16-05-2013 om 22:06 geschreven door Astrid  

As for myself, I am now in the second year of university (handelsingenieur in de beleidsinformatica... hm how to translate this? business engineer in business information systems or something like that). At the end of last year (June) I didn't pass for 3 courses, so I had to do 3 exams again in August. Luckily I passed the second time . I am still dancing and training for circus (tissu) and this year there is a big performance, in which I will dance a bit. We started training last week.

22-11-2011 om 13:17 geschreven door Astrid  

Omdat ik gezien heb dat er nog wel mensen zijn die af en toe mijn blog bezoeken, heb ik besloten jullie even een update te geven van wat er ondertussen gebeurd is .

En toen was het kerstmis en nieuwjaar, dus nog meer familie. Daarna hadden bijna al mijn vrienden examens, en dus niet erg veel tijd voor mij . Ik besefte dat ik niet een half jaar niets kon doen, en dus heb ik ervoor gekozen om via een creditcontract al een paar vakken te volgen op de universiteit. Dat betekent dat je aparte vakken volgt ipv een volledige opleiding. Daarnaast heb ik mee gedaan met het optreden van mijn dansschool, en nog veel andere danslessen gevolgd. En natuurlijk ben ik ook opnieuw beginnen trainen met mijn circusgroepje, om mij opnieuw in te werken in de voorstelling waar we samen aan begonnen waren, maar die zij zonder mij hadden afgemaakt. In mei heb ik dan mijn eerste optreden met hen mee gedaan. Maar toch waren er nog veel momenten dat ik alleen thuis zat of maar wat doelloos rondwandelde. Dus ook een beetje eenzaamheid in die periode.

24-10-2010 om 13:57 geschreven door Astrid  

07-11-2009 om 01:33 geschreven door Astrid  

     kaartje Australie: Sydney tot Coober Pedy (klik voor vergroting)


Heyhey!

Eindelijk nog eens een nieuw blogbericht! Ik heb zoveel te vertellen dat ik waarschijnlijk wel het een en ander ga vergeten, maarja…

Ik heb net twee weken vakantie gehad, het was eigenlijk wel school, maar ik mocht weg (Lucky me). Dat was 3 tot 18 oktober.

Dus ik op het vliegtuig richting Sydney gestapt (jaja dat moet als je van dit eiland afwilt). Nu denken jullie natuurlijk, ah naar de hoofdstad. Niet dus: de hoofdstad van Australie is Canberra! Maar Sydney is wel de grootste stad, heeft ook een groter vliegveld enzo. Twee dingen die je moet zien als je in Sydney bent: the Sydney Harbour Bridge en the Opera House (je weet wel, dat rare gebouw dat precies bestaat uit reuzengrote schelpen ofzo). Ik dus daar naartoe. Onderweg nogal veel te veel superhoge wolkenkrabbers gezien (ik werd er een beetje gek van eerlijk gezegd) maja, das het centrum he. Een van de coole dingen was wel de monorail! Stel je een soort tram voor, maar dan op één spoor en die boven de straat rijdt, pakweg op het niveau van het eerste verdiep! Dus toen kwam ik bij het water, en had meteen een uitzicht over de brug en de opera (langs de ‘achterkant’ weliswaar). Om de één of andere reden vond ik de opera niet zo indrukwekken, waarschijnlijk om die naast de brug te zien die vééél groter is, en naast al die wolkenkrabbers ziet dat er echt nogal klein uit. But still: all very impressive! De volgende dag een ‘ferry’ genomen, denk maar aan een bus of trein maar dan id vorm van een boot, die om het half uur ofzo komt. Veel mensen gebruiken dat ook om naar hun werkt te gaan enzo ;-). Das wel leuk, want je zit een half uur ofzo op de boot en je kan goed de haven en alles bekijken (Sydney is en blijft een havenstad, het is gebouwd rond een soort delta). Maar dus: de ferry naar Manly (een deel van Sydney maar gelukkig met minder hoge gebouwen). Daar is een heel mooi strand met mooie golven, ik wou dat ik kon surfen.

De volgende dag (maandag) was ik blij om de bus op te kunnen en weg te rijden van die te grote gebouwen. Maar het bleek wel vrij veel “op de bus zitten” te zijn. Gelukkig waren er al de 41 andere AFS’ers, de meesten onder de 18 die dus hier naar school gaan. Er waren best wel een aantal leuke mensen, op het begin was ik vooral aan het praten met een paar meisjes uit Japan (Toko, Rie en Rica) en een meisje uit Duitsland (Tea, afk. voor Tabea). Ik kan zelfs twinkle twinkle little star een beetje zingen in het Japans (kira kira …). In de namiddag, aangekomen in Dubbo, tenten opgezet (echt zalige tenten, het enige wat je moet doen is vier piketten in de hoeken en dan de paal in het midden en die staat recht!) en gegeten en voor de rest niet veel meer gedaan denk ik. Aja een grappig spel dat de groep voor drie mensen bedenkt wie ze zijn (pakweg Barbie of Crocodile Dundee) zonder dat die personen dat wisten uiteraard, en ze moesten dan door ja-neevragen te stellen erachter komen wie ze waren. Of wacht nee, die nacht was in een gebouw, maar de volgende nachten was meestal in tenten (Sorry).

De volgende dag naar Broken Hill. Daar heb ik niet zoveel van gezien, aangezien het nogal lang rijden was. Één van de Italiaanse jongens, Marco, speelde gitaar en probeerde een beetje liedjes te spelen die iedereen kon meezingen. Best wel gezellig!

Dus tenten opzetten, eten, douchen, een beetje praten en gaan slapen, want de volgende dag was het weer vroeg op (waarsch 5:30) en terug op de bus. Al het fruit en de groenten die we meehadden moesten worden opgegeten of weggegooid, want we zouden de grens naar South Australia oversteken (klok een half uur terug zetten). Dat klinkt nogal stom, want het is niet eens de grens naar een ander land, maar ze zijn bang dat de fruitvlieg mee wordt geïmporteerd vanuit New South Wales naar South Australia, en dus mag er geen fruit de grens over. Er is controle en boetes voor als je toch fruit meehebt, echt raar! Ik geloof dat we, eens aangekomen in Port Augusta, nog naar een of ander museum zijn geweest, waar een aantal oude communicatiemiddelen te zien waren. Oud heeft hier een beetje een andere betekenis, het betekend voor de wegen, sporen en telefoonlijnen enzo waren aangelegd.

Ondertussen was het al 8 oktober, en had ik al pakweg 1500 km en 20 uur gereden vanaf Sydney! Gelukkig begon de volgende stop wel de moeite te worden: op naar Coober Pedy. Onderweg passeerden we langs Woomera, waar ze raketten enzo testten door die af te schieten naar het westen, waar toen nog niet echt veel mensen woonden, wel goed om niemand te raken. Een volgende stop was bij een meer. Dat was de eerste keer ooit dat ik OP een meer heb gelopen! Niet dat ik op water kan lopen hoor, het was een zoutmeer ;-). Dat was wel een chique zicht, voor honderden meters niets anders te zien dan wit zout!Voor je in dan in Coober Pedy aankomt, kan je een heel vreemd landschap zien: allemaal puntige kleine heuveltjes van een paar meter groot, die op de voor de rest platte ondergrond neergezet lijken te zijn. Coober Pedy is namelijk een mijnbouwerstadje, en iedereen die wil kan een stuk grond huren voor een belachelijk lage prijs, om dan op eigen houtje te beginnen graven op zoek naar opaal. Je zal altijd wel iets vinden, maar soms is het nauwelijks genoeg om te overleven, en soms kan je er echt rijk door worden. Een beetje zoals gokken dus. We kregen uitleg daarover en over de opaal die je daar kon kopen en waarom sommige stenen heel duur zijn en anderen totaal niet (blauw komt het meeste voor en is dus het goedkoopste, terwijl rood heel zeldzaam is en wel 5000 dollar kan kosten!). Daarna volgde een rondleiding door een voorbeeldhuis, zoals de meeste huizen daar zijn, dat wil zeggen uitgegraven in de rotsen! Het is blijkbaar veel goedkoper en milieuvriendelijker dan een normaal huis, omdat het daar in de zomer to 40/50°C kan worden. Maar in de ondergrondse huizen is er een constante temperatuur van ong 22°C. ‘s Nachts ook onder de grond geslapen, het enige nadeel was dat het nogal stoffig was, met rotsen als muren.

