Met een fles water naast ons en positieve gedachten gaan we stapje voor stapje vooruit. Sinds dinsdag niet meer nutteloos gesnoepd, de boeken van Sonja Kimpen uitgehaald en nog eens beginnen lezen, gewoon als steun en probeer me toch aan enkele stellingen vast te houden. * Voldoende drinken * Niet meer eten na acht uur, gun je spijsvertering rust * Alleen eten als je honger hebt en stoppen als je voldaan bent (ook al is je bord niet leeg) * Stop enkel iets in je mond als je drie redenen kunt opsommen waarom je dit zou eten * ... Bewegen daar ben ik nog niet echt aan begonnen, 3 dagen ziekjes geweest he. Maar vandaag op het werk toch de trap ipv de lift genomen Voel me goed, en het lukt me goed maar dit is nog maar het begin he? Heb ook de weegschaal naar achter verbannen, max 1x/week wegen.
Vanmiddag gaan lunchen met collega's, een slaatje met geitenkaas gegeten met een perrierke ipv met een glaasje wijn en geen extra brood genomen. En vanavond laat terug van het werk, vlug een pizza gehaald voor vanavond. Zelf 1 stuk pizza gegeten met spruitjes (restje groenten van gisteren) nu nog een koffie en dan tanden poetsen (nog een tip van Sonja) teken dat we genoeg gegeten hebben vandaag. En ik ben trots op mezelf dat mag wel niet en nu door doen he.
Mijn gevecht tegen overgewicht, voor velen een gekende situatie. Wat heb ik niet geprobeerd, weightwatchers, diëtiste, boek Koen Crucke, soepdieet,... zelf een protiënedieet heb ik geprobeerd, allemaal met resultaat toch de eerste weken maar nadien het gekende jojo effect.
Ik weet dat je het slagen zelf in hand heb, en draai soms lees meestal een rad voor mijn eigen ogen, verberg zaken, 1 koekje kan geen kwaad, uitvluchten, geen tijd voor een gezonde maaltijd laten we pizza, lasagne eten. Maar vandaag is het gedaan met uitstellen, vandaag is een nieuwe stap voor een nieuw leven. (Oh ja ik zal wel eens zwak zijn, eens falen maar is dit niet menselijk. En ook dat falen zal ik hier neer pennen. Gedaan met achterbaksheid, het verbergen, zoals een alcoholist zijn drank verbergt.
Vandaag zeg ik, IK BEN SASKIA EN IK BEN DIK, VERSLAAFD AAN ZOET EN CHOCOLADE.
Ik hoop dat degene die hun weg vinden, ergens een reactie zullen hebben (negatief of positief) en dat ze die dan ook neerpennen.
Wie ben ik ... Ik ben Saskia en 34 jaar geleden zag ik voor het eerst het daglicht in Blankenberge als deel van een tweeling, mijn tweelingzus heet Claudia. Wij twee kwamen als jongste spruiten terecht in een gezin met reeds 3 kinderen: Johnny, Serge en Nadia. We groeiden op in een leuke buurt en hadden een toffe kindertijd. Mijn tweelingzus en mezelf zaten tot het vierde middelbaar in dezelfde klas, in de richting Handel, maar mijn toekomstdroom lag zeker in een andere richting, ik wou en zou verpleegkundige worden met name zelf vroedvrouw. Dus vanaf van het vijfde middelbaar scheiden onze wegen, Claudia volgde Secretariaat talen en ik begon in de richting verpleegaspirante, ... en na 2 jaar begon ik aan mijn studies graduaat verpleegkunde. Ook in mijn vrije tijd was ik erg sociaal, als begeleidster van het jeugdatelier Oranje (een jeugdatelier voor valide en mindervalide kinderen en jongeren). Tevens was ik lid van de jeugdraad van Knokke-Heist en zelf ben ik een tijdje voorzitter geweest.
In 1996 behaalde ik mijn diploma van pediatrisch verpleegkundige, maar ik wou nog verder doen voor vroedvrouw, ... euh nee psychiatrisch verpleegkundige want lag daar geen toekomst in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Niet voor mij dus want na 4 maanden hield ik psychiatrie wel voor bekeken, ik werd er zelf hondsdol van, dus in januari beëndigde ik mijn studies en kon ik onmiddellijk aan de slag. En wel als leerkracht verzorging in Kortemarkt en dit tot eind mei als vervanging van een zwangere collega. Dit lag me wel, dit deed ik graag, lesgeven.
Ook in januari ontstond het idee om samen met mijn tweelingszus en 2 vriendinnen samen op reis te gaan als mijn vervangingscontract verliep, dus eind mei/begin juni. En wil je weten hoe deze reis mijn leven zou veranderen lees dan maar verder ...
Al een tijdje zoek ik een manier om ergens iets bij te houden. Een dagboek - een word document op mijn pc? vond niets dat mij echt kon bekoren en voelde toch een behoefte om nu en dan eens iets op papier? script te plaatsen. En dan las ik over een blog bijhouden ... Is dat wel iets voor mij zomaar online je gedachten, opmerkingen, gevoelens bloot te leggen ... Hier ben ik dan op een druilerige regenachtige 1 november dag zit ik achter de laptop en heb ik mijn blog geactiveerd, Het wordt zeker geen meesterwerk, gewoon een plaats om even iets kwijt te kunnen, iets te delen met anderen, dus als er reacties zijn laat maar komen he.
Ik zal over 2 dingen schrijven waarover het item gaat zal ik steeds duiden in de titel van het bericht: Mezelf :mijn leven in het algemeen en Het gevecht :mijn jarenlang gevecht tegen de overtollige kilo's
