Het is van 2015 geleden dat ik hier nog liep en ik had op vrijdag plots de beslissing genomen om nog eens terug te gaan.
Ik voelde mij de hele dag al niet echt super , mottig en flauw gevoel. Veel geslapen en uiteindelijk toch besloten om af te zakken naar dit boerengat. Een tweetal kermiskramen , een frietbarak , en een tent waar de inschrijving plaats vond en er achteraf gezellig kon gefeest worden. Maar een herhaling van 2015 zou het zeker niet worden , niet qua feesten en ook niet qua loopprestatie.
Uiteindelijk besliste ik om voor twee rondjes te gaan , zeker omdat het gevoel nog steeds niet super was en het ook redelijk benauwd was . Twee rondjes dus , goed voor 5,5km. De start is voor mij altijd een heikel punt , ik ben een trage starter zeg maar.
4.22 voor km 1. Volgende km liep een beetje naar beneden en daar kon ik nog eens net boven de 15km/u lopen.
Het liep ook hier een beetje op en af en er was , hoe kan het ook anders een strook onverhard in deze wedstrijd waar ik behouden liep.
Na km 3 was het tempo er uit en toen er iets laters twee jongere kerels me voorbijsnelde wist ik hoe laat het was . De laatste km probeerde ik er nog uit te halen wat er in zat en liep ik 4.09. Nog 500 meter en hier besloot ik me niet meer te forceren , de ereplaatsen waren voor mij toch vliegen. Aankomst als 7de en 1ste V2 in een tijd van 23.30 , een gemiddelde snelheid van 4.15 min/ km ofte 14 km/u.
En dan zou je denken , ik ben tevreden maar ik heb het gevoel dat er hier toch wat meer ingezeten had. Mijn scheenbenen lieten me echter voelen dat ik toch diep gegaan was. Uiteindelijk toch tevreden dat ik maar voor twee rondjes gekozen heb want ik zou me kapot gelopen hebben op de 4 ronden. Op zondag staat er trouwens nog een wedstrijd op het programma en daar wil ik ook wel deftig voor de dag komen. Al is mijn eerste gedacht om daar de 10 miles rustig uit te lopen als training. Maar mezelf kennende... dat lees je in mijn verslag op zondag 😉
Afgelopen zondag liep ik voor het eerst in de kleuren van mijn nieuwe loopteam , Sunday Runday Belgium. Eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat ik me nog zou binden aan een club maar dankzij loopmaatje Pieter heb ik de stap toch genomen. Hopelijk kan ik hier mijn passie voor het lopen verderzetten.
Dus trok ik zondag naar Wonck waar ik al direct een paar loopmaatjes mocht begroeten. Linsey is een topper bij de dames en Kevin kan ook een stukje lopen. Verder nog wat Vlaamse toppers en een paar oudgedienden aan de start. Het was ook hier een fijn weerzien bij enkele lopers die ik al jaren ken.
Aan de start iets meer dan 200 lopers voor de 5 en 10 km , waarvan 137 voor de 10.
Het startsein was al gegeven voor ik het in de mot had , dus volledig verrast uit de startblokken.
Wie Wonck kent weet dat het daar heuvelachtig is maar met een hoogteverschil van 107 meter vond ik het nog best meevallen.
De eerste km in 4.17 , de tweede in 4.03. Naar het einde van die tweede km kregen we een strook onverhard , gelukkig maar 200 meter maar blijkbaar een voorbode van wat nog komen zou.
Km 3 en 4 gingen vrij gelijkmatig 4.13/4.14
Net voor het ingaan van de 5de km kwam er terug een onverhard gedeelte en dit ging wel even duren . De km-tijden zakte dan ook als een pudding in mekaar ondanks er toch hier en daar wat redelijk beloopbare stukken bij waren waar ik de schade kon beperken. Over schade gesproken , op km 7,5 ging het neerwaarts en besloot mijn lichaam eens kennis te maken met de Waalse ondergrond. Even groggy maar onmiddellijk terug opstaan was de boodschap. Mijn al gehavende knie vertoonde schaafwonden en het bloed liep er een beetje af. Maar ik zette door ondanks de pijn. In het begin mankte ik nog wat maar naarmate de wedstrijd vorderde ging het terug wat beter. In de voorlaatste km werden we nog even door de plaatselijke grotten geloodsd , het werd even draaien en keren .
Km 9 liep ik in 4.09 maar ik zat er wel door en ik voelde de knie trekken. De adrenalinestoot die door mijn lichaam stroomde beloonde mij nog met een laatste snelle km ( 800 meter aan 4.06 m/km)
Als 18de kwam ik over de finish in 43.24 , gemiddeld 4.26/km.
Zonder de val had er waarschijnlijk wel íets meer ingezeten maar toch tevreden alweer met het resultaat.
Ik werd ook nog derde V2 maar ook hier geen apart klassement.
Vier dagen na de wedstrijd doet de knie nog pijn maar er wacht komende zondag alweer een nieuwe wedstrijd. Hopelijk is de knie tegen dan wat minder pijnlijk. Bij het trainen heb ik weinig of geen last , dus heb ik toch wel vertrouwen dat het goedkomt voor zondag.
Vandaag ook naar de kniespecialist geweest en net als in de linkerknie is er ook rechts blijkbaar kraakbeenslijtage maar nu onder de knieschijf. Een MRI zal het moeten uitwijzen , ondertussen huppelen we vrolijk voort 😊😊😊
Het weekend van 22 /23 juni stonden er terug twee wedstrijden op het programma. De eerste op zaterdag in Awans, niet zo erg ver van mijn thuisbasis. Een wedstrijd in het kader van de CJPL , dus voor mij een redelijke incognito deelname 😊
De afgelopen weken waren hels vanwege een zware modderstroom die door mijn huis trok op Pinkstermaandag en een spoor van vernieling naliet. Lopen was dus niet zo evident de afgelopen dagen. Toch bleef ik zo goed en kwaad het ging doorgaan met trainen al waren mijn knieën daar niet altijd blij mee. Maar goed , daar stond ik dan tussen een hoop onbekenden aan de start van alweer een wedstrijd. Die liep over twee verschillende ronden. Het starttempo van 4.20min/km kon ik vrij goed aanhouden tot km 4 , toen was het beste er van af
De vermoeidheid enerzijds en de warmte anderzijds speelden hier duidelijk een rol in. Na bijna 45 min voor 10, 2 km kwam ik uitgeput over de finish , duidelijk te diep gegaan. Ik werd in deze klassementswedstrijd pas 7de 50 plusser . Toch was ik gezien de omstandigheden tevreden over dit resultaat. Na de wedstrijd toch enkele oudgediende Vlamingen gevonden om een praatje mee te maken alvorens terug huiswaarts te keren met lege handen. Er was wel een tombola maar de prijzen waren schaars.
Op zondag trok ik dan naar Hoeselt voor de tweede wedstrijd van het weekend , de Hoesseleer Run. Ik had me vooraf ingeschreven voor de 10 km - er was ook een 5 km en een 10 miles maar door het zware karakter van deze wedstrijd gekozen voor de 10 km en dat was achteraf gezien geen slechte keuze. Het werd ook meteen een blij weerzien met een deel oude loopvrienden , dat heb ik eerlijk gezegd toch een beetje gemist.
Ook zondag was het nog meer dan 30 graden toen de wedstrijd van start ging . Ik liet me niet zot maken en zou dan ook niet te zot van start gaan want bij deze wedstrijd zat het venijn duidelijk in de staart bleek achteraf. De tempo's wisselden naargelang de zwaarte van het parcours maar ik kon me redelijk goed handhaven tot aan km 9. Dit was een helling om u tegen te zeggen , ik leek wel stil te staan. Ik deed net geen 5 min over die zware km. De laatste km (960 m) probeerde ik nog alles uit mijn lijf te persen wat er in zat. Met een tijd van 44.37 voor de net geen 10 km moest ik maar weer tevreden zijn. We zijn dan ook geen 20 meer en de knoken willen ook niet meer altijd mee. Maar het lopen blijft voorlopig redelijk goed gaan , dus blijf ik nog maar even doorgaan. Een mooie medaille bij de finish werd ons overhandigd en nog een goodiebag met wat prullaria. Er was ook een tombola voor de vooringeschreven deelnemers maar ook hier geen geluk. Achteraf nog wat socializen met wat loopvrienden en dan was het weer tijd om huiswaarts te keren. Het was een heet maar productief weekend en ik ben en blijf hoopvol uitkijken naar wat de toekomst brengt. De knieën blijven me wel wat zorgen baren maar we zien wel waar we uitkomen.