’s Morgens terug de bus op, even langs de weg stoppen om hout te verzamelen, weer een grens oversteken, namelijk die naar Northern Territitory, klok weer verzetten. In de late namiddag terug ergens langs de weg stoppen, gelukkig was het nog licht, grote blauwe zeilen op de grond leggen, hout van de bus halen, tassen van de bus halen en een comfortabel bed proberen te maken in ‘the bush’. We zouden die avond onder de blote hemel, ver weg van de bewoonde wereld slapen! Na even een verkennende wandeling (zonder verloren te lopen) met een paar mensen te hebben gemaakt, en verschillende sporen van kangoeroes en slangen te hebben gevonden, was het al donker. Dan was het eten rond het kampvuur (daar was dat hout dus voor) en later marshmallows (lekker!) en gitaar door Marco en zingen door een aantal mensen. Toen was het tijd om te gaan slapen, en natuurlijk lag ik helemaal aan de rand van het zeil, en er was een goede kans dat een of andere slang daar ‘s nachts naartoe zou komen! Gelukkig is dat niet gebeurd, ik had niet zo’n zin in ‘the flying docters’ om mij naar het ziekenhuis van Alice Springs te brengen ;-)

Zo, ik denk dat jullie wel genoeg te lezen hebben nu, later meer. Jaja ik weet dat ik nogal achter zit (minstens een maand ofzo) met mijn blog, maarja…

“En wanneer kom je naar huis??” Waarschijnlijk in december!

See u later (alligator)!!

Groetjes van Astrid die toch wel veilig terug in Hobart is.

31-10-2009 om 07:30 geschreven door Astrid  

Heyla!

Haha eerst nog even het verhaal van de eerste zondag van de vakantie, dat ik vorige keer vergeten was. Ik denk dat ik vrij lang geslapen heb, ik herinner me alleszins niet of ik s morgens iets gedaan heb. Maar in de namiddag zijn we met de auto Mt Wellington opgereden (onder een zeker protest van Voov en Ellie, die lekker thuis wilden blijven *zucht*). Dat is een berg waar dit deel van Hobart ongeveer tegenaan is gebouwd, en je hebt dus een mooi uitzicht. Toen we vertrokken was het vrij warm, iets rond de 16°, maar omdat die berg ongeveer 1200m hoger is dan waar we vertrokken (=thuis) was het daar dus wel vrij koud. En heel veel wind ook, want omdat dat ongeveer de hoogste berg id omgeving is, is er niet zoveel om de wind tegen te houden. Maar het leukste was eigenlijk dat er sneeuw was, wat uiteraard leidde tot een sneeuwballengevecht! Kathy was ongeveer gewonnen omdat zij altijd hoger klom en zo was het makkelijker voor haar en moeilijker voor de rest om ons te raken. Maar toen ze er ongeveer genoeg van had bleef ik nog even staan en toen stond ik hoger en bekogelde ik haar! Haha. Dus ik vind dat ik gewonnen heb ;-) maar de meningen daarover zijn nogal verdeeld. John had een bak mee die hij vol sneeuw mee teruggebracht had, en toen ik dacht dat ik veilig was bij het huis moest hij natuurlijk nog een sneeuwbal naar mij gooien…

Maar ik ging over Strahan vertellen.

Zondagmorgen rond 11 uur vertrokken. Het plan was (uiteraard) om vroeger te vertrekken, maarja deze familie is niet zo goed in op tijd zijn, en dus moeten ze nog vanalles doen terwijl ik al lang klaar ben. Voor lunch zijn we dan gestopt in Hammilton, wat echt een mini dorpje is, maar dat volgens mij nog vrij groot op de kaart staat. Nog even een korte wandeling langs de rivier om onze benen te strekken. Natuurlijk met natte schoenen terug de auto in, en rijden. Na een uur of twee rijden gestopt bij Lake St Clair. Heel mooi meer, maar nogal koud en veel wind, dus snel naar de cafetaria daar gegaan om iets te drinken. Het verhaal werd verteld van de keer dat mijn familie langs dat meer was gewandeld. 5 dagen lang, en niet eens errond ofzo, gewoon langs één kant! Maar iedereen had er nogal slechte herinneringen aan omdat ze soms wegzakten tot aan hun knieën in het water en door de leaches (een soort slijmerig beest dat op je vel komt zitten en dan begint te zuigen) en slangen enzo op de plaatsten die actually droog waren. Ik kijk al uit naar eind oktober, blijkbaar word ik dan meegenomen op een bushwalk, tijdens een of ander lang weekend ;-). We zijn ook nog gestopt om een klim van een half uurtje te maken naar een uitkijkpunt, waarna we bijna letterlijk terug naar beneden gerend zijn omdat het begon te regenen. Toen we aankwamen is Strahan was het al donker, maar dat is niet zo verwonderlijk want het is donker vanaf 6u ofzo. Het was beginnen regenen en waaien en bliksemen en donderen, dus we waren heel blij om in het huurhuisje te zijn. Niet dat dat er zo stevig uitzag, maar er was een elektrisch vuurtje. ’s Avonds in bed hadden John en ik (uiteraard afzonderlijk, hij vertelde het de volgende morgen) hetzelfde idee: het was zo hard aan het waaien dat we dachten dat het huisje ging wegwaaien, maar toen bedachten we dat dat ding daar al zolang stond en waarschijnlijk al veel ergere onweersbuien had meegemaakt, dus toen waren we gerustgesteld .

Ik moet nu toch even een historische gebeurtenis melden: er was Nutella for breakfast! Haha dat was echt de eerste keer in maanden dat ik dat gegeten heb! Raar toch eigelijk dat ik dat zelfs niet besefte. John en ik zijn daarna naar het strand gefietst, de rest met de auto want er waren maar twee fietsen mee en ook maar twee vrijwillige fietsers ;-). Echt magnificent strand, en mooie schelpen, mijn verzameling is weeral groter. Daar wat gewandeld en geprobeerd ervoor te zorgen dat we niet wegblaast werden. Stel je geen strand voor zoals in Belgenlandje, maar een strand met heel veel wind en geen huizen of iets te zien, behalve een soort vuurtoren. We zijn nog op een aantal andere stranden geweest: Ocean Beach, als je naar de zee kijkt weet je dat er recht vooruit alleen zee is to je bij Zuid Amerika komt (!), en het strand in Trial Harbour, echt supermooie en grote golven, waardoor bijna heel de zee ongeveer wit zag (niet echt een plaats waar je id zee wil zwemmen). Op Ocean Beach vond trouwens nog een tweede historische gebeurtenis plaats: we waren aan het wandelen en zagen een soort rots in de zee, vrij dicht bij het strand. Maar toen we dichter bijkwamen zagen we dat de ‘rots’ een vin had en een staart en tanden. Het was een walvis! Iedereen heel erg ongerust want ze dachten dat hij misschien nog leefde, en we moeten iemand bellen, en … Dus Ellie en Kathy ernaartoe gegaan, en hij bleek wel degelijk dood te zijn, ocharme. Waarschijnlijk aangevallen in dieper water en dan aangespoeld. Want toen we wat verder wandelden, wachtte ons nog een ‘mooi’ zicht: zijn darmen. Vrij groot en stevig en blubberig. Sommige mensen moesten natuurlijk veel te nieuwsgierig zijn, with the result dat Ellie met de zakmes de darmen probeerde open te snijden (vrij stevig die darmen, doet een beetje denken aan worst) wat uiteindelijk lukte. De ‘beloning’ was een soort zwarte vloeistof (yuckie). Iets anders waar het strand blijkbaar goed voor was, was vissen. Vreemd wel wat Ellie en Siobhan leuk vinden! Ik hoopte natuurlijk dat ze niks zouden vangen, maar toen ik met John terugkwam van een kleine strandwandeling, kwam Siobhan naar ons toelopen om te vertellen dat ze een zalm hadden gevangen, maar hij leefde nog en ze wisten niet wat ze moesten doen. Dat beest lag te spartelen en naar adem te happen voor een aantal minuten, wat best wel lang was. John ging naar de auto om een mes te halen, to kill it. De golven kwamen dichter en dichter bij de vis en Ellie probeerde hem op te pakken, ik dacht om hem verder op het droge te leggen, maar ze gooide hem terug! Ik heel blij, Voov teleurgesteld en John toen hij terugkwam heel verrast. Het zou toch maar vis geweest zijn voor één persoon ofzo, de zalm was niet eens zo groot.

