Gisterenavond (dinsdag) was ik te moe dus typ
ik nu snel nog een verslagje. We gingen naar de Verboden stad waar we een gids
namen. Hij vertelde veel maar in gebrekkig engels en je mocht geen vragen
stelen buiten zijn ingestudeerde tekstjes want daar wist hij vaak het antwoord
niet op. Er was nog zéér véél overgebleven over de Qing-dynastie ( de laatste)
en over de tijd dat Qianlong, de laatste keizer, aan de macht was. Ik vond het
wel spijtig dat de andere dynastieën niet zo zeer aan bod kwamen.
Nadien gingen we ons even snel
opfrissen in het hotel, want het was weer zeer mooi weer, en troken we naar de
Lama tempel waar Vincent ons opwachtte aan de metro. Op de weg naar de tempel
kochten we wierrookstokjes en in de tempel staken we er telkens drie aan (drie
staat hier voor het verdeden-heden-toekomst). Je moest ze dus aansteken drie
maal buigen voor elke buddha en dan een kort gebedje doen. Er zijn zeer vele
ruimtes waar er elke keer een andere boeddha staat, een boeddha die iets anders
vertegenwoordigd. (zoals het bij ons elke dag een andere patroonheilige is)
Hier stond
ook de grootste buddha van China, immens en zeer impressionant.
Nadien
gingen we de hutongs in en aten we Grieks. (oké grieks eten in china is best
wel grappig maar ik denk dat Vincent al dat chinees na 11 maanden ook wel eens
moet beu geraken).
Dan gingen
we naar het olympisch dorp. Daar zagen we the birdsnest en the watercube.
Hier heb ik nog enkele dingen over te zeggen maar mn ogen vallen bijna toe dus
ik vertel ze wel als ik thuis ben.
Nadien naar
Silk market. Daar een hadtas gekocht en enkele cadeautjes.
Dan Japans
gaan eten. Zéér lekker! Eten en drinken à volonté. Ondertussen showcooking voor
onze neus terwijl we zaten te eten maar het werd nog net niet naar binnen in
onze mond geschoten zoals in België in sommige Jappanse restaurants het geval
is.
Dan de taxi
naar huis.
Nu écht
doodop want grote muur is zoooooo vermeoiden!!!
Ik zit hier nu in de lobby van het hotel even op internet en zie dat jullie al aardig wat reacties geplaatst hebben! :) Héél leuk! De laatste dagen is mijn blog door de vermoeidheid wat minder goed dan ik zou willen maar ik vertel de verhalen wel allemaal nog eens uitgebreid!! Hopelijk is alles daar goed? Ik zit nu te wachten op de fam Van Bost om te gaan eten en het weer ziet er niet zo goed uit als de voorbije dagen. Ik hoop maar dat het niet gaat regenen!!!
Ik ga nu snel even mijn laptop terug op mijn kamer leggen.. Tot snel!
Deze morgen zaten we aan het ontbijt
en zagen we iemand zoekend de lobby binnenwandelen. Dat moet Moniek zijn,
dachten we. We waren iets later dan gepland naar beneden gekomen dus iedereen
was de laatste stukjes watermeloen en croissant nog naar binnen aan het werken
en aan het slurpen aan de tas heerlijke thee. We stapten op Moniek af en meteen
veranderede haar zoekende blik in een brede gezellige glimlach. Je weet wel,
zoals je dat bij die gezellige nederlandse dames hebt. Ze begeleide ons naar
het busje dat net voor de deur van het hotel stond en zei de chauffeur waar hij
heen moest rijden.Zo, op weg naar
de grote muur!
Eerst moesten we nog even passeren
via Vinent. Door de ochtendspits heen slalomde de chauffeur tussen de taxis,
dure wagens en iets dat een wagen noemande maar meer een sardienenblikje op
vier wielen leek, door. De chauffer wist precies niet goed waar hij Vinent
moest opwachten en reed dan maar herhaaldelijke keren een blokje om of draaide
zich, over het voetpad heen, de andere tichting in. De spits in China is een
hel, dat is nu wel zeker! Om het even over de verkeersregels te hebben, deze
zijn er gewoonweg niet!! Vincent vertelde nadien, toen de chauffeur hem eindelijk
gevonden had, dat de Belgen in China via de EU meteen aan een Chinees rijbewijs
geraken. Ze zijn dan ook de enigsten EN je moet ook willen rijden in een stad als Beijing!!
