoordeling 8/10
Nog eens terug aan het "bloggen" geraakt, al is de motivatie ver weg sinds het "incident" Maar we lopen nog, al is het op een laag pitje, met de bijhorende pijn. Maar hier ga ik niet meer over klagen, stuit toch steeds op onbegrip. Ik heb me ook voorgenomen om het ook wat kalmer aan te doen, me niet meer zo competitief op te stellen.Ik moet ook niks meer bewijzen denk ik zo. Mijn lichaam kan het ook niet meer aan vrees ik, al heb ik toch nog een beetje hoop.
Maar goed, ik blijf ondertussen niet stilzitten en heb ik een "nieuw" doel gevonden. Ik ga me in de toekomst wat meer toeleggen op "haaswerk" en ik heb iemand gevonden die dat wel kan appreciëren.
Op 4 oktober trok ik daarom naar de 10 km van Luik, een organisatie van jawel, de zo verguisde Golazo organisatie, maar met 9 euro voorinschrijving kan ik nog net leven. Samen met Adinda en haar partner en nog een andere loopster trokken we naar ginder. Ik ontfermde me over Adinda, haar doel was de 10 km onder de 50 minuten te lopen. Omdat ik me nog moet inwerken in dat hazen vertrokken we de eerste km iets te snel (4.37), de tweede km in 4.47. Ik dacht dat het lekker liep, maar Adinda voelde dat niet zo aan. Gaandeweg vertraagde het tempo en tot km 7 bleven we op schema. Maar door de passage langs de Foire de Liëge en de daarbijhorende geuren van smoutebollen , frieten en ander vettig gebak werd Adinda wat onwel.Ze had zich op deze wedstrijd veel te fel gefocust en mede hierdoor speelde de zenuwen haar ook parten.0 Bij de laatste drinkpost stopte ze net iets te lang om ons doel nog te halen. Toch probeerde ik er nog alles uit te halen, maar helaas werd het 50.20 voor 9,95 km. Volgende keer beter, voor beiden was dit leergeld ;-)
De week er voor deed ik ook nog mee aan de "natuurjogging" van Landen, een recreatieve wedstrijd. Ondanks mijn vrij trage start liep ik toch lang bij de top 10. Moest ik versneld hebben zou ik zeker vooraan gelopen hebben. Maar het zou geen natuurjogging zijn, moesten er geen obstakels tussen zitten, en een eerste passage "onverhard" op km 3 werd een feit. Hier kon ik nog vrij goed doorheen, maar op km 6 werd het alleen maar erger en verloor ik meteen heel wat plaatsen. Maar geen erg, het was een mooie training van 15 km die ik afhaspelde in één uur 19 min.
Loopmaatje Adinda had ondertussen de halve marathon van Eindhoven op haar bucketlist gezet en zou deze graag onder de 2 uur uitlopen (vorig jaar 2u01.57) Samen met een vriendin ging ze daar op weekend. Ik had eigenlijk andere plannen, tot ik héél toevallig op een toch wel héél goedkoop startnummer botste. Alles nog een keertje gecheckt en uiteindelijk toch dat nummer gekocht, al vertrouwde ik het in eerste instantie niet. Het was te goedkoop om waar te zijn. Maar goed, het nummer was binnen en ik wilde haar verrassen met mijn "aanwezigheid". Samen met haar man die de 10 km zou lopen, trokken we zondagvoormiddag naar Eindhoven. Het zou geen vrouw zijn, als ze het al niet een beetje doorhad dat ik ging komen, maar uiteindelijk was te toch tevreden om een gesprekspartner te hebben tijdens haar "tochtje". Met 9000 !!!, nooit gezien overigens, stonden we in verschillende startblokken aan de start. Desondanks we in het laatste startvak stonden konden we toch vrij vlot starten. Het te lopen tempo was dan ook 5.35m/km. Alhoewel we daar niet in slaagden gedurende de eerste twee km, en met de drinkstops onderweg die toch wat seconden kostten, konden we uiteindelijk toch na 1 uur 56 min en een handvol seconden over de finish lopen. Adinda had in de laatste 300 meter wel nog een ferme eindsprint in haar benen die ik niet kon beantwoordden. Ja ze heeft me goed liggen gehad de laatste km's met te zeggen dat het niet meer zo goed ging, haha. Maar ik kon er mee leven. Het was een mooie belevenis ondanks de drukte, maar niet iets om elke week mee te doen, ook gezien de hoge inschrijfprijzen. Dit keer had ik het geluk van een nummer over te nemen, maar dat zal niet altijd zo zijn.
