Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
10-10-2013
Terug thuis.
Na onze prachtige reis naar Zuid-Afrika zijn we dinsdagnamiddag veilig en wel terug aangekomen in Auradou.
Onze chauffeur Tom stond ons keurig op tijd op te wachten in Toulouse. Hij had voor s'avonds heerlijk Belgisch stoofvlees klaargemaakt met verse frietjes. Na de lange vlucht, met onderweg 3x vliegtuigkost, smaakte die Vlaamse kost eens zo goed.
Alles samen waren we van het moment dat we in onze laatste B&B in Wellington vertrokken, tot we thuis kwamen, toch zo'n 28 uur onderweg geweest! Op de vlucht van Cape Town naar Istanbul maakten we nog een "ommetje" langs Botswana. Wegens de slechte weersomstandigheden kon het vliegtuig niet landen in Johannesburg, waar we een tussenstop hadden, en moesten we doorvliegen tot in Gabarone, Botswana. Na 2 uur wachten, in het vliegtuig, vertrokken we nogmaals richting Johannesburg en deze keer kon er wel geland worden en nadat de nieuwe passagiers bij in het toestel zaten konden we eindelijk doorvliegen naar Istanbul.
Door het oponthoud onderweg moesten we in Istanbul wel maar 2 uur wachten op onze vlucht naar Toulouse i.p.v. de normale 5 uur.
Foto's van de reis hebben jullie nog tegoed, eerst moet ik nog een selectie maken uit de meer dan 2000 foto's die ik nam, maar in de loop van volgende week zal ik er zeker een deel op de blog plaatsen.
Terwijl wij weg waren zorgde Tom voor de honden, katten en kippen. De honden stellen het alle twee opperbest, Folie ging meermaals per week mee lopen met Tom en hopelijk is ze nu wat van haar "overgewicht" kwijt geraakt!
Op het kattenfront is er weer slecht nieuws, al een paar dagen nadat we vertrokken had Tom laten weten dat onze Rosso niet meer kwam eten. Ondertussen heeft hij nog steeds geen teken van leven gegeven en we vrezen dus dat we hem niet meer zullen terug zien! Wat er gebeurd is zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar feit is dat dit onze 4de kat is die spoorloos verdwijnt. Vooral onze Folie zal zijn boezemvriendje missen!
Toen wij hier pas woonden en velden vol zagen met een soort "maïs" wisten wij niet om welk gewas het eigenlijk ging. Van een Franse boer leerden we dat het om Sorghum ging, een gewas dat hier in het zuiden uitsluitend geteeld wordt als voeder voor de dieren.
Blijkbaar kennen de meeste toeristen het gewas ook niet, want er wordt ons dikwijls gevraagd of het om een kleine soort maïs gaat.
Het "kafferkoren" zoals het in het Nederlands noemt wordt enkel geteeld in zeer droge gebieden (zoals hier dus ) en in Afrika, Centraal Amerika en Zuid-Azië is het één van de meest verbouwde granen, daar wordt het ook gebruikt als voedsel voor de mens. Men maakt er ook een alcoholische drank van, "Kafirbier".
Rudy heeft ervoor gezorgd dat de vogeltjes in de winter geen honger zullen moeten lijden.
Hij heeft een voorraad zonnebloemen klaarliggen die nu eerst nog moeten drogen en tegen dat het winter wordt hangt hij die zonnebloemen aan het voederhuisje en dan kunnen de vogels ervan smullen.
We hadden het genoegen om dit jaar Danny en Bea twee keer bij ons te mogen ontvangen.
Bea is een kunstenares die een heel eigen schilderstijl heeft, en tot in Duitsland gekend is.
In september heeft ze drie van haar werken mee gebracht en die hangen hier nu te pronken in de gastenliving, zodanig dat de gasten volgend seizoen kunnen mee genieten van haar werk. Voor de geïnteresseerden hebben we ook een catalogus liggen en je kan op afspraak altijd bij Bea thuis naar haar andere werken gaan kijken. Regelmatig zijn er ook tentoonstellingen met haar werken, maar daarover vindt je alle info op haar eigen website: www.beadanckaert.com
Na vele jaren hebben wij eindelijk een paar mooie hortensia's staan, weliswaar in potten, want in volle grond willen ze hier echt niet groeien. Ik ben er super blij mee want hortensia's roepen bij mij steeds mooie jeugd herinneringen op. Jaren geleden stond er bij mijn ouders in de tuin een prachtige hortensia struik en vooral de fragiele geur van de bloemen is mij echt bij gebleven. Ik kan het dan ook niet laten om regelmatig mijn neus in die mooie bloemen te steken!
