Lekker geslapen! Tot wanneer de wekker me wakker maakte. Vandaag is het uiteindelijk De grote dag. Zenuwen beginnen al te kriebelen in mijn buik. Ergens ook omdat ik niet weet wat me te wachten staat, hoe alles gaat aanvoelen. Het zal heel ingrijpend zijn, zeker omdat er daar een stuk familiegeschiedenis is. Ik laat het over me heen komen. En alle emoties die er komen laat ik gewoon even zijn. Het voelt wel ontzettend goed dat ik dit kan doen ter ere van alle gestorvenen daar in het concentratiekamp zelf. En bovenal ter ere van mijn grootouders. Doucheke nemen, ontbijten en vertrekken. Ik wens jullie allemaal een fijne dag! En tot deze avond!
Lekker geslapen! Tot wanneer de wekker me wakker maakte. Vandaag is het uiteindelijk De grote dag. Zenuwen beginnen al te kriebelen in mijn buik. Ergens ook omdat ik niet weet wat me te wachten staat, hoe alles gaat aanvoelen. Het zal heel ingrijpend zijn, zeker omdat er daar een stuk familiegeschiedenis is. Ik laat het over me heen komen. En alle emoties die er komen laat ik gewoon even zijn. Het voelt wel ontzettend goed dat ik dit kan doen ter ere van alle gestorvenen daar in het concentratiekamp zelf. En bovenal ter ere van mijn grootouders. Doucheke nemen, ontbijten en vertrekken. Ik wens jullie allemaal een fijne dag! En tot deze avond!
Zozo, veilig en wek toegekomen in The White Garden te Oswiecim. Het was een lange en vermoeiende rit. Maar met voldoende slaapjes tussendoor en beentjes strekjes ben ik heelhuids aangekomen! Alvorens daf ik naar het hotel ging ben ik eerst nog gestopt in een Lidl. Best wel fijn die herkenbaarheid. Alleen was het wat moeilijk om hen te verstaan. Maar al bij al toch heel goed mijn plan kunnen trekken. De weg hiernaartoe was best wel spannend. Ik heb toch al veel van de mooie natuur kunnen opsnuiven in Duitsland en daarna hier in Polen. Al was het wel grotendeels ogen op de weg houden. Het is nog maar 18u maar hier gaan de oogjes al dichtgaan. Morgen een drukke dag met het bezoek aan het concentratiekamp Auschwitz en Birkenau. Dus belangrijk dat ik uitgerust ben he. En eerlijk gezegd kijk ik best wel uit naar morgen. Slaapwel en misschien tot morgen!
Zozo, veilig en wek toegekomen in The White Garden te Oswiecim. Het was een lange en vermoeiende rit. Maar met voldoende slaapjes tussendoor en beentjes strekjes ben ik heelhuids aangekomen! Alvorens daf ik naar het hotel ging ben ik eerst nog gestopt in een Lidl. Best wel fijn die herkenbaarheid. Alleen was het wat moeilijk om hen te verstaan. Maar al bij al toch heel goed mijn plan kunnen trekken. De weg hiernaartoe was best wel spannend. Ik heb toch al veel van de mooie natuur kunnen opsnuiven in Duitsland en daarna hier in Polen. Al was het wel grotendeels ogen op de weg houden. Het is nog maar 18u maar hier gaan de oogjes al dichtgaan. Morgen een drukke dag met het bezoek aan het concentratiekamp Auschwitz en Birkenau. Dus belangrijk dat ik uitgerust ben he. En eerlijk gezegd kijk ik best wel uit naar morgen. Slaapwel en misschien tot morgen!
De valiezen staan klaar! Vandaag start het avontuur richting Polen. Straks nog een klein powernapke doen tot de wekker me wakker maakt om 23u om dan het laatste gerief in te pakken en te vertrekken. Wat kijk ik er naar uit! Best wel spannend!
De poesjes hebben hun snoepje gekregen. Nu zijn ze bezig aan een verkwikkende wasbeurt zodat ze daarna lekker kunnen gaan slapen. Wat ga ik hen missen!
(Fotos probeer ik er later op te zetten. Lukt mij nu niet onmiddellijk ;-) )
Om mijn blog te starten is het misschien fijn om mezelf even kort voor te stellen en de reden mee te delen van mijn blog. Ik ben dus Ellen, 34 jaar, afkomstig van en wonende in Oost - Vlaanderen. Zondagnacht ( 23/09/2018 op 24/09/2018 ) vertrek ik naar Polen. Meerbepaald met als doel om het concentratiekamp Auschwitz te gaan bezoeken. Dit bezoek gaat door op dinsdag 25 september om 12u onder begeleiding van een gids. Zowel Auschwitz als Birkenau brengen we een bezoekje. Daarnaast gaan we allerlei krachtbronnen opzoeken om onze energie terug op te laden en zo ook te genieten van de prachtige natuur en wandelroutes te ontdekken dat Polen ons te bieden heeft.
Waarom een bezoekje aan Auschwitz? Mijn grootmoeder, Maria Baba, was van Poolse nationaliteit. Mijn grootvader, Albert Rottiers, was van Belgische nationaliteit. Beide grootouders hebben elkaar leren kennen in het concentratiekamp Auschwitz en moesten daar ook werken. Bij hun ontmoeting was het liefde op het eerste gezicht. De juiste reden van hoe zij daar beland zijn is jammer genoeg een vraagteken. Uit de informatie die ik wel heb kan ik meegeven dat er een -tot hier toe- vreemde man beiden hebben uitgekocht om Auschwitz te kunnen verlaten waardoor zij zijn kunnen verhuizen naar Portugal (bij die man) om daar een ander leven te leiden. Zij moesten daar uiteraard allerlei klusjes uitvoeren tot wanneer ze voldoende geld hadden en zelf een woning in Portugal hebben gekocht. Uiteindelijk hebben ze die woning verkocht en zijn ze naar België verhuisd, het land van herkomst van de grootvader. Hier hebben ze hun leven samen verder opgebouwd. Inmiddels zijn beide grootouders overleden. Ikzelf vind het belangrijk om hen niet te vergeten. Hun lot -en dat van vele anderen- te eren door een bezoek te brengen aan het concentratiekamp. Hen laten voelen dat we ze nog helemaal niet vergeten zijn. Een geschiedenis dat nooit zal verdwijnen. Dankbaarheid! Omdat mijn grootouders levend Auschwitz hebben kunnen verlaten waardoor mijn familie en ikzelf de kans hebben gekregen om hier te mogen leven, experimenteren, exploreren en te genieten van de kleine dingen.
Graag wil ik jullie meenemen in mijn reis naar Polen zodat we alle slachtoffers en de overlevenden van de holocaust kunnen herdenken. Verwacht hier geen geschiedenis, deze kan je al voldoende vinden in boeken en op internet. Het gaat om mijn persoonlijke ervaring en belevenis.
Veel leesplezier en laat gerust een kaarsje branden, als eer aan hen. Ellen
De valiezen staan klaar! 