En zo blijven we toch weer wat verder "kabbelen", dag na dag, week na week, hopend op betere tijden. We zien wel wat de toekomst brengt, ondertussen probeer ik te blijven genieten van het lopen.
Afgelopen weekend nog eens sportief bezig geweest. Zaterdag de Willy Vannitsen Classic gereden en alweer gekozen voor de 95 km in plaats van de beoogde 135 km.Heb er via een ommetje dan toch nog 100 km van gemaakt.Da's voor mij meer dan genoeg, 4 uur en meer op een fiets zitten is niet echt iets voor mij.
Zondag stond er in Berloz, op amper 10 minuten van mijn deur en woonplaats van loopmaatje Kristof, een kleinschalige wedstrijd op het programma, georganiseerd door de "commune de Berloz". Dezelfde wedstrijd loopt ook in maart, maar maakt dan deel uit van de Challenge Hesbignon, en brengt dan net iets meer volk op de been dan vandaag, waar er 79 deelnemers de 11 km trotseerden en nog een 50 tal de korte afstand. Voor slechts 2 euro kreeg je een startnummer, maar die kreeg je terug na inlevering van dat nummer, dus een gratis jogging! Er waren trouwens prijzen voor de eerste 3 op beide afstanden, voor de eerste dame, de eerste junior, en de eerste 50+ en daar zou ik wel eens in aanmerking voor kunnen komen. Al kon ik meteen mijn dromen opbergen want loopmakker Valère was ook aanwezig. Op een goede dag kan ik hem wel eens aan, maar momenteel is dat een utopie, gezien de nog steeds overheersende last aan de hamstring-bil.
De wedstrijd dan.Ergens midden in het apk vertrokken, en het was zo een beetje de bedoeling dat Kristof en zijn maat, die streden om de titel van eerste Berlozien, mij zouden volgen gezien ik een tempo van 14 km/u probeerde te lopen Eerste km ging in 4.12 dus doel meer dan haalbaar. Van 4.08 naar 3.58/4.01/4.01, dit zijn de eerste 5 km. Ik loop in de buurt van de concurrent van Kristof, deze laatste heeft helaas na 3 km al moeten afhaken vanwege het hoge tempo. Voor me loopt Valère en bij hem spot ik nog een 50 plusser, daar ga ik toch van uit. Bij km 5 lopen we een onverhard pad in, net na de bevoorrading en ook net nadat ik mijn bril heb afgezet die vol hing met zweetdruppels waardoor ik amper iets zag. Maar dat werd er nu niet beter op en gezien de ondergrond werd ik genoodzaakt het tempo te laten zakken.4.23 voor km 6. Ja, en dan wist ik het uiteraard al. De benen geraken een beetje verzuurd, het tempo is er volledig uit. De twee 50 plussers nemen meer afstand, ik probeer maar het lukt me niet het gat te dichten.Dan blijf ik maar op mijn elan doorgaan, 4.14/4.19/4.19. Op km 9 moet er nog een brug beklommen worden en daar heb ik het toch even moeilijk Het wordt 4.22. Laatste 900 meter probeer ik nog wat, al zijn de vogels vliegen en is er achter mij niks meer te zien. Ik loop over de finish in 45.44 voor 10,9 km en dat is 4.12min/km gemiddeld ofte 14,3km/u. Daarmee word ik 10de algemeen en derde 50 plusser. Daar zal ik maar tevreden zijn zeker? Na de wedstrijd nog wat nagekaart met de aanwezige Vlamingen Jean-Marie, Valère en Kristof. Ook nog een prijsje gewonnen met de tombola. Wat de toekomst brengt qua wedstrijden heb ik nog geen idee. Het plan is er (nog maar eens) om te stoppen met wedstrijden, maar hier en daar toch nog een joggingske als deze mee te pikken voor de fun. De blessures en slijtageperikelen blijven mijn lichaam teisteren, en daar is niks leuk meer aan. Daarom dat ik me moet bedenken naar volgend jaar toe. Maar dat is nog even weg, voorlopig blijven we nog even verder harken en werk ik nog enkele wedstrijden af die me interesseren.
