Pffft, we zijn in therapie gegaan, op mijn aangeven. Louis vindt het eigenlijk allemaal maar weggesmeten geld, maar hij gaat mee om mij ter wille te zijn, omdat hij weet dat ik er wèl nood aan heb. Heb van de therapeut "huiswerk" gekregen om Louis toch te bepotelen en te doen zonder iets terug te verwachten.. OK, ik verwacht niks terug in de zin van "Louis moet en zal mij hier en nu pakken en mij te pletter neuken", maar ik verwacht op z'n minst toch enig signaal dat hij het toch enigzins plezant vindt dat ik met z'n pik speel. En laat dat nu juist hetgene zijn wat ontbreekt.... Wat ik ook doe, Louis geeft mij niet het minste teken, niet het minste signaal dat hij er op z'n minst toch ook maar een béétje van geniet.... En dus stop ik, want het versterkt alleen maar mijn gevoel en mijn gedacht dat hij eigenlijk liever heeft dat ik hem gerust laat, dat ik er af blijf. Het idee en het gevoel dat hij liever met zichzelf speelt dan dat ik er mee speel....
Het is nu bijna een week geleden sinds ons eerste therapie-gesprek en ik heb het nog niet kunnen opbrengen om aan zijn pik te zitten. Er is die angst, want door zijn gebrek aan "reactie", voel ik mij minderwaardig, waardeloos en gekwetst en zooooo breekbaar en kwetsbaar. Vandaag heb ik wijn gedronken en ik heb er zin in, ik wil er nu wel voor gaan!
Hij zit aan de pc een online game te spelen, maar ik ga naar hem toe en laat hem rechtstaan en stroop zijn broek af.... ik verwacht niks, ik wil alleen zijn lekkere, mooie pik in mijn mond... Maar wat krijg ik als antwoord? "Schat, laat mij me toch op z'n minst douchen en een Viagraatje nemen...." Maar straks, als het zover is, dan zal het allemaal weer MIJN werk zijn, want Louis ligt daar maar en laat mij maar doen.... Zijn voorspel is het innemen van Viagra en voor de rest laat hij alles aan mij over.... Heb al enkele keren gedacht dat ik net zo goed zou kunnen vrijen met een opblaaspop... Ik vrij met hem maar hij niet met mij, hij ligt daar maar, hij ondergaat het gewoon. Met z'n ogen dicht, en dan vraag ik me af of hij aan mij denkt of dat hij porno-filmpjes die hij gezien heeft in z'n hoofd aan het afspelen is....
Wat het ook is, ik kan mij niet ontdoen van het gevoel en het idee dat vrijen met mij (en daarmee bedoel ik niet per sé penetratie) een opgave is. Heb het zo ook tegen de therapeut gezegd: ik heb echt niet het gevoel dat Louis met mij vrijt, maar eerder het gevoel dat hij het "ondergaat", dat het een soort "opgave" is.
Eigenlijk probeer ik hier zombies tot leven te wekken, want de seks tussen ons is dood, ik rouw, ik moet het alleen nog kunnen begraven....