Nadat we eindelijk de drukke stad
uit geraakten, reden we richting Jinshanling. Daar zouden we op de muur gaan.
In het busje zat de sfeer er al dik in. Vincent had een Nederlands meisje
meegebracht die zelf chinees is en haar ouders ook maar die in Nederland wonen.
Zij leeft hier nu al 3,5 jaar en spreekt vlot chinees. Zij en Vincent gaven de
ene steek na de andere op elkaar. Best wel grappig, zo twee kibbelende kippen!
Haha! Ondertussen zoefde de chauffeur van links naar rechts over de autostrade.
Voorbijsteken via links of rechts, maakt niet uit! Toeter gewoon even als je gaat
voorbijsteken en alles is in orde! Haha!
Aangekomen in Jinshanling gingen we
de muur op. Het pad om op de muur te geraken was al een heuse opwarmer en boven
op de muur aangekomen waren we al goed ingewandeld!
(maar dat waren we eigenlijk al van de dagen voordien)
Vanaf de parking liep er per persoon
een soort begeleider mee naar boven en nadien ook op de muur. We hadden hier
helemaal niet om gevraagd maar blijkbaar was dit zo de gewoonte. (nadein waren
we wel blij dat zij erbij waren)
Op de grote muur kreeg je een
prachtig uitzicht van het heuvelachtige landschap. De grote muur slingerde zich
over de bergtoppen heen als een soort van rode draad doorheen het gebergte.
Prachtig om iets dat ik dit jaar in de geschiedenisles gezien heb eindelijk in
het écht te zien!!!
De sterke beklimmingen en steile
afdalingen wisselden elkaar af. De treden van de trappen waren abnormaal hoog
en maakten de wandeltoch nog zwaarder.
In het naar boven stappen op een
steil stuk waar al de trappen zo goed als afgebrkkeld waren, voelde ik plots
een helse pijnscheut door mijn rechter kuit schieten. Even een kleine
tussenstop houden en snel even de kuiten stretchen maar toen we boven aan het
kleine huisje toekwamen was te pijn niet meer te harden. Het leek alsof met met
een mes er in stak en alsof mijn hele spier verschrompelde, Het gevoel bleef
maar aanhouden.
Nu moet ik wel zeggen, dat ik al een
tijdje last heb van mijn kuitspier door de workout die ik doe in een Leuvens
fitnesscentrum maar ik had dus gedacht dat deze week wandelen er goed ging aan
doen dat er eens andere spieren gebruikt werden. Maar het tegendeel werd
bewezen Met zeeeeeer veel spijt in het hart, besloot ik dan maar via een padje
verder te gaan. De chinees die met me meeliep vergezelde me op het pad en hielp
me waar nodig. Ondertussen trok mijn kuitspier steeds meer samen
In het midden van de route die we
aflegden, aan het 15e huisje op de grote muur, wachtte ik op de rest
die via de grote muur stapte. Als iedereen er was en ik écht nog een toch over
de grote muur wou lopen, besloot ik dit dan toch maar niet te doen omdat het er
mijn spier nit zou op verbeteren. Van spijt begon ik te wenen omdat ik
eindelijk eens op de grote muur kon wandelen en dat nu uiteindelijk niet meer
kon
De chinees begeleide me dan maar verder
naar Simatai via het bergpad. Hierdoor hoefde ik wel niet alle sterke
stijgingen en dalingen te doen en kreeg mijn spier het minder zwaar te
verduren.
De gids leerde me onderweg enkele
woordjes van dingen die we tegenkwamen. We zagen stenen en véél verdorde bomen,
maïs, We liepen letterlijk door een verdord bos met als je naar boven keek de
grote muur. Toen we plots weer in de iets meer bewoonde wereld kwamen, zag ik
een soort van boederijtje waar ze maïs kweekten en dieren stonden. Hij leerde
me het woord voor ezel, hond, kat, Het is bijzonder en ook wel schrijnend om
te zien in welke omstandigheden deze mensen hier nog leven. De dieren eten
verdorde stengels van de maïs en de mensen zelf waren verwonderd een blond
meisje te zien passeren.
Einedlijk aangekomen in Simatai,
leidde de gids me tot op de muur en moest ik nog een laatste stukje op de
muur lopen. Natuurlijk zat zijn tas val spulletjes om te verkopen en toonde hij
me uitgebreid zijn hele collectie prulletjes. Ik kocht er een boekje over de
grote muur, dat hij me onderweg al enkele keren liet zien en nog twee
armbandjes, want jah, hij had me helemaal via het bergpad begeleid dus nu was
ik hem wel wat verschuldigd!! Ik gaf hem 130 yuan (=13) en bedankte hem énorm!