Volgend weekend bij mooi weer fiets ik de Wilderen Classic op zaterdag (90 km of 110 km), en op zondag de jogging de Remicourt.
Wedstrijd nr 17 in de Challenge Cours la Province. Startuur 18u Afstanden respectievelijk naar keuze, 1,2,3 of 4 ronden van 2500 meter.
Gisterenavond vertrok ik richting Warnant voor een kleinschalige wedstrijd die sinds dit jaar is opgenomen in de ClaP competitie. Niet zoveel volk aanwezig, een 180 tal lopers voor alle afstanden.Ook weinig Vlamingen deze keer.Ik was er als enige Speelhofrunner, verder nog enkele bekenden, zoals Valère, Michel, Jean-Marie, Greta, pa en zoon Mertens en Robin Leduc. Eèn rondje opwarmen om het geheugen wat op te frissen, vorig jaar liep ik hier 3 rondjes en viel toen net buiten de "prijzen" Ik had er eerlijk gezegd weer weinig zin in, weet niet wat het is de laatste tijd, maar denk toch dat het vooral komt door de aanslepende pijn in de hamstringzone.Ik weet uiteraard dat "rust" de enige remedie is op genezing, maar dat zie ik momenteel niet zitten. Soit. Er wordt afgeteld en ondanks ik vrij vooraan sta word ik weer opgeslokt door de menigte.Een niet al te snelle start dus en dat komt in tegenstelling tot anders mijn ademhaling ten goede. (4.13) Ik zet mijn weg voort en word aangemoedigd door Beatrice, een mooie en lieve dame, die meermaals in mijn buurt loopt, maar nu verkiest om even haar kinderen te begeleiden.Toch zal zij de overwinning binnenhalen op 3 rondjes. Tempo iets omhoog en tevens achtervolging inzetten op Michel en Valère, de enige bekenden die in mijn buurt lopen. Maar vandaag zijn beide heren een maatje te groot voor mij.Ik dring dan ook niet meer aan en probeer op een voor mijn comfortabel en aanvaardbaar tempo te blijven lopen. De smalle passages maken het na enkele rondjes al wat moeilijk om de gedubbelden voorbij te steken, maar ik maak er geen punt van.Tijd is vandaag niet belangrijk.Pijnloos lopen of zo goed als toch, wel.Na drie rondjes wil ik het even voor bekeken houden en een gokje wagen of ik al dan niet een ereplaats kan bemachtigen.Maar het mooie aan deze wedstrijd is, dat je niet weet wie er wanneer is gestopt, dus loop ik nog maar even door.Al neemt de snelheid wel ronde na ronde af, ik blijf gestaag doorgaan .In de laatste ronde heb ik nog twee lopers in't vizier en ik tracht er bij te komen.Maar ik ben moe, of eerder lui, en laat de kerels lopen. Na exact 10 km (op 20 meter na, die ik er nog even bijloop na de finishboog), kom ik binnen in 42.46, geen toptijd maar who cares? Ik word 13 de op de 77 lopers die voor de 10 km kozen, en tweede in mijn leeftijdscategorie. Maar er wordt alleen podium gehouden voor de eerste drie op de 10 km en de eerste twee op elke andere afstand. Geen probleem, de after party is daarom niet minder plezant.Met de tombola win ik nog een paar flesjes bier en bijhorend glas.De hoofdprijzen schieten helaas hun doel voorbij ;-). Tot rond middernacht houden we onze Waalse broeders gezelschap en er wordt héél wat afgekweeld op de karaoke. Het moet eens kunnen, zeker nu ik verlof heb.
