Welkom sneeuw!! Je bent dit jaar vroeg van de partij en kondigt zo de winter aan. Persoonlijk ben ik nooit een sneeuwfan geweest, maar sinds een aantal jaren kan ik soms - tja, ik blijf voorzichtig ;-) - de charme van het witte tapijt wel smaken (om het schoon te zeggen...
Sneeuw is voor mij altijd symbool geweest van nat, koud, kil, tintelende, jeukende vingers en tenen...alles wat niet direct aangenaam is. Alle kinderen willen wild enthousiast met de slee gaan spelen op de heuvels in het park, ik wilde eigenlijk liefst gewoon binnen blijven en een mooie film zien. Voor mijn part "White Christmas", zolang er maar een scherm tussen mij en de sneeuw zat.
Ik heb me ooit in het eerste middelbaar gewaagd aan de "Sneeuwklassen", grote flater!!! Door hoogtevrees sloeg de angst me om het hart telkens ik een ski aantrok... Wat mij restte als tijdverdrijf was...met de slee de heuvel af gaan...
Echter, sinds ik mij probeer te verdiepen in Reiki, in het Universum, in de natuur tout court is het voor mij duidelijk dat de winter echt dé nachtzoen aan de natuur is. Een nachtzoen zoals wij die aan de kinderen geven: een tedere afsluiter van de dag met de belofte naar een volgende dag na een nachtje dromen, woelen en draaien in het heerlijke bedje onder de zalige dekentjes. Zo is ook de sneeuw voor de natuur een warm dekentje en een lieve en tedere kus om te laten weten aan de vermoeide aarde, de slaperige planten en alle andere prachtige wezentjes van de natuur dat het tijd is een stevig slaapje te doen. Tijdens deze slaap krijgen ze allemaal de tijd opnieuw de batterijtjes op te laden, te dromen van de drie afgelopen seizoenen, eventuele trauma's door mileuvervuiling of vandalisme van de mens een plaatsje te geven en zo te verwerken, plannen te maken voor de nieuwe lengte ( hoeveel ga ik groeien volgend jaar, hoeveel blaadjes ga ik tellen, komt die mooie vogel opnieuw z'n nestje bij mij bouwen in de lente,...). Zoveel dromen, zoveel verlangens, ... Wie zegt dat het niet waar is dat de natuurwezentjes (elfjes, kabouters, trollen, etcetera) volop aan het werk zijn in de natuur op dit moment om te waken over de slapende kinderen van moeder Aarde, ze terug toe te dekken als ze in hun slaap hun dekentjes afwerpen, ze te troosten en een glaasje te laten drinken als ze een beetje verward uit een droom ontwaken? Klinkt raar? Zelfs op het gekke af? Tja, het hangt er maar van af hoe je het bekijkt.. Vroeger dachten de mensen ook dat de Aarde een platte schijf was waar we afvallen als je te ver doorwandelt... Nu weten we wel beter!!
Nog niet zo heel lang geleden waren velen ervan overtuigd dat Engelen en als dat soort "zaken" slechts bestonden in de geest van eenzame, verstoorde, fanatieke mensen. Nu merken we alle dagen dat het aantal "gelovigen" groeit, dat Engelen, Gidsen, energie realiteit zijn en deel uitmaken van ons dagelijkse leven. Dat ze ons helpen op ieder gebied, maar we moeten het wel vragen, een simpel verzoekje om onze zorgen en angsten op hun schouders te nemen én natuurlijk héél véél geloof dat ze dat ook doen.... Probeer het een keertje, probeer het eerst met heel eenvoudige vraagjes of vraag gewoon om te laten merken dat ze er ook voor jou zijn. Dat is één van de onuitputtelijke fantastische eigenschappen van Engelen: op het moment dat ze bij mij zijn, zijn ze ook bij jou als je dat wilt!!! Engelen zijn ook héle speelse persoontje...Ze maken vaak kenbaar dat ze er zijn door een wit veertje op je weg te leggen, en geloof me, je ziet echt het verschil wel tussen een veertje van een duif of van een Engel. Deze van de Engelen zijn heel mooi wit en - geloof me of niet - stralen op je weg!!! En zo is het hele Universum gevuld met sprookjesachtige dingen die écht zijn, die een realiteit vormen, die net zo reëel zijn als jij en ik, als de seizoenen die elk jaar opnieuw hun opwachting maken...Ook dàt is magisch al vinden wij het allemaal maar heel vanzelfsprekend.
Dus ja, dan zeg ik nu: let it snow!! Niet omdat ik plots gek ben op koude handen en voeten, maar omdat ik eindelijk besef dat ook de seizoenen sprookjes zijn, dat ook in al die subtiele en overduidelijke veranderingen in de natuur - ieder jaar weer - pure magie zijn, een voorrecht om te mogen beleven, te aanschouwen... Klinkt misschien allemaal een beetje gek en naïef, maar het maakt dat de winter toch een veel mooiere en koesterende rol toebedeeld krijgt dan tot nu toe heel vaak het geval was. Tot over een paar jaar was de winter voor mij een overbodig iets dat zo snel mogelijk voorbij mocht zijn. Op geen enkel moment was het voor mij duidelijk waar ook maar één mooi iets van dit overbodige seizoen te vinden was. Wees eerlijk, dan is m'n vernieuwde visie toch veel mooier en aangenamer, hé.