Ik gaf hem nog een stuk cote dor chocolade met noten in en toen vertrok hij
weer naar Jinshanling om weer de volgende toerist te begeleiden. Hij vertelde
me onderweg ook dat hij 64 jaar was. Erg om te weten dat je op die leeftijd
normaal gezien door je zoon wordt onderhouden en dus helemaal niet meer hoefde
te werken maar deze man liep elke dag enkele keren het traject af om toeristen
te helpen/begeleiden en zo geld in het laatje te brengen
Het laatste stukje stapte ik samen
met bernard en we liepen over een hangbrug die over de rivier hing. Een
prachtig uitzicht overviel me toen ik in het midden van de brug stond. We
hadden al de hele dag het geluk mooi weer te hebben en de zon weerkaatste
prachtig op het appel-blauw-zee-groene-champetter-kleurige water. (fotos zie
later, thuis)
Nadien moesten we nog even stappen
naar de parking maar ik, Henri, Vincent en Maisha besloten om een deathride
(of hoe noem je zo een koord dat je van de ene kant naar de andere brengt in
een heuse snelheid??) te nemen. Nadien werden we met een bootje naar de parking
vervoerd.Nadien dronken we nog
wat op een terrasje aan het eindpunt van de wandeling.
In het busje waren we de eerste paar
minuten erg enthousiats maar als senl lag iedereen te slapen.
Om ongeveer 18u kwamen we aan in
Beijing e gingen we iets drinken in the tree, een belgisch biercafé. Daar
dronk Vincent een Bolleke en Philip nam een Westmalle (denk ik). Je kon er ook Duvel, delirium, Stella,
krijgen.
Nadien gingen we Peking eend eten!
Heel erg leuk want ze komen het vlees van het bot halen aan tafel en ze leggen
je uit hoe je dit dan in een saus moet dopen, in een pannekoekje leggen en er
groentjes bijlegge. Nadien vouw je het dicht en eet je het op met je handen.
Ook het kader, de inrichting, was zeer leuk! (zie fotos later). Heel erg
modern. Dit was een adresje waar enkel de rijke chinees komt eten.
Nadien namen we een taxi naar
huis/het hotel en hier lig ik nu in pyama dit berichtje te typen. Morgenvroeg
probeer ik het op internet te zetten. Slaapwel!!
ok, gisteren laat terug naar hotel gegaan en heel erg moe, alé té moe om nog naar beneden in de lobby te gaan zitten (want we hebben enkel daar internet). En ik begrijp wat jullie bedoelen met dat ik "leuk" schrijf maar dat is wss omdat ik wat uitwijd over sommige dingen en er mijn gedachten wat probeer bij te zetten... Maar gisterenavond was ik echt té moe dus wou ik gewoon even de feiten op een rijtje zetten... Kwestie dat de nabespreking net iets gemakkelijker gaat gaan hé :) Ok hier volgt dan het verhaal van gisteren (maandag 5 april). Nu is het 08u11 en gaan we naar het ontbijt en straks de verboden stad, confusius en lamatempel bezoeken en nadien wss shoppen in silkmarket (jawel zes verdiepingen kleren!! whaaaaah!) tot vanav of morgenvroeg!!
Hello!
Vandaag
zijn we na weer eens een uitgebreid ontbijt (en wat fruitjes in de rugzak te
stoppen) naar the Beijing Zoo geweest!! Héél erg leuk want daar hebbe we
pandas zien zitten in openlucht en ook binnen achter glas. Wat een lieve
beestjes!! (toch als ze zo braaf in hun kooi banboo zitten te eten.. haha!)
We hadden
een combiticket gekocht om vanuit de beijing zoo naar het zomerpaleis te varen
met een bootje. De bootjes waren typisch chinese bootjes en tijdens de hele
toch stond er vooraan in de boot een chinese mevrouw te ratelen over god weet
wat en dan zagen we de iedereen rond ons (want jah we waren weer eens de enige
buitenlanders) samen hun hoofd naar links en rechts draaien en dachten we dat
er daar wel iets te zien moest zijn volgend die mevrouw. Spijtiggenoeg waren de
oevers vrij hoog en zagen we enkel mensen bovenaan de oever staan en waren alle
gebouwen verstopt achter de aarden bergen.
