De weg naar Auschwitz...

Inhoud blog

	Bezoek aan Auschwitz
	Bezoek aan Auschwitz

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Belevenis van begin tot einde

22-09-2018

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Even een korte voorstelling... ;-)

Hallo Medemensje,

Om mijn blog te starten is het misschien fijn om mezelf even kort voor te stellen en de reden mee te delen van mijn blog.
Ik ben dus Ellen, 34 jaar, afkomstig van en wonende in Oost - Vlaanderen.
Zondagnacht ( 23/09/2018 op 24/09/2018 ) vertrek ik naar Polen. Meerbepaald met als doel om het concentratiekamp Auschwitz te gaan bezoeken. Dit bezoek gaat door op dinsdag 25 september om 12u onder begeleiding van een gids. Zowel Auschwitz als Birkenau brengen we een bezoekje. Daarnaast gaan we allerlei krachtbronnen opzoeken om onze energie terug op te laden en zo ook te genieten van de prachtige natuur en wandelroutes te ontdekken dat Polen ons te bieden heeft.

Waarom een bezoekje aan Auschwitz?
Mijn grootmoeder, Maria Baba, was van Poolse nationaliteit. Mijn grootvader, Albert Rottiers, was van Belgische nationaliteit. Beide grootouders hebben elkaar leren kennen in het concentratiekamp Auschwitz en moesten daar ook werken. Bij hun ontmoeting was het liefde op het eerste gezicht. De juiste reden van hoe zij daar beland zijn is jammer genoeg een vraagteken. Uit de informatie die ik wel heb kan ik meegeven dat er een -tot hier toe- vreemde man beiden hebben uitgekocht om Auschwitz te kunnen verlaten waardoor zij zijn kunnen verhuizen naar Portugal (bij die man) om daar een ander leven te leiden. Zij moesten daar uiteraard allerlei klusjes uitvoeren tot wanneer ze voldoende geld hadden en zelf een woning in Portugal hebben gekocht. Uiteindelijk hebben ze die woning verkocht en zijn ze naar België verhuisd, het land van herkomst van de grootvader. Hier hebben ze hun leven samen verder opgebouwd. Inmiddels zijn beide grootouders overleden.
Ikzelf vind het belangrijk om hen niet te vergeten. Hun lot -en dat van vele anderen- te eren door een bezoek te brengen aan het concentratiekamp. Hen laten voelen dat we ze nog helemaal niet vergeten zijn. Een geschiedenis dat nooit zal verdwijnen.
Dankbaarheid! Omdat mijn grootouders levend Auschwitz hebben kunnen verlaten waardoor mijn familie en ikzelf de kans hebben gekregen om hier te mogen leven, experimenteren, exploreren en te genieten van de kleine dingen.

Graag wil ik jullie meenemen in mijn reis naar Polen zodat we alle slachtoffers en de overlevenden van de holocaust kunnen herdenken.
Verwacht hier geen geschiedenis, deze kan je al voldoende vinden in boeken en op internet. Het gaat om mijn persoonlijke ervaring en belevenis.

Veel leesplezier en laat gerust een kaarsje branden, als eer aan hen.
Ellen

Geef hier uw reactie door