Mijn naam is Esther, zoals je in mijn voorstelling hebt kunnen lezen ben ik de mama van een zoon en dochtertje beide met ADHD en ASS, waarvan alleen mijn dochtertje nog officieel de diagnose moet krijgen. Maar daar zijn we volop mee bezig.

En dat is niet makkelijk !! 

Algemeen bekend is het feit dat het moeilijker is om een meisje met ASS te herkennen.

Zo ook mijn kleine meid.

Al vanaf haar 2 jaar zie ik zelfde kenmerken die mijn zoon op die leeftijd ook had, dus vrij snel viel mijn kwartje al. Toch was er op school niemand die haar anders vond. Ze was met haar 2,5 wel heel ondernemend zei de juf en deed haar eigen ding. Ze ging naar het toilet en ging ging dan alle toiletjes doorspoelen terwijl er nog kindjes op zaten.

Ze liet de wasbak overstromen door er haar handen op de afvoer te leggen. Ze had haar voet in de wc-pot gestoken en deze zo laten overstromen. Tja, zo was ze ook wel, je kon ze geen moment uit het oog verliezen of ze was iets aan het ondernemen. Niet om stout te zijn, maar echt om de wereld te verkennen. Want ze aanvaarde haar "straf" netjes.

Toen we naar een ander dorp verhuisde, heb ik dan aan haar 2(!) juffen gevraagd om extra op haar gedrag te letten om te zien of ze iets opmerkten.

Als ik ze huilend naar school bracht ( elke dag opnieuw ) moesten alle kleutertjes tegen het muurtje gaan staan. Mijn dochter deed dat uiteindelijk wel, maar wel helemaal aan de andere kant, waar geen kindjes stonden.

Tijdens het snack momentje in de klas, gingen alle kindjes op de bank in de gang zitten, maar mijn dochtertje ging altijd alleen op het bankje zitten waar de juf haar jas en tas had staan. Apart dus weer

Spelen deed ze ook echt niet samen, ze speelde wel, maar speelde niet mee ;)

Maar goed al met al, geen opmerkingen, niets speciaals 

 

Maar na een jaar wenend naar school brengen en 2 juffen die niks raars vonden, maar die dan helemaal verbaasd naar een filmpje keken waarop mijn dochter een woede bui heeft die recht uit de film : The Exorcist lijkt te komen, ja daar snapten ze echt niets van.

Op het filmpje was dan te zien hoe ze worstelde, mij probeerde te bijten en te knijpen, te schuppen, ze spuugde, en gewoon in haar broek plaste van kwaadheid en hun monden vielen open.

Maar een gesprek met het CLB was in hun ogen niet nodig. Het gaat goed op school, het gaat steeds beter, ja ze is wel wat trager en heeft meer aanwijzingen nodig en ja de spraak achterstand, dat komt wel, ze is nog klein.

OK, dan nog maar afgekeken totdat ik haar voortaan elke dag met een woedebui over het schoolplein moest trekken. Of al gillend en stampend op mijn schouder moest gooien omdat we naar de auto moesten lopen. Dat ik haar er vervolgens in moest duwen en de gordel, daar kreeg ik de kans niet voor, dus dan maar zo naar huis, zien dat we thuis waren zodat ze kon ontprikkelen. 

Na 2 minuten in de auto zocht ze haar kleine beer en pakte haar duimpje en kon het ontprikkelen beginnen. En na een auto rit van 7 minuten was er niets meer aan de hand. Al ontplofte ze dan in de avond nog wel een keer als ze haar pyama aan moest doen. Maar bon ! 

Dit kon niet duren. In overleg met mijn thuisbegeleidster een andere school gezocht. Een wijkschooltje achter bij ons in de buurt met maar 16 kindjes, dat waren er al 10 minder ) en wonderbaarlijk ging het veel beter.