Eenmaal
aangekomen aan het Zomerpaleis besloten we om een andere route te nemen dan ons
aangeraden werd door de mevrouw van de boot. We namen de lange toer en maakten
een prachtige maar zééér vermoeiende wandeling langs het meer en over
verschillende steile bruggen heen. Het meer lag vol bootjes en in de verte
konden we het zomerpaleis zien staan.
Na de lange
tocht besloten we even iets te eten en stapten we een van de restaurantjes
binnen. Op de vensterbank stond een hele muur instantnoodles en er kwam een
vrouw af met menukaarten. Daarop stonden 6 gerechten waarvan ze er 2 al niet
meer hadden dus bestelden we twee keer rijst met kip, nootjes en sojasaus en
twee keer iets dat op dumplings leek. (voor de niet-chinesegerechtenkenners
onder ons: dit lijkt een beetje op dim sum maar iets anders). De rijst met kip
was opgewarmd in de microgolfoven en zat in een plastieken bakje waar ze net
het dekseltje hadden afgescheurd. Heel erg grappig. De dumplings zaten in een
plastieke zakje en waren ook opgewarms in de microgolfoven met zak en al. De
buitenkand was een soort van sneeuwwit brood en vanbinnen zat er vlees en wat groentjes
in. Heel erg droog dat brood maar het vulde wel enorm.
We
passeerden, nadat we uit het restaurant waren, een man die je naam in chinese
karakters op rollen schreef. Ik, henri en bernard lieten er onze naam op een
rol schrijven. Ik had al een chinese naam dus ik liet die erop zetten maar voor
henri en bernard werd hun naam omgezet, op basis van de klank, in karakters.
Nadien
keken we naar de lange gang die voor het zomerpaleis ligt en bezochten we het
zomerpaleis zelf. Daarvoor moesten we een smal gangetje door om naar boven te
geraken. Allemaal heel erg mooi maar vermoeiend na de lange wandeling van
vordien. We genoten boven van het prachtige uitzicht en zakten weer af naar
beneden.
Als we
alles bezocht hadden keerden we terug naar de Oost-uitgang en besloten we de
bus te nemen. Met de bus passeerden we vele vervallen gebouwen en zagen we
straten vol vuil. Toen besloten we af te stappen aan de beijing daxue (=beijing
university) omdat we van daaruit een metro konden nemen om een beetje sneller
vooruit te gaan. Maar we wisten de metrohalte helemaal niet zijn dus bleven we
de brede laan doorstappen om uiteindelijk een metrostation tegen te komen. Er
leek geen einde te komen en we passeerden vele electrozaken. We zagen dat ze
een Eos 550 verkochten voor 660 Yuan. Dit is gelijk aan 66 euro!!!!!!! Straf
hé!? Uiteindelijk passeerde er een buitenlandse student die ons toch de weg kon
uitleggen naar de metrohalte.
Eindelijk
de metro gevonden, gingen we naar de bell & drum tower waar Vincent ons al
een uur zat op te wachten. (hier zorgde het openbaar vervoer voor de nodige
vertraging van ons schema) Hij zat in de hutongs (waar die torens staan) iets
te drinken boven op een gebouwtje waar het terrasje was. Hij vertelde ons dat
het niet de moeite was beide torens te doen en zei dat we best de drumtower
bezochten waar 10 minuten later een drumshow werd opgevoerd.
Toen we aan
de ingang van de toren kwamen moesten we een heel erg steile trap op met zeer
hoge treden. Na alle vermoeiende wandelingen die we gedaan hadden voordien was
dit wel weer eens een fysieke uitdaging. Haha! Boven hadden we weer een
prachtig uitzicht van daarboven! De drumshow was vrij indrukwekkend maar
spijtiggenoeg heb ik dit niet kunnen filmen om het jullie te laten zien..
Nadien
gingen we terug naar Vincent en dronken wat boven op de hutong. De obers kenden
zeer goed engels en er zaten heel wat buitenlanders. (niet enkel toeristen maar
ook studenten) Omdat het te koud werd daar boven gingen we naar beneden. Daar
ontdekten we de eerste franse toilet van onze reis. Toen we ons glas hadden
uitgedronken en we terug naar buiten wouden gaan, zagen we dat het erg aan het
regenen was. Snel naar de hoek van de straat om twee parapluutjes te kopen.
