Na haar paniekaanvallen op school heb ik advies gevraagd aan de kinderpsychiater. Zij gaf het advies om Melissa tot aan ons feitelijk geplande gesprek ( 15-10-2015 ) thuis te houde, zo'n 2 weekjes dus ongeveer. Gewoon zodat ze tot rust kon komen.

Maar dat vond de directrice geen goed plan. Zo mist ze veel schoolwerk en ze moet natuurlijk zoveel dagen per jaar naar school zijn geweest mag ze overgaan naar het 1e leerjaar.

Dus zodoende besloten om haar dan vanaf die maandag weer te laten starten. Eigenlijk hadden we eerder het advies gekregen om ze vrijdagmiddag thuis te houden om te rusten. Maar goed, ze ging weer de ganse week.

En dat merken we !! Poeeeeeeh !! Het kind is zooo onvoorspelbaar en kan elk moment ontploffen, het is net een tikkende tijdbom !

Tik, tik, tik, tik, BOEM ! 

Continue maakt ze ruzie met haar broer en is gewoon echt agressief op het moment !

Maar goed een week later had ik dus het gesprek. Wat eigenlijk door zou gaan op donderdag in de praktijk van de psych en achter mijn rug om was dat verzet naar woendag.

Dus woensdagochtend zat ik nietsvermoedend thuis toen de telefoon ging waar ik bleef, want iedereen was er al??

UHM wat? Goed geregeld weer. Het was ook verplaatst naar school, ja dat was makkelijker.

Juf: Ja we kunnen zo echt niets merken aan haar, ze is heel sociaal, speelt goed met de andere kindjes, luistert heel goed en haar werkjes, ja ze werkt op haar niveau. Ze is in die dingen wel wat trager ja.. Maar ze is ook niet houterig in haar bewegen en ze danst heel graag en veel.

Directrice: Ja, dat kan ik be-amen. Het is een heel vrolijk meisje en ze is graag in de klas. Ze doet de taakjes inderdaad op haar tempo en die ligt wat lager dan de rest maar voor de rest doet ze het echt heel goed. Ze gaat wel eens in de boekenhoek zitten en gaat dan een boekje lezen.

Mama: Dan zoekt ze dus toch duidelijk een rustmoment, want ik durf te wedden dat ze gaat duimen tijdens het lezen, duimen is haar manier van ontprikkelen.

 Juf: Ja, maar dat is maar ff-kes zalle. Daarna speelt ze weer heel goed mee. Ze is helemaal niet moeilijk hoor. 

Mama: Nee, ze is ook niet moeilijk, maar op school zijn is voor haar echt een uitdaging. Elke aanraking die ze niet verwacht is een prikkel. het opruimmomentje is een prikkel, de wisseling in activiteiten is een prikkel, de pauze is een prikkel, het plasmomentje is een prikkel, elk hard geluid is een prikkel. En stop dat allemaal in een emmertje dan stroomt dat nog niet over he.

Maar dat emmertje zit zo vol dat er 's avonds "dat" maar moet gebeuren en dan stroomt haar emmertje over. En dat kan om van alles gaan, het feit dat ze geen appel mag pakken, dat ze water moet drinken ipv fristi, een conflict met haar broer, enz. enz.

Juf: Ja, ik denk dat ze het daar vooral moeilijk mee heeft, daar praat ze ook veel over en ja gezien uw zoon toch autisme en ADHD heeft zal het voor haar ook niet makkelijk zijn.

Mama: Ik denk niet dat we hieruit gaan komen op deze manier. Nogmaals met mijn thuissituatie is niets aan de hand, ik ben een gezin zoals zovele. Mijn zoon heeft zijn stempeltjes, maar dat wil nog niet zeggen dat hij vervelend is, integendeel, ik krijg juist heel vaak complimenten over hoe netjes hij is opgevoed, dus ik denk dat we daarmee moeten stoppen want dit begint toch wel een beetje bekritiserend over te komen.

Juf: Oh, dat is niet de bedoeling hoor.

(Mama dacht: WHATEVER !! )

CLB: Ok, plan van aanpak, we gaan oplossingen bedenken zodat het voor haar wat rustiger word. Mama wat zou U voorstellen?

( Mama dacht: uhm hallo, jullie houden haar hier gevangen, verzin zelf wat !! de school had toch van allerlei aanpakken? )

Mama zei: Nou, thuis wil ze nog wel eens haar oordoppen opzetten als het te druk is thuis door visite of iets dergelijks en ze gaat vaak boekjes lezen. Misschien als laatste naar buiten zodat ze de prikkels in de gang niet mee krijgt en tijdens het overblijf moment haar niet mee naar buiten te nemen, maar haar binnen te laten, geef haar een boekje en die kan makkelijk even alleen blijven ( heel klein schooltje )

CLB: Ah ja, dat zijn al goede tips.

Kinderpsycholoog: Maar ik wil toch nog wel even benadrukken dat alles wat U nu net heeft benoemd wel echt bij een ontwikkelinsgstoornis zoals autsime past. Meisjes camoufleren dit vele malen beter dan jongens en worden over het algemeen veel later gediagnosticeerd. Ik denk dat het voor haar ook heel belangrijk is als iemand haar even aan de poort komt afhalen, zodat mama een beetje spanning kan opbouwen ( wie komt er nu naar de poort? Juf M, of Juf D of Juf A? ) om het weer leuk te maken voor haar !

Al met al heb ik school en het CLB wel een termijn opgelegd, ik loop al 2,5 jaar te melden dat er iets is. Maar volgens het nieuwe ( en hier in huis al vervloekte M-decreet ) moet de school 6 weken lang al hun middelen gebruiken om te bekijken of er resultaat is ! 

En nieuw gesprek gepland voor 7/12, dat is eigenlijk 7 weken maar op 1/12 is mijn dochter jarig en dan wilde de juf geen gesprek inplannen? ( ok, net alsof ze de hele dag op een stoeltje mag staan )

Buiten sprak de kinder pyscholoog mij nog even aan om te vertellen dat gezien de problemen nu ze mijn dochter opnieuw op de wachtlijst heeft gezet voor een herevaluatie van haar diagnose in het Referentiecentrum Autisme( vorig jaar december 2014 waren er wel dingen herkenbaar, maar gezien haar jonge leeftijd, toen net 4 jaar, wilde de psych liever nog geen "stempel" opplakken en even afwachten wat de tijd zou doen )

Mooi, de psycholoog en psychiater zien dus wel dat er meer is ! Wordt vervolgd !! 

26-11-2015 om 10:35 geschreven door Estherke84