'Laat me maar zakken', zei ik tegen de lange. Het was een rustgevend gevoel die koude vloer. Het leek alsof niet alleen ik, maar de hele wereld aan het huilen was. En ja, mijn kont bevroor zowat, maar ik had er geen aandacht voor. Ik heb daar niet gezeten tot mijn tranen op waren. Dat had ik wel gewild en nog veel langer. Maar dat kon niet, want de hoeders hadden te veel haast. Na vijf minuten heeft de lange mij van de grond gehoffen en mij op de slechtzittende stoeltjes op de gang gezet. Ik weet niet hoe, maar hij zorgde er ook voor dat Maia kwam. Maia heeft mij in haar armen genomen en zei dat alles oké was. Ze heeft me meegesleurd over de parkeerplaats en de hoeders waren zo vriendelijk om ons deze keer niet uit elkaar te halen. 'Gaat het een beetje?', vroeg Maia en toen ik geen antwoord kon geven, nam ze mijn gezicht vast en zei:'Je moet dit doen, niet voor jezelf, voor haar!' Ik knikte, ze had gelijk. Ryanna wou dat ik mijn dromen waarmaakte en ze had al zo boos gereageerd toen ik haar verteld had dat Maia en ik gingen blijven bij haar en niet terug naar school gingen gaan. 'Dankje', fluistende ik.
