Vrijdag ben ik naar "de heuvels" geweest voor een wandeling en een bezoek aan een wildlife park. De wandeling was maar 4km, maar je had toch meer dan anderhalf uur nodig omwille van dus de steile heuvels. Ja mannekes. We hebben onderweg enkele laagjes kleren mogen uitdoen wi. Miljaar hoe zeggen ze dat een  kuitenbijter. Jot. Maar wel de max! papegaaien of waren het aras vlogen om mijn oren. Zalig. Er hing nog ochtendmist en de zon kwam er stillekes aan doorpiepen. In dat groene bos was dat gewoon de max. Hier en daar n watervalleke en hier en daar een collega-wandelaar. Op de top was er niks speciaals uitgezonderd het panoramisch zicht op adelaide uiteraard.

Dan op naar het wildlife park. In mijn bundel zat ook een tegoedbon voor eten voor de diertjes, maar ik overwoog al om te zeggen, geef mijn zakje maar aan het volgende kindje dat hier komt. Enfin eenmaal aangekomen toch het eten in ontvangst genomen, we zien wel. Movintog, word ik daar onmiddellijk begroet door een bende vreemde wezens. Ik kan niet anders dan ze kangoeroeratten noemen. De kop en staart van een rat en de hoppende bewegingen van een kangoeroe. Ze kropen van onder struiken door om zo net voor je voeten van kant te wisselen. Ken je dat. Bweeek. Ik dacht al, als dat hier voor heel t park is, ga ik hier nog niet te lang bljjven. Maar toen kwam heel voorzichtig een wallaby (mini kangoeroe) met n babyke in zijn buidel mijn richting uit en ik kon niet anders dan mijn hand vullen met eten en op mijn knieen gaan zitten. Zoooo koddig! Het zette zijn pootje op mijn hand om het eten te pakken. Hihi.

Toerke gedaan, hallo gezegd aan de koalas, ze zeiden niks terug. Normaal kon je daar een foto laten nemen met een koala op je arm  maar vandaag niet omdat ze herstellende waren van de griep. Ocharme. Ze zaten wel buiten, dus heb ik ze goed gezien, de schatjes.

Dan naar een wei met kangoeroes en ... emoes. Der blokkeerde daar een emoe de poort en hij bekeek me bedreigend (vond ik) met zijn grote ogen. Ik heb potverdikke gewacht v binnen te gaan tot er daar anderen waren die het wel aandurfden om binnen te gaan. Gelukkig maar want het was echt de moeite.

Eenmaal terug in de hostel, bleek dat er iemand mij al de ganse dag had proberen te bereiken en of ik dringend kon terugbellen. Bleek het reisbureau te zijn om te laten weten dat morgen de ferry niet ging uitvaren vanwege hevig rukwinden. Joepie, kon ik tocb nog ontbijten morgen, want het was nu met het vliegtuig te doen.

Zo gezegd, zo gedaan. Opgehaald aan de hostel en hop (heb jem?) naar de luchthaven. Met een stuk of 10 in zo n vliegerke van 20 man. N beetje turbulentie maar dat voel je dus 10 keer meer. Brrr der was er daar eentje met een klein hartje. Gelukkig ligt Kangaroo Island op slechts 20 minuutjes vliegen. Der stond daar eentje op mij te wachten met mijn naam op zo n bord, ik voelde me even belangrijk. Hihi. Eerste stop Seal Bay waar we zeeleeuwkes gingen zien. Movintog de max! We waren nog maar om het wandelpad richting zee en we kwamen er al hier en daar eentje tegen. Machtig! Tegen de middag naar de bossen om te gaan bbqen. Mmmm! Lekker eten in een supermooie omgeving. Daarna op koalajacht, allez op jacht om ze te zien natuurlijk, en ja hoor. Der waren er een paar aan t relaxen in onze nabijheid. Had de gids toen gezegd je mag nu gans de namiddag hier blijven staan en kijken ernaar ik had het gedaan. Ze zijn zoo koddig nietedoen. Maar dat zei hij dus niet en wij weg op kangoeroejacht. We hadden er al n paar gezien maar helaas levensloos langs de weg. Ocharme. Op een dicht bebost stuk grond waren we dus allemaal (een groep v 3 + gids) op zoek naar de beestjes en twas soms maar als ze bewogen dat we ze zagen. Machtig! Daarna nog een stuk verder gereden - door een prachtige omgeving - om ons koffietje te nuttigen aan het strand. Zaaalig. Onderweg velden vol met roes (zo worden ze hier genoemd) gezien. De max. Dat was dan jammer genoeg het einde vd uitstap. Oooooh. En het begon daar te stortregenen v jewelste. Der stond daar weer eentje met n klein hartje aan te schuiven om op de vlieger te gaan, maar kijk, ze kan dit verslag typen dus alles is goed verlopen. Amaai zeg wat n weekend !