de avonturen van Robin en zijn maten Sven en Tom in Australie
02-12-2007
town of 1770 ...surfstyle
na nog een dag de toerist in Earlie te hebben uitgehangen zijn we voort naar beneden vertrokken. Eerste (tussen)stop: town of 1770 en Agnes water. Zonder Sven weliswaar, die had al twee weken geleden besloten om ons op dit punt te verlaten, maw om achter te blijven. Hij wil alleen doorreizen en zal waarschijnlijk ook werk zoeken. Maar niet getreurd, we zijn nog met drie, en zelfs met vier want een duitser van op de boot, David, nen toffe pee, vergezeld ons en deelt dus de benzinekosten. Na een 700tal km kwamen we aan. Deze locatie is de meest noordelijke aan de oostkust waar men kan surfen, want iets hierboven eindigt de barrier reef. Dat klinkt goed, nietwaar? We zijn dan ook de volgende dag, 1 december(alreeds), ons in de morgend gaan aanmelden voor een surfinitiatie. IK heb dit wel al eens gehad maar t kan nooit kwaad om dit nog eens te horen, en t was maar 16,5 dollar voor 3u, wat een spotprijs is. De golven waren matig maar ideaal voor beginners en om met een longboard vanaf te cruisen. Het ded echt deugd van terug eens op een plank te staan en te glijden, weliswaar op de golven ipv op de sneeuw!T was ondertussen wel beginnen regenen en dit zou niet meer ophouden voor de hele dag.We waren zo gebeten door de surfmicrobe dat we de volgende dag een surfboard zijn gaan huren. Toen we aankwamen op t strand waren de golven echt twee maal wilder dan de dag ervoor. geen twee meter, ma toch minstens een meterenhalf en wat een branding man,man, om nog maar te zwijgen over de sterke zijdelingse stroming. Maar t was weer vollenbak fun. enkele golfkes gepakt en er nog meer op ijn smoel gegaan. Afzien, pijn in de armkes, teruggeslagen worden, maar dat pakken we er graag bij.
Aankomst Airlie Beach + 3 dagen zeilen op de Whitsundays Islands
We waren na Magnetic weer volop in de vakantiestemming. Op naar de volgende eilanden welke we 3 dagen en 2 nachten per zeilboot gingen verkennen. Airlie Beach is de uitvalsbasis voor alle zeiltrips op de eilandengroep en dit kleine badplaatsje bruist dan ook van het leven, vooral veel backpackers zijn hier aanwezig. Het is nu hoogseizoen en dus waren de erste 2 hostels die we wouden boeken gewoonweg volgeboekt. toch nog plaats gevonden in de beaches hostel, een 8dorm met tv/airco/frigo en apart sanitair. S avonds onze krachten gespaard want morgenvroeg zouden we om 8u30 al op het appel moeten zijn aan de zeilboot apollo.
de dag erop dus met nog kleine oogskes de boot op. In totaal waren we met 25 plus 4 bemanningsleden. Gezellige boel was het. De boot was vrij groot maar toch kan je niet van veel ruimte spreken. De meeste tijd werd uiteraard op het dek doorgebracht, in t zonnetje. We kregen elk een bed, ik kreeg een dubbelbed samen met gunther vanachter in de boot. in de buik van de boot kon je gerust rechtopstaan maar de uimte tussen ons dubbelbed en het dubbelbed eboven was wal minimaal. Zo, hier gingen we dus de komende drie dagen doorbrengen. we voeren uit de marine en eens in volle zee werden de zeilen gehesen, in samenwerking met enkele vrijwilligers onder ons. ik meldde me aan om een van de twee zeilen te hijsen . Was een niet te onderschatten beproeving. de mast is 31m hoog en eens in de helft van die lengte was het sleuren aan het touw, dat overigens altijd met minstens twee man werd gedaan, best wel heftig. We voeren met een redelijke bries richting whithaven beach. de boot ging bij momenten serieus scheef hangen. Iedereen moest dan ook aan de kant die meest naar omhoog ging gaan zitten voor tegengewicht. De zeilboot, die in 79 is gebouwd, heeft begin jaren 80 verschillede races gewonnen en is dus in wezen een rasecht racezeiljacht. na een 3-tal uren kwamen we aan op whithavenbeach. Dit strand wordt beschouwd als een der mooiste stranden ter wereld ( een de vier beste), en wordt gevormd door 98% puur zand, puurder kan niet, dat wordt gecreeerd door een onder het water liggende vulkaan die wat verderop ligt en het zand deze richting blaast. het was echt zoals in de reclamespotjes van bounty ofzo, hagelwit strand, de kleur van t water schakeerde van groen naar azuurblauw naar donkerder blauw hemels. we konden hier zwemmen, met stingersuit want het is hier t seizoen. We hebben ook een grote pijlstaartrog in het ondiepe water lags de strandlijn zien passeren. Nadien een spelletje rugby met de crew en de medepassagiers gespeeld.