We zijn ook nog een dag naar de duinen gegaan, met het plan om naar het strand te gaan, maar daar zijn we uiteindelijk maar even gebleven vanwege de wel erg koude wind. Duinen zijn een klein beetje heel erg verschillend van die in België. Het was ongeveer 4km als je recht naar het strand zou gaan. Maar wij zijn door allerlei beekjes en plassen water en stekelige planten (buttongrass) gestapt. Uiteraard weer natte schoenen! Iedereen had zijn stapschoenen aan maar als je tot halverwege je kuit wegzakt lopen die gewoon vol water, stapschoenen of niet. Maar ik vond het uiteindelijk nog wel leuk. Het mooiste was wel in het begin, waar enorme zandduinen waren, die een klein beetje aan de woestijn deden denken (behalve dat het normaal zand was en geen oranje zand).

Woensdag id voormiddag nog naar het strand, en dan terug id auto. Op de terugweg nog een aantal keer gestopt voor een korte wandeling naar een waterval, en om naar de waterkrachtcentrale te kijken. Das wel cool: alle energie komt hier van water, en een klein beetje van wind. Daarmee dat ong iedereen elektrische verwarming heeft, iets wat bij ons heel erg milieuonvriendelijk zou zijn. Ik heb al welgeteld één huis gezien met centrale verwarming.

’s Avonds terug thuis en lekkere pizza gemaakt! Amai dat smaakt als je honger hebt .

Vandaag was de eerste dag van het derde trimester, dus terug naar school. Grappige ontdekking gedaan: van ongeveer nu tot Pasen is het hoedentijd, dus iedereen wordt verondersteld een hoed te dragen en ik denk zelfs dat bij die kinderen hun uniform ook een hoed hoort. Hm dan moet ik er zelf ook eens een zoeken, maar ik ga eerst een paar hoedentrends observeren denk ik ;-).

Zozo das weer genoeg te lezen vermoed ik, later meer.

Xx

21-09-2009 om 12:59 geschreven door Astrid  

20-09-2009 om 04:23 geschreven door Astrid  

Hallow iedereen!!

T is alweer ff geleden dat ik nog iets geschreven heb, dus ik dacht dat het hoog tijd was

Deze week had ik vakantie, dus heb ik wel wat dingen gedaan en gezien enzo, vooral de dagen dat het mooi weer was.

Zaterdag ben ik naar Salamanca market gegaan, dat is een markt die er elke zaterdag is, en die wel vrij bekend is (de Salamanca staat zelfs bij de straten op de Australische monopolie!) Ze verkopen daar kaarsen en sjaals en tweedehands kleren en zeep en boeken die er heel versleten uitzien enzo, dus dat was wel gezellig.

Daar heb ik wat rondgelopen en daarna was ik nog aan het rondwandelen op een pleintje en daar ontdekte ik iets heel leuks: iemand had een radio meegebracht en er waren drie koppels aan het salsadansen! Dus ik ging daar naar zitten kijken en waarschijnlijk omdat het vrij in een hoekje van het plein was kwamen er niet zoveel mensen voorbij en dus viel ik nogal op voor de salsadansers . Het gevolg was dat uiteindelijk een van die mannen naar mij kwam en vroeg of ik dat ook kon, en aangezien ik niet kon salsadansen ging hij het mij leren!! Dus toen werd ik heen en weer gedraaid tot en met. Zo zalig! Ik zou het wel niet zelf kunnen jammer genoeg, want als meisje is het makkelijker denk ik, gewoon volgen en je voelt wel waar je naartoe gaat en wanneer je moet draaien enzo. Nadat ik zo een paar liedjes had meegedaan, en ook wat gerust af en toe, werd mij verteld dat ze daar iedere zaterdag naartoe gaan, en dat ik dus zeker nog is moest komen, joepie! Toen ben ik nog maar wat verder gaan wandelen door Battery Point, dat is een wijk ofzoiets van Hobart. Wel leuk want het zag er daar een klein beetje anders uit dan waar ik nu woon, minder voortuintjes en meer gesloten precies, eigenlijk een beetje meer zoals ik gewoon ben in België.

En dan kom ik thuis met benen en voeten die aanvoelen als moes, dan vragen John en Kathy of ik meewil naar een Irish-Music-groepje dat die avond zou spelen. Ja dus! Was wel mooi, er was een man die gitaar speelde, en het klonk ongeveer alsof hij zijn snaren zou breken soms, en twee vrouwen die bas en gitaar speelden, en alle drie zongen ze afwisselend en soms samen, dus dat was wel mooi. Hun naam was Jigzag, wel grappig vind ik. Het meeste was wel mooi maar soms was het een beetje teveel alsof ze allerlei moeilijke dingen en patronen enzo wilden spelen, dus dat was wat minder.

Ik ben er zeker van dat ik zondag ook iets gedaan heb, maar ik kan me echt niet meer herinneren wat…

De doekworkshops zijn gestopt nu wel jammer maar het was maar zes weken, dus nu heb niet echt meer iets van sport, misschien moet ik is een goede dansschool zoeken. Ik ben twee keer naar Siobhan’s danschool gegaan, maar ik ergerde mij iets te hard aan die leerkracht. Die deed niets echt voor hoe je dingen moest doen maar gebruikte namen (die in het Frans zijn maar dan Engels uitgesproken, lekker verwarrend) en stapte de stapjes in het mini! Dus kon je eig totaal niet zien wat je moest doen en dan verbeterde ze ook nog is niemand, dus hoe wil ze dan dat we het goed doen als we niet eens weten wat we moeten doen ;-). Niet echt een succes dus.