Volgende wedstrijd wordt waarschijnlijk gelopen in Wonck op 14 juli al kan er de week ervoor nog wel een wedstrijdje bijkomen en deze gaat door in Hogen. Het is blijkbaar een nieuwe wedstrijd al heb ik daar vroeger meermaals sterk gelopen toen die wedstrijd nog toebehoorde aan de HC wedstrijden. We zien wel...tot de volgende 😉
Op Pinkstermaandag liep ik mijn tweede wedstrijd van het weekend , hoe lang is dat al geleden 😥
Soit , ik trok dus op aanvraag van loopmakker Marc Nelissen als chauffeur naar Opglabbeek. Ach ja , en als we daar dan toch zijn kunnen we evengoed meelopen hé 😉
4 rondjes rond de kerktoren met een klein knikje in elke ronde , daar is alles mee gezegd . Het tempo lag bij het vertrek ietsje hoger dan gisteren , ik kon zelfs versnellen gedurende de eerste 4 km. Daarna liep het vat stilaan leeg 😕
Maar voor mij geen probleem, niks moest hier vandaag. Met al de toppers van SQM aan de start moest ik niet hopen op een eventuele podiumplaats in mijn categorie 😂😂
Na 9,8 km kwam ik over de streep in 42.20 met een gemiddelde van 4.20. Dus uiteraard ben ik hier alweer tevreden mee.
Op naar de volgende wedstrijd en dat wordt de Hoeselt Run op zondag 2 3 juni maar misschien dat ik op zaterdag de 22ste nog een wedstrijdje meepik in Wallonië 😊
Het enthousiasme waarmee ik het jaar inzette werd al gauw getemperd door alweer blessureleed. Kraakbeenslijtage in de knie werd vastgesteld
Met een gelinspuiting en wat medicatie bleef ik toch verder trainen zo goed en kwaad het kon. Fietsen deed ik ook maar dat kon me amper bekoren. Ondertussen kriebelde het al een paar weken om opnieuw een wedstrijd te lopen. En gisteren was voor mij blijkbaar het juiste moment om terug in het loperspeleton te komen , mede door toedoen van loopmaatje Pieter. We trokken daarom naar het heuvelachtige Bitsingen , (Bassenge) ,net over de taalgrens.
Hoe het me daar verging lees je hieronder verder 😉
In 2015 was mijn laatste deelname in Bassenge , één van mijn laatste stuiptrekkingen zeg maar. Ik liep toen iets meer dan 43min op de 10,4km lange wedstrijd.
Dit jaar zou ik alleszins niet beter doen, ik zou al blij zijn met een gemiddelde van iets meer dan 12 km/u.
Omdat ik na een nachtje werken en een hazenslaapje nogal laat vertrok en nog naar de noodzakelijke sanitaire stop moest was er weinig tijd om op te warmen. We begaven ons al dribbelend naar de startlijn waar we toch vrij vooraan in het pak konden plaatsnemen. Pieter had iets snellere ambities dan ikzelf en bij de start was ie dan ook meteen uit het zicht verdwenen. 200 meter na de start een flauwe bocht naar links kon het klimmen beginnen en dit gedurende een 500 meter . Dan werden we een bosje ingeleid met onverharde paden. Gelukkig ging het hier naar beneden zodat ik toch niet te veel tijd verloor. Km 1 in 5.03. Km 2 kon ik naar de 4.20 en km 3 zelfs naar 4.11. Maar net voor km 3 werden we opnieuw een onverhard pad , singeltrack zeg maar ingestuurd. Hier verloor ik toch weer wat tijd. Km 4 in 4.26. Het ging vrij goed vond ik en ik stelde mijn ambities bij en hoopte op een eindtempo van 4.30. Halfweg kwam ik door in 22.20 ongeveer . De tweede lus werd een ander traject verschillend aan het eerste , gelukkig maar. Het leek makkelijker te gaan en ik kon mijn tijden aanhouden rond de 4.20 gemiddeld. De voorlaatste km werd een zeer lange klim. Ik was ondertussen ook bij de eerste vrouw kunnen aansluiten , zij liep samen met nog een drietal andere lopers . Twee daarvan moesten al gauw de rol lossen . Ik kon zelfs een gaatje slaan , maar toen de top na de km lange klim bereikt werd keerde de dame samen met nog een jonge kerel terug. In de afdaling naar de finish toe nestelde ik me uit de wind achter mijn twee metgezellen. Ik bleef goed meegaan met het opgelegde tempo en had niet meer de fut en ambitie om te versnellen. Km 10 werd afgelegd in 4.02 , snelste km in de race trouwens. Er diende nog een 400 meter afgelegd te worden eer de eindmeet echt daar was. De snelheid bleef hoog en de dame stak zelfs nog een tandje bij en de jonge gast ging mee. Voor mezelf had ik uitgemaakt dat het goed was voor vandaag en omdat er niemand direct achter mij was liet ik ze gaan. In net geen 46 min liep ik over de meet en was daar uiteraard heel tevreden mee. Ik werd uiteindelijk 22ste van 221 deelnemers en ook 2de 50 plusser. Helaas was hier geen podium voor voorzien. Loopmaatje Pieter deed heel wat beter en kwam als 8ste algemeen over de meet.
Na afloop nog wat uitgedribbeld en dan nog een lekker biertje ter harte genomen alvorens tevreden huiswaarts te keren. Hopelijk kan ik hier een mooi vervolg aan breien. Ik ben ook niet heel diep moeten gaan en de knie heb ik amper gevoeld. De hiel blijft echter wel gevoelig en dat wil zeggen dat het hielspoor nog altijd aanwezig is. Maar voorlopig is alles onder controle...op naar een volgende dus en die wedstrijd zou wel eens heel snel kunnen volgen 😊😊😊
Sinds een drietal jaren op de sukkel met hielspoor en stressfractuur in de voet.
Toch startte ik het jaar met volle moed ondanks de toch nog aanwezige pijnpuntjes.
Deze start wordt tevens een nieuw begin van mijn blog. Ik probeer jullie dan ook opnieuw op de hoogte te houden van mijn loopavonturen (voor zolang het duurt).
Januari was goed voor 200 loopkilometers, het doel was 100.
Ondertussen ook wel wat last van de knie gekregen, nog een werkpunt voor de kinesist.
Heb me ook nieuwe zolen laten aanmeten maar ook die zijn nog niet op punt.
Dus ja, er is nog veel werk aan de winkel maar er is hoop en hoop doet leven toch ?
Op naar februari dus en daar staat al meteen een wedstrijdje op het programma, om loopvriend Pieter een plezier te doen zal ik meedoen in Herstel op zondag 10 februari.
Vandaag zondag 10 februari staat deze jogging op de planning .Het is 4 jaar geleden dat ik hier aan de start stond en de exact 11 km afrondde in 44 min. Vandaag zal het anders zijn, want niet alleen het parcours is niet meer hetzelfde, ook ik ben niet meer dezelfde van toen.😕
Enkele drukke dagen voorafgaand maken dat ik weinig slaap heb gehad.
Vanmorgen pas om 7u30 thuisgekomen van het werk en ik stuur loopmaatje Pieter een bericht wat de planning is, want het is door hem dat ik vandaag zou gaan lopen in Herstal. Even twijfel omdat de regen al sinds vannacht met bakken uit de hemel valt.
De beslissing valt en we gaan. Tijd dus voor nog een uurtje slaap. Ik laat me wekken door Pieter om 9u als hij definitief besluit om te gaan. Ik word wakker, kijk op de wekker...9u15...shit ...oeps.😯 Gemiste oproep, geluid stond op stil. Telefoontje naar Pieter, yes off we go.
Mijn spullen in alle haasten bijeengeraapt en hop, op naar Herstal.
Na wat omzwervingen geraak ik uiteindelijk toch ter plaatse rond 20 na 10, de start is om 11u, dus hebben we nog tijd.
Ik moet ook nog zonodig , maar uiteindelijk zijn alle formaliteiten in orde.
Klein beetje opwarmen, het regent nog steeds, dit is te merken aan de grote plassen water op de plaatselijke piste.
Het wordt 11u10 eer de meute van start gaat, ik heb postgevat ergens in het midden van het pak. Het aantal deelnemers is me niet duidelijk maar het zijn er zeker meer dan 200 (176 voor de 11km, 123 voor de 7km die gezamenlijk starten)
Snel vertrekken zit er niet in tussen deze bende maar dat deert me niet. Eerste km in 5.10. Vervolgens lopen we lichtjes naar beneden in de volgende twee km en kan ik een mooi tempo ontwikkelen. 4.27/4.28.
Ik heb niet de indruk te snel te lopen maar in de volgende km gaat het wat rustiger, waarschijnlijk door de korte klimmetjes. Opeens hoor ik Pieter achter mij roepen 🤔🤔🤔. Die is samen met nog wat mensen verkeerd gestuurd en snelt me voorbij aan een tempo waar ik van dromen kan.
Op km 6.48 om exact te zijn sta ik ineens pal voor een trappenpartij die ons moet lijden, ja met lange ij, voor mij althans, naar een om precies te zijn 1 km lange strook onverhard. Voor de trappen sta ik dus stil, ik raak er met moeite overheen. Doorbijten en hopen dat ik hier heelhuids uit geraak en de schade kan beperken, want ik heb een streeftijd voor ogen. Het wordt 5.36 🤨, maar goed, het ergste is achter de rug (hoop ik toch). De laatste 4 (3,8km) loop ik allemaal onder de 5 min. De wedstrijd eindigt na 10.8 km in een tijd van net geen 52 minuten en daar ben ik uiteraard heel gelukkig mee. Het doel was om 12km/u te kunnen lopen. Missie geslaagd dus. Loopmaatje Pieter eindigdt zijn 11,48km lange wedstrijd met een gemiddelde van 4.18.
