Waar ben jij waar is de tijd dat wij de deuren sloten jij vertelde ik de woorden van je lippen zoog en wijn die zoet was en jouw lichaam mij tegen alles in bewoog
als gisteren heb ik je lief en tast de koude bedkant af hoor de muren spreken jouw naam altijd jouw naam en zoveel gekke streken
Eén van mijn lievelingsliedjes, dat ik bijna dagelijk beluister onder weg naar.... Telkens wanneer ik de pijn voel ga ik dit lied beluisteren. Het verwekt pijn en tranen. Maar wat ik ook voel, blijheid of triest Het zal steeds mijn lievelingslied blijven. ÓAstramar
tekst van dit aangrijpende lied
It starts with one... One thing, I don't know why, It doesn't even matter how hard you try, Keep that in mind, I designed this rhyme, To explain in due time, All I know, Time is a valuable thing, Watch it fly by as the pendulum swings, Watch it count down 'till the end of the day, The clock ticks life away, It's so unreal, You didn't look out below, Watch the time go right out the window, Trying to hold on, Didn't even know, I wasted it all, Just to watch you go, I kept everything inside, And even though I tried, It all fell apart, What it meant to me Will eventually be, A memory of a time, when ,
I tried so hard and got so far, But in the end, It doesn't even matter, I had to fall, To lose it all, But in the end, It doesn't even matter,
One thing, i don't know why, It doesn't even matter how hard you try, Keep that in mind, I designed this rhyme, To remind myself How I tried so hard... In spite the way you were mocking me, Acting like i was part of your property, Remembering all the times you fought with me, I'm surprised it got so far, Things aren't the way they were before, You wouldn't even recognize me anymore, Not that you knew me back then, But it all comes back to me, In the end... I kept everything inside, And even though I tried it all fell apart, What it meant to me, will, Eventually, be a memory of a time when,
I tried so hard and got so far, But in the end, It doesn't even matter, I had to fall, To lose it all, But in the end, It doesn't even matter,
I've put my trust in you, Pushed as far as I can go, For all this, There's only one thing you should know,
I've put my trust in you, Pushed as far as i can go, For all this, There's only one thing you should know...
I tried so hard and got so far, But in the end, It doesn't even matter, I had to fall, To lose it all, But in the end, It doesn't even matter
Elke morgen zo even rond 7 h zie ik het trippelen op het terras van mijn "Bunker"
Het kleine lieve roodborstje, want dat is mijn vriend die hier steeds weer voor mijn neus trippelt. Wachtend tot wanneer ik het raam openzet, blijft hij ongeduldig naar binnenkijken.Ik hoor van ver al zijn gezang. Luister maar even mee: gezang van mijn vriend
Eens het raam geopend, zet ik me rustig neer in mijn zetel om samen met hem te genieten van het opkomen van de morgendgroet. Telkens weer komt hij gezeten op de rand van het openstaande raam, kijken of ik nog aanwezig ben. Het is net of hij me wat te vertellen heeft. Alsof hij me belangrijke dingen wil zeggen, zo gaat hij soms tekeer.
Hoezeer ik ook mijn best doe, ik hoor enkel de mooie stem van zijn gezang. Maar ik kan niet horen welke boodschap hij met zich meedraagt. Toch blijft hij volhouden, geeft nooit op en blijft hij steeds maar weer dezelfde tonen herhalen. Ooit moet het lukken denk ik bij mezelf, ooit zal ik zijn melodie verstaan. Kan ik elke gezongen toon begrijpen. Maar ondanks de teleurstelling, blijf ik genieten van mijn kleine vriend.
Al wens ik stiekem dat hij eens over de rand van raam zou wippen om zo naast me te komen zitten. We zouden dan knus kunnen genieten vanuit onze luiheid van de opkomende ochtendglorie. Wie weet ooit lukt het hem wel. Ik blijf het hopen.
Ik kijk weer uit naar morgen, om samen met mijn makker de eerste lichtstralen van de mooie dag te aanschouwen. Al moet ik toegeven me zorgen over hem te maken, want sinds enkel dagen zie ik mijn kleine makker niet meer. Wat is er met hem gebeurd? Ik weet het niet. Maar aan de andere kant denk ik dat hij zijn opdracht volbracht heeft, nl het brengen van zijn onbegrijpbare boodschap. Ik denk dat ik nu weet welke woorden hij me wou vertellen met zijn gezang. Want het voorbije weekend stond het geluk aan mijn zijde. Er kwam een ander roodborstje op bezoek, met een even mooi gezang. Bij het horen van haar lied, voelde ik de warmte door mijn aders stromen. Het was lang geleden dat de rust nog zo over mij was gekomen. Ik heb me langzaam neergestreken in mijn zetel en heb de hele tijd genoten van de mooie klanken. Ik kon ze horen door heel mijn bunker.Hoorde ze galmen tot in het diepste hoekje van elke kamer. Het weerklonk als een zalige stilte om me heen. Voor het eerst kon ik weer stilte horen, voelen. Kortom even mezelf rust gunnen en genieten van al het mooie in mijn omgeving. Het was dankzij dat ene roodborstje dat ik daarin kon slagen. Bedankt mijn vogeltje om jezelf te overhalen om toch over de rand van het raam te wippen en zo bij me binnen te komen. Het was zalig om je fluweelzachte dons om me heen te mogen voelen.