Maandag ben ik gaan fietsen. Ik was vrij vroeg vertrokken omdat de lucht eruitzag alsof het ging regenen, dus wou ik nog iets doen voordat het zover was. Het plan was om langs de kustlijn naar Kingston te rijden, het eerste deel van de tocht was dat ook min of meer wat ik deed, met een paar stukjes wandelen over stranden. Ik denk dat ik nu alle stranden van hier tot in Kingston gezien heb! Alleszins was dat niet echt de snelste manier, dus toen het gedaan was met stranden heb ik gewoon maar de weg gevolgd, wat een heel stuk sneller ging. Het was een weg met (uiteraard) geen fietspad ofzo, en er werd ook wel snel gereden, maar gelukkig hielden de auto’s altijd genoeg afstand en vertraagden als ze mij zagen. Wat ik niet doorhad was dat ongeveer helemaal tot in Kingston de weg stilletjes bergop ging, maar toen ik even afstapte om uit te rusten en op de kaart te kijken stopte er een man die in de andere richting fietste, dacht waarschijnlijk dat ik platte band had ofzo. En die vertelde mij dat het nog maar even bergop was. Toen ik dat stukje voorbij was moest ik echt bijna niets meer doen, zalig, bergaf tot in Kingston. Ik was daar tegen de middag, maar ik was bang om terug te moeten rijden in de regen, dus ben heb ik niet zoveel gezien daar. De lucht zag er echt donker uit, en ik dus zo snel mogelijk de berg op, wetende dat het niet zolang bergop was en dat ik daarna kon bollen. En het begon inderdaad te regenen! Gelukkig niet zo hard maar ik wilde harder niet meemaken, dus ik fietste zo snel als ik kon. Eindelijk de top, ik trap nog een beetje maar dat is eigenlijk niet nodig, ik ga sneller en sneller. Er zijn bijna geen auto’s die mij voorbij steken, maar er zijn er sowieso niet zoveel. En ik ga sneller en sneller. Ik probeer te trappen maar het heeft geen enkel effect. Help! Waarschijnlijk is mijn ketting los ofzo! Maar ik rem niet, de lucht ziet er echt donker uit. Ik mag er niet aan denken om hier te moeten stoppen, er is echt niets behalve de straat en bush. Ik probeer een hogere versnelling op te zetten, maar er gebeurt niets. Dus ik blijf gaan. Tot ik bij een platter stuk kom, en zonder te trappen raak ik niet meer vooruit. Dus ik stop en kijk naar mijn ketting, maar alles is normaal. Hm ja, niets aan de hand blijkbaar, ik stap terug op mijn fiets, en ik denk dat ik in een half uur terug in het centrum was!

Dinsdag was het vrij slecht weer, veel regen enzo, dus had niemand echt zin om naar buiten te gaan. Ik heb waarschijnlijk wat getokkeld op de piano, niet dat ik iets kan spelen ofzo maar ik probeer, en gelezen enzo. Niet veel speciaals.

Woensdag lekker vroeg opgestaan want ik had afgesproken met Bethany om rond te gaan wandelen in de botanical gardens. Dat was wel gezellig, en Bethany had allerlei grappige dingen te vertellen: onder deze boom had ik een feeën-verjaardagsfeestje, en hier wilden ze druiven zetten, maar dat lukte niet, … Er was ook een klein huisje waar sub-Antarctische planten waren, en aan de buitenkant stond er op dat je moest oppassen want dat het vrij koud was binnen, maar het was niet zoveel verschil met buiten to be honest. Later had ik met haar nog een discussie, want zij was ervan overtuigd dat over een paar honderd jaar alle mensen dezelfde taal zouden spreken, maar volgens mij kunnen alleen mensen die allemaal op een eiland zitten waar iedereen engels praat en die zelf geen andere taal spreken dat denken ;-) ik ben eigenlijk wel benieuwd wat jullie ervan denken, dus voel u geroepen om een reactie te plaatsen.

Die avond was het Besternight, zoals elke woensdag. Dat wil zeggen dat de Besters komen eten, en afwisselend ook koken. Het was hun beurt en het eten was niet zo fantastisch, maar het was wel gezellig (niet dat ze slechte koks zijn, maar ze hebben gewoon een rare smaak).

Donderdag had ik afgesproken met Amy, maar dat was niet zo’n succes. We hebben wat rondgewandeld door de stad en een paar art gallery’s gezien. Dus ben ik maar terug naar huis gekomen. Did I mention that I had slept in that morning? The result was that I couldn’t fall asleep in the evening until about 2 am, even when I felt very tired. Bah! 

Gisteren zijn we met bijna heel de familie naar Marion bay geweest (poor John had to work). Het was wel ff rijden maar ook echt wel de moeite! Eerst een stuk langs het strand gewandeld tot aan het uiteinde, want dat is een lang stuk strand dat in de zee/rivier uitsteekt. Aan het einde was er heel erg veel wind, en het plan was om te vissen. Ook al vond ik het nogal gemeen, ik heb toch ook een paar keer geprobeerd de haak in het water te gooien, en dan weer terug te draaien. Gelukkig werden we bijna weggeblazen en zijn we dus maar vertrokken voor iemand iets gevangen had. Daarna nog eventjes naar de baai gaan kijken, echt prachtig! Langs de zijkanten bergen waarvan je vooral de zwart/grijze vorm ziet, en recht vooruit enkel de zee. En dan weet je dat die zee niet onderbroken wordt tot Nieuw Zeeland. Wonderfull!

Daarna zijn we nog even bij vrienden geweest die daar een shack hebben, dat is een soort buitenhuisje, maar meestal niet uit baksteen, maar hout denk ik, en nog wat andere dingen, platen enzo. Daar hebben we eindelijk middag gegeten want I was quite hungry tegen dan.

Maar volgens mij hebben jullie al genoeg te lezen, ik zal later nog vertellen over Strahan. We vertrekken morgen

Byebye!!

Xx Astrid

12-09-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

Veel te vertellen, niet veel mensen om het tegen te vertellen (want ze weten het meeste al). Wat betekent dat?? Nieuw blogbericht van Astrid! (or lady)

Het grote nieuws (ik ben niet zwanger): ik heb mij ingeschreven voor een safari, das in oktober twee weken rondrijden in een tourbus met allemaal andere afs-mensjes van verschillende interessante landen, en dat door the red centre van Aussie. het begint in Sydney (maar daar zal ik jammer genoeg niet zoveel van zien) helemaal door New South Wales naar Broken Hill, naar Port Augusta en dan verder naar boven: Uluru en Alice Springs, terug naar beneden, even naar Adelaide en door naar Melbourne!!! En das dan meteen het einde . Ok echt zo zalig, ik kijk er enorm naar uit. (En dan kan ik de facebookers twee weken niet pesten die terug op school zitten ;-)

Dat alles even terzijde voel ik mij toch verplicht jullie iets over pannekoeken te vertellen. Omdat het toch regende en omdat ik daar zin in had besloot ik vrijdagnamiddag pannekoeken te maken. Degenen die mij een beetje kennen begrijpen wel dat ik dat zonder recept deed en dus mislukte de eerste, maar na toevoeging van extra eggs en flour waren ze wel goed. Kathy had ondertussen soep en brood gemaakt voor het avondeten, maar aangezien iedereen zin had in pannekoeken hebben we die gegeten. Iedereen was nogal onder de indruk dat ze zo dun waren en echt perfect en lekker en was dat mijn specialiteit? En ik dacht, ja die zijn wel goed, maar ook niet speciaal ofzo. De volgende dag beslist Voov echter om pannekoeken met banaan te maken voor het ontbijt. En toen snapte ik wat ze bedoelden, want haar pannekoeken waren een cm dik (ik zweer het, ni overdreven!) en ja dat smaakt echt gewoon anders (alleen vet langs de buitenkant waarsch ;-). En dat was het verhaal van de Aussie pancakes.

Mensen mij of ik al beter Engels spreek. Ik zal jullie vertellen, dat kan echt gewoon niet anders. Je kan gewoon niet in een klas zijn zonder dat je gevraagd wordt waar the sticky tape is of the stapler of the marker of … Jammer genoeg vergis ik mij nog altijd tussen write en read (ja stom, ik weet het) ik bedoel ik ken het verschil natuurlijk wel maar elke keer als ik het wil gebruiken begin ik te haperen. En… hoogtepunt: ik heb vorige week voor het eerst I reckon gebruikt. Ik versta het al lang, maar zelf gebruiken is nog iets anders. En ik besefte ineens, hey de eerste keer dat ik dit woord zeg! Ik leer ook veel namen van groenten en eten enzo: garlick, couliflour, capsicum, colender, chick peas (ik weet ni eens wat dat in het nederlands is), ik weet wat board is (altijd van hout), ik weet wat ducklets zijn (jonge eendjes), chooks (kippen), basket, … oh en ik weet dat eejit idioot betekent, maar dat is in Ierland vooral, niet hier. Daartegenover staat dat ik het Nederlands wel begin te vergeten, lang moet nadenken als ik iets wil zeggen en klaarsta met Engelse constructies.