Zeiknat loop ik naar de auto om iets droogs aan te trekken en dan te gaan douchen. Geen zeep bij en mijn droge schoenen liggen nog in de auto😂😂😂. Maar we trekken onze plan. Daarna nog even naar de hal voor de huldiging der atleten, tombola is er niet. Dan is het uiteindelijk tijd om weer huiswaarts te keren met een minimale pijn aan voet en knie.
Hopelijk is het morgen niet erger maar dan zien we dan wel.
Ik ben alvast gelukkig dat ik nog eens een jogging kon meedoen om wat sfeer op te snuiven voor de toekomst. Wat die toekomst brengt zien we wel. Hopelijk kan ik een vervolg breien aan mijn loopavonturen.
Groetjes en tot gauw 🙋♂️🙋♂️🏃♂️🏃♂️🏃♂️🏃♂️
Update uitslag : 58ste op 176 deelnemers en 9de 50 plusser.
Het jaar is nog niet helemaal voorbij, maar voor mij tijd om er toch, al is het met veel tegenzin, mee te stoppen.
Ook al eindigde 2016 voor mij een klein beetje in mineur, wat ook de rest van het seizoen tekende, toch blik ik vrij tevreden terug over mijn voorbije sportjaar.
De gevolgen van mijn hamstringblessure in 2015 lieten zich ook dit jaar nog voelen, waardoor het op competitief vlak magertjes bleef.
Eerst en vooral ontbrak mij de goesting om nog wedstrijden te lopen, en dat had niet alleen met mijn blessures te maken. Ook op het sport-mentale vlak kreeg ik in 2015 een tik waar ik toch lang heb moeten van "herstellen".
Anderzijds stelde ik me steeds de vraag over het waarom ik nog wel wedstrijden zou lopen, een vraag die tot op heden nog steeds onbeantwoord blijft.
Januari werd een maand van wandelen, fietsen en joggen (77 km, 254km, 117 km) .Een aantal keren gaan zwemmen , goed voor een viertal km.
Februari bleef de fiets vanwege de vele materiaalpech in januari gewoon staan. Het lopen leek de goede kant uit te gaan en met 290 km was ik best wel tevree.
Maart opnieuw een loopdipje, slechts 174 km, maar wel 300 km op de fiets.
In April werd deze trend voortgezet en kreeg ik de fietssmaak precies te pakken 😊. 909 km op de teller, slechts 165 loopkm's.
Op 1 mei liep ik mijn eerste wedstrijd, de traditionele Tungri run liet ik links liggen, ik trok naar het voor mij qua afstand bijna even verre Loncin, een dorpje over de taalgrens waar ik me waagde aan een 10 km wedstrijd.
De eerste 5 km kon ik mijn vroegere snelheid bijna terug handhaven met 20.38, daarna ging het vanwege het onverharde traject in de wedstrijd weer wat bergaf. 46.42 min voor 10,6 km. Ik was een tevreden mens.😊
Op 22 mei trok ik naar Juprelle om nog eens een wedstrijd te betwisten. 10 km in 43.30, nog niet echt top.
Het werd wel de voorlopig beste fietsmaand met 1032 km maar slechts 180 loopkm,s.
Juni dan,
minder gefietst (576km), iets meer gelopen (222 km)
Wedstrijd in Villers l'Eveque, 11 km in 46.30 en ook meteen mijn eerste podiumplek in de categorie 50 +. Een tweede plaats ondanks geen toptijd.
Ook de shockwave behandeling voor mijn nog steeds ontstoken zitbot werd opgestart.
Juli, eerst genieten van een weekje vakantie, waar er een vijftal keren werd gelopen, zij het heel moeizaam.
Bij thuiskomt werd ik uitgenodigd door loopmaatje Sven T. om te gaan lopen in Halen, een kleinschalige wedstrijd georganiseerd door het plaatselijk wijkcomité. Weinig volk en keuze uit drie afstanden. Ik nam de 9 km voor mijn rekening, maar vanwege het tekort aan wedstrijdritme en de zengende hitte werd dit nog een slijtageslag. Toch kon ik die 9 km winnen in een matige tijd van 39.38.
Het werd voor de rest overigens een "magere" sportmaand (363 km fiets, 240 km lopen)
Augustus, de topmaand qua fietsen en ook meteen de maand met de meeste km's ooit (1300).
Ondanks de weinige loopkm's, slechts 116 km, liep ik toch nog twee wedstrijden.
De eerste in Lantin, waar ik na 5 km doorkwam in 19.38!! en na 10 km in 41 min. Beste jaarprestatie en dat zou ik dan ook niet meer overdoen, alhoewel enkele weken later ik naar Berloz trok op aanraden van loopmaatje Kristof voor de korte afstand zijnde 6 km om daar nog eens een poging te wagen.
De eerste 3 km liep het als een trein (11.52), waarna ik verzwakte en uiteindelijk finishte in 25 min, goed voor een eerste plaats algemeen en een eerste plaats V2 . Let wel, ook hier weinig of geen toppers aan de start omdat deze wedstrijd georganiseerd werd door de Commune de Berloz en dus tot geen challenge behoort.
September dan, veel loopplannen, maar telkens de dag eraan kwam koos ik voor een training.
Tot 18 september, in Stevoort de Tante Julia classic op het programma stond. Gelukkigerwijs voor mij viel deze gelijk met de wedstrijd in het naburige Alken, en dus waren ook hier de toppers afwezig.
Zo koos ik opnieuw voor de korte afstand, zijnde 6 km en deze kon ik dan ook bekronen met de overwinning in 24.33.
Eind september trok ik ook nog eens het Luikse in, en kreeg daar op de Jogging Don Bosco een redelijk zware wedstrijd voorgeschoteld. De eerste 2 km en de 5 km gingen vlot onder de 4 min grens, zo ook de laatste. De rest werd een zware dobber. 47.40 voor 10,7 km.
937 km gefietst, 171 km gelopen.
Op 2 oktober trok ik naar Angleur voor alweer een wedstrijd maar na de opwarmingsronde op het zeer gevaarlijke parcours trok ik gauw weer huiswaarts, geen zin in ongelukken.
Op 23 oktober werd het voor mij een weerzien met enkele "goede" loopvrienden op de Borreltjesloop in Kuringen, de plaats waar ik exact een jaar geleden mijn scheur opliep. Ik startte dan ook helemaal achteraan met een loopvriendin en zou er een rustig loopje van maken genietend van enkele borrels onderweg. Maar op aandringen van diezelfde vriendin begon ik toch wat sneller te lopen en kon dee net geen 10 km lange wedstrijd beëindigen in 42 min. Niet slecht gezien de tragere start.
258 km gefietst, 303 km gelopen.
November werd net zoals februari een fietsloze maand, het weer speelde hierin zeker een grote rol.
Mijn voornemen om vanaf nu nog enkel wandeltochten te doen werd al gauw overboord gekiept, oja, die wandeltochten deed ik wel, maar ik kon het niet laten deze toch al lopend te doen.
Op 13 november deed ik met enkele vrienden mee aan de veeeeeel te dure Urban Trail in Namen, ik wou het gewoon eens ervaren. Het werd voor mij niet echt iets om nog eens over te doen, lopen door gebouwen kan op plaatsen wel leuk zijn, maar pakweg door een gebouw waar de mutualiteit is gevestigd de trappen op en af lopen, nee, voor mij hoeft het echt niet meer.
Ik kreeg ook in de loop van die maand last van fascias plantaris, geen enkel idee wanneer het net begonnen was, maar waarschijnlijk te wijten aan het opdrijven van de km's in oktober en november. Opnieuw blessureleed dus, al kon ik er ondanks de pijn toch mee doorlopen. Kine, stretchoefeningen...het bracht geen verlichting. 307 km op de loopteller.
December, nog steeds last en een afspraak gemaakt voor een cortisone infiltratie.
Ondertussen blijven we lopen, twee kerstruns op het programma
Zoutleeuw 10,6 km in 45.23.
Tongeren corrida de Noel, 7 km wedstrijd in net geen 30 min en de overwinning binnen gehaald op die afstand, alweer dankzij de "massale" opkomst 😂
Op 19 november deed ik mee aan de Warmathon in Hasselt, een evenement voor het goede doel waar ik gedurende 26 km het gezelschap mocht genieten van enkele nieuwe, maar ook oudere loopvrienden. Het was toch een mooie ervaring waar ik dus uiteindelijk weer wat nieuwe vrienden heb aan overgehouden😆
Ook nog wat gefietst, goed voor 203 km.
Dinsdag 27 dec, tijd voor de infiltratie, een pijnlijk gebeuren. Daags nadien nog meer pijn, en flink balen dus.
Donderdag 29 dec, wil nog 1 keer gaan lopen, maar de zin is er niet.
Dan maar dit verslagje gemaakt, waarmee ik uiteindelijk ook aan het einde ben gekomen.
Met 6432 km fietskm,s en 2513 loopkm's sluit ik het jaar dus af.
Hopend op een beter 2017 wens ik iedereen alvast prettige eindejaarsfeesten, en hopelijk tot volgend jaar.
Vanmorgen was het grijs en druilerig toen ik thuis kwam van het werk. Ik vleide me nog een uurtje op de sofa eer ik me zou klaarmaken om af te zakken naar de oudste stad van België om deel te nemen aan alweer een kerstjogging.