De bloemen zijn ondertussen verkleurd van fel roze naar donker, oud roze en het werd dan ook tijd om de bloemen te verwerken in een krans, zodat we er ook de komende maanden nog van kunnen genieten.
Door het enorm slechte voorjaar is al het fruit dit jaar veel later rijp dan normaal.
De gasten hebben in september dan ook niet kunnen genieten van heerlijke verse vijgen.
Net voor we vertrokken waren de eerste vijgen wel rijp en dus heb ik vlug een voorraad geplukt en ingevroren zodat ik er tijdens de wintermaanden confituur kan van maken.
Ondanks het feit dat wij nu aan het genieten zijn van onze vakantie willen we de vaste bezoekers van onze blog toch niet op hun honger laten zitten.
Ik weet ook niet in hoeverre het in Zuid-Afrika zal lukken om te bloggen, maar ik vrees dat het mij daar aan tijd en waarschijnlijk ook aan internet verbinding zal ontbreken!
Vandaar dus dat ik gezorgd heb voor wat "voorgeprogrammeerde" blogartikeltjes, de komende dagen.
Als alles goed gaat hangen wij deze namiddag ergens in de lucht, eerst richting Istanbul, waar we na 5 uur wachten verder zullen vliegen richting Johannesburg en Kaapstad.
Het was in ieder geval al een bewogen start van onze vakantie.
Toen Tom en Nils maandagavond in Charleroi klaarstonden om naar hier te vliegen, constateerde onze Nils dat hij zijn internationaal paspoort vergeten was.
Wat doe je dan? Naar mama & papa bellen, en "mama,je moet je geen zorgen maken want met een priorzegel erop zal dat wel op tijd in Frankrijk aankomen"
Daar geloofden wij dus absoluut niet in!!! Er werd dus er naar een oplossing gezocht. Ondertussen had Nils al naar bompa gebeld en die was al in zeven haasten naar Nils zijn kot gereden om daar het paspoort te zoeken. Gelukkig heeft onze pa een sleutel van Nils zijn kot! Enfin, zover stonden we al, het paspoort lag nu bij mijn ouders en in het ergste geval moest er over en weer gereden worden naar België om het paspoort op te halen!
Jean-Jacques en Ginette, die hier toen juist waren, opperden dat je zoiets met DHL kan laten opsturen. En toen dachten we ineens aan Catherine, die bij TNT werkt! Na een paar telefoontjes hadden we onze reddende engel gevonden. Normaal gezien werkt TNT niet voor particulieren (wat wij niet wisten) maar Catherine zou ervoor zorgen dat het pakje toch bij ons werd afgeleverd!
Catherine reed nog dezelfde avond naar mijn ouders om daar het paspoort op te halen. De volgende dag reed ze speciaal naar haar werk (ze is momenteel in verlof) om het pakje daar persoonlijk af te leveren en met spoed te laten verzenden.
Gisterenmiddag werd het paspoort hier afgeleverd en zodoende was onze Nils gerust, hij kon mee vertrekken naar Zuid-Afrika!
Bij deze, Catherine, nogmaals een dikke dikke merci, je bent een engel en je hebt nog wat tegoed van ons!!!
Nu wij dit jaar uitzonderlijk vroeg gestopt zijn met ons seizoen wou Rudy ook graag dat alle tuinmeubels, parasols, ligzetels enz. in de schuur zouden staan voordat we op reis vertrekken.
Vermits Tom en Nils maandag zijn aangekomen, Nils om mee te gaan naar Zuid-Afrika, Tom om hier op ons huis en de beestjes te passen, had Rudy hulp genoeg in huis. Ondertussen is alles netjes binnen in de schuur gezet om daar te "overwinteren".
Ook nadat de laatste gasten vertrokken zijn is er hier nog heel wat werk aan de winkel.
Tijdens het hoogseizoen moet Rudy zeker om de 2 weken met een volle auto naar het recyclagepark rijden en nu de laatste gasten vertrokken zijn wordt de laatste lading weg gebracht!
Als je het niet met eigen ogen gezien hebt kan je het je nauwelijks voorstellen, maar het is onvoorstelbaar wat wij aan glas, blik en plastiek bijeen krijgen als het hier vol zit!