S avonds bleef de boot voor de beach voor anker en werd er goed gedronken van de drank die we zelf hadden mogen meenemen. Gezellig, bij ondergaande zon, op een uiterst exclusieve plek, leerde iedereen elkaar een beetje beter kennen.
De volgende dag was het duik en snorkeldag. Al om halfacht voeren we weg naar een eerste locatie voor een eerste snorkelpartij. Hier kregen we ook allemaal een introductieduik. De eerste keer dat Tom, Sven en ik gingen duiken. Gunther had het al eens gedaan. We zaten samen in groep 2, en na enkele basistechnieken gingen we samen onder. Al gauw bleek dit maar niks te zijn voor Tom, die problemen had met het enkel door de mond ademhalen.
Hij kapte ermee en wij dus zonder hem voort. t was echt een mafte ervaring om te duiken. Eerst wel wat bizar als je onderwater zit en toch lucht hebt. Een beetje nerveus dus maar gewoon blijven in en uitademen en al vlug waren we ermee vertrouwd. Zo goed zelfs dat het ons na 20 min veel te vlug voorbij leek en we al aan een volgende scubadive aan het denken waren. Maar dat is voor later. In de namiddag nog een tweede snorkelplaats opgezocht. Hier was het onderwaterleven veel levendiger, zo levendig dat je waande in een reuzeaquarium te zwemmen. hele scholen koraalvissen bijeen, prachtige koraalstructuren in alle mogelijke kleuren, en ook enkele hele grote vissen. We zagen ondermeer enkele giant wrasse passeren, en ikzelf zag ook een reefshark wat ik geweldig vond want dit was de enige die nog op mijn verlanglijstje stond. Op het keistrand hebben we ook bezoek gekregen van een possum, die wist blijkbaar dat hij eten kon scoren. Hier hebben we vervolgens vanop t strand en de aanpalende rotsen naar een weeral ontroerende zonsondergang gekeken, waarna we terugkeerden naar de boot die hier heel de nacht voor anker zou blijven liggen.
De laatste zeildag nog meer gesnorkel in de voormiddag. Sven, Gunther en ik besloten echter om op deze derde locatie nog een extra duik te nemen, ditmaal een half uur en we zouden onmiddellijk duiken tot op een kleine tien meter. Dit was zeker geen slechte keuze, het duiken is duidelijk een zeer leuke sport, en het is gewoon zalig om zonder terug naar de oppervlakte te moeten gaan voor lucht zalig tussen de koralen en de visjes te zwemmen en alles gade te slaan. En opnieuw was de duiktijd veel te kort naar ons goesting. Nadien was t tijd voor terug te keren naar Airlie beach, waar we onze trip begonnen waren. De terugkeer deden we in racevorm, want er was een ander zeilschip aangekomen en we hesen gelijktijdig de zeilen zodat de race kon beginnen. De hele trip werd vervolgens s avonds afgesloten in een cafe waar we met de hele bende gaan eten en/of drinken zijn.
Vanuit Townsville vertrokken we vrijdagmiddag met de ferry richting magnetic island. De grote reden, de full moon party vrijdagavond, the party to do in de hele regio. We hadden een pakket geboekt voor 2 nachten met entree voor de party plus ontbijt. Na 20 minuten arriveerden we en het vakantiegevoel kwam na het tegenvallende townville opslag weer bovendrijven. Een eiland blijf toch iets speciaals. Zaten in een dormroom met 2 gasten en 2 meisjes uit Engeland. Natuurlijk hebben we de rest van de dag ons geld en onze batterijen wa gespaard voor de lang nacht die we tegemoet gingen. Tegen 6u begon de party die trouwes op onze hostel georganiseerd werd, en ze zou pas 12u nadien eindigen, tegen zonsopgang.
