|
De eerste stageweek van Kerim was er één met hindernissen.
Op weg naar Lauzerte had hij zijn eerste aanrijding met de auto, gelukkig zonder veel erg. Alleen de linkerzijspiegel is aan flarden, en Kerim was niet in fout. Een vrouw was serieus uit de bocht gegaan maar gelukkig had Kerim het zien aankomen en kon hij haar nog grotendeels ontwijken.
Gisteren zou hij dan naar huis komen, ik dacht in de namiddag, en toen hij hier 's avonds nog steeds niet was begonnen we ons toch serieus ongerust te maken. Na ettelijke telefoontjes die natuurlijk niet beantwoord werden, belde hij uiteindelijk toch om te zeggen dat het maar na de avondservice was dat hij naar huis kwam.
Een half uurtje later, het was dan 23u, terug telefoon. Hij had blijkbaar toch wat overstuur na zijn accidentje dinsdag, zijn sleutels op het contact laten zitten en de auto afgesloten. Hij kon dus niet meer in zijn auto!
En ja, of wij de reservesleutel konden brengen naar Lauzerte.
Nu moet je weten dat hij de GPS mee had en dat het restaurant waar hij werkt NIET makkelijk te vinden is, en al zeker niet in de pikkedonker.
Ik dus vlug op internet een wegbeschrijving gezocht en wij dus met z'n tweeën op weg voor een ritje van 3 kwartier, naar een restaurant waar we nog nooit geweest waren, zonder straat en huisnummer, want ja dat kennen ze hier niet op de boeren buiten!
Enfin gelukkig was onze zoon al te voet tot Lauzerte dorp gestapt, om 12u 's nachts en in de pikkedonker zodat we hem daar konden oppikken.
Dan zijn we samen tot aan het restaurant gereden en, neen, dat zouden wij NOOIT gevonden hebben, zo afgelegen dat dat ligt!
Op de koop toe werd ik ook nog kei misselijk in de auto van het bochtige parcours ( de zenuwen zullen ook wel een rol gespeeld hebben)
Allez, we zijn dan in't terug naar huis rijden maar gewoon onze Kerim gevolgd en we waren tegen 1u45 's nachts eindelijk terug thuis.
Hij is nu vrij tot zaterdagnamiddag en 's avonds moet hij weer gaan werken.
29-03-2013 om 20:11
geschreven door Myriam&Rudy 
|
Au Cercle Des Chênes
. Ik zal dus nog een paar jaar geduld moeten hebben voor dat ik bloemen kan knippen om er prachtige boektten mee te maken.
Iedere winter sneuvelde er wel een struik en in de zomer groeiden ze ook al niet. Er bleven nu nog 2 struiken over en de knoop werd door gehakt, er moest en zou lavendel komen... en dus had Rudy voor de winter een hele hoop lavendel gestekt.
) konden de vingerafdrukken en de speciale foto's nu in Bordeaux genomen worden ipv in Parijs!
wensen wij u toch:
