Vandaag en morgen is het weer tijd voor rapporten, oudercontacten en evaluaties.

Voor sommigen een groot succes, voor anderen een kwelling!

Als leerkracht en school is het één van de moeilijkste zaken om een kind juist en terecht te evalueren en dit te delen met de ouders.... de inzet en de houding van het kind is soms verschillend thuis of/en in de klas. Vandaar dat een goede communicatie van het allergrootste belang is.

Enkele tips:

- elk kind heeft veel potenties en competenties. Als ouder wil men het beste bovenhalen uit het kind. Doe dit op een serene en discrete manier. Evaluaties zijn er vooral om uw pupil beter te leren kennen en te weten te komen welke competenties er hem/haar het best liggen. Zo kan men toekomstgericht denken.

- voor de leerkracht: in de huidige tijden kleeft men vlug etiketten. De mode van ADHD is bijna voorbij, dan kwam het autisme, nu is dyscalculie en dysfasie erg in trek.

Een etiket plakken is voor de opvoeder vaak zeer comfortabel. De leerling heeft deze of gene hersenkronkel, dus we kunnen wel een beetje oplappen, maar in feite is het een hopeloze zaak. Als ultiem redmiddel wordt er meestal een specialist opgetrommeld, die nogmaals bevestigt wat we al wisten. Is uw kind daarmee geholpen?

- mijn mening: luister en kijk goed, vooraleer te evalueren. Er kunnen in het allerdaagse leven heel wat factoren meespelen. Sommige kinderen hebben het vandaag niet gemakkelijk. Ze kloppen lange dagen in de klas, ze moeten na school heel wat 'hobbys' afwerken, soms is er weinig stabiliteit in hun leven... als opvoeder moet je daar rekening mee houden en uw eventuele evaluatie aan aanpassen.

Conclusie: een open, eerlijke communicatie tussen school, opvoeders en het kind zelf is van het allergrootste belang. Ze zijn evenwaardige partners in het opvoedingsproces. Evaluatie is meer dan punten, scores of schalen, het is een totaalpakket, in functie van het verleden, het heden en de toekomst van ons kind!