De party was echt wel een pareltje, zeker qua muziek en ambiance. Stevige club-house all night long, echt iets voor mij. Veel volk ook, 1000 voorverkoopkaarten verkocht.
Alleen spijtig dat het niet op de beach werd gehouden, maar vlak er naast op het hosteldomein, en op het strand geraken was bijna onmogelijk na 2u.
Uiteindelijk Blijven shaken tot de laatste beat uit de boxen werd geknald, waarna ik vanop het terras de sunrise aanschouwde die van boven het vasteland te Townsville ontsproot. De maten was ik toen kwijt gepeeld ,die bleken op de rotsen te liggen.
Moe maar voldaan ben ik naar de room afgezakt en als een betonblok in slaap gevallen.
De volgende dag hadden we trouwens ook groots plannen. Het eiland is een koala sanctuary en we woudendeze per fiets gaan spotten. Maar ons gemoed besliste daar anders over. We zijn geen fietsen maar een moke gaan huren, een kleine kar dat je best met een buggy vergelijkt, en zo t eiland gaan afcruisen. Sven en Gunther in een moke, plus 2 meisjes uit zwitserland,die meereden en de kosten deelden, en Tom en me in een andere moke. Racestyle dus, bijzonder funny eigenlijk. Na een kleine wandeing in het nationale park hebben we 3 koalas zien snurken in een boom. eentje ervan werd zelfs eventjes wakker door de gunther die perse in de boom wou kruipen voor een funny foto. Schattige beestjes, maar toch oppassen voor hun scherpe klauwen.
S avondswouden we nog een toerke doen met de moke maar t begon te regenen. we keerden dus terug en ineens viel de moke van mij en tom, de speedy gonzales, stil. Damned. na even startte hij terug maar in volle bergop weer van dattum. Dan maar draaien en bergaf afbollen. bijna was de moke er alleen vandoor. Tom als chauffeur was ook komen duwen wat nis lm was. Gelukkig zat ik er net op tijd in en heb ik na een snelle jump over de versnellingen de nog op de rem gaan staan. Eind goed al goed en wij dus met ene moke terug naar de hostel.
S avonds nog een paar prettig gestoorde aussiemeiden uit townsville leren kennen in de bar. t was zaterdag en ze waren in partysfeer, en de aussie jeugd kent ook wat van drinken en feesten, ge moogt gerust zijn.
Over de laatste dagen in Townsville kan ik kort zijn. Dat zegt al genoeg over de plaats zelf, maar het kan uiteraard niet constant even excited zijn. Maar toch hebben we hier niet zitten niksen. Sven en ik zijn onze langverwachte brieven met het cruciale TFN (tax file number) en onze bankkaart van de australische rekening. Tegelijk hadden we ons opgelegd onze car hier eens serieus te laten inspecteren en een klein onderhoud te doen plus de hoogst dringende zaken te repareren. t gaat hier allemaal veel sneller dan in België. Toen we een afspraak wouden maken konden we de dag nadien onmiddellijk car binnengooien. Ze hadden hem zelfs maar 4u nodig. Die gasten leken ook betrouwbaar en eerlijk wat niet onbelangrijk is voor ons, backpackers, met wie men het ook wel eens onserieus zou kunnen nemen.