Er waren vandaag nochtans alternatieven genoeg, maar ik moest in Tongeren zijn, dus pakte ik deze jogging even mee. Het betrof blijkbaar een Waalse organisatie en buiten wat reclame op FB was er geen enkel aanknopingspunt door wie of wat deze georganiseerd werd .
Maar goed, ik zou het wel zien eens ik ginder was. En ik arriveerde omstreeks 10 u op de plaats van gebeuren , een industrieterrein waar ook een sportcentrum gelegen was. Weinig animo op dat uur blijkbaar, het was trouwens nog steeds grauw, grijs, mistig en koud . Weinig bekend volk, al kwam ik toch ineens Jo Vrancken tegen, een plaatselijke topper die vooral in de Waalse regio actief is, maar nu zo als in zijn achtertuin liep. Via hem kwam ik nog een andere topper tegen, Eddy Vandeputte, voor mij nog een nobele onbekende. Jo liep de 10, Eddy de 5 blijkbaar.
Omdat de organisatie besloot de geplande afstanden van 5 en 10 km nog uit te breiden met 2,5 en 7,5 km besloot ik om dus de op 1 na langste afstand te lopen . Dan kwam ik ook Jimmy Grommen tegen, een vroegere concurrent in de Haspengouw Challenge , maar die door knieoperatie terug aan't opbouwen is en hij loopt dus ook de 5 km.
De reden dat ik 3 rondjes loop is het idee dat er hier wel eens een podiumplek kan inzitten, omdat het toch een minder populaire afstand is. Omstreeks 10u40 komen er ineens een 40 tal joggers van het plaatselijk triathlonteam de jogging vervoegen, het gaat immers door op hun trainingsterrein. Dat maakt de hoop ineens wel groter en de gehoopte 200 deelnemers die de organisator vooropgesteld had, wel eens kon gehaald worden. Na een rondje opwarmen, ik kom trouwens aan 2,4 km, is het tijd om te begeven naar de start. Het geplande startuur wordt nog even uitgesteld, geen idee waarom. Ruim 10 min later is het dan toch tijd om te starten. Het rondje loopt rond het industrieterrein en op 500 meter van de meet lopen we nog een 200 tal meter op een vettige strook, waarna we ook nog een passage doen langs de overigens weinig bevolkte kerstmarkt. Weinig beleving dus onderweg, maar ik laat het niet aan mijn hart komen. Na 1 km die ik trouwens in 4 min afleg, loop ik op een top tien plaats, maar ik heb geen idee wie voor mij welke afstand loopt, de twee toppers te na gesproken. Ik haal in de tweede ronde nog een drietal lopers in, maar die lopen de 5 km blijkt later. Dus nu loop ik normaal in een 7de stelling, het is moeilijk in te schatten zo. Ik blijf op mijn elan doorgaan maar na de tweede ronde is het vet van de soep. Ik zie niet direct iemand voor mij die ik nog kan bijbenen en neem bewust wat gas terug, waarna ik even later toch nog bijgehaald wordt door een andere loper. Ik moet hem laten gaan, hopelijk loopt hij de 10 km.
Op het bijna einde van de derde ronde kom ik nog bij een jongere loper, in mijn hoofd begin ik me al klaar te maken voor de sprint, ik zie het even somber in. Toch kom ik er over en terloops vraag ik wat hij loopt, en doet teken met zijn hand, 4 dus. Oef, toch drijf ik de snelheid in de laatste meters nog wat op, je weet maar nooit.
In net geen 30 min (29.40) eindig ik de 7,2 km lange wedstrijd en daar mag ik gezien de pijnlijke voetpees tevreden mee zijn. Een uurtje later ongeveer weet ik de uitslag. De meeste lopers zijn al naar huis en dat geeft vooral lege podia.
Dan is het mijn beurt en mag ik trots op het hoogste schavotje plaatsnemen. Naast mij ook weer niemand. Het enige bezette podium is dat van de 10 km.
Ik krijg een bonnetje in mijn handen geduwd, en dat is meteen mijn prijs. Geen beker, geen bloemen en geen medaille, maar een heus bonnetje voor 1!! ja u leest het goed, 1! consumptie aan 1 van de drankstandjes .
Hier betaalde ik dan 8 euro voor, de 2,5 en de 5 km kostten "slechts" 7 euro.😕
Maar goed, een illusie en een ervaring rijker, is dit normaal gezien mijn laatste loopevenement voor dit jaar.
Ik blijf me ook steeds afvragen waarom ik nog wedstrijden blijf lopen , maar de wil is soms sterker dan het lichaam.
Er rest mij nog 52 km te lopen om mijn jaardoel van 2500km te halen en dat ga ik dan ook nog proberen ondanks de aankomende drukte bij de bakker. Op 27 december krijg ik ook mijn cortisonespuit in mijn voetpees geduwd en dan zal het wel gedaan zijn met lopen voor dit jaar.
Bij deze wens ik jullie dan al een fijn eindejaar en hopelijk kan ik jullie hier volgend jaar nog wat verblijden met mijn "verslagjes" 😄.
Deze periode van het jaar word je bij wijze van spreken om de oren geslagen met kerstmarkten op bijna elke hoek van de straat. Zo ook met de zogenaamde kerstruns.
Vandaag stond er èèntje op het programma in Zoutleeuw, vorig jaar heb ik deze aan mij laten voorbijgaan wegens blessureleed en weinig interesse.
Dit jaar had ik met een paar loopvrienden afgesproken om nog eens deel te nemen, zij het zonder ambitie gezien mijn blijvend aanslepende voetpeesontsteking ofte fascias plantaris om het kind een naam te geven.
Er was ook nog de bestorming van Alden Biesen, een mooie loopwedstrijd in een feeëriek kader, maar ik koos dus voor een goedkoper en minder ver alternatief .
Ginder aangekomen vond ik loopmaatje Sven Thijs en zijn vrouwtje die allebei de 10 km voor hun rekening zouden nemen.
Loopvriendinnetje Angelique met wie ik had afgesproken was er ook. Nog enkele andere bekenden gespot, waaronder enkele toppers voor de 10 km.
De start werd gezamenlijk gegeven voor de 5 en 10 km die voorafgegaan werd door enkele kinderlopen.
81 vrouwen en 72 mannen voor de 5 km en 48 vrouwen en 102 mannen op de 10 km maakte toch een 300 tal deelnemers .
Ondanks de weinige ambitie die ik had vanwege de pijn aan de voetpees, de maaglast en het daarbij aan slaap gepaard gaande gebrek probeerde ik toch vrij vooraan te starten.
Er dienden vier ronden afgelegd van 2650 meter, wat een afstand van 10,6 km maakte in totaal.
Mijn start was niet echt denderend en ik was dus al onmiddellijk op achtervolgen aangewezen , al had ik geen idee op wie?
In de verte zag ik loopmaatje Sven dan lopen en dus had ik toch een doel 😆
De eerste km ging in 4.18, de tweede in 4.04 en toen kwam ik dus bij Sven. Bedoeling was bij hem te blijven en me verder niet te forceren, maar de aard van het beestje deed me toch doorgaan . Tot km 7 kon ik steeds het tempo onder de 4.20 houden, het was ooit beter, maar ik kon er vrede mee nemen . Toen een ander loopmaatje, Chris Baerts me voorbij liep op het veel te smalle stuk, waar ik telkens moet inhouden voor de tragere lopers, kreeg ik even een dipje. Dus eigenlijk vond ik het niet erg dat ik werd afgeremd. We gingen de laatste ronde in, en Chris bleef op 200 meter voor me hangen, ik had niet de moed om te versnellen en liet hem dan maar lopen. 4.30 was het verdict op km 8. De laatste 2 km kon ik nog een heel klein, zeg maar melktandje bijsteken en liep ik achtereenvolgens 4.23 en 4.21.
Laatste 600 meter in 2.31, maakt een totaaltijd van 45.23 en een 23 ste plaats algemeen, slechts 1 vrouw moest ik voor me dulden 😊.
Na de race nog een rondje uitgelopen om daarna nog even bij te praten onder vrienden met een natje en een droogje.
Toen de prijsuitreiking naar zijn einde liep, liep ook het plein waar een paar drankstandjes stonden ook snel leeg. Van sfeer al snel geen sprake meer, mede ook omdat er sinds dit jaar geen echte kerstmarkt meer staat.
Al bij al wel tevreden, maar achteraf toen ik de uitslag bekeek toch een lichte ontgoocheling . De derde op de 5 km liep iets meer dan 22 min, terwijl ik na twee ronden doorkwam in 21.30, een podiumplek had er dus ingezeten, maar dat weet je nooit op voorhand. Vorig jaar liep de top 5 zelfs onder de 20 min.
Volgende week maar liefst 4 kerstruns en 1 echte wedstrijd, mijn voorkeur gaat uit naar de laatste .
Dat wordt dan misschien een pittige 23 km wedstrijd , of misschien blijf ik gewoon lekker thuis wat ronddwarrelen. We zien wel.