Kim zal de laatste gaste van het seizoen zijn die genoten heeft van het zwembad. Zelfs de bewolking weerhield haar er niet van om regelmatig het zwembad in te duiken. Ook mama Rita ging op haar laatste vakantiedag nog mee zwemmen, maar de mannen bleven liever op het droge
Momenteel verblijven onze laatste gasten van het seizoen bij ons.
Ja, we stoppen er dit jaar "door omstandigheden" extra vroeg mee .
Zoals de meesten onder jullie al wel weten vertrekken we volgende week samen met Nils naar Zuid-Afrika, om dan daar met Kerim een rondreis te maken. Vermits zijn project afloopt op 19 september moesten wij wel zorgen dat we tegen dan ginder zouden aankomen. Hij zal zich wel nog even alleen moeten bezig houden (dat zal zeker geen probleem zijn ) want wij komen pas aan in Kaapstad op zaterdag 21 september.
Maandag komen Nils en Tom hier aan en Tom blijft dan hier "house sitten" en hij zal natuurlijk ook voor onze beestjes zorgen terwijl wij weg zijn.
Wij namen vanmorgen afscheid van Etienne en Ingeborg die hier hun vakantie afsloten. Het waren weer twee sportieve mensen die iedere dag hun fietstocht deden.
Maar na elke inspanning volgt er natuurlijk ook ontspanning in goed gezelschap, samen met Michel en Eveline, en met een Duvelke en wijntje erbij!
De voorbije dagen was het hier vrij bewolkt met af en toe een bui en zo werden de avonden ineens heel wat frisser. We genoten misschien voor de laatste keer dit jaar van de table d'hôtes buiten op het terras.
De tijd vliegt en Kerim zijn project in Zuid-Afrika zit er bijna op! Op 26 juni vertrok hij richting Kaapstad en ondertussen heeft hij, daar zijn we zeker van, de tijd van zijn leven gehad. Nog een week en zijn 3 maanden vrijwilligerswerk zijn voorbij!
Op die 3 maanden heeft hij heel wat flatgenoten zien komen en gaan, want de meeste vrijwilligers doen maar een project van één maand. Ik weet niet of hij zich de laatste weken nog op "zijn gemak" gevoeld heeft, feit is dat al zijn flatgenoten meisjes waren en ik moet zeggen, blijkbaar was hij toch in "goed" gezelschap. Hij heeft zelfs chauffeur gespeeld voor heel de bende, ze huurden samen een monovolume wagen en hij reed met de meisjes o.a. naar "Kaap de goede hoop" en naar Hermanus, waar ze naar de walvissen gingen kijken.
En ondertussen zijn wij serieus aan't aftellen om hem terug te zien en dan samen met hem en Nils een rondreis te maken in Zuid-Afrika.
We hadden het al enkele jaren uitgesteld, ons Franse rijbewijs. Volgens sommige landgenoten kan je beter je Belgische rijbewijs houden, omdat ze je dan bij een overtreding geen "punten" zouden kunnen aftrekken. Niets blijkt minder waar, ook met een Belgisch rijbewijs moet je niet enkel een boete betalen bij een overtreding maar er worden eveneens punten afgetrokken.
Met onze reis naar Zuid-Afrika in het vooruitzicht en na wat opzoekwerk op internet werd het mij duidelijk dat we dringend een Frans rijbewijs nodig hadden om alzo ook een internationaal rijbewijs te kunnen krijgen. Wij dus naar Agen met de nodige documenten om ons Franse rijbewijs aan te vragen. Daar wisten ze ons te vertellen dat het wel een paar maanden kon duren voordat we ons rijbewijs zouden ontvangen.
Ik zag ons al vertrekken naar Zuid-Afrika met ons "antieke" Belgische rijbewijs, dat van Rudy dateerde al van in 1976, en ondertussen was de foto echt niet meer gelijkend (spijtig genoeg heb ik hier geen foto van genomen, en ondertussen zijn onze Belgische rijbewijzen ingeleverd )
Gelukkig kregen we vrijdag bericht dat ons rijbewijs klaarlag en we zijn het dan ook maandag dadelijk gaan ophalen.