Al blijf ik ook stiekem uitkijken naar morgen want ik wil mijn vriend bedanken om zijn mooie gezang. En wie komt hij dan naast me zitten zodat ik hem vertellen kan dat ik eindelijk zijn lied begrepen heb.
Ik erg me aan mezelf en dat gevoel neemt met de seconde toe. Waarom zal je je afvragen. Wel ik slaag er vandaag niet in om ook maar positief te zijn voor mijn: LIEFDE.
Ik zeg steeds dat ik er voor haar ben, maar de realiteit verteld me dat het niet zo is. Ik ben er gewoon niet meer voor haar. Ik laat mijn liefde totaal in de steek. Ik moet met schaamte toegeven dat ik geen punt heb om het tegendeel te bewijzen. Zo weet ik bv dat er iemand zeer ziek is vandaag, iemand waarvan ik zeg dat ik er steeds zal zijn. Maar waar zit ik, hier in mijn bunker en niet bij haar om haar te steunen en haar te helpen en haar daadwerkelijk te laten voelen ik ben er voor haar. Ik laat vandaag niet meer voelen.
Waarom, omdat ik gewoon niet het onderscheid nog kan maken in, wat doe ik correct of wat doe ik fout.
Ik laat haar gewoon aan haar lot over, samen met haar kids. Rooi het maar, ik zit hier goed in mijn bunker.
Waar ben ik naartoe, ik die steeds wil liefhebben en zeggen dat ik zielveel om je geef. Ik ben afwezig vandaag. Ik neem steeds weer de foute beslissingen. Niemand kan nog op me rekenen vandaag. Waarom heb ik toch niet het verstand en de gedachte dat iemand me nodig heeft. Waarom zie ik dat toch niet op tijd. Waarom doe ik niet datgene wat bewijst dat ik echt van iemand hou. Dat ik gemeend liefde wil geven. Er wil zijn voor die ander. Waarom toch, verdomme ik haat me zo.
Waarom komt niemand me zeggen hoe ik het moet aanpakken om te bewijzen dat je om iemand geeft. Maar ik heb geen handleiding waarin staat geschreven wat goed is voor een relatie die je wil laten slagen, weer opbouwen. Ik heb niets, alleen mezelf en zelfs dat is niet om aan te zien in de spiegel. Ik verafschuw me. Ben ik dan niet in staat om een gezonde relatie op te bouwen en dan nog eens te behouden ook. Mijn antwoordt vandaag is een duidelijke NEE. Ik voel het niet meer, ik faal over de ganse lijn. Ik ben gedoemd in het behouden van mijn Liefde. Ik zie en voel de liefde niet meer, want elke stap ik neem is fout. Ik hoor niets anders meer. Waar ben ik naartoe, ik ben mezelf kwijt. Verdomme, dit kost me heel veel pijn en verdriet, maar ik verdien het. Ik heb mezelf hierin geplaatst en hoezeer ik ook spijt heb, het is te laat. Ik zal verder moeten met mezelf, een man die nooit nog zal tonen dat hij slachtoffer is geworden van zijn eigen ik zijn.
Nooit zal ik nog ooit toelaten om te houden zoals ik ooit van iemand gehouden heb. NOOIT. Ik ben onbereikbaar, ik sluit mezelf af. Nooit zal ik nog die liefde kennen, NOOIT.
Ik ben vandaag gestorven, maar het is mijn eigen fout. De goedheid is uit mij verdwenen, ik heb mezelf dood verklaard. Ik ben niet waardig om nog langer liefde en geluk te mogen kennen. Het is niet meer aan mij besteed. Ik faalde. Ik heb zelf mijn toekomst bepaald, ik zal ermee moeten overleven. Ik neem afscheid van mezelf, van deze wereld en van mijn toekomst. Ik ben er morgen niet meer, nog enkel mijn lichaam zal je vinden. Mijn geest en gevoelens zijn vandaag begraven.
Astramar
Deze versie staat klaar als kladversie op HV, ik zal ze posten zodat iedereen kan inzien wie ik irl ben. Een man die geen recht heeft op liefde, nu niet , NOOIT niet.
Sommige mensen willen alles Maar alles betekent helemaal niets Maar ik wil helemaal niets Als ik jou niet heb, schat Als je niet bij me bent Heeft niets in deze hele wereld enige betekenis