Het is een druilerige zondagmorgen in november als ik me al joggend begeef naar plaats van afspraak (3km) met een collega bakker en zijn trainingsmaatje, om af te zakken naar Namen voor de Urban Trail aldaar . Het wordt mijn eerste kennismaking met dit gebeuren, en ik heb er na een nachtje werken en het triestige weer in gedachten weinig zin in. Toch wil ik beleven waar iedereen zo warm voor loopt en samen met Color-en andere hindernissenruns plots een hype blijkt te zijn.
Een uur te vroeg komen we aan in Namen en er is nog weinig beleving , dus nemen we onze tijd om startnummer en t-shirt af te halen. Nog even naar't toilet en dan hebben we zowaar nog tijd om een kopje koffie te drinken in een plaatselijk caféetje 😊
Dan hijsen we ons in looptenue en begeven ons naar het evenementenplein. Vanwege mijn late inschrijving starten we in wave 2. Met startnummer 1004 zie ik dat er eigenlijk niet zo veel volk is in tegenstelling tot de Vlaamse evenementen . In Wallonië loopt men trouwens niet echt warm voor prijzige evenementen .
Na een tiental minuten opwarmingsoefeningen wordt er afgeteld voor de start. We lopen achtereenvolgens door de gebouwen van de CM (medesponsor) langs trappen op en terug af, door het gemeentehuis , het provinciehuis, een cinemazaal etc...
Op km 7 begint echter het echte werk en worden we getrakteerd op de beklimming van de plaatselijke Citadel. Hier passeer ik al mensen die in de eerste wave, 20 minuten eerder vertrokken, en die het hier echt moeilijk hebben. Ik probeer toch een redelijk tempo te onderhouden, wat niet evident is, want telkens ik mensen wil inhalen word ik gedwongen op de kasseien te lopen wat mijn voetpees niet ten goede komt. De afdalingen zijn door het regenweer vrij glad en dus gevaarlijk, hier besluit ik dan ook te stappen, zeker op de trapjes ! Een stukje natuur is ook een onderdeel van deze trail, passage door een park en nog een paar andere passages langs onverharde paadjes.
Bijna op het einde mogen we ook nog door de gangen van een plaatselijk hotel lopen, bij het naar binnen lopen zelfs even langs een zwembad , maar ik besluit toch maar om geen duik te nemen 😆. Ook de passage langs de rivier de Maas zijn mooi om te beleven. Na een 11 tal km komt er bijna een einde aan de calvarietocht, nog een 500tal meter en daar staat de finishboog, ook hier weer weinig beleving😦
Onderweg wel twee keer getrakteerd op een muzikaal intermezzo door een paar plaatselijke muzikanten, maar dat was het dan ook.
Na de finish nog even mijn maatjes opgezocht vooraleer we ons begeven naar ons "ontbijt". Een zakje van de Delhaize met daarin een sapdrankje, een appel en een soort Sultana koekje. Van de plaatselijke bakker krijgen we ook nog een chocobroodje. Mijn ontbijt ziet er eigenlijk wel heel anders uit 😄
Als we allemaal binnen zijn, trekken we wat droge kleren aan en begeven ons terug naar het café waar we bij aankomst iets zijn gaan drinken. Ik lust wel een lekkere spaghetti vergezeld van een rode Chimay.
Hier wordt dan ook ons avontuur afgesloten en de meningen waren vandaag wel enigzins gelijk wat betreft dit "evenement " .Goed voor 1 keer, maar verder ben ik er wel klaar mee. Toch weer een ervaring rijker, maar bij leven en welzijn lopen we volgende week nog eens een ECHTE wedstrijd 😉
Exact een jaar geleden dat ik op deze wedstrijd moest staken na twee rondes vanwege een scheur in de hamstring. Toch sta ik ook dit jaar weer aan de start van deze leuke wedstrijd,
omwille van de borreltjes die je kunt drinken tijdens de loop, maar dat ik uiteindelijk nooit doe, vanwege het wedstrijdkarakter dat ik er aan geef.
Dit jaar zou het anders zijn, omdat ik een paar vrouwelijke lopers heb leren kennen via Facebook en Strava, en die ik wel wil hazen. Eéntje heeft helaas forfait gegeven, de andere twee tekenen present aan de start. Nog enkele vrienden gespot terwijl ik netjes achteraan postvat en met Angelique een praatje maak. We praten over koetjes en kalfjes en lopen uiteraard, maar hebben er bijna geen oog in dat het startschot is gegeven. Terwijl er in de voorste gelederen zeer snel gestart wordt schuifelen wij richting startlijn om stilaan op gang te komen. Ik blijf een tijdje bij Angelique tot ze me aanmaant om er toch maar voor te gaan. De tweede dame die ik heb leren kennen, Kathleen is nergens te bespeuren achter mij. Zou die dan toch sneller lopen dan ze aangaf? Soit, na de eerste km tikt mijn horloge 4.58 aan en kom ik in het spoor van Kathleen en moedig haar aan. Ondanks de last in de knie tijdens de opwarming kan ik het tempo toch opdrijven. Maar op de kasseistrook en de trapjes achter de kerk, stokt telkens het tempo. Toch kan ik twee km onder de 4 min duiken. Daarmee haal ik nog heel wat lopers in, en ook in de laatste km loop ik boven de 15 km/u, heb daar wel nog een eindspurtje tegen mezelf moeten uitpersen. Ik eindig de net geen 10 km tellende wedstrijd in 42 min, en daar ben ik gezien de omstandigheden zeer tevreden mee. Ik drink dan toch nog snel een borreltje en weet ondertussen dat Angelique nog 1 rondje moet omdat ik haar dubbelde in mijn laatste ronde. Als eerbetoon loop ik daarom nog met haar mee, ook om haar wat moed te geven. Ze kon het uiteindelijk toch wel appreciëren.
Na afloop nog even nagepraat en dan is het tijd voor een verkwikkende douche. De avond wordt afgesloten met een gezellig samenzijn met de Gemsjoggers die alweer de tweede plaats, en dus twee bakken Duvel krijgen, voor de op 1 na grootste groep .
222 deelnemers aan de start en ik eindig op een 45 stek, met een kleine 30 sec achter loopmaatje Sven Thijs. Ik had hem echter niet gezien, maar desondanks had ik hem toch niet meer kunnen bijbenen vanwege mijn tragere start.
Met deze wedstrijd op'Vlaamse bodem zou ik het loopseizoen afsluiten, maar hier heb ik toch weer wat motivatie opgedaan om door te gaan, ook omdat ik weer een paar leuke mensen heb leren kennen.
Voorlopig heb ik niet echt een wedstrijd in het vooruitzicht, maar in december gaan we toch weer deelnemen aan enkele kerstcorrida's, vooral voor de gezelligheid.
Ik laat het op me afkomen, niks moet nog voor mij.
Eerst het onderzoek afwachten van de knie en hopelijk blijft ook de fascias plantaris niet te lang voor last zorgen.
Tot de volgende....
Nog de punten meegeven voor de organisatie, een dikke 8 is hier wel op zijn plaats. Ik zie niet echt minpunten, alles was aanwezig om van deze wedstrijd een mooi evenement te maken!
Vanmorgen na alweer een zware werknacht besloot ik af te zakken richting Angleur om daar opnieuw deel te nemen aan een wedstrijd van de CJPL challenge.
Ingeschreven en 6 euro betaald, dan eens gaan opwarmen. Bleek, ik wist het eigenlijk al een beetje van vorige week, maar mijn Frans is niet zo best, dat er een stuk onverhard moest worden beklommen, denk ongeveer anderhalve km. Ik probeerde rustig boven te komen tijdens de verkenning van het stuk waar we dus niet alleen naar boven moesten maar ook nog es naar beneden langs dezelfde weg. Halverwege heb ik me dan omgedraaid, want ik vond het gevaarlijk. Stenen met scherpe uitsteeksels die glad geworden waren door de regen, boomwortels die her en der uitstaken, nee hier had ik echt geen zin in 😧
Toen ook de mountainbiker die de korte wedstrijd begeleidde onderuit ging en ei zo na de afgrond indook wist ik het zeker. Nochtans hadden die jonge gasten blijkbaar geen moeite met het afdalen, wat gingen ze een vaart naar beneden, wow 😲
Ik leverde mijn borstnummer terug in en reed terug huiswaarts.
Thuis dan een toerke gedaan. Gedurende de twee eerste km deed ik het nog rustig, maar dan toch het tempo de hoogte ingejaagd richting wedstrijdtempo. Maar dat bleek geen senicure met de harde tegenwind.
Toch kon ik iets meer dan 13 km op de teller zetten in 58 min. Daarna nog 3 km uitgelopen aan een rustig tempo.
De voetpees deed ook weer pijn. Morgen terug naar de dokter voor de opvolging. De optie die er nog is zou een cortisone infiltratie worden in de voetpees, maar daar ga ik toch nog even mee wachten tot ergens half november als het tegen dan nog niet beter is.
Ondertussen kijken we uit naar een volgende wedstrijd. Geen idee wanneer die gelopen wordt, niks moet nog voor mij.
Het is al bijna een jaar geleden dat ik hier nog iets postte. Lichamelijke problemen, lees kwetsuren en een gebrek aan motivatie hebben me bijna doen besluiten om de loopschoenen aan de haak te hangen.
Nu de adductoren bijna genezen zijn en ook de ontsteking op de zitknobbel bijna tot het verleden hoort, heb ik er terug zin in. Ben steeds blijven trainen, maar in mindere mate. Vooral veel gefietst, al vind ik daar mijn ding niet echt in.