Toen liepen we snel door naar de straat waar we iets gingen eten. Het
restaurant lag op het einde van een winkelsteegje. Hééél erg leuke winkels die
bekend zijn geworden doordat een man is begonnen met te schilderen op
t-shirts, Het is een zeer artistiek straatje en we kochten er dan ook enkele
leuke spulletjes!!!!
In het
restaurnt aten we heerlijk en was het weer gezellig babbelen met vincent erbij.
De vermoeidheid sloeg toe en we gingen naar huis met de taxi.
In het
hotel kochten we nog enkele gebakjes (die trouwens elke dag na half zes s
avonds aan halve prijs zijn) en gingen we naar de kamer.
Nu, 23u20,
zit ik mijn laatste woorden te typen voor vandaag want ik ben doooodop en moet
morgen om 8u weer aan het onbijt zitten. Tot morgen!
AMAI! Wat
een dag vandaag!! Iedereen had zwaar last van de jetlag en liep er dus om de
beurt wat somber bij. Na het overheerlijke ontbijtbuffet (waarop de
broodafdeling en cornflakesafdeling bijzonder schaars zijn en de gefrituurde
loempias, bloemkool in saus op zn chinees, vlees vis, je kan het zo gek niet
bedenken of ze eten het hier als ontbijt!!!) waarbij ma en pa (want zo moet ik Brigitte en Philippe nu
noemen, nene mopje hoor!!!) een half uurtje te laat aankwamen omdat ze zich
hadden overslapen, zijn we allemaal samen vertrokken naar het tiananmenplein!
Het
tiananmenplein (TAMP) ligt op drie kilometer van ons hotel dus een mooie
rustige wandeling om onze dag mee te beginnen.Aangekomen aan het TAMP werd ik een beetje overweldigd door
de grootte van het plein!! Niet onterecht dat ze dit het grootste plein van de
wereld (kan ook fout zijn) noemen!! Wel spijtig dat tussen de poorten van de
verboden stad en het TAMP een grote drukke verkeersweg loopt.. Waar is de tijd
dat iedereen nog met zijn fiets reed doorheen de rustige smalle steegjes van de
stad of dat de keizer gedragen werd van zijn ene bestemming naar de andere in
een soort van optochtkoets (heb er even zelf een woord voor uitgevonden.. haha!)
Op het TAMP
is het Mausoleum van Mao te zien.. (naar mijn mening wat overroepen) en zie je
ook het gebouw waarvan wss maar twee weken per jaar gebruik wordt gemaakt door
de regering.. :P
Nadien zijn
we doorgestapt langs de drum- en belltower (die we morgen met Vincent gaan
bezoeken) naar het exhibition center (ik denk toch dat ze het zo noemen) waar
een suuuuuuupergrote maquette staat van hoe Beijing er op dit moment uit ziet..
Heel fascinerend hoe de hutongs worden afgewisseld met moderne gebouwen en daartussen
toch nog plaats is voor de eeuwenoude gebouwen die de verschillende dynastieën
overleefd hebben Dit is wel even een moment van stilte waard.. hihi!
Nadien zijn
we doorgestapt naar the egg. Het opera/theater/optredens-gebouw dat er
gekomen is naar aanleiding van de Olumpische Spelen in 2008. En hier moet ik
toch even melden dat ik mijn mening moet herzien over het feit dat de neiuwe
gebouwen die er voor de Olympische Spelen gekomen zijn mij helemaal niet
interesseren.. Langs de ene kant is het spijtig dat er mensen onteigend zijn,
uit hun huizen gezet en getroost met een klein appartementje terwijl china er
anderzijds zeer veel voor in de plaats heeft gekregen. Ik vind het een zéér
impressionant gebouw dat me tot verstomming heeft geslagen als ik het door de
bomen zag liggen. Als je naast zon gebouw staat en er de lokale jonge
bevolking ziet rondhangen dan besef je pas echt dat dit een grote vooruitgang
betekend voor China met in het bijzonder voor Beijing. Beijing groeit uit tot
een moderne stad met een moderne bevolking met aandacht voor de toekomst.
Iedereen weet wss wel dat dit zo is maar door zo dicht bij dit gebouw in
levende lijve te staan besef je pas dat dit écht zo is.
