Terug netjes. De laatste week willen we alleen nog
in luxe vertoeven...
Nog een laatste avond doorgebracht met het team.
Overdreven gaan eten in een steakhouse en nadien het Belgian Beercafe
ingedoken. Meer willen we daar niet over kwijt...
Adelaide kennen we ondertussen als onze broekzak
dus de laatste dag lekker geslenterd doorheen de mall, Chinatown, Adelaides
market en de free tram op om als echte toerist de omgeving nog eens te
bewonderen.
Laatste avond een wandeling langsheen bekende
stranden om te genieten van de surfers. En tenslotte nog langs de sjieke
jachthaven om een buitenverblijfje met boot uit te kiezen...
Koud en
veel wind vannacht met kleren aangeslapen dus we ruiken nu nog frisser we hebben
van een lekkere douche en steak met pepersaus gedroomd
nog ongeveer 300 km te
gaan en we vliegen over de weg het gaat gewoon geweldig goed en we naderen razendsnel - in Adelaide zijn we tot op 20 minuten van onze
voorganger geraakt maar blijven dus vijfde
geen slecht resultaat want slechts
43 team zullen de eindmeet halen iederen is blij, vuil en moe : we hebben dat
niet slecht gedaan!
Eindbalans
: 33u20 gereden 3021 km verslonden gemiddelde snelheid ongeveer 91 km/uur.
t
Was een goede wagen en natuurlijk... een geweldig batterijpakket! Maar de studenten waren nog beter
En
nu... douchen, douchen en wellicht... nog eens douchen...
Slecht
geslapen; veel beesten rond de tenten koeken, koeken, koeken... er is niet veel anders meer de meeste melk is ondertussen ook slecht -
team
is toch heel gemotiveerd; we gaan onze achterstand inhalen de strategie wordt
aangepast we racen als zot en halen 115 km/uur we naderen weer tot 35
minuten van nummer vier verdorie; we hadden op het podium kunnen staan zonder
die penalty -
pasta met veel saus... héél véél pottekes opengetrokken
weer slapen
zonder wasbeurt; onze haren zien rood van het stof en je geraakt er met geen
kam meer door iedereen stinkt even hard...
Zweten
en nog eens zweten in die tenten deos helpen niet meer brood is slecht, we
beginnen aan de droge koeken
solar wagen gaat snel vooruit en we komen tot op
enkele minuten van team 3 en 4
krijgen onverwachts een ongezien straftijd van 1
uur voor een ongestaafde overtreding zware slag voor iedereen mar we geven ons niet zomaar gewonnen -
road train
davert de solar wagen bijna van de weg Marc blijft er voor gaan: 9 uur lang
in een broeihete zon en een vlak landschap -
topsnelheid solar car 105 km/uur vandaag het eindigt een beetje in mineur want de straftijd ligt zwaar op onze maag -
we laden de camion nog maar eens uit, zetten de tentenop en voorzien rijdt met kip curry (inclusief
vliegen en kevers) als avondmaal...
Vannacht
snikheet en kangeroes rond de tenten vóór zonsopgang wakker want het
zonnepaneel moet opgeladen worden geen wolkje aan de lucht; we kunnen volop
rijden
twee maal
aan de kant met kleine probleempjes de vijf eersten blijven dicht bij elkaar
het team na ons ligt meer dan een uur achter
weinig spanning: rijden, rijden,
rijden in een wisselend landschap topsnelheid vandaag 120 km/uur
stoppen om
vijf uur op ruw terrein tinmeat for all (= hotdogs zoveel je maar op kan)
nog snikheet tegen zonsondergang
noodherstellingen dringen zich op; voor
enkelen wordt het doorwerken deze nacht.
Zware maar indrukwekkende raceweek; bondig verslag van onze strijd:
Zondag
Samen
met de kangeroes opgestaan: 4u30 team is er klaar voor, wij ook
solar car
vertrokken in Darwin onder veel bewolking onderweg tussen kleine bosbranden
gereden veel rook en dus geen zon om power te geven de batterijen worden op
de proef gesteld
35 graden om 12 uur - op een ruw stuk weg verliezen we onze
wielkap we moeten stoppen en verliezen kostbare minuten favoriet Nuon gaat
ons voorbij beast go to the wild (= Australische vloek) -
om vijf uur stipt
eindigt de race voor vandaag we gaan aan de kant om ons kamp voor de nacht op
te stellen -
topsnelheid vandaag 95 km/uur eindstand vijfde en de vijf beste
teams zitten vooraan
bbq voor 40 man - we knoeien nog met het opzetten van de tenten; morgen gaat het wellicht al beter...
De
concurrentie goed kunnen bekijken. De favoriete teams zijn dezelfde als de
vorige jaren en ook nu weer diegenen met enorme budgetten...
Maar we zijn al tot
hier geraakt en gaan ons vel duur verkopen.
Vandaag
eindigden we vierde in onze categorie en vóór de topteams. Maar we weten uit
ervaring dat zij zich hier nog niet laten kennen en pas op de Stuart Highway
alle registers open trekken.
Dus morgenavond zullen de kaarten al helemaal
anders liggen.