Ik heb dit jaar een zestal wedstrijden gelopen, allemaal kleinschalige evenementen waar ik hier en daar eens op het podium kwam te staan.
Ondertussen heeft zich ook weer een andere blessure aangemeld, ontsteking van de voetpees, ofte facias plantaris.
Maar ik kan er mee lopen, al heb ik achteraf wel weer pijn.
Ik ben ondertussen ook lid geworden van een ander loopteam namelijk TSR onder leiding van Jo Haenen.
Maar genoeg geklaagd en gezaagd, over tot de orde van de dag.
Het wedstrijdverslag van de Don Bosco Jogging in Luik, een onderdeel van de CJPL challenge. Hier heb ik mijn interesse op laten vallen naar volgend jaar toe, als is daar na vandaag ook weer enige twijfel rond onstaan.
Vanmorgen thuisgekomen van het werk en een uurtje op de zetel gaan liggen. (Ja het is nog steeds van datte, pensioen is helaas nog veraf 😕)
Richting Luik getrokken zonder enige wedstrijdinfo, alleen het startuur wist ik ☺
Toen ik daar aankwam wist ik meteen wat me te wachten stond, en dat was zeker geen parcours "plat et rapide" zoals ze in Wallonie plachten te zeggen.
Met 181 lopers aan de start voor de hoofdwedstrijd, zijnde 10,68 km. Vrij chaotisch zoals gewoonlijk probeerde ik al dalend mijn tempo te vinden. En dat lukte vrij aardig. De eerste km liep ik onder de 4min/km, en ook de tweede, ondanks het knikje op het einde. En net dat knikje was de voorbode van een zware derde km waar ik amper 12km/u haalde. Dit trok zich nog even door en op km 5 was het weer dalen en zo liep ik nog eens onder die magische 4 min. Dan kwam er een passage door een mooi park met wat hellingen en onverharde stukken, het bleef zwaar. Op km 7 ging zelfs even het licht uit, geen evidentie als je met een zonnebril loopt. Het duurde tot km 9 eer ik terug bij positieven was. In de laatste volle km mochten we nog eens afdalen en terug een tijd boven de 15km/u. Dan was het nog een kleine 700 meter tot de finish, maar in de laatste 200 meter ging het plots weer stijl omhoog. Ik stond zelfs even geparkeerd, maar toen ik hoorde dat het maar 50 meter meer was en twee lopers achter mij dreigend korter kwamen had ik nog een kort sprintje uit de benen geperst. Bovenbenen waren ondertussen betonblokken en ik probeerde wat uit te lopen, al was de goesting op. De prijsuitreiking liet op zich wachten, liefst 2 uur na mijn aankomst.
Uiteindelijk ben ik als 24 ste binnengekomen in een tijdvan 47.44 en werd ik vierde in mijn categorie, net zoals in Lantin een paar weken geleden, ook een onderdeel van deze challenge.
Wat ik ook weer ga doen is de organisatie beoordelen op min en pluspunten.
Plus= mooi parcours
goede parkeergelegenheid
bevoorrading ok, peperkoek, fruit en water bij aankomst
Gisteren nog eens een echte "wedstrijd" gelopen. De afsluiter van de Haspengouw Challenge is best een mooie maar pittige wedstrijd, 15 km lang en met enkele onverharde passages en ook enkele te overwinnen hoogtemeters. Mijn prestatie vorig jaar evenaren 1u06( slechtste prestatie ooit daar) zou gezien de omstandigheden al vrij goed zijn, echt veel zin had ik er trouwens niet in. Toch met een klein hartje afgezakt naar Kotsoven, al had ik ook kunnen opteren voor een lange duurloop met loopmakker Sven Nicolaij. Maar ik dutte na mijn nachtdienst lekker in op de sofa.
Dus werd het Kortessem. Iets meer dan 200 lopers aan de start, niet slecht voor deze organisatie (komt waarschijnlijk ook wel door de mooie geldprijzen die ze verloten onder de aanwezigen die hun wedstrijd uitlopen). Geen idee wat en hoe ik zou lopen vandaag, gewoon vertrekken en dan zie ik wel. Na amper 300 meter bij het ingaan van de eerste bocht kreeg ik het "gezelschap" van een ex-loopmaatje/vriend, die door omstandigheden dus mijn vriend niet meer is. Hij keek me aan met een blik van, hier ben ik, ik ga je "pakken". Mij niet gelaten, ik weet dat hij in goede vorm verkeert en ik momenteel in een mindere periode. Maar ik liet me niet afschrikken en legde er de pees op voor zover dat mogelijk was. Gedurende twee km plaatste hij telkens ik aanstalten maakte om hem voorbij te gaan een kleine versnelling (4.07/4.07). In km 3 ging het wat bergaf en kon ik het tempo opdrijven, en dat was net genoeg om hem van mij af te schudden. Daarna probeerde ik zo lekker mogelijk te lopen zonder achter mij te kijken of me op te jagen. Ik liep in een groepje van 5, maar allen moest ik na een tijdje laten gaan. Onderweg werd ik nog door een paar lopers gepasseerd en ééntje kon ik daarvan bijhouden. Ik bleef op mijn elan doorgaan zo goed en kwaad het kon. Na de passages op het onverhard probeerde ik terug te recupereren, maar in de laatste onverharde passage op km 10 kreeg ik het zowaar moeilijk. De "vijand" was echter op veilige afstand en dus liet ik me gewillig uitbollen. Het was nog 5 km dan, waarvan de laatste 3 km alweer eindeloos leken te duren. De laatste km zette ik nog mijn beste beentje voor, maar ook ik had mijn beste kruit al verschoten. Bij het ingaan van de laatste bocht trok ik nog enkele pijnlijke grimassen, maar uiteindelijk blij dat ik over de finish kwam na 1u en 4 min.26 afgezien te hebben. Na een verkwikkende douche nog enkele lekkere biertjes achterover geslagen terwijl we geduldig wachtten op de prijsuitreiking annex tombola. De "geldprijzen gingen ook dit jaar weer aan mijn neus voorbij, maar uiteindelijk kon ik toch nog een waterkoker op de kop tikken. Mijn "jongste" zal blij zijn met de aanwinst voor haar uitzet.
Goede organisatie.. -mooi parcours -twee maal bevoorrading -warme douches -mooie tombola -zakje met wat chips/water/fruit aan de aankomst en een blikje Red Bull Punten beoordeling 8/10
Nog eens terug aan het "bloggen" geraakt, al is de motivatie ver weg sinds het "incident" Maar we lopen nog, al is het op een laag pitje, met de bijhorende pijn. Maar hier ga ik niet meer over klagen, stuit toch steeds op onbegrip. Ik heb me ook voorgenomen om het ook wat kalmer aan te doen, me niet meer zo competitief op te stellen.Ik moet ook niks meer bewijzen denk ik zo. Mijn lichaam kan het ook niet meer aan vrees ik, al heb ik toch nog een beetje hoop.
Maar goed, ik blijf ondertussen niet stilzitten en heb ik een "nieuw" doel gevonden. Ik ga me in de toekomst wat meer toeleggen op "haaswerk" en ik heb iemand gevonden die dat wel kan appreciëren.
Op 4 oktober trok ik daarom naar de 10 km van Luik, een organisatie van jawel, de zo verguisde Golazo organisatie, maar met 9 euro voorinschrijving kan ik nog net leven. Samen met Adinda en haar partner en nog een andere loopster trokken we naar ginder. Ik ontfermde me over Adinda, haar doel was de 10 km onder de 50 minuten te lopen. Omdat ik me nog moet inwerken in dat hazen vertrokken we de eerste km iets te snel (4.37), de tweede km in 4.47. Ik dacht dat het lekker liep, maar Adinda voelde dat niet zo aan. Gaandeweg vertraagde het tempo en tot km 7 bleven we op schema. Maar door de passage langs de Foire de Liëge en de daarbijhorende geuren van smoutebollen , frieten en ander vettig gebak werd Adinda wat onwel.Ze had zich op deze wedstrijd veel te fel gefocust en mede hierdoor speelde de zenuwen haar ook parten.0 Bij de laatste drinkpost stopte ze net iets te lang om ons doel nog te halen. Toch probeerde ik er nog alles uit te halen, maar helaas werd het 50.20 voor 9,95 km. Volgende keer beter, voor beiden was dit leergeld ;-)
De week er voor deed ik ook nog mee aan de "natuurjogging" van Landen, een recreatieve wedstrijd. Ondanks mijn vrij trage start liep ik toch lang bij de top 10. Moest ik versneld hebben zou ik zeker vooraan gelopen hebben. Maar het zou geen natuurjogging zijn, moesten er geen obstakels tussen zitten, en een eerste passage "onverhard" op km 3 werd een feit. Hier kon ik nog vrij goed doorheen, maar op km 6 werd het alleen maar erger en verloor ik meteen heel wat plaatsen. Maar geen erg, het was een mooie training van 15 km die ik afhaspelde in één uur 19 min.