De chinees
van vandaag is ook helemaal niet zo verlegen als ik dacht!! Enkele keren zie ik
een camera op mij gericht en zelfs één keer, aan the egg trouwens, werd er me
zelf gevraagd of ik niet op de foto wou want een meisje met blond haar én
krullen dat lijkt men hier toch wel zéér merkwaardig te vinden. Op een bepaald
moment voelde ik me zelfs even in tunesië Mensen staren je niet alleen aan
omdat je een buitenlander bent tussen die duizenden chinezen maar ook nog eens
omdat je blond bent en krullen hebt Lang leve de chinezen die niet beseffen
hoe gelukkig ze zijn met hun lange raafzwarte lokken die ze in alle mogelijke
snitten en posities kunnen plaatsen door middel van een schaar of een speld.
Nadat we
allen met verstomming geslagen waren (en de ingang van dit gebouw zonder deur
niet vonden) zijn we met de metro terug naar het hotel gereden om ons eens op
te frissen, de dames van schoenen te wisselen en even een mini-rustpauze in te
lassen.
Nadien zijn
we naar de tempel van de Hemel met zijn mooie park gegaan. Daar hebben we dus
door het park gewandeld en de tempel bezocht, de offerschijf, (zie fotos
later in album)
Oh, wat ik
nog vergeten te zeggen was, smorgensvroeg hing er een dichte mist(of smog?)
maar nadat deze was weggetrokken kwam de zon tevoorschijn die prachtig scheen
en ons een lekker zweterig en warm gevoel gaf. Haha! Iedereen was uitgeput maar
door de zon hielden we ons recht en genoten we van de prachtige natuur,
gebouwen,
Moe als we
waren trokken we naar de Pearl Market waar we eerst rustig alle goederen
bekeken en ik al iets gekocht heb. (Jawel mijn eerste échte aankoop in
China!!!) Deze winkel(eerder shoppingcenter, beetje zoals de Inno) staat beter
bekend als the place to be als het op parels aankomt. Vincent vertelde ons dat
die zich op de 3e en 4e verdieping bevonden maar op de
andere verdiepingen ontdekten we handtassen, reistassen(ik ben er al op eentje
verliefd geworden), massas kledij, MAAR niet te vergeten, allemaal namaak!!!
Grappis was dat er een soort van politie in groen uniform rustig stond te
keuren wat er allemaal passeerde en de Chinese overheid dit dus maar al te
graag laat gebeuren. Maar euforisch als we waren op dat moment vroegen we naar
prijzen, begonnen we wat af te dingen om nadien toch maar weer te zeggen dat we
het toch niet wouden kopen omdat de prijs te duur bleef. (Ondertussen hadden we
al besloten dat we terug gingen keren om ons eens te laten gaan in de namaak
kledij, tassen, ) Naar mate we langer in de winkel bleven, werden de verkopers
hitsiger, verkoopslustiger en werden we aangeklampt, onze weg werd versperd,
boekjes vol namaak handtassen werden onder onze neus geduwd, Eén en al
hectische toestand en we baanden ons zo snel mogelijk en weg naar buiten.
Ondertussen
had ma (jawel, Brigitte) al een restaurantje gevonden in de Capitool reisgids
maar onze zoektocht werd gestaakt door het ontbreken van huisnummers in de
straten van beijing en het ontbreken van karakters in de capitoolgids. (want
geloof het of niet maar in beijing staat helemaal niet alles vertaald in het
engels of met pinyin transcriptie erbij )
Dus nadein
terug naar het hotel gekeerd en heerlijk gegeten! Wel een beetje vreemd want we
wisten (en weten nog steeds niet goed eigenlijk) hoe alles hier in zijn werk
gaat als het op eten aankomt Dus bestelden we elk een eigen gerecht waarbij
dat uiteindelijk bleek dat we ze niet zelf kregen maar in het midden van de
tafel stonden en van alle borden moesten eten. Rijst moesten we ook nog
bijbestellen, thee kreeg je niet als een een frisdrank of water bestelde, Onze
serviet werd zorvuldig met de punt naar het midden van de tafel onder ons bord
gelegd, Bij mijn tafelgenoten was er ondertussen nog een heus gevecht aan de
gang tussen hen en de chinese stokjes, dus dan maar een vork gevraagd die de
chinese dame, die steeds rond onze tafel bleef ronddwalen, met veel plezier en
een brede glimlach kwam brengen.
