Voor de mensen die dit lezen, ik heb zelf autisme,

& is zelf geschreven.

Een woord waar meesten voor vrezen..

"AUTISME"

het is een zorg maar die draag 'k elke dag mee,

soms is 't leuk anders te zijn,

soms is het leuk anders te denken..

maar soms valt het tegen..

Je komt in een grote wereld terecht..

waar mensen je zeggen, ' je bent speciaal'

maar wat is dat woord, ' speciaal ' wat wil dat juist betekenen?

Hier in deze grote wereld, waar niemand je egt verstaat

waar je je alleen thuis voelt hier vanboven, in mijn eigen wereldje..

Ben ik anders dan de anderen? Ben ik minder dan de anderen?

Je krijgt zoveel vragen in je hooft, en maar tien antwoorden erop.

Ga door het leven als een gewoon kind, komen ze je zeggen,

maar .. wat is een gewoon kind? Hoe leeft een gewoon kind?

Hoe is de wereld bij een gewoon kind? Ben ik dan anders dan een gewoon kind?

Stil en zwijgend, gaa ik door de wereld.. het lijkt allemaal zo groot!

Waar ik me niet egt thuis voel..

Ze noemen ons gek, omdat we anders zijn?

Zijn we minder omdat we in een speciale school zitten?

Het voelt alsof je je moet veranderen voor de anderen, omdat je je zelf niet durft geven

maar durft je echte ik niet te tonen..

Alle gedachten zijn zo groot .. de mensen, de wereld, de dingen, de omgeving,

de manier waarop mensen praten, de manier waarop mensen grappen maken,

snappen wij autisme mensen alleen onze grappen, en niet die van de 'normale' mensen?

Lijkt alles dan zo anders in een normale wereld?

Het geluid van de auto's, kan je alleen wegdragen met ander geluid

beter geluid!

Hoe mensen blijven en blijven praten.. altijd maar achter andere onderwerpen zoeken..

altijd iets te weten om te zeggen.

Wat is er zo speciaal aan 'autisme' ?

Soms maar ook in een gewoon hoekje kruipen van de angst, om alle drukte die hier in deze grote

wereld afspeelt, van al de mensen rond jou, die je aanraken en vanalles vragen!

Alle mensen zeggen dingen anders dan anders,

snap ik dan geen dingen die 'normale' mensen dit zeggen?

Alle drukte om je heen, alle stemmen in je hooft, alle mensen om je heen,

mensen die je aanraken.. alleen in een hoekje kruipen van angst, omdat je je zo klein voelt..

Deze wereld lijkt te groot.. 

09-02-2013 om 14:29 geschreven door HannePUNTbe