Voor grondige inspectie plus klein onderhoud wa het 120 dollar.We gingen er ook 2 andere tweedehandsbanden op laten fitten voor 120 (t was zelfs ma 30 per band acheraf)
Dat genomen maar da kwam het telefoontje om ons op de hoogte te stellen van de ondekte problemen. een kleine opsomming van belangrijk naar minder: transmission oil, diffentieel oil, brakes oil (allen zo zwart als iets en inbegrepen flushing), wheelbaringsprobleem, suspensiononderdelen. Dit was vrij belangrijk en hebben we dus laten fixen. Andere problemen nog niet gefixed, ook van erg naar minder erg: lek in de servopomp (lekt op alternator en kan probleem worden dus nieuwe nodig, een engine oil leak kan ik pers nog mee leven want geen olie op de grond zichtbaar, acceleratiekabel zou best vervangen orden (heb ik zelf wa gefixed want we reden niet op vol benut van de throttle en dus de power), een achterremlicht. thats it, hele waslijst dus ma nu al vele beter en nog alleen de servopomp te doen en hijgeraakt door de control in januari. Daarbuiten zijn de ruitenwissers ook vervangen, een gaatje in de ruitenwasserleiding gemaakt, de auto vanbuiten gekuist en een vals contact met onze mistlichten gemaakt. Prijs, alles voor 633 dollars, in België zou je evenveel maar dan in euros betalen mijn gedacht.Achteraf zijn we ook nog is de autosleutel gaan dubbelen (40$).
Voorts hebben we hier voorbije 4 dagen in 2 hostels geslapen, een slechte en een betere. Ook eens de Castle hill opgereden (heuvel midden in stad) , s nachts zowel als overdag, om het mooie uitzicht natuurlijk. Desalniettemin dit de capital van noord Queensland zou zijn viel the beach zowel als het uitgaansleven hier wat tegen. Het is volop stinger (kwallen) seizoen en een duik buiten de speciale opgezette stingernetten is een beetje spelen met je leven, tenzij je een stingersuit aanhebt. De Yellifish en vooral de box yellifish is extreem gevaarlijk(dodelijk) en klein met lange tentakels. Je geraak bewusteloos en mogelijk stopt de ademhaling. Deze beestjes komen tot april veelvuldig voor in Queensland en vooral alles boven Rockhampton.
2e dag op mission beach was een absolute chilldag. effe zalig niks doen. Ook omdat we beetje tam waren van het feesten gisteren. Buiten een beetje gezwommen in de pool en 20 min lang t strand gelopen te hebben is er echt niks actief uitgestoken, tenzij je hangen in een hamgmat actief kan noemen... en s avonds ons een BBQ gemaakt met patatten en goed slaatje, een dinerke dat ons ten zeerste gesmaakt heeft.
de dag nadien, de 19e, was ons vertrek uit mission. We hadden echter nog geen kroks gezien dus zijn we even terug gereden richting Inisfall waar de Johnstone river crocodilefarm lag, een commerciele crocfarm (voor leer + meat + opvang lastige kroks). Eerst een rondleiding gekregen met zeer interssante weetjes (bv kroks horen je voetstappen,trillingen op de grond dus, al van 400m afstand,...) langs de zout(salties) -en zoetwaterkrokodillen en alligators. veel fotokes genomen uiteraard tussen de plensbuien door. Nadien ook lnags de Cassowaries en emus en wallabys gepasseert. Daarna volgde dan een sessie vastpakken van babykrokodil en slangen. Er was ook een babypython en de gids zocht een vrijwiliger om zich te laten bijten, zou nikske geven, ma niemand durfde echt behalve...me . ik bewoog dus mijn vinger tegen zijn lijf en hoofd en t minibeestje haalde agressief uit en beet in mijn vingertop... no panic zenne, ik hield er ni eens het minste wondje aan over. Achter dit mochten we vervolgens de wallabys en de emus gaan voederen, we mochten gewoon hun weide in. Er liepen daar verder trouwens ook nog grijze kangaroes vrij rond in de farm. De baas van de farm was ook nen toffe pee, en hij vond dat van ons ook blijkbaar. Hij vertelde ons stoere verhalen van zijn jeugd en de krokervaringen, hij zat trouwens onder de littekens en zijn ene knie bewoog ni meer. Goe gelachen over dat alles so little was in belgie en aan de belgen...en alles so big in australia and on australians...you get it... de grapjas. Samen met hem in de kooi bij zijn dingos geweest, natuurlijk die beestjes nog ontsnapt ook en wij derachter. Op t einde nog een tounee waarbij ze de grote kroks voederden en waarbij de baas op de grootste krok, de gregory, ging zitten alsof hij op een paard ging zitten en zijn hoed op gregorys hoofd smeet, wicked! tegen 4u zijn we t dan afgebold richtin townsville.
