Het school kan toch zo stresserend zijn met al zijn herhalingstoetsen en presentaties. En zeker wanneer je niet zo goed bent in plannen en orde houden ook niet één van je beste kwaliteiten is. Die vakantie ziet er nu wel zo goed uit.
Terwijl het leven maar weer zijn gewone hangetje gaat en er natuurlijk niks gebeurt, heb ik natuurlijk veel te veel te doen.
Ik kan nooit een keer eventjes rusten en een keer goed een avondje uitgaan met vrienden, maar neen!! Blijkbaar heeft 'het lot' andere plannen met mij en moet ik maar weer werken totdat ik erbij dood val. Volgende keer drink ik op de rust en niet op het geluk.
Nog nooit naar de kapper gegaan en afgevraagd: waarom ben ik nu naar de kapper gegaan? Mijn haar was daarnet veel beter --'
Awel, zo'n moment heb ik nu!!!
Mijn leven is naar de vaantjes :D ik moet gewoon een paar weken onderduiken tot en met het weer normaal is. Het gaat weer een hele aanpassing worden morgen, met al die mensen die gaan kijken van: ' wat heeft hij met zijn haar gedaan?'
Ik zal er maar mee moeten leven en denken dat het mooie vanbinnen zit tot dat ik weer normaal haar heb :/
Zou een vrijdagavond niet één van de leukste avonden van de week moeten worden? Gewoon uitgaan met je vrienden is leuk, maar als er iedere keer die gast mee is die al zat is voordat we nog maar verzamelen dan is mijn avond er al aan voor de moeite --'
En als hij dan nog heel de aandacht zit te vragen van de meid, waar ik al een lange tijd een oogje op heb (cliché), en haar nog zit te bepotelen terwijl het ze zelf niet wil, dan vraag ik me echt af of ik nu de enigste gast ben die die gast irritant vindt?
Hij doet dan nog stoer en slikt dan nog een pilletje en doet dan alsof (?) of die pil na 24u nog steeds werkt :s Bij alcohol is het juist hetzelfde bij hem, dat duurt soms tot 's ochtends terwijl hij voor de rest van de avond niks meer drinkt. Ben ik dan komedie aan het spelen als ik tegen die gast zegt dat hij moet stoppen met zo te doen?
Het maken van een blog was niet al te moeilijk. Maar je woorden kunnen neerpennen op deze digitale pagina,waar waarschijnlijk in het begin niemand over zal gaan met zijn ogen, dat is pas moeilijk :/
Ook al weet ik dat ik problemen heb in mijn leven en dat ik op een of andere manier terecht ga komen in het systeem van overheden en ambtenaren, van lonen en belastingen, van overleven en feest,...
Ik wil leven op een heel andere manier, anders dan de rest van de mensen die ik dagelijks zie paseren naar hun geconditioneerd werk. Soms wil ik echt de prins op het witte paard zijn voor iemand en niet de persoon die gewoon trouwt met een vriendin die hij heeft leren kennen via via.
Het leven is hard en dat weet ik, maar ik zal wel moeten blijven vechten zeker? Zoals in al die kinderfilms is het motto 'Je kan het wel, je moet gewoon in jezelf geloven!!' ik zal gewoon van dag tot dag het leven bekijken en de liefde op me af laten komen, ook zoals beweert wordt in al die roddel-magazine's --'
Ik ga gewoon proberen mijn leven te plaatsen op deze blog en niet in zo'n manier van 'liefste dagboek, vandaag was zeer leuk', want dat is ook al weer een cliché. Ik zal gewoon mijn eigen, misschien unieke, ding doen op deze blog.