Nu zit ik
in de lobby van het hotel met een diet coke mijn blog aan te vullen en
ondertussen te genieten van de gezellige kaarsjes en lampjes die branden en de
buur waarlangs er water naar beneden komt gelopen Alemaal erg westers in dit
helemaal niet zo westerse land. Beijing mag dan aan het verwesteren zijn, toch
hebben ze overduidelijk nog een héééééééél lange weg te gaan!!!
Morgen
bezoeken we het zomerpaleis, samen met vincent de drum en bell tower en wss
nadein de silkmarket en gaat vincent ons de kneepjes van het kopen leren (die
ik eigenlijk wel al ken uit de chinese les maar soit.. )
Nu ga ik
hier nog rustig genieten van mijn colaatje en nadien naar dromeland want morgen
moet ik om acht uur al terug aan het ontbijt zitten!!! Ooo jeee!!!
Eerst en
vooral voor iedereen een vrolijke pasen!! Laat de paaseitjes jullie smaken! Ik
zal het hier wel bij noodles en rijst houden..
Om ongeveer
07uOO zijn we aangekomen in het hotel. Ik heb een tweepersoonsbed voor mij
alleen!! Zalig! Kijk al uit naar de vanavond want op het vliegtuig in slaap
geraken blijkt een ware kunst te zijn. Ik heb me in alle mogelijke bochten
gewrongen op een stoel waarvan ik moet zeggen dat ik vaak op de belgische trein
ruimer zit dan daar. De beenruimte was voor mij nog oké maar als pa of Brecht
er zouden moeten gaan zitten wens ik ze alvast véél succes!
Nadat we
voorbij de gates waren zijn we even in de tax-free rondgeweest maar niets
gekocht. Dan nadien voorbij de douane of hoe ze die knorrige mensen die de
hele dag naar een computerscherm zitten te kijken of er toch niemand en flesje
water in zijn valies heeft gestopt. En ja hoor, vele flessen water en flacons
werden uit valiezen gehaald maar gelukkig waren wij voorbeeldige reizigers.
Nadien
wouden we nog een broodje kopen maar vonden we het toch net iets te veel geld
(5,80!!!!) voor een, van de dag voordien besmeerde, driehoekboterham met
bevrozen sla tussen. Dan maar een flesje drank gekocht om toch even iets gehad
te hebben en daar zelfs al 3,20 voor neergeteld. China, we komen eraan want we
hebben genoeg van de Belgische profiteurs
In het
vliegtuig elke keer voor ze begonnen met het eten rond te gaan eerst een warm
vochtig mini-handdoekje gekregen. (jawel, zoals je soms ook krijgt als je bij
de chinees in België gaat eten!!) En dan nog zeggen dat de chinezen een vuil
volk is!? De chinees naast mij, die aan de andere gang van het gangpad zat, was
helemaal gewassen voor hij aan zijn eten begon!! Zorgvuldig het voorhoofd, de
ogen, de wangen, de mond en de nek en jawel, nadien lekker zijn handen in het
met zweet besmeurde handdoekje wrijven. Maar kom, de goede bedoeling was er.
Oooh, wat zijn chinezen toch fascinerend als je10u lang op de vlieger zit!!
Nadien
konden we kiezen tussen vis met rijst of beef met patatoes. Als échte belg
kozen we (ik en brigitte, de drie mannen zaten enkele rijen voor ons) voor de
patatoes. Maar voilà, meteen bewezen dat de arhostessen hun engels toch niet is
wat het moet zijn. We kregen een soort van stoofvlees met puree. Lekker wel maar
het blijft natuurlijk vliegtuigeten.. haha! Ook aan salade bij en een
mini-fruitsla en niet te vergeten, een schattige, kleine mattetaart!!! Meteen
in een plastiekje gerold om er later van te kunnen genieten.
(tijdens
het eten hoorde ik af en toe al een rochel geproduceerd worden twee plaatsen
verder van mij Zou dit een voorsmaakje zijn van wat er ons te wachten staat?)