In
elk geval, we zijn er klaar voor en gaan vechten voor elke kilometer. De sfeer bij de jongens zit goed.
Om
acht uur morgen begint de race... 3100 kilometers lang... de weersvoorspellingen geven voor de volgende dagen veel wind, hier en daar wolken EN regen... da's niet goed.
Wanneer en hoe we in
Adelaide gaan geraken weten we nog niet... verwacht maar minstens vier dagen radio-...
euh... internet-stilte.
Eind
volgende week horen jullie ons terug... als alles goed gaat!
Alice
Springs en veel zand achter ons gelaten en naar Darwin met zijn prachtige
baaien en helblauwe zee gevlogen. Even heet hier maar een stuk vochtiger. Veel
bosbranden op dit moment.
Deze
noordelijke stad kennen we ondertussen en onze favoriete plaatsen nog eens
bezocht. Het solar team gaan bezoeken en de sfeer opgesnoven nog enkele dagen
voor de race...t is allemaal nog een beetje slow.
Beelden
van al dit leuks volgen later want t internet is hier te traag...
Ah
ja, allen, bedankt voor de commentaren! Een korte respons...
Ingrid en Marc: Hoe? Mannen vinden netkousen toch sexy en nethoedjes niet dan?
Katho
en Mich: Wij vinden Venus niet zonder jullie. Volgende keer meekomen?
Karin
en Willy: t Is te warm om Marc alle dagen te verzorgen maar ik leg hem ik het
zwembad. Ook goed?
Nancy:
Volhouden daar, hé... mijn zus helpt mee om de Haven recht te houden!
Nadine:
Duim voor jou vrijdag!
Zus
en schoonbroer: De zee hier ziet toch iets blauwer dan in Wenduine!
Marina
en Tijl: t is hier even heet als tijdens jullie laatste avontuur maar wij
worden hier tenminste niet nat.
En
dan...het bekendste natuurfenomeen van Australië... Ayers Rock of Uluru, de
meest heilige plaats voor de Aboriginals. Hier komen The Dreams vandaan.
En inderdaad,
héél indrukwekkend. Midden in de bush zon enorme monoliet. We liepen er en
voelden de verzengende hitte (+40 graden) en de heilige winden. Muisstil. Er
gaat iets vreemds uit van deze plaats. Mooi en vredig.
En dan... rijd je enkele kilometers verder in de dorre
outback om plots terecht te komen in een luxeresort voor de toeristen: grote
hotelcomplexen, zwembaden, winkelstraten, theater, enz.
Heel
bizar; we zijn even verdoofd door zoveel drukte... het verschil is te groot.
Desondanks
toch in onze ruime kamer ingetrokken, een plons genomen in één van de zwembaden
en s avonds uitgebreid gaan dineren.
dan...het bekendste natuurfenomeen van Australië... Aylers
Rock of Uluru, de meest heilige plaats voor de Aboriginals. Inderdaad, héél
indrukwekkend. Midden in de woestijn zon enorme monoliet. We liepen er en
voelden de hitte (40 graden) en de heilige winden.
Maar... het hele toeristencircus voelde een beetje
vreemd aan. Je rijdt dan uren door dorre vlakten en dan hebben ze daar ineens
een luxestad gebouwd met verschillende hotels, zwembaden, winkelstraatjes enz. Voor
ons was dat er iets teveel aan... alhoewel we wel heerlijk genoten hebben van
de zwembaden!
En er was een hospitaaltje, dus daar kon Marc zijn knie
verzorgd worden. Flinke verrekking, ingebonden huppelen we verder. Rustig aan
dus, we zien wel!
om
6u30 aan t brekkie (=ontbijt; niet slechts ons Australisch, hé!).
We
hadden immers het geweldige idee om de droge Todd River-bedding te volgen tot
aan het historisch eerste Telegraph Station in Midden Oz (= koosnaampje voor Australië).
Bepakt met water, kompas en map de rode rock walkabout aangedurft; t werd een vermoeiende,
eenzame bush track maar de moeite waard: back to nature.
Het
telegraafkantoor uit 1872 vonden we in the middle of nowhere. Flash back in
time.
150
jaar geleden deed een brief er hier een jaar over om tot in Europa te geraken;
met dit telegraaf kantoor werd het versneld tot enkele dagen... voor zover de
telefoonlijn niet onderbroken was tenminste.
Revolutionair, vonden ze toen. We hebben
onze GSM discreet opgeborgen...
Na
een korte rustpauze onder de airco, Alice Springs ingeduikeld... dwz de acht
straten die het centrum moeten voorstellen.
Veel is hier niet te zien, klein
dorp eigenlijk met de zo typische straatjes en enkele malls.
Wel heel veel
Aboriginals... ook hier leven ze aan de rand van de maatschappij.
En na
zon zware dag... t zwembad in... 40 graden en bewolkt... dineren en bed in!
Oh ja, de uurvermeldingen hier zijn Belgische tijd... wij zitten hier bijna 8 uur later.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
 "Twisted Evil"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
 "Embarassed"){kind=icon}
40 graden en bewolkt... dineren en bed in!