Even denken wat ik zaterdag gedaan heb. Ah ja, er was een vriend van John meegekomen na het surfen, die was net terug van een drie maanden (!) durende vakantie in Europa. Jaja mensen gaan hier niet op reis naar een land maar naar Europa. Ik denk dat ze in Ierland begonnen waren, dan naar parijs, Duitsland, Denemarken, Finland, Zweden, Estland, Litouwen en Polen! Het coole aan Aussies is dat ze ongeveer overal familie of vrienden hebben, dus bij hen kunnen logeren als ze ergens naartoe gaan. Waarschijnlijk ook omdat het zoveel kost om uit Australie te geraken, doen ze dan ineens een paar maanden en a bunch of landen. Het lijkt mij echt wel leuk om zo op vakantie te gaan, naar veel verschillende plaatsen en als het leuk is blijf je daar een paar dagen. Er zijn trouwens echt wel veel mensen die overseas gaan deze vakantie, ik vraag mij of ze allemaal zo rijk zijn? ;-)

De rest van de dag heb ik volgens mij al tokkelend (vals) op John’s gitaar en de piano doorgebracht, het was ni echt een dag om veel te doen met al die regen de hele tijd. Maar stel u daar vooral ni teveel bij voor, remember: ik kan geen piano of gitaar spelen!
Ah now I remember: ik ben naar the New Sydney Hotel geweest. Daarbij moet ik even vermeleden dat een hotel geen hotel is maar een soort café met vaak live muziek. Maar het was een Irish Pub, dus je kan je de muziek al voorstellen . De reden waarom was omdat er een soort bijeenkomst was van muzikanten die samen spelen en Kathy en John gingen daar naartoe dus ik mee. Het leuke was dat iedereen zo op elkaar gepropt zat/stond dat het niet moeilijk was om wat met mensen te praten die ik niet kende. En er hingen allemaal zalige dingen aan de muren: een hele verzameling bankbiljetten van overal en waarschijnlijk nogal oud, oude nummerplaten, platen met grappige tekstjes (some mornings I wake up grumpy, sometimes I let him sleep) en een klok die helemaal in spiegelbeeld was, dus ook met wijzers die in de foute richting gingen, echt verwarrend ;-).
 

De zondag had ik twee uur doek: goede training, vooral voor mijn arme spiertjes. Ik voel het nog! Daarna zijn we met een paar circussers iets gaan drinken, en aangezien het al twee uur ofzo was kwam het er uiteindelijk op neer dat we ook eten bestelden. Ik moet dat cafe onthouden: lekker en maar $10 (dus ong €6) voor een grote toastie en orange juice. Was wel gezellig, behalve dat ik bestookt werd met vragen over België en de circusschool daar, en Kristina zei dat ze al in België geweest was, maar enkel om van Zaventem naar Charleroi te gaan ;-) en dan die uitspraak van Charleroi, echt hilarisch!

Maar goed, ik denk dat jullie genoeg te lezen hebben. Alleen nog even een grappige conversatie met a grade one van vandaag:

Astrid: how much is 10 plus 5?

Oliver: eum 11?

Astrid: I don’t think so…

Oliver: how would you know, you’re from another country?

beybey!!

PS: morgen is het 1 september, terug school voor velen, hier is het midden in het schooljaar, maar wel het begin van de lente. En volgende week en de week daarna heb ik vakantie! Ik ga ergens a few days naartoe... (maar ik vergeet altijd waar, want het is een familievakantie, dus moet ik er niks voor regelen)

31-08-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

Hi !!

Zoals beloofd dus de rest (of toch een deel) van mijn belevenissen. Zet jullie schrap!

Woensdag heb ik samen met 8 japanse AFS-meisjes een bezoekje gebracht aan Mt. Field. Dat is een national park, vrij groot maar omdat Japanse meisjes nu eenmaal niet voorbereid zijn op lange wandelingen, was het dus maar een korte wandeling van ten hoogste een uur, maar we zijn ook wel vaak gestopt. De bomen waren heel speciaal en zagen er nogal tropisch uit, en de zon scheen dus kwam er af en toe een plekje zon door de bomen. Maar het ‘hoogtepunt’ was de waterval, die vrij groot en ook wel mooi was. Ondertussen was ik met een Japans meisje aan het praten (Mauri ofzoiets) en dat was wel gezellig, maar later ontdekte ik dat ze blijkbaar toch niet zoveel verstaan had van wat ik vertelde. Maarja, blijkbaar durven ze dat niet te zeggen als ze het niet begrijpen: onbeleefd. En maar blijven gaan: Yes, yes, oh, I see! Ze waren maar voor een maand hier en probeerden in die tijd een beetje Engels te leren. En ze vonden de school hier zalig, want ze hadden bijna geen huiswerk, het is al om drie uur gedaan en na school konden ze nog allerlei dingen bezoeken. Maar ze zijn nu dus terug naar Japan en moeten over een paar weekjes terug naar school, wat voor hen nog meer werk is dan in België denk ik.

Voor we terug op de bus naar huis gingen hebben we geprobeerd cricket te spelen, maar niemand wou echt uitleggen wat de regels waren. Gevolg: gewoon doen wat ze zeggen, dus ofwel de bal gooien op een heel rare manier, ofwel met een soort bat (denk aan baseball, maar dan met een platte kant) die bal proberen te raken, en als je geraakt had moest je lopen. Later heb ik trouwens ook op tv naar cricket gekeken en ik snap het al iets beter. Het was een belangrijke wedstrijd tussen Australië en Engeland: The Ashes!!

Donderdag en vrijdag hebben de kinderen in mijn klas dieren gemaakt van dozen, wat echt nog wel goed gaat geven, als ze eens geschilderd zijn enzo. Maar in de praktijk betekende dat dus dat ik vooral veel bezig was met hen ideeën te geven over hoe een bek te maken enzo, en dozen vast te plakken . En natuurlijk waren er een aantal kinderen die niet wilden dat ik hielp, dachten dat ze het zelf wel konden en dat was ook meestal zo, behalve dat hun dieren omvielen! Ach ja…

Zaterdag was het eindelijk eens mooi weer. Het is wel al vaker mooi weer (=geen regen) geweest, maar niet in het weekend, dus kon ik eindelijk eens ergens naartoe. Die ergens was Coningham, een plaats waar eigenlijk niets is behalve bomen en struiken en strand. Heerlijk rustig dus en vreselijk mooi! Maar natuurlijk was ik mijn fototoestel vergeten (damn!) typisch ook. Eerst zijn we naar te top van de berg geklommen, auw mijn benen! Maar er was wel een mooi uitzicht, oa Mt. Wellington van de andere kant gezien. De kant die ik normaal zie is vanuit Hobart centre. En de rivier of whatever het is daar, ik moet zeggen dat ik er niet meer aan uit kan, daar was de rivier en daar iets tussen rivier en zee en daar (maar niet zichtbaar) het begin van de zee. En daaromheen en in de andere kant en eilandjes. Dus ja mijn orientatie was gereduceerd tot nul. Toen we boven waren en even hadden rondgekeken besliste John om maar langs het strand te gaan wandelen, want het uitzicht daarboven zou niet veel veranderen als we verder zouden gaan. En het strand, in feite de stranden, waren heel mooi. Geen huizen of appartementen te zien, alleen maar the bush (wat echt wel iets anders is dan een bos bij ons) en rotsen. En de golven waren niet echt hoog, wat waarschijnlijk de reden was dat John en Robert (vriend vd familie) het strand maar een zes of zeven op tien gaven. Ik zou eerder zeggen acht of negen, I mean er waren fantastische rotsen waar we zijn opgeklommen, en toen hebben we een tijdje in een inhamgezeten die vrij groot en rond en plat was, echt zo mooi!