Ik had ineens al de nodige documenten mee genomen om ons internationaal rijbewijs aan te vragen en toen de bediende vroeg wanneer we dat nodig hadden - volgende week - verzekerde ze ons dat het tegen het einde van de week zou klaar liggen. Ze zouden ons op de hoogte houden. Groot was mijn verbazing toen we de volgende dag al een telefoontje kregen om ons te laten weten dat ons internationaal rijbewijs klaar is. Nu nog juist even de tijd vinden om terug naar Agen te rijden (we moeten met z'n tweeën tekenen voor ontvangst) en we zijn "bijna" klaar om te vertrekken naar Zuid-Afrika .
Maar eerst gaan we onze laatste gasten van het seizoen nog een ganse week in de watten leggen zodat ook zij kunnen genieten van hun welverdiende vakantie!
De 2 laatste dagen was het weer ineens heel wat minder: frisser en buien
Wij waren hier nog altijd temperaturen van rond de 30° gewoon en als het dan ineens 10° minder warm is, is dat natuurlijk even wennen.
We hebben dan ook 2 avonden binnen gegeten met de gasten en Rudy stak voor de gezelligheid de open haard aan, wat door iedereen erg geapprecieerd werd. Ondertussen zijn er weer nieuwe gasten aangekomen, Freddy en Rita en dochter Kim en schoonzoon Stefan. Gelukkig zijn de voorspellingen voor de volgende dagen weer beter, de temperatuur stijgt langzaam tot 25° en het blijft droog
Deze morgen was het dan weer tijd om afscheid te nemen van Herman, Lea, André en Annemie. Het was het 4de jaar op rij dat Herman en Lea hier waren en als gasten vrienden worden is afscheid nemen altijd iets moeilijker. Maar we hebben hen beloofd om zeker eens af te spreken als we de volgende keer naar België komen en we kunnen natuurlijk ook samen met hen weeral aftellen naar volgend jaar september, want dan komen ze onder hun vier terug naar ons.
We willen hun allemaal ook nog eens heel erg bedanken voor de geschenken, het etentje en de gezellige tijd die we weer samen met hen mochten beleven.
Zoals ieder jaar zijn er ook dit seizoen weer heel wat nieuwe gerechtjes de revue gepasseerd. Zoals ik reeds aan vele gasten beloofd heb, probeer ik tijdens de wintermaanden de receptjes op de kookblog te zetten.
Hier alvast een voorsmaakje met foto's van een selectie van de nieuwe gerechtjes.
Woensdag stond er een trip naar Toulouse op ons programma.
Er was met de gasten afgesproken dat de mannen een bezoek gingen brengen aan "Airbus" (je moet dit wel op voorhand reserveren of je geraakt er niet binnen!) en de vrouwen zouden een middagje gaan shoppen.
We vertrokken na het ontbijt en waren tegen de middag in Toulouse. Eerst een klein hapje eten en dan reden de mannen richting Blagnac en de vrouwen gingen Toulouse verkennen.
Tegen 16u30 waren de 4 mannen terug van hun uitstap en toen was het hoog tijd om onze dorst nog eens te lessen
De mannen vonden het bezoek aan Airbus zeer interessant maar vonden het spijtig dat ze geen kijkje mochten nemen in de cockpit van de Airbus. Ze wisten ons wel heel wat technische details te vertellen en waren allemaal in hun nopjes!
Wij genoten natuurlijk ook van onze uitstap, een beetje shoppen, een beetje "den toerist" uithangen, enfin het is zeker voor herhaling vatbaar.
We reden daarna terug richting huis, en gingen allemaal samen nog eten in "Le Patio d'Hauteville" in Penne d'Agenais.
Het was een geslaagde dag en iedereen genoot ervan, voor ons was het net al een echt dagje vakantie .
Op de wekelijkse wandeling kwam er een extra viervoeter mee naar huis.
Blijkbaar was het beestje verloren gelopen en hij was de wandelaars dan maar gevolgd. Gelukkig stond er een telefoonnummer op zijn hangertje en Rudy heeft dan dadelijk de eigenaars verwittigd dat ze hun hond bij ons konden komen ophalen.
Marina hield het beestje veiligheidshalve maar even aan de leiband vast en vijf minuutjes later werd de hond terug herenigd met zijn baasje.
Au Cercle Des Chênes
) en in Afrika, Centraal Amerika en Zuid-Azië is het één van de meest verbouwde granen, daar wordt het ook gebruikt als voedsel voor de mens. Men maakt er ook een alcoholische drank van, "Kafirbier".
.
(spijtig genoeg heb ik hier geen foto van genomen, en ondertussen zijn onze Belgische rijbewijzen ingeleverd 
)
