Life between the covers Where covers stand back2back with the originals
14-09-2011
The Harlem Shuffle
Ik denk het meeste bekend onder de versie van The Rolling Stones, die altijd wisten waar ze de mosterd moesten gaan halen, ofwel bij de blues of zoals in dit geval bij het soulduo Bob & Earle. Beide covers hebben hun eigen verdiensten volgens mij, er zijn in de loop der jaren nog meerdere covers geweest, maar naast het origineel blijft deze van de Stones toch wel een van de betere, if not de beste
Even terug van weggeweest :) Ik val maar meteen in huis met één van de mooiste liefdesliedjes wat mij betreft. Was al een van mijn favorieten toen Time Out of Mind uitkwam (vind gans die plaat trouwens schitterend!) Zoals ze zeggen 'No one sings Dylan like Dylan, en de 2 hierna zijn niet Dylan, maar ze maken elk toch eveneens prachtige versies van dit nummer. Brian Ferry heeft een gans album uitgebracht met covers van Dylan, toch ook wel een aanrader en wat een prachtige stem blijft die man hebben. Ik heb de kans gehad hem live aan het werk te zien deze zomer en dat was toch wel magisch!
En dan is er ook nog Adele die hoge ogen gooide en dit nummer eensklaps heel populair maakte,ook een prachtige stem... Genoeg gepraat nu, play that music :) Suggesties zijn trouwens ook altijd welkom via mailtje of gastenboek!
Simpelweg een leuk liedje, zowel in de originele uitvoering van Lords of the New Church, als in de versie van de coverhabituées Nouvelle Vague, opnieuw een groep die je hier wellicht nog zal tegenkomen, want hun covers hebben wel altijd dat extraatje volgens mij, ook een zalige video erbij trouwens :)
Een beetje rare vibe vandaag en dan komt dit liedje altijd in mijn mind Ik moet bekennen dat ik het echte origineel zelf niet kende (ik dacht altijd dat het van Dusty Springfield was)Het is dan ook opnieuw een liedje dat ontelbare keren gecoverd werd maar bij deze dus de echte original Tommy Hunt 2 covers van deze keer, de eerste van Dusty, en de tweede met de sensuele Kate in de video, de versie van de White Stripes indeed!
Is in need of a little bit of love tonight.... Dus bij deze pompompompom... The Sea of Love, origineel door Phil Phillips met een mooie coverversie van Tom Waits, hoewel een beetje bluesier misschien, toch tamelijk trouw aan het origineel vind ik...
Triest dat er vandaag een extra reden is voor mijn blog, maar ik zie het terzelfdertijd als een tribute naar haar toe. Ik vind het ontzettend stom en spijtig dat ze door een overdosis gestorven is Ik had echt gedacht dat ze volwassener zou worden in time en dat ze het wel zou redden, ik had precies nooit verwacht dat ze actually ooit aan een overdosis zou sterven, maar als er iets is dat de muziekgeschiedenis ons geleerd heeft dan is het wel dat zeker muzikanten niet invincible zijn. Het liedje Valerie heb ik in haar versie altijd superzalig gevonden, ik vond het een heel carefree nummer, een beetje als Amy zelf en je kan een mening hebben maar je kan niet ontkennen dat ze een prachtige stem had....Rip Amy Het origineel is van The Zutons, zeker ook niet mis, maar bij Amy had het toch dat tikje meer
Het is nationale feest (ahum)dag hier vandaag (don't worry ik ga niet uitwijden over this political mess we're in) en voor zover dat nog blijft bestaan mag het wel even in de verf gezet worden met een cover door een momenteel nationale trots (in mijn ogen dan toch)
Het origineel behoort toe aan een van mijn favoriete huidige rockchicks (al is ze tegenwoordig een meer poëtischere weg ingeslagen) PJ Harvey met Angelene. Misschien niet mijn favoriete nr van haar, maar niettemin een mooitje en de moeite waard om naar te luisteren.
Dan de cover door Triggerfinger Ik moet zeggen Triggerfinger heeft al een hele rits prachtige covers gemaakt (opnieuw eentje van Nick Cave maar dat is misschien voor een volgende keer) Bekijk zeker ook hun versie van Rihanna's The only girl in the world. Maar bij deze dus Angelene, prachtige cover, schitterende groep, als je de kans krijgt om ze ergens live te gaan bekijken, niet twijfelen want they'll blow you away!
Nog een van mijn favorieten, en ook iemand die een behoorlijk aantal covers op zijn palmares heeft, maar deze keer in de rol van the original Nick Cave & The Bad Seeds met de Mercy Seat, een song over een ter doodveroordeelde die wacht op the electric chair... Aangezien ik reeds het geluk gehad heb Cave een aantal keren live te mogen aanschouwen heb ik deze song live al meermalen gehoord en het dreigende dat van deze song uitgaat blijft me boeien
Coverversie: De grote Man in Black, Johnny Cash heeft deze op een mooie verhalende manier gecoverd, misschien iets ingetogener maar daarom volgens mij niet minder schrijnend. Cave, zelf een grote Cashfan, zag diens cover als een persoonlijk hoogtepunt in zijn carrière. Zowel Cave als Cash zullen zeker verder nog aan bod komen in deze blog Maar oordeel vooral zelf
2 van Cave, met nog een extra accoustische versie gevolgd door deze van Johnny Cash
Lijkt me wel toepasselijk met dit regenachtige 'zomer'weer om te hopen op een beetje meer zonneschijn en hoe dit beter te doen met dit fantastische nummer. Originele versie van the Beatles, een popgroepje uit Liverpool u misschien wel bekend, vooral George Harrison had een groot aandeel in dit nummer Coverversie: Er zijn er ontelbare geweest, maar deze die voor mij persoonlijk het origineel overtreft is deze van een van de grootste muzikale dames ooit geweest: Nina Simone. Een van mijn favoriete jazzladies en ook iemand die zich vaak (succesvol) aan covers durfde te wagen, dus wellicht een naam die je hier nog regelmatig zult zien verschijnen