Zondag had ik doekworkshop van 10 tot 12, dus moest ik wel goed wakker zijn . En normaal leer ik daar niet zoveel nieuws, omdat het eigenlijk voor beginners is, die toch al heel wat kunnen, maar deze keer heb ik echt een heel leuke val geleerd. Maar ik zal jullie niet vervelen met de details. Ik leer ook wel een beetje doorzetten en meer oefenen naar perfectie (lange weg) en sierlijker en mooier bewegen enzo. En het grappige is dat ik sommige figuren ook in spiegelbeeld doe omdat het anders al te makkelijk zou zijn.

In de namiddag vroeg Soibhan of ik mee wilde naar the oval. Natuurlijk moest ik eerst doorhebben wat ze bedoelde, maar het was uiteindelijk het sportveld naast de school. En dus heb ik daar samen met mijn twee gastzusjes geprobeerd hockey te spelen. En ik vond het nog wel leuk want die bal was echt vrij zwaar en je moest er dus heel hard en zwaar op kloppen voor die een beetje een fatsoenlijke snelheid had. Van afreageren gesproken ;-p niet dat dat nodig was hoor, alleen fysiek.

Maar ik denk dat ik beter stop, want het zou mij verbazen als veel mensen al tot hier geraken met lezen .

Daaag!

PS: voor degenen die het niet doorhadden, Mt. staat voor mount, dus berg

25-08-2009 om 13:41 geschreven door Astrid  

Helloy! Hello everyone!

I hope everything is ok in Belgium? The holidays are almost over for some people I think?

I thought I needed to write something, because I’ve done so many things that you people don’t know anything about.

Ok I’m sorry for starting in English, but it’s just so hard to switch and I have to think a long time before I can remember some dutch words. But I will try ;-).

Ok, ik heb geen idée waar ik moet beginnen dus begin ik maar ergens ih midden .

Deze laatste week ben ik bijna gek geworden door teveel aan AFS-activiteiten. Eerst was er Bushdance, te interpreteren als een soort volksdans-feest-ding maar dan met nog veel ergere en nóg makkelijkere dansen, en iedereen zegt dat ze niet begrijpen waarom AFS dat organiseert want niemand in Aussie doet dat meer, en dus is het niet erg representatief en John vond het ook een vreselijk idee en wilde zo snel mogelijk weg (zonder onbeleefd te lijken weliswaar). Maar het was uiteindelijk nog wel grappig, zolang je niet teveel nadenkt wat je aan het doen bent, en uiteindelijk heb ik gwn het meeste vd tijd in een andere kamer gezeten en gepraat met de andere AFSers. Dat zijn er trouwens niet zoveel: Santi (Spanje), Juri (Japan), Christina (Zwitserland), Axelle en Fanny (Frankrijk, Paris), Amy (US, California) en Janis (Letland). En dat verspreid over heel dit eiland, wat ruw geschat twee keer zo groot is als Belgium.

Dan was er woensdag een meeting waarop 8 Japanse AFS meisjes hun Engelse speech kwamen doen, wat dus heel lang duurde maar soms wel grappig was, gezien hun Engels en hun heel andere cultuur dan hier. Maar zij zijn nu terug naar huis, ze waren hier maar voor een maand.

Dan deze zaterdag: anniversary for 50 years AFS in Australia. Met heel veel chique geklede oude en mij niet bekende mensen die blijkbaar allemaal vrijwilliger of returne (terug thuis in Aussie na AFS) waren, en de director of AFS Australia, die wel vriendelijk was maar een beetje te demonstratief met ons (AFS vrijwilligers) kwam praten, maar niet echt lang bleef. Eigenlijk gewoon veel lachen en wat foto’s laten nemen. Maar het eten was wel lekker, vooral de soep. Daarna was er iets raar pasta-achtigs vegetarisch voor mij, waardoor ik zin kreeg in de fried rice die John had klaargemaakt voor de rest van de familie .

En dan nog te zeggen dat o.a. Axelle en Janis na elk van die meetings naar the Republic gaan, en dan laat opblijven en net iets te veel drinken en dan dronken moeten thuiskomen of waar ze logeren (want Janis woont ergens id buurt van Launceston, zowat aan de andere kant van het eiland). Schande gewoon vind ik! Maja…

Zo de rest zal voor later zijn vrees ik, beybey! En ik zou zeggen see you, maar dat duurt nog een beetje te lang waarschijnlijk ;-).

xxx

PS: helloy is niet echt een woord maar het is ong hoe ze hello hier uitspreken ;-)

PPS: er zijn nieuwe foto’s in de map uitzichten, wie nog geen link heeft gekregen en mijn foto’s wil zien mag mailen of …

22-08-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

hallo!

Het is weeral ff geleden dat ik iets geschreven heb, dus bij deze. Ze zeggen dat sommige mensen altijd en overal lijstjes maken. Ik ben niet zo iemand, maar nu heb ik het toch maar is gedaan . Sommige puntjes zijn kleine verhaaltjes of belevenissen op zich. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen. Merk op dat de 2e kolom veel korter is ;-).

bey!

Dingen die ik leuk vind in Tasmania: -         het eten: heel veel verschillende groenten en lekkere combinaties van vanalles. Vaak couscous of rijst of quiche of pasta of sushi, dus dingen van verschillende landen J -         er is een leuke pub waar vaak lifebandjes komen (de kwaliteit vd muziek is wel niet altijd goed) maar het is gezellig en -         mensen die daar komen praten tegen mij en vragen waar ik vandaan kom en wat ik kom doen enzo J -         mensen die ik niet echt ken die ofwel ih Duits beginnen te praten omdat ze daar gewoond hebben en denken dat ik dat versta (en ik versta het wel, maar niet echt alles) ofwel beginnen te vertellen over de inflatie waardoor de huizen in Tassie ineens 10 keer zoveel kosten -         de manier waarop mensen schrijven: heel leesbaar met aparte letters, een beetje zoals getypte letters -         de mooie bomen die gevaarlijk zijn als het regent en waait omdat de schors constant afbladert, waardoor de kinderen binnen moeten blijven -         al het water en vooral de hoge golven op sommige plaatsen. Ik verheug mij al op golfsurfen als het warmer wordt. -         Kindjes die heel opgewonden zijn over een of ander grappig knutsel/science werk -         Ellie die piano speelt, Voovs die zing, John die gitaar speelt en Kathy die fluit speelt (ik probeer ook wat te fluiten maar ik ben echt slecht ih ritme) -         Doekworkshop op zondag, twee uur lang, waar ik vooral mijn conditie en kracht een beetje op pijl hou, want het is eigenlijk voor beginners en dus kan ik ongeveer alles al. Maar ik probeer het ook soms in spiegelbeeld, echt moeilijk. Anyway, ik vind de teacher echt leuk en grappig J -         Fietsen over die verdomde bergen waardoor ik helemaal bezweet en buiten adem raak, en het is wettelijk verplicht om een helm te dragen! Bah! -         Kinderen die iets bijleren en die opeens wel hun best doen -         Basketballen tegen vier kinderen, want ik kan makkelijk boven hun hoofd ;-) -         De staffroom waar vaak iets lekkers is tijdens recess, zoals cake of zoet brood met kaas en tomaat. Mmm! -         Kinderen die vertellen wat voor cake ze hadden op hun verjaardagsfeestje (Thomas had twentysometing people op zijn feest, zoveel!!) -         Een zonnige dag na veel regendagen: iedereen is vrolijk en doet minder moeilijk (lees: kinderen zagen minder/bijna niet) raar hoe vrolijk je kan worden van de zon en vrolijke mensen om je heen! -         Kinderen die willen weten of ik een vriendje heb, en als ik niks wil zeggen dan maar zelf beginnen te vertellen over hun vriendjes (Lil and Thomas were holding hands!!!) supergrappig J -         De uitzichten, je ziet bijna altijd water en bergen en huizen, tenminste als je hoog genoeg zit. En natuurlijk zijn er boten en mooie bomen en mooie huizen, en vandaag heb ik zelfs iemand gezien in een kajak! Helemaal alleen te midden van een grote hoeveelheid water! -         En nog véééél meer waar ik nu niet direct aan denk

