Hey Hey,
Ja waar het allemaal begon. Eigenlijk geen leuke tijd om aan terug te denken, maar ik wordt er nog dagelijks met geconfronteerd.
Vroeger was ik een heel sportieve je kon me als het ware "door het sleutelgat trekken". Paarden was mijn lust en leven dagelijks ree ik er 8 vooral jonge paarden, wat heel intensief was voor mijn lichaam. Daarnaast ging ik ook regelmatig lopen, mijn doelen waren de 20 km van Brussel 10 miles van Antwerpen en Waasmunster.
Tot het ene moment dat ik betrokken was bij een auto ongeval. Rug gebarsten op 3 plaatsen. Na wat revalidatie was ik er snel weer boven op en kon ik weer gaan lopen. Paardrijden was verleden tijd, ik probeerde het wel nog, maar de tranen stonden telkens in mijn ogen van de pijn. En natuurlijk zijn er ook nog andere dingen dan sporten alleen werk bv. Maar op zich was ik heel blij dat ik mijn loopavondjes nog had.
1 jaar later was ik zwanger en dat heeft me echt een klets in mijn gezicht gegeven. Vanaf mijn 2 maanden plat liggen niets meer kunnen doen door de pijn in mijn rug en bekken. Alles deed pijn. En iedereen zegt dan wel "je vergeet dat vanaf je babytje er is", maar niets is minder waar. Ik was zo ongelukkig en het enige (gaat cliché klinken) waar ik even gelukkig van werd was eten. Ja ja en dat was er aan te zien, in totaal was ik 34 kilo bijgekomen. Na de bevalling inderdaad super gelukkig met mijn super schattig dochetertje! De bevrijding van niet meer zwanger te zijn was hemels. Maar dan komt nog het moeilijkste die kilo's er weer vanaf krijgen, in combinatie met dat kleine babytje. Dat was toch een hele uitdaging voor mij. Veel diëten gedaan en ze hielpen wel een beetje, maar niet genoeg om het vol te houden. Sporten ging na 1 jaar ongeveer terug goed ik liep terug gemakkelijk 10 km. De kilo's die bleven wel. Nu na 4 jaar ben ik de kilo's nog altijd niet allemaal kwijt ,maar wat ik kwijt ben komt ook niet meer terug.
In mijn volgende berichten ga ik meer mijn ervaringen toelichten.
Tot de volgende!!!
|