Loopmaatje Adinda had ondertussen de halve marathon van Eindhoven op haar bucketlist gezet en zou deze graag onder de 2 uur uitlopen (vorig jaar 2u01.57) Samen met een vriendin ging ze daar op weekend. Ik had eigenlijk andere plannen, tot ik héél toevallig op een toch wel héél goedkoop startnummer botste. Alles nog een keertje gecheckt en uiteindelijk toch dat nummer gekocht, al vertrouwde ik het in eerste instantie niet. Het was te goedkoop om waar te zijn. Maar goed, het nummer was binnen en ik wilde haar verrassen met mijn "aanwezigheid". Samen met haar man die de 10 km zou lopen, trokken we zondagvoormiddag naar Eindhoven. Het zou geen vrouw zijn, als ze het al niet een beetje doorhad dat ik ging komen, maar uiteindelijk was te toch tevreden om een gesprekspartner te hebben tijdens haar "tochtje". Met 9000 !!!, nooit gezien overigens, stonden we in verschillende startblokken aan de start. Desondanks we in het laatste startvak stonden konden we toch vrij vlot starten. Het te lopen tempo was dan ook 5.35m/km. Alhoewel we daar niet in slaagden gedurende de eerste twee km, en met de drinkstops onderweg die toch wat seconden kostten, konden we uiteindelijk toch na 1 uur 56 min en een handvol seconden over de finish lopen. Adinda had in de laatste 300 meter wel nog een ferme eindsprint in haar benen die ik niet kon beantwoordden. Ja ze heeft me goed liggen gehad de laatste km's met te zeggen dat het niet meer zo goed ging, haha. Maar ik kon er mee leven. Het was een mooie belevenis ondanks de drukte, maar niet iets om elke week mee te doen, ook gezien de hoge inschrijfprijzen. Dit keer had ik het geluk van een nummer over te nemen, maar dat zal niet altijd zo zijn.
En zo blijven we toch weer wat verder "kabbelen", dag na dag, week na week, hopend op betere tijden. We zien wel wat de toekomst brengt, ondertussen probeer ik te blijven genieten van het lopen.
Afgelopen weekend nog eens sportief bezig geweest. Zaterdag de Willy Vannitsen Classic gereden en alweer gekozen voor de 95 km in plaats van de beoogde 135 km.Heb er via een ommetje dan toch nog 100 km van gemaakt.Da's voor mij meer dan genoeg, 4 uur en meer op een fiets zitten is niet echt iets voor mij.
Zondag stond er in Berloz, op amper 10 minuten van mijn deur en woonplaats van loopmaatje Kristof, een kleinschalige wedstrijd op het programma, georganiseerd door de "commune de Berloz". Dezelfde wedstrijd loopt ook in maart, maar maakt dan deel uit van de Challenge Hesbignon, en brengt dan net iets meer volk op de been dan vandaag, waar er 79 deelnemers de 11 km trotseerden en nog een 50 tal de korte afstand. Voor slechts 2 euro kreeg je een startnummer, maar die kreeg je terug na inlevering van dat nummer, dus een gratis jogging! Er waren trouwens prijzen voor de eerste 3 op beide afstanden, voor de eerste dame, de eerste junior, en de eerste 50+ en daar zou ik wel eens in aanmerking voor kunnen komen. Al kon ik meteen mijn dromen opbergen want loopmakker Valère was ook aanwezig. Op een goede dag kan ik hem wel eens aan, maar momenteel is dat een utopie, gezien de nog steeds overheersende last aan de hamstring-bil.
De wedstrijd dan.Ergens midden in het apk vertrokken, en het was zo een beetje de bedoeling dat Kristof en zijn maat, die streden om de titel van eerste Berlozien, mij zouden volgen gezien ik een tempo van 14 km/u probeerde te lopen Eerste km ging in 4.12 dus doel meer dan haalbaar. Van 4.08 naar 3.58/4.01/4.01, dit zijn de eerste 5 km. Ik loop in de buurt van de concurrent van Kristof, deze laatste heeft helaas na 3 km al moeten afhaken vanwege het hoge tempo. Voor me loopt Valère en bij hem spot ik nog een 50 plusser, daar ga ik toch van uit. Bij km 5 lopen we een onverhard pad in, net na de bevoorrading en ook net nadat ik mijn bril heb afgezet die vol hing met zweetdruppels waardoor ik amper iets zag. Maar dat werd er nu niet beter op en gezien de ondergrond werd ik genoodzaakt het tempo te laten zakken.4.23 voor km 6. Ja, en dan wist ik het uiteraard al. De benen geraken een beetje verzuurd, het tempo is er volledig uit. De twee 50 plussers nemen meer afstand, ik probeer maar het lukt me niet het gat te dichten.Dan blijf ik maar op mijn elan doorgaan, 4.14/4.19/4.19. Op km 9 moet er nog een brug beklommen worden en daar heb ik het toch even moeilijk Het wordt 4.22. Laatste 900 meter probeer ik nog wat, al zijn de vogels vliegen en is er achter mij niks meer te zien. Ik loop over de finish in 45.44 voor 10,9 km en dat is 4.12min/km gemiddeld ofte 14,3km/u. Daarmee word ik 10de algemeen en derde 50 plusser. Daar zal ik maar tevreden zijn zeker? Na de wedstrijd nog wat nagekaart met de aanwezige Vlamingen Jean-Marie, Valère en Kristof. Ook nog een prijsje gewonnen met de tombola. Wat de toekomst brengt qua wedstrijden heb ik nog geen idee. Het plan is er (nog maar eens) om te stoppen met wedstrijden, maar hier en daar toch nog een joggingske als deze mee te pikken voor de fun. De blessures en slijtageperikelen blijven mijn lichaam teisteren, en daar is niks leuk meer aan. Daarom dat ik me moet bedenken naar volgend jaar toe. Maar dat is nog even weg, voorlopig blijven we nog even verder harken en werk ik nog enkele wedstrijden af die me interesseren.
Volgend weekend bij mooi weer fiets ik de Wilderen Classic op zaterdag (90 km of 110 km), en op zondag de jogging de Remicourt.
Wedstrijd nr 17 in de Challenge Cours la Province. Startuur 18u Afstanden respectievelijk naar keuze, 1,2,3 of 4 ronden van 2500 meter.
Gisterenavond vertrok ik richting Warnant voor een kleinschalige wedstrijd die sinds dit jaar is opgenomen in de ClaP competitie. Niet zoveel volk aanwezig, een 180 tal lopers voor alle afstanden.Ook weinig Vlamingen deze keer.Ik was er als enige Speelhofrunner, verder nog enkele bekenden, zoals Valère, Michel, Jean-Marie, Greta, pa en zoon Mertens en Robin Leduc. Eèn rondje opwarmen om het geheugen wat op te frissen, vorig jaar liep ik hier 3 rondjes en viel toen net buiten de "prijzen" Ik had er eerlijk gezegd weer weinig zin in, weet niet wat het is de laatste tijd, maar denk toch dat het vooral komt door de aanslepende pijn in de hamstringzone.Ik weet uiteraard dat "rust" de enige remedie is op genezing, maar dat zie ik momenteel niet zitten. Soit. Er wordt afgeteld en ondanks ik vrij vooraan sta word ik weer opgeslokt door de menigte.Een niet al te snelle start dus en dat komt in tegenstelling tot anders mijn ademhaling ten goede. (4.13) Ik zet mijn weg voort en word aangemoedigd door Beatrice, een mooie en lieve dame, die meermaals in mijn buurt loopt, maar nu verkiest om even haar kinderen te begeleiden.Toch zal zij de overwinning binnenhalen op 3 rondjes. Tempo iets omhoog en tevens achtervolging inzetten op Michel en Valère, de enige bekenden die in mijn buurt lopen. Maar vandaag zijn beide heren een maatje te groot voor mij.Ik dring dan ook niet meer aan en probeer op een voor mijn comfortabel en aanvaardbaar tempo te blijven lopen. De smalle passages maken het na enkele rondjes al wat moeilijk om de gedubbelden voorbij te steken, maar ik maak er geen punt van.Tijd is vandaag niet belangrijk.Pijnloos lopen of zo goed als toch, wel.Na drie rondjes wil ik het even voor bekeken houden en een gokje wagen of ik al dan niet een ereplaats kan bemachtigen.Maar het mooie aan deze wedstrijd is, dat je niet weet wie er wanneer is gestopt, dus loop ik nog maar even door.Al neemt de snelheid wel ronde na ronde af, ik blijf gestaag doorgaan .In de laatste ronde heb ik nog twee lopers in't vizier en ik tracht er bij te komen.Maar ik ben moe, of eerder lui, en laat de kerels lopen. Na exact 10 km (op 20 meter na, die ik er nog even bijloop na de finishboog), kom ik binnen in 42.46, geen toptijd maar who cares? Ik word 13 de op de 77 lopers die voor de 10 km kozen, en tweede in mijn leeftijdscategorie. Maar er wordt alleen podium gehouden voor de eerste drie op de 10 km en de eerste twee op elke andere afstand. Geen probleem, de after party is daarom niet minder plezant.Met de tombola win ik nog een paar flesjes bier en bijhorend glas.De hoofdprijzen schieten helaas hun doel voorbij ;-). Tot rond middernacht houden we onze Waalse broeders gezelschap en er wordt héél wat afgekweeld op de karaoke. Het moet eens kunnen, zeker nu ik verlof heb.