Dingen die ik niet zo leuk vind in Tasmania: -         het eten is wel vaak met veel vet klaargemaakt, ik voel dat ik ga verdikken! -         Als je een pub binnen wil moet je bewijzen dat je achttien bent. Gevolg mijn eerste keer moest ik al bellen om te vragen of John mijn pas kon brengen omdat ik die niet bij had, want normaal moet je die niet bijhebben! Echt niet logisch! -         De regen. Als het voor de regen was had ik evengoed in belgenland kunnen blijven, maar het zal wel mooier weer worden. En de kinderen moeten binnen spelen als het regent: heel lawaaierig en geen rust voor mij, want dan hebben ze energie teveel -         Moeten schreeuwen tegen de kinderen omdat ze echt niet luisteren -         Het weerbericht dat voorspelt dat het de rest vd maand gaat regenen

14-08-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

02-08-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

Hey iedereen!

Voor de nieuwsgierigen onder jullie dacht ik dat het wel leuk was om eens te beschrijven hoe mijn dag er (op een weekdag) ongeveer uitziet. Als je je afvraagt wat ik aan het doen ben, moet je er wel rekening mee houden dat het hier acht uur vroeger is dan in België.

7u30    Ik sta op en kleed mij aan (best! ;-)) en maak mijn lunchbox klaar. Daarin gaan niet gewoon boterhammetjes, maar ook yoghurt, fruit, nootjes en vaak overschotjes van de vorige dag, zoals vandaag bijvoorbeeld couscous. En natuurlijk ontbijt ik: havermout (met genoeg suiker) of boterhammen.

8u40    Ik vertrek, meestal samen met Siobhan naar school. Te voet duurt dat zo’n tien minuten. Onderweg kijk ik nog steeds naar de huizen en de bomen en het uitzicht, want het is hier heel mooi. Soms regent het, maar gelukkig meestal niet zo hard dat je een jas nodig hebt.

8u50    Nog tien minuten voor de school begint (zo laat!) kinderen beginnen de klas binnen te komen. Er is een beurtrol voor wie op de computers mag (er zijn er 5) en anderen kijken vaak mee over hun schouders, alhoewel dat heel irritant is en niet de bedoeling. Meestal sturen ze elkaar e-mails waar niet zoveel instaat of spelen ze spelletjes. Andere kinderen tekenen op het bord of vullen hun lunchorders in. Als het mooi weer is spelen ze gelukkig wel buiten J.

9u        De bel gaat en alle kinderen komen op het tapijt zitten. Mrs Evans (maandag, dinsdag en soms woensdag) of Mrs Ling (soms woensdag, donderdag en vrijdag) legt uit wat er die dag gaat gebeuren en een van de kinderen, Isobel, vraagt “does anybody have any lunchorders?” en als er zijn moet ze die naar het secretariaat brengen, en ze loopt daar meestal naartoe en komt dan hijgend terug. De juf legt dan uit waarmee ze gaan beginnen. Ik zit gewoon en luister naar de uitleg, ook voor mij is die nuttig ;-).

9u10    De kinderen gaan naar hun bank en beginnen te werken. Ik loop dan wat rond en help hen, met de oefeningen of met de concentratie ;-) Er is een meisje, Kyra, dat vooral veel hulp en extra uitleg en aansporing nodig heeft. Daarom dat het handig is als ik luister wat de juf zegt, anders is het moeilijk om het zelf uit te leggen en haar te vertellen wat ze moet doen. Er zijn verschillende onderwerpen: Maths (ze zijn nu bezig met omtrek enzo, meten en blokjes tellen, en natuurlijk sowieso optellen en aftrekken enz.), Science (het gaat over schaduwen en wanneer die groter of kleiner worden), english (woorden leren schrijven, woordzoekers, een gedicht zoals Hist, …), Indonesisch (niet dat ze veel van de taal leren, enkel een paar woorden en ze bestuderen een typisch verhaal, en er was een Indonesisch poppenspel vorige week), … Er zijn er waarschijnlijk nog wel meer, maar ik kan er nu even niet opkomen.

10u40  Daily fitness: de kinderen van grade 6 (=6^e lj) groeperen heel de school in groepen van ong 20 en leiden een bewegingsactiviteit, bijv. springtouwen, lopen, over speeltuigen klimmen, … en ze zorgen ook voor stretchoefeningen. Dan heb ik ook ff rust ;-) want dan moet ik alleen maar opletten dat iedereen een beetje meedoet.

11u      Speeltijd: de kinderen spelen buiten. Er is een grote speelplaats en een grasveld en speeltuigen. Vééél plaats. Ik loop meestal rond om een beetje van de zon te genieten, want die kan wel vrij goed schijnen, ook al is het winter. Ik loop ook meestal in mijn pull rond.

11u30  Iedereen gaat terug naar de klas, including me.

1u        Lunchtime! Eindelijk eten want iedereen heeft honger. Eerst zorgen dat de kinderen eten en daarna zelf gaan eten in de stafroom. Dan kan ik wat met andere leerkrachten praten of gewoon luisteren, want meestal snap ik toch niet waar ze het over hebben. Vaak brengt een van hen iets lekkers mee, zoals muffins (heel populair hier) of taart of koekjes waarvan iedereen dan mag eten. Het rare is wel dat iedereen precies probeert om vooral niet nààst iemand anders te gaan zitten. J

1u50    Back to class! Pay attention, please, everybody! (arme kinderen, altijd maar stilzitten en opletten)

3u        Einde van de schooldag. De kinderen wandelen naar huis of worden opgehaald. Ik vraag of er nog iets te doen is, maar meestal ga ik meteen naar huis. Soms als ik thuiskom staat Siobhan voor de deur te wachten tot er iemand komt, want ze krijgt blijkbaar geen sleutel, al snap ik niet goed waarom niet…

Als ik thuiskom check ik meestal mijn mails (apple computers zijn veel te ingewikkeld voor mij en irritant), praat wat met de rest van de familie (vraag hoe hun dag was), eet iets, kijk hoe Ellie Frans oefent (t niveau is hier niet zo hoog denk ik) ze oefent voor een of andere wedstrijd volgende week (of mss al deze week?), probeer te volgen waar Ellie’s private maths teacher het over heeft, probeer een beetje te fluiten (want Kathy speelt whistle en ze probeert mij soms iets te leren spelen), en lees ik.

5u        Kathy begint aan het eten en ik help meestal met iets te snijden of te mengen of af te drogen. Het eten is hier wel een beetje anders dan ik gewend ben. Couscous of pasta of rijst of quiche, en ook wel aardappelen af en toe. Veel kruiden en zout en peper en meestal veel verschillende groenten. Soms zelfgemaakte vegetarische burger of tofu. Ik heb wel geluk want ongeveer de hele familie eet vegetarisch, alhoewel ze wel soms vis eten, maar dan is er wel omelet of iets anders voor mij.

6u30    Eten met de hele familie. Gezellig! Er worden verhalen verteld over wat er gebeurd is bij iedereen en over het nieuws en tv-programma’s en … En elke woensdag komen er vrienden van de familie eten. Ann en Robert, en hun dochter Sabine, altijd heel gezellig. Soms brengen ze ook eten mee en koken ze hier.