Nee, laat het nu maar sneeuwen, laat het dekentje maar naar beneden komen en laat de natuur maar rustig inslapen. Laat ons zelf nu ook maar serieus wat gas terugnemen na al die maanden van activiteiten, soms bijna dag en nacht. Laat ook wij nu maar rustig achteruit gaan zitten en genieten van de veel tragere trilling van de winterdagen en zo dichter bij de natuur komen. Ik denk dat we allemaal af en toe wel eens dromen van een winterslaapje, als was het maar om het zomervet van alle feestjes kwijt te raken ;-). Om een leeg agenda te hebben, géén verplichtingen buiten naar je werk gaan, je huishouden te beredderen... Dat de b-zijde van natuur is dat het gevaarlijk is in het verkeer, dat het moeilijk stapt, enzovoort is natuurlijk ook waar. Ik leef niet plots of een roze wolk, hé. Maar ook daar valt veel voor te zeggen. De winter vraagt een ander levensritme, ook van ons: de onovertroffen mens!!! Misschien is het wisselend klimaat nog zo slecht niet, misschien zal het ons dwingen anders naar het leven te kijken, anders tegenover de natuur te gaan staan.
Kinderen, kinderen, kinderen,.....wie ooit beweerde dat je zodra ze groter zijn minder zorgen zou hebben moet ik heel erg teleurstellen: het wordt er niet beter op!! Ze worden groter, gaan werken, beginnen een relatie, gaan uiteen, komen terug naar de ouderlijke woonst, gaan op zichzelf wonen, beginnen een relatie, gaan alweer samenwonen, en zo kan ik nog wel een aantal keertjes verder gaan!! Mag ik even hardop vragen waarom de stappen van verliefd worden naar daten naar een koppeltje zijn naar dromen over een toekomst samen naar praten over een toekomst samen nu kortweg samengevat is tot: verliefd worden naar samenwonen?? Dit is voor mij een totaal raadsel. Hé daar allemaal: hoe kunnen jullie nu in 's hemelsnaam een relatie opbouwen zonder dat jullie elkaar kennen!!!!???? Maar, ondanks de stommiteiten van de "bengels" is het er niet minder pijnlijk om te zien hoe je kind alweer pijn wordt gedaan door een kerel die denkt dat de wereld aan z'n achterste hangt, denkt dat hij gewoon kan voortgaan met z'n leventje en ondertussen verdorie mijn dochter diep ongelukkig maakt... Pfffff, wordt zeker vervolgd...
Mijn eigen blog...Hoe haal ik het in 's hemelsnaam toch in m'n hoofd... Geïnspireerd door de fim "Julia/Julie" waar Julie een blog start om een jaar lang haar ervaring met het koken van de recepten van de beroemde Amerikaanse Julia Childs dacht ik: waarom niet!!
Het lijkt me vrij cool om de dagdagelijkse dingen van een alledaags, 46-jarige te delen met deze blog. Misschien gaat dit me er nu eindelijke effectief toe aanzetten om een soort dagboek te houden. Zo één waar je een naam aan geeft en die je dan beschouwt als je beste vriendin. Dat lijkt me wel wat.. Nu zit ik zelf te denken: wie kan er nu geïnteresseerd zijn in het dagelijkse leven van een 46-jarige vrouw die geen beroemdheid is, die geen speciale job heeft, etcetera... Tja, da's misschien een goede vraag...Aan de andere kant, who cares. Degenen die het willen leven, be my guest, de anderen laten het net zo lief naast zich liggen...
Ik wil dat dit een plezante blog wordt. Ok, af en toe zal er wel eens een lach en een traan gedeeld worden, uiteindelijk ben ik een vrouw en die houden nu eenmaal van wat drama af en toe...;-). Maar ik wil vooral dat deze blog aangenaam is, positiviteit uitstraalt en uitnodigt om te delen... We zien wel...
Wat heeft een vrouw te vertellen dat een ander kan boeien, wat doet die vrouw leven, genieten, liefhebben, omarmen, ... Het antwoord is: momenteel zowat alles!!! Het is geen fabeltje: life begins at 40!!! voor een vrouw. Je begint echt anders tegen allerlei zaken aan te kijken, je neemt je oude dromen op én je doet er ook iets mee, of tenminste: je probeert!! Jaren heb ik me vanalles en nog wat voorgenomen: ik ga cursussen volgen, ik ga sporten, ik dit, ik ga dat,... Ik begon er iedere keer wel aan - dat heeft me een fortuin gekost en kasten vol van cursussen de onaangeroerd bleven, hobbymateriaal dat niet of maar half gebruikt werd, ga zo maar door. Jaren droomde ik ervan om me bezig te gaan houden met spiritualiteit omdat ik daar als van kinds af toe aangetrokken voelde, omdat ik altijd het gevoel gehad heb dat er vanalles was en is dat mijn leven kan verrijken. Jaren heeft m'n cursus Bachbloesem stoffig in m'n kast gelegen, bijna onaangeroerd, jaren bleef de wens om Reiki-initiaties te halen en te beoefenen bij een gedachte.
Jaren heb ik altijd m'n groot gezin, m'n werk en alles daarom heen afgedaan als de reden van er niet in te slagen terwijl de echte oorzaak gewoon bij mezelf te vinden was. En die toch wel confronterende zelfkennis, dit nieuw licht dat ik op mezelf geschenen heb is de weg geworden naar toch dromen waar maken, naar toch cursussen afwerken, naar véél meer....