Volgende "wedstrijd" zou de bosloop in Tessenderlo-Gerhagen kunnen worden, maar dat hou ik nog even in beraad. Even aankijken hoe de hamstringblessure evolueert. Het probleem is dat ik te graag loop, anders zou die rust geen probleem zijn. Ach, we zien wel ;-)
Gisteren stond de twaalfde wedstrijd op het programma van de Challenge Hesbignon, tevens de enige wedstrijd op Vlaamse bodem en dat trekt dan ook enkele Vlaamse subtoppers aan. Zaterdagmorgen na het werk nog even gerust en het was een prachtige dag, dus besloot ik toch nog gauw een tochtje te wagen met de fiets om de beentjes wat los te maken. Of dat een goed idee was, geen idee, wie zal het zeggen? 69 km op de teller aan 25km/u, rustig genoten van de omgeving met hier en daar een kort klimmetje (300 HM) Paar uurtjes liggen zonnen, nog een paar uurtjes naar bed en tegen 18 u opgestaan en me stilaan klaargemaakt. Daar deze wedstrijd op amper 3 km van mijn deur start en bijna aan mijn deur passeert (misschien had ik daar wel kunnen inpikken en een mooie plaats kunnen lopen, hihi ;-) ), besloot ik om op te warmen tot daar.Ik liep dan ook meteen het zwaarste stuk, de laatste 2,5 km.Zo wist ik ongeveer waar ik mijn voeten moest zetten als de "moment" er aan kwam. Inschrijving voldaan, her en der wat bijgepraat en dan was het tijd voor de start. Met 234 deelnemers (niet onaardig voor een Vlaamse wedstrijd in de CH ), stonden we er weer om alles te geven, ieder naar eigen vermogen. Ondanks de nog steeds sluimerende last in bil-hamstring besloot ik er toch vol voor te gaan.Ik wist dat het zwaarste gedeelte in de tweede helft van de wedstrijd kwam, dus was een snelle start misschien wel de beste aanval.En dus zo geschiedde.Km 1 nog even zoeken naar mijn plaats, starten is altijd chaos bij mij, maar toch 4.01.Aanval inzetten gaat steeds gepaard met mijn ondertussen gekende verroeste fiestpompgeluiden, een stoomtrein is er niks tegen.Km 2 in 3.50, km 3 in 4.00.Gaat goed, km 4 in 4.08, km 5 in 4.09. Km 6 krijgen we een eerste klim en ondanks mijn klimcapaciteiten doe ik er toch even over om boven te komen (4.25). Opnieuw geraak ik in mijn element en kan een paar concurrenten counteren.Andere loopmaatjes zijn me vandaag te sterk af.(km7 in 4.01) De vermoeidheid begint te wegen en het zwaarste moet nog komen.Km 8 is dan ook de overgangskilometer en die loop ik 4.18. Ietsje voor km 9 krijgen we het eerste stuk onverhard van 750 meter licht stijgend droog parcours, moeilijk beloopbaar, maar ik red het wel (4.39) Dan een stukje op een vlak grasveld, kris kras door plantages en nog een paar zware stukken loodsen ons richting finish.(km 10 in 4.22) De laatste 750 meter nog even gas bijgeven, want de concurrentie is wat genaderd al komt mijn positie nooit echt meer in gevaar.De laatste 100 meter is toch nog steil bergop en dat ligt enorm zwaar.Al stervend kruip ik als het ware over de finish. OEFFFFF !!
Ik word 40 ste algemeen en 7de 50 plussers, zonder de "inwijkelingen" was een vierde plaats het hoogst haalbare vandaag. De 10.78 km afgehaspeld in 45.25, da's goed voor een gemiddelde snelheid van 14,2 km/u, avg 4.13 min/km Gemiddelde hartslag 174, max 180. 63 hoogtemeters. En tevreden over het resultaat, meer had er waarschijnlijk toch niet ingezeten. Nog enkele foto's om af te sluiten. En nu 14 dagen verlof op't werk, nog even zien hoe ik die ga invullen.Rust zou natuurlijk de beste optie zijn, maar de wedstrijden blijven zich opvolgen.Ach, we zien wel, toch proberen te blijven lopen zoveel mogelijk binnen de pijngrens, en wat fietsen uiteraard.
Afgelopen zondag trokken we met een deel Speelhofrunners naar deze nieuwe wedstrijd van de CH. Geen idee wat we mochten verwachten.Ik sukkel nog steeds met de hamstrig-bil en had er eerlijk gezegd weinig goesting in, zeker ook omdat het nog vrij warm was.Al kan ik daar redelijk goed tegen, toch had ik geen zin om veel op te warmen.De vaste Vlaamse delegatie was ook aanwezig en dus ook enkele concurrenten extra in mijn categorie.Podium zou dus zeker niet haalbaar zijn.Dan maar proberen de schade te beperken zeker? Met ruim 200 man, en dat is weinig naar Hesbignon normen (daar zal de warmte wel voor iets tussen gezeten hebben denk ik ) voor de aangekondigde 11,5 km wedstrijd die samen met de korte afstand vertrok. Ik vatte post ergens in het midden van het pak met de bedoeling van niet te snel te starten.Maar het is moeilijk om afgestopt te lopen als de benen meer willen.Dan maar proberen slalommen tussen de lopers door.4.23 voor km1. Tweede km vlotte het al wat beter en kon ik nog eens 15km/u rennen.En dan kwam er een stuk onverhard,grrrrrr op km 3 en dat gedurende een volle km.Terugslag dus en met 4.13 bleef de schade nog vrij beperkt.Dan kon ik het tempo terug wat opdrijven, maar met op km 6 een zware klim voor de boeg zakte alweer het tempo (4.20). Ik deed er alles aan om nog enkel concurrenten bij te halen, maar die waren helaas wat te ver weg.Kreeg dan ook nog een insect in mijn mond dat zich waarschijnlijk onmiddellijk een baan wist te vinden naar beneden.Toch probeerde ik het beest nog uit te braken, want ik wist zeker dat het geen vlieg was en ik was bang dat ik inwendig zou gestoken worden.Ik kreeg het er helaas niet uit, maar gelukkig voelde ik niks meer en kon dan mijn wedstrijd voortzetten.Op km 9 kregen we opeens hetzelfde onverharde traject van km 3 voorgeschoteld,pfff.Toch overleefde ik ook dit, zij het aan een veel trager tempo 4.27.Twee laatste km kwamen er aan, want ik ging er van uit dat het 11 km was.Er liep een loper langszij, en ik pikte onmiddellijk aan en kon hem een tijdje bijbenen.Maar toen ik zag dat hij geen rechtstreekse concurrent was liet ik hem gaan.Het bordje van km 11 was in zicht, oef, bijna gedaan.Ik zag niet direct een finishboog, dacht dat het maar 200 meter of zo meer was.Maar dan kregen we nog een serieuze helling voorgeschoteld gedurende 500 meter.Ik zat er redelijk door en het tempo zakte nog meer.Ik keek nog eens achter me, en had genoeg voorsprong zodat ik me niet meer forceerde.Mijn laatste 750 meter legde ik af in 3.25.Wat was ik vandaag weer blij dat ik over de finish was.Het was weer enorm zwaar, niet zozeer door het parcours , maar wel door de hitte. Nog even gewacht op de overige loopmaatjes, even opgefrist en dan nog iets gedronken terwijl we wachtten op de prijsuitreiking annex tombola. Ik werd 30 ste op 204 deelnemers en 8 ste 50+ , toch nog zo geen slecht resultaat. Met de tombola won ik zes flesjes Leopold 7 bier en een waardebon voor een lunch in een champagnebar. Daarna huiswaarts , want in de vooravond stond de BBQ van ons clubje op het programma.En dat hebben sommigen onder ons duchtig gevierd. Maandagavond was er ook de kermisloop in Nieuwerkerken, maar di heb ik laten schieten wegens de bilproblematiek.Wel gaan fietsen in de voormiddag met loopmaat Kristof die eveneens de wedstrijd liep in Wallonië. 's Avonds dan toch afgezakt naar Nieuwerkerken....om te supporteren en daar hoort de nodige dorstlesser bij . Het was weer een leuk weekend, en volgend weekend kan dat ook weer zo worden, met op zaterdag de 12 wedstrijd van de Hesbignon, deze is in mijn achtertuin en meteen ook de enige Vlaamse loopwedstrijd in deze Waalse Challenge. Helaas moet ik zondag nog gaan werken en kan ik weer niet blijven plakken. Om af te sluiten nog enige plaatjes die geschoten werden door èèn van de vaste fotografen Eddy Defrère, bedankt daarvoor!! See you....
mijn blogje heeft weer even achterstand opgelopen. De zin om te schrijven was er niet meer.Maar op loopgebied niet stilgezeten.
Vorige week zondag heb ik de zware wedstrijd in Hermalle-sous-Huy, mijn 14 de wedstrijd in de Clap competitie afgewerkt.
De 14,5 km lange wedstrijd werd een strijd door de bossen met vele hindernissen, dus een trage maar mooie tocht, beetje trailwaardig.Ik deed er trouwens één uur 20 over ;-)
Dit weekend stonden er twee wedstrijden op zondag op de planning en meteen stond ik voor een dilemma.
Op zondagvoormiddag een zware wedstrijd afwerken of met mijn collega's Speelhofrunners naar de "vrienden" in Wellen trekken, een organisatie die me nauw aan het hart ligt.Deze laatste wedstrijd maakt deel uit van de Haspengouw Challenge, die ik door omstandigheden dit jaar niet ga volgen.
De wedstrijd in Fallais biedt voor mij ook geen perspectief, maar omdat ik van plan ben om alle 20 wedstrijden proberen te lopen in de Challenge Hesbignon, voel ik me verplicht om toch af te zakken naar Wallonië.
Op zaterdag pik ik nog gauw een fietstochtje mee van 100 km met een gekwetste loopcollega.
Zondagmorgen na het werk nog even plat op de bank en dan klaarmaken en richting Fallais.Deze 13,4 km lange wedstrijd kan ook gecatelogeerd worden onder trailwedstrijd. Waar het de eerste 4 km nog lichtjesbergop gaat, maar vlotjes loopt, krijg je op km 5 meteen een eerste test.Onverharde toestanden, klimmen, afdalingen met kasseien en ander gesteente, dit bleef nog even doorgaan en tussen km 6 en 8 moesten w edan nog eesn door bos-en andere weilanden.Kortom ALWEER een zware dobber voor ondergetekende. Het resultaat is dan ook bijkomstig.Ik deed er een uur en drie minuten over en behaalde pas een 11 de plaats in mijn categorie.Enig pluspunt, Marcel, een concurrent in dezelfde categorie eindigde achter mij.
Namiddag dan, Wellen time, Bokkerijdersrun.
De bedoeling was hier samen met loopmaatje Pieter op de laatste rij te starten, zo rustig opbouwen zonder forceren en zien waar we uitkwamen. resultaat onbelangrijk, pret maken des te meer. En dat hebben we met verve gedaan.Twee rondjes door Wellen dorp en omstreken genietend van de zon, de natuur, de supporters en vooral de "speciale" bevoorrading. Een pintje drinken tijdens de koers moet kunnen ;-)
Ik deed ongeveer 47 min over die 10 km, en ondanks de vermoeidheid toch nog genotten van zoveel plezier.Moet een mens eens meer doen.Maar ja, we zijn altijd maar bezig met "presteren", dat genieten al eens vergeten wordt. Dat genieten hebben we na de wedstrijd met verve verdergezet met de overige Speelhofrunners en enkele goede bevriende lopers zoals Max Knapen en Jo Haenen, twee nieuwe namen in het loopwereldje , maar wel twee toffe kerels.
Volgend weekend zet ik voorlopig maar één wedstrijd op de planning en dat is zondag mijn 15 de wedstrijd in de ClaP, da ga ik richting Villers l'Eveque en daar wil ik graag nog eens uithalen, tenminste als mijn hamstring niet moeilijk doet.
We hebben nog een week de tijd om wedstrijdklaar te geraken, maar ik heb er wel een goed oog in.
Op maandag wil ik eventueel nog wat gaan uitlopen op de kermisloop in Terkoest-Alken, maar dat zien we dan wel weer.
Nog enkele foto's om af te sluiten.....groetjes...
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
.