De lokale krant van Tasmania, die ong iedereen hier leest is The Mercury, en volgens mij is ze niet zoveel waard. Ze durven bijvoorbeeld een verhaal over een Afrikaanse albino of over iemand die lelijke gebaren maakte naar journalisten nadat ze was opgepakt voor te snel rijden op de voorpagina zetten (wel interessant maar niet echt interessant nieuw).

Na het eten blijft iedereen nog wat zitten, wordt er afgewassen, muziek gespeeld (piano door Ellie, gitaar door John, viool en zingen door Siobhan en whistle door Kathy) of kijken we naar tv of naar een dvd.

9u        Ik ben meestal zo moe dat ik vroeg ga slapen. Meestal lees ik wel nog wat in bed, nadat ik de koude in de badkamer doorstaan heb, want de enige verwarming die daar is, is een verwarmd rek waar de handdoeken aanhangen, en het zou trouwens toch niet veel uitmaken want het raam staat meestal open. En dan: slaap wel, Astrid! ;-)

PS: ik probeer nog iets te verzinnen voor mijn foto's
PPS: bedankt iedereen voor de reacties, het is leuk om iets van jullie te horen! als je iets over een bericht wil zeggen mag dat bij reageer, voor al de rest mag je het forum gebruiken.

31-07-2009 om 09:30 geschreven door Astrid  

26-07-2009 om 07:22 geschreven door Astrid  

25-07-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

25-07-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

hey!

Dit is een gedicht dat we samen met de kinderen gelezen hebben. Ik vond het wel leuk dus zet ik het in mijn blog, zodat jullie het ook kunnen lezen...
Het is geschreven door C.J. Dennis, die leeftde in de 19e eeuw, maar er waren heel mooie illustraties bij van Gouldthrope.. (something, I don't remember his name) die hier in Hobart woont.

     Hist (by C.J. Dennis)

     Hist! . . . . . . Hark!
     The night is very dark,
     And we've to go a mile or so
    Across the Possum Park.

     Step . . . . . . light,
     Keeping to the right;
     If we delay, and lose our way,
     We'll be out half the night.

     The clouds are low and gloomy. Oh!
     It's just begun to mist!
     We haven't any overcoats
     And - Hist! . . . . . . Hist!

     (Mo . . . . . . poke!)
     Who was that that spoke?
     This is not a fitting spot
     To make a silly joke.

     Dear . . . . . . me!
     A mopoke in a tree!
     It jarred me so, I didn't know
     Whatever it could be.

     But come along; creep along;
     Soon we shall be missed.
     They'll get a scare and wonder where
     We - Hush! . . . . . . Hist!

     Ssh! . . . . . . Soft!
     I've told you oft and oft
     We should not stray so far away
     Without a moon aloft.

     Oo! . . . . . . Scat!
     Goodness! What was that?
     Upon my word, it's quite absurd,
     It's only just a cat.

     But come along; haste along;
     Soon we'll have to rush,
     Or we'll be late and find the gate
     Is - Hist! . . . . . . Hush!

     (Kok!. . . . . . Korrock!)
     Oh! I've had a shock!
     I hope and trust it's only just
     A frog behind a rock.

     Shoo! . . . . . . Shoo!
     We've had enough of you;
     Scaring folk just for a joke
     Is not the thing to do.

     But come along, slip along -
     Isn't it a lark
     Just to roam so far from home
     On - Hist! . . . . . . Hark!

     Look! . . . . . . See!
     Shining through the tree,
     The window-light is glowing bright
     To welcome you and me.

     Shout! . . . . . . Shout!
     There's someone round about,
     And through the door I see some more
     And supper all laid out.

     Now, run! Run! Run!
     Oh, we've had such splendid fun -
     Through the park in the dark,
     As brave as anyone.

     Laughed, we did, and chaffed, we did,
     And whistled all the way,
     And we're home again! Home again!
     Hip . . . . . . Hooray!

PS: Op de franse dag (volgende dinsdag) zal ik mijn fototoestel mee naar school nemen, zodat ik hier wat foto's kan tonen.

24-07-2009 om 08:22 geschreven door Astrid  

21-07-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

Dit is de laatste dag dat ik nog in Belgenland ben, want... vanavond vertrek ik!!
Ik heb eerst een vlucht naar londen, 19u15 tot 19u30, maar het is daar wel een uur vroeger, dus een uur en een kwartier vliegen, en vandaaruit rechtstreeks naar Sydney, Australië! En als ik goed kan tellen duurt die ong 24 uur. Echt wel lang dus! (ik heb eens gekeken hoeveel zo n vlucht heen en terug kost, en das eig wel héél veel. ik heb afs betaald en die prijs zat daar bij inbegrepen gelukkig)

En dan hopen dat ze mij doorlaten met mijn overgewicht handbagage ;-) tja ik moet mijn spullen toch ergens insteken.

Ik heb de afgelopen week nog een paar van mijn vrienden gezien, die ik nu dus een half jaar niet meer ga zien (en ik ga jullie missen) en ook van mijn familie moet ik afscheid nemen maar: that's life zeker? (toch vind ik het niet leuk)

Daartegenover staat wel dat ik nu heel veel nieuwe en leuke dingen ga beleven en nieuwe mensen ga leren kennen en zo,  oa mijn gastfamilie: mijn gastzusje van 16 (Ellie) ziet er wel een heel leuke uit! (ik heb al eens met haar gemaild) dus ik ben superbenieuwd en ik wil zo snel mogelijk daar zijn!

15-07-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

10-07-2009 om 12:43 geschreven door Astrid  

08-07-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

03-07-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

Bijlagen:
http://www.lansdownecrescent.tased.edu.au/   

06-06-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

Bijlagen:
http://en.wikipedia.org/wiki/Tasmania   

14-05-2009 om 17:28 geschreven door  

10-05-2009 om 12:45 geschreven door  

07-05-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

Vandaag naar het stadskantoor gegaan voor een internationale reispas. Ik had er natuurlijk niet aan gedacht pasfoto’s mee te nemen, dus moet ik nog terug gaan. Als ik die dan heb moet ik volgens de mevrouw naar een Australische ambassade om een visum aan te vragen, maar dat kan blijkbaar niet in die van Brussel. Conclusie? Ik moet er waarschijnlijk voor naar Nederland of Frankrijk! Enkel voor een visum voor Australië! En dan staat er op mijn blad ook nog is dat ik een of andere elektronische toestemming nodig heb, maar daarmee mag je maximum drie maanden daar blijven, en het AFS-programma duurt vijf maanden. Ik ga nog heel wat mogen regelen ;-)

15-04-2009 om 00:00 geschreven door Astrid  

*

*

*






*






*

*






*






*

*

*


Een paar maanden geleden heb ik beslist om volgend jaar een paar maanden in het buitenland te gaan werken met AFS. Ik ben toen begonnen met alle papieren (electronisch) in te vullen en er proberen achter te komen wat ik wou doen en waar ik naartoe wou gaan. Dat is gelukkig allemaal op tijd klaargeraakt (want ik ken mijzelf ;-)

Twee weken geleden was er dan een 'orientatieweekend' van AFS, waar we met vrijwilligers konden praten die zelf al weg waren geweest en ook konden nadenken over wat we wilden doen en welke moeilijkheden er konden zijn enzo. Op het einde moesten we dan een papier invullen met wat voor vrijwilligerswerk we precies wilden doen (iets met kinderen) en onze definitieve landenkeuze (top drie).
 1 - Australie
 2 -Costa Rica
 3 - Panama

Vlak voor ik op reis vertrok vorige week kreeg ik een brief waarin stond dat ik naar Australie mag! joepie ;-) 
Nu kan ik beginnen met het verzamelen van visum, internationale reispas, ...

Ik vertrek normaal 17 juli en kom terug op 11 december, maar het kan zijn dat ik nog wat langer blijf om nog een beetje rond te reizen, dat hangt van het visum en het vliegtuigticket af

13-04-2009 om 00:00 geschreven door Astrid