Geen ontploffingen meer na school, want haar emmertje liep minder snel vol in de klas. Maar elke avond was het toch nog prijs. Dus veel ontprikkelmomentjes in gelast, dingen gezocht om haar te helpen rust te vinden en het ging beter !!

Op de nieuwe school konden ze wel al snel merken dat ze meer uitleg nodig had voor haar taken en dat ze meer 1 op 1 aandacht nodig had, maar dat kon de juf haar bieden en het ging. De juf merkte ook op dat ze in de middag vaak haar duimpje pakte en zich even terug trok. Maar dat mocht. En toen kwam de zomer vakantie. We zouden na de nieuwe start ( in de zelfde klas, zelfde jus, gemengde 2e/3e kleuterklas) wel zien hoe het ging.

En ik moet zeggen het begin ging redelijk. Er waren wel een aantal kinderen bij gekomen en zaten nu met 21 kindjes. Maar dat sloeg al snel om. Haar buien werden frequenter en ze werd heel rigide. Ze moest altijd al controle hebben, maar was nog wendbaar als het niet kon, dat was afgelopen. 

Haar regie of geen regie !! En zo gebeurde het dus dat thuis iedere dag na school ik een helleveegje had..

ook maar even en met momenten, want ze trok regelmatig terug om even te ontprikkelen en gaat dan op haar bedje zitten en een boekje lezen of ze gaat op de bank liggen met haar duim in..

Duimen tja, niet fijn, ik weet wat de gevolgen zijn en die zijn duidelijk hoorbaar en zichtbaar, maar goed, dat is haar manier van ontprikkelen dus laat het maar fijn even zo.

Nu mocht ze dus sinds kort niet meer duimen in de klas van de juffrouw, terwijl ik toch echt heb gezegd dat dat haar momentjes zijn die ze even nodig heeft. En nu is het dus opnieuw bonje..

Elke ochtend gaat het prima, ze staat vrolijk op, kleed zich aan, eet een boterham, maakt mee haar tasje klaar, kamt haar hare, poetst haar tanden en speelt nog even met haar broer.

Dan doen we onze schoenen aan, wat ook nog gaat, maar zodra ik zeg dat ze haar jas aan moet doen en dat we gaan vertrekken komen alle register tevoorschijn: buikpijn, hoofdpijn, beenpijn, voel me niet lekker, ben bang van de juffrouw en noem het al maar op.

Dus nu vandaag voor de 6e dag op rij een kind helemaal overstuur naar binnen moeten tillen en dit tot ergernis van de juf DUIDELIJK !

Ze wilde niet dat dit kind zo overstuur naar school kwam, daar had ze geen tijd voor en ze wilde wel eens weten wat er bij mij thuis zich allemaal afspeelde want in de klas kwam ze altijd heel snel helemaal tot rust !

IK WAS BOOS  

 Heel boos, waar haalde ze het lef vandaan? Ik spoorde mijn dochter juist nog aan, was bezig haar jas uit te trekken en zei tegen mijn dochter: Muisje, doe je jas flink uit en geef dadelijk de juf haar cadeautje maar af, ok?

Het antwoord van de juf: "Ik hoef geen cadeau" OK BEDANKT, mijn dochter heeft een mooie tekening gemaakt voor u, gezien het gisteren dag van de leerkracht was en de kinderen vrijaf hadden, ze chocolaatjes heeft ze ook zelf gekozen, maar bedankt ! Erg attent ! 

Ik was echt overstuur, eerst zo een "beschuldiging" dat het waarschijnlijk mijn opvoeding is die niet deugt waarom ze zo reageert en daarna reageer je het maar op mijn dochter af, een kindje van 4 !!! BAH !

Mijn dochter gaat dus vanaf nu officieel niet meer naar school, bekijk het maar, de juf heeft er toch geen tijd voor. Prima.

De kinderpsychologe heeft mij nog terug gebeld en gezegd dat dat misschien even beter was. Rust.

Morgenvroeg hebben we een gesprek met de directrice want die was hier ook niet heel erg blij mee. Word vervolgd