Nadien het
interessante schermpje voor mijn neus uitgepluist. Je krijgt er films, muziek,
tax-freeproducten, info over china, info over het vliegtuig, écht wel vanalles
uit!!) Natuurlijk koos ik voor een film en jawel, ze hadden mij precies al
verwacht want de nieuwe film van Fame stond ertussen. Ik heb er wel 10u over
gedaan eer ik hem helemaal in stukken en brokken bekeken kreeg. (niet zo een
goede film trouwens vind ik)
Na de
vlagen van film, opblazen van nekkussen (is trouwens helemaal niet aan te
raden!!), in slaap proberen te geraken met een ooglapje, het lezen van de
standaard van dit weekend, lezen in mijn leesboek, herhalen van chinese
woordenschat en gezellige kletsen met de buurvrouw kregen we een ontbijtje
voorgeschoteld. (Ook eerst weer voorafgegaan door het ritueel van het vochtige
warme mini-handdoekje maar opmerkelijk deden nu alle chinezen een grondige
schoonmaak.. Die waren ook weer gewassen voor vandaag!!) Weer keuze tussen twee
soorten ontbijt. Noodles of eieren en jawel, echte belgen die we zijn, kozen we
voor de eieren. Geklutste eieren met champignons, kipfilet en provencaalse
saus. (een echte aanrader op de nuchtere maag!!) Ook een minicroissant en een
halve perzik met bresillienne-nootjes op( lekker trouwens!!) En oooh wat waren
we blij als we het laatste stukje belgische suikerwafel van Lotus naar binnen
werkte!! Dit was dan meteen ook het aller-aller-allerlaatste stukje belgië wat
er overbleef. Nu zijn we volledig klaar om ons over te geven aan China met al
zijn facetten.
Merkwaardig
genoeg zijn we zeer snel aan onze bagage geraakt en kwamen we toe op een
einaardig rustige en stille luchthaven!! Vandaag is het een feestdag hier!!
Iets met doden en een bepaald ritueel aan de graven of zo.. Ik denk dat het
gaat om het feest dat ze hier geven waarbij ze allemaal eten op de graven
zetten zodat die doden toch ook een heel jaar daar onder de grond hun
vitamientjes binnen krijgen he!? Haha!
Met de taxi
naar het hotel bleek niet zon avontuur als ik dacht dat het ging zijn. Nadat
Vincent ons opgewacht had en we kennismaakten, kreeg ik zowat de leiding over
de ene taxi en nam hij de leiding over de andere taxi. Ik duuwde een papiertje
onder de taxichaufeur zijn neus met de naam van ons hotel op en dat was dan ook
weer geregeld! Onerweg veel moderne gebouwen tegengekomen en ook
appartementsblokken die er al iets ouder uit zagen. Vele hotels en
bedrijfsgebouwen en als snel zoefden we over de ene ring naar de andere
richting ons hotel. Met 7°C hier leek het toch alsof de taxichauffeur het
Siberish koud vond. De verwarming stond helemaal open!! (het wijzertje stond
helemaal naar rechts, naar de rode zone op de temberatuurregelaar) Na wat
gezoek in mijn chinees zakboekje en uiteindelijk niets gevonden te hebben dan
maar wat geimproviseerd dat we het er toch wel erg warm vonden. En meteen een
vriendelijk antwoord dat het helemaal geen probleem is en dat ik zelf de
temperatur mag regelen naar wens. Weer een idee dat ik had gekregen door met
iedereen die al in beijing gwesst was te babbelen teniet gedaan. De
taxichauffeurs zijn wél héél erg vridnelijk en verstaan wél mandarijn
chinees!!!! (of kan het misschien zijn dat we net geluk hadden )
Nu lig ik
hier op mijn bed in het hotel en ben al bijna een half uur aan het typen aan
mijn verslag (dat ik kort ging houden omdat we om negen uur alfesproken hebben
om te gaan ontbijten, nu is het 08u20).
Vandaag
gaat het bezoek aan de verboden stad niet door omdat het een feestadag is en
het er dus heel druk zal worden. Daarom geopteerd voor tiananmenplein en nog
vanalles wat ik nu even vergeten ben en vanavond wel zal vertellen.
Tot
vanavond en slaapwel! (Ik waag me even aan een heuse powernap)
Zo, de valies staat klaar (en jawel, er is nog véééél plaats om vanalles mee te brengen!!! :D) en we vertrekken binnen een half uurtje naar Zaventem...
Binnen één week zit ik in Beijing! Vanaf dan zal ik proberen elke dag een kort verslag te posten met eventueel enkele foto's en wat dingen die ik hier samen met de familie Van Bost heb meegemaakt in Beijing.
Zo hoeven jullie niet ongerust te zijn of elke dag te bellen (en dus veel geld te spenderen) om te zien hoe het met ons gaat. :)
Tot binnenkort!
Liefs,
Astrid (die momenteel al erg zenuwachtig aan het worden is!! Waaaah!!)