Volgende "wedstrijd" zou de bosloop in Tessenderlo-Gerhagen kunnen worden, maar dat hou ik nog even in beraad. Even aankijken hoe de hamstringblessure evolueert. Het probleem is dat ik te graag loop, anders zou die rust geen probleem zijn. Ach, we zien wel ;-)
Gisteren stond de twaalfde wedstrijd op het programma van de Challenge Hesbignon, tevens de enige wedstrijd op Vlaamse bodem en dat trekt dan ook enkele Vlaamse subtoppers aan. Zaterdagmorgen na het werk nog even gerust en het was een prachtige dag, dus besloot ik toch nog gauw een tochtje te wagen met de fiets om de beentjes wat los te maken. Of dat een goed idee was, geen idee, wie zal het zeggen? 69 km op de teller aan 25km/u, rustig genoten van de omgeving met hier en daar een kort klimmetje (300 HM) Paar uurtjes liggen zonnen, nog een paar uurtjes naar bed en tegen 18 u opgestaan en me stilaan klaargemaakt. Daar deze wedstrijd op amper 3 km van mijn deur start en bijna aan mijn deur passeert (misschien had ik daar wel kunnen inpikken en een mooie plaats kunnen lopen, hihi ;-) ), besloot ik om op te warmen tot daar.Ik liep dan ook meteen het zwaarste stuk, de laatste 2,5 km.Zo wist ik ongeveer waar ik mijn voeten moest zetten als de "moment" er aan kwam. Inschrijving voldaan, her en der wat bijgepraat en dan was het tijd voor de start. Met 234 deelnemers (niet onaardig voor een Vlaamse wedstrijd in de CH ), stonden we er weer om alles te geven, ieder naar eigen vermogen. Ondanks de nog steeds sluimerende last in bil-hamstring besloot ik er toch vol voor te gaan.Ik wist dat het zwaarste gedeelte in de tweede helft van de wedstrijd kwam, dus was een snelle start misschien wel de beste aanval.En dus zo geschiedde.Km 1 nog even zoeken naar mijn plaats, starten is altijd chaos bij mij, maar toch 4.01.Aanval inzetten gaat steeds gepaard met mijn ondertussen gekende verroeste fiestpompgeluiden, een stoomtrein is er niks tegen.Km 2 in 3.50, km 3 in 4.00.Gaat goed, km 4 in 4.08, km 5 in 4.09. Km 6 krijgen we een eerste klim en ondanks mijn klimcapaciteiten doe ik er toch even over om boven te komen (4.25). Opnieuw geraak ik in mijn element en kan een paar concurrenten counteren.Andere loopmaatjes zijn me vandaag te sterk af.(km7 in 4.01) De vermoeidheid begint te wegen en het zwaarste moet nog komen.Km 8 is dan ook de overgangskilometer en die loop ik 4.18. Ietsje voor km 9 krijgen we het eerste stuk onverhard van 750 meter licht stijgend droog parcours, moeilijk beloopbaar, maar ik red het wel (4.39) Dan een stukje op een vlak grasveld, kris kras door plantages en nog een paar zware stukken loodsen ons richting finish.(km 10 in 4.22) De laatste 750 meter nog even gas bijgeven, want de concurrentie is wat genaderd al komt mijn positie nooit echt meer in gevaar.De laatste 100 meter is toch nog steil bergop en dat ligt enorm zwaar.Al stervend kruip ik als het ware over de finish. OEFFFFF !!
Ik word 40 ste algemeen en 7de 50 plussers, zonder de "inwijkelingen" was een vierde plaats het hoogst haalbare vandaag. De 10.78 km afgehaspeld in 45.25, da's goed voor een gemiddelde snelheid van 14,2 km/u, avg 4.13 min/km Gemiddelde hartslag 174, max 180. 63 hoogtemeters. En tevreden over het resultaat, meer had er waarschijnlijk toch niet ingezeten. Nog enkele foto's om af te sluiten. En nu 14 dagen verlof op't werk, nog even zien hoe ik die ga invullen.Rust zou natuurlijk de beste optie zijn, maar de wedstrijden blijven zich opvolgen.Ach, we zien wel, toch proberen te blijven lopen zoveel mogelijk binnen de pijngrens, en wat fietsen uiteraard.
Afgelopen zondag trokken we met een deel Speelhofrunners naar deze nieuwe wedstrijd van de CH. Geen idee wat we mochten verwachten.Ik sukkel nog steeds met de hamstrig-bil en had er eerlijk gezegd weinig goesting in, zeker ook omdat het nog vrij warm was.Al kan ik daar redelijk goed tegen, toch had ik geen zin om veel op te warmen.De vaste Vlaamse delegatie was ook aanwezig en dus ook enkele concurrenten extra in mijn categorie.Podium zou dus zeker niet haalbaar zijn.Dan maar proberen de schade te beperken zeker? Met ruim 200 man, en dat is weinig naar Hesbignon normen (daar zal de warmte wel voor iets tussen gezeten hebben denk ik ) voor de aangekondigde 11,5 km wedstrijd die samen met de korte afstand vertrok. Ik vatte post ergens in het midden van het pak met de bedoeling van niet te snel te starten.Maar het is moeilijk om afgestopt te lopen als de benen meer willen.Dan maar proberen slalommen tussen de lopers door.4.23 voor km1. Tweede km vlotte het al wat beter en kon ik nog eens 15km/u rennen.En dan kwam er een stuk onverhard,grrrrrr op km 3 en dat gedurende een volle km.Terugslag dus en met 4.13 bleef de schade nog vrij beperkt.Dan kon ik het tempo terug wat opdrijven, maar met op km 6 een zware klim voor de boeg zakte alweer het tempo (4.20). Ik deed er alles aan om nog enkel concurrenten bij te halen, maar die waren helaas wat te ver weg.Kreeg dan ook nog een insect in mijn mond dat zich waarschijnlijk onmiddellijk een baan wist te vinden naar beneden.Toch probeerde ik het beest nog uit te braken, want ik wist zeker dat het geen vlieg was en ik was bang dat ik inwendig zou gestoken worden.Ik kreeg het er helaas niet uit, maar gelukkig voelde ik niks meer en kon dan mijn wedstrijd voortzetten.Op km 9 kregen we opeens hetzelfde onverharde traject van km 3 voorgeschoteld,pfff.Toch overleefde ik ook dit, zij het aan een veel trager tempo 4.27.Twee laatste km kwamen er aan, want ik ging er van uit dat het 11 km was.Er liep een loper langszij, en ik pikte onmiddellijk aan en kon hem een tijdje bijbenen.Maar toen ik zag dat hij geen rechtstreekse concurrent was liet ik hem gaan.Het bordje van km 11 was in zicht, oef, bijna gedaan.Ik zag niet direct een finishboog, dacht dat het maar 200 meter of zo meer was.Maar dan kregen we nog een serieuze helling voorgeschoteld gedurende 500 meter.Ik zat er redelijk door en het tempo zakte nog meer.Ik keek nog eens achter me, en had genoeg voorsprong zodat ik me niet meer forceerde.Mijn laatste 750 meter legde ik af in 3.25.Wat was ik vandaag weer blij dat ik over de finish was.Het was weer enorm zwaar, niet zozeer door het parcours , maar wel door de hitte. Nog even gewacht op de overige loopmaatjes, even opgefrist en dan nog iets gedronken terwijl we wachtten op de prijsuitreiking annex tombola. Ik werd 30 ste op 204 deelnemers en 8 ste 50+ , toch nog zo geen slecht resultaat. Met de tombola won ik zes flesjes Leopold 7 bier en een waardebon voor een lunch in een champagnebar. Daarna huiswaarts , want in de vooravond stond de BBQ van ons clubje op het programma.En dat hebben sommigen onder ons duchtig gevierd. Maandagavond was er ook de kermisloop in Nieuwerkerken, maar di heb ik laten schieten wegens de bilproblematiek.Wel gaan fietsen in de voormiddag met loopmaat Kristof die eveneens de wedstrijd liep in Wallonië. 's Avonds dan toch afgezakt naar Nieuwerkerken....om te supporteren en daar hoort de nodige dorstlesser bij . Het was weer een leuk weekend, en volgend weekend kan dat ook weer zo worden, met op zaterdag de 12 wedstrijd van de Hesbignon, deze is in mijn achtertuin en meteen ook de enige Vlaamse loopwedstrijd in deze Waalse Challenge. Helaas moet ik zondag nog gaan werken en kan ik weer niet blijven plakken. Om af te sluiten nog enige plaatjes die geschoten werden door èèn van de vaste fotografen Eddy Defrère, bedankt daarvoor!! See you....
Ik ben lenaerts marc, en gebruik soms ook wel de schuilnaam bakkertje64.
Ik ben een man en woon in st truiden(aalst) (belgie) en mijn beroep is banketbakker.
Ik ben geboren op 01/09/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen ,zwemmen,en van't leven proberen te genieten.
Vandaag zondag 10 februari staat deze jogging op de planning .Het is 4 jaar geleden dat ik hier aan de start stond en de exact 11 km afrondde in 44 min. Vandaag zal het anders zijn, want niet alleen het parcours is niet meer hetzelfde, ook ik ben niet meer dezelfde van toen